Levensverhalen (pagina 1154)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Iets bereiken is iets betekenen?

Elke dag weer... Word me verteld dat mijn broer zo'n goede jongen is, diploma's op zak, nu aan het werk.. En dan word tegen mij gezegd dat ik ook maar eens wat moet gaan halen, alsof je het binnen een uurtje even haalt..Vorig jaar ben ik gezakt voor mijn havo, waarna ik de hele stortbui van me ouders over mij heen kreeg...
Mijn ouders praten alleen maar over hun eigen eer, als ik niet slaag dan denken ze dat de hele buurt ons raar aankijkt...

Sinds een jaar of 3 zie ik het leven niet meer zitten, ik heb nergens zin in.. Ik spijbel regelmatig van school, ik blow veel..

En eigenlijk 2 dingen helpen mij om verder te gaan.. En dat is de gedachte aan me vriendin, en door dingen op te schrijven...

Ik wil gewoon zeggen dat het heel erg pijn doet als iemand je verteld dat je niks bent, en dat je niet goed genoeg je best doet...

Datum:
08-03-2008
Naam:
Jongen
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

...,...

Nu ik dit schrijf, zijn er zoveel teleurstellingen geweest. Door al mijn problemen en opnames ben ik de weg kwijt. Alles ligt overhoop. En alles doet pijn. Op dit moment is zelfmoord de enige oplossing. Ik zou niet iets anders weten. Mijn hele leven zit ik al in de hulpverlening.
Om mijn hele leven hier op te gaan schrijven, is waardeloos en teveel informatie. Ik zou ergens op stage heen gaan, maar door mijn ziekte mag ik dat nu opeens niet meer.
Ik weet het niet meer.
Een en al hulpeloosheid.
Datum:
08-03-2008
Naam:
E.s.k
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

zelfmoord

Ik zit nu in mijn kamer, boos omdat mijn moeder mij de hele tijd achternazitmet huiswerk huiswerken nog een huiswerk.Ik moet dit snel schrijven want ik moet ( ja door mijn moeder) weer aan het huiswerk maken.
Ik denk nu aan zelfmoord plegen,waarom?
ik heb geen tijdmeer voor me zelf en ik haal alleen slechte cijfers op school. Ik zou willen dat ik weer eens geen huiswerk had een lekker eens kon spelen. Als ik dood ben zal ik vast geen huiswerk hebben.

anoniem
Datum:
08-03-2008
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Zeeland

ik was gelukkig

Ik ben hele tijd heel lang gelukkkig geweest ik heb een vriend en we waren altijd heel blij met elkaar ik had een leuke vaste baan ik had me eigen leven en centjes. Me ouders waren altijd heel goed voor mij. Maar sinds een paar maanden loopt dit allemaal van me weg me vrienden laten me in de steek me ouders hebben het te druk met andere dingen, Ik heb elke dag ruzie met me vriend. ik ben Ontslagen ik voel me eigen helemaal niet meer mezelf. Alles waar ik van hield en wat mijn leven was loopt langzaam weg. Ik ben gewoon helemaal niet meer mezelf ik ben elke dag verdrietig Ik zou echt het liefst zelfmoord willen plegen gewoon weg van hier maar het lukt me niet. ik denk als je zelfmoord pleegt heb je hoop lef voor nodig en echt heel depresief moet zijn maar ik wil er voor vechten voor mijn leven met me vriend en ( kinderen ) straks en ik wil gewoon het fijn hebben met familie niet thuis zitten zonder werk de muren op me af laten komen. Ik wil wel maar ik weet alleen niet hoe ik me leven weer op moet pakken. Ik heb zoveel verdriet dat ik gewoon niet meer kan huilen ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst mezelf zag lachen. Kan iemand mijn helpen want dit hou ik niet lang meer vol zo.
Datum:
08-03-2008
Naam:
desi
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

moeilijk

Halllo iedereen

Ik ben 29 jaar, ik heb huisje, boompje en beestje. Maar ik ben niet gelukkig omdat ik verliefd ben geworden op een andere vrouw die gescheiden is en 2 kinderen heb. Het eerste half jaar was geweldig totdat zij in een dip kwam en mij vertelde dat ze tijd voor zichzelf nodig had en voor dr kinderen. Ik had toen net een eind aan mijn relatie gemaakt en dacht en was er ook heilig van overtuigd dat we samen oud en gelukkig zouden worden nu weet ik het allemaal niet meer. Ik loop mezelf in de weg en andere ook mn ouders zijn zo boos dat ze wel mn ex nog uitnodigen maar mij niet, ik heb er geen zin meer in zo praten met die vrouw helpt ook niet echt omdat ze nu alleen maar aan zichzelf denkt

gr Martijn
Datum:
07-03-2008
Naam:
martijn
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-brabant

Geboren om te sterven..

Ik ben een meisje van 16 jaar & zou gelukkig moeten zijn, maar dat ben ik helemaal niet. Ik heb men ouders nog allebij, we hebben een mooi huis en zijn niet arm, mijn ouders zijn ook zelfstandig en hebben dus een eigen zaak. Ik doe ook aan paardrijden en ben een mooie carrière aan het boeken. Anderzijds ben ik heel ongelukkig.. Mijn ouders hebben geen tijd voor me, op school gaat het niet goed. 2jaar geleden zijn mijn ouders uit elkaar gegaan, omdat men moeder men vader bedroog met mijn beste vriend van toen. Hij werkte bij ons in de zaak en was 17jaar jonger als haar. Hij zat ook in de paardensport, ik wist zelf dat het ook zo was, men moeder verzweeg het voor mij en mijn vader. Tot mijn vader er zelf achter kwam, we verhuisden naar ons ander huis (ik & mijn vader). Mijn vader is een heel kwetsbaar persoon en dee niets anders dan wenen. Dagen , Nachten aan een stuk. De pijn werd ondragelijk voor me en ik werd men leven beu. Ik durfde niet meer bij mijn moeder gaan omdat ik schrik had dat mijn vader zich van het leven zou beroven, en uiteraard was ik ook kwaad op haar voor wat ze ons had aangedaan. Mijn vader heeft een wapenvergunning dus konden ze hem zijn wapens niet ontnemen.
Weet je hoe het voelt als je vader dag & nacht loopt te wenen en niet anders doet als tegen je roepen. Maar ik zag mijn vader graag, hij deed alles voor mij. Soms barstte hij in woede uit en tilde hij mij bij mijn haar omhoog, maar ik had er begrip voor.. Nou ja, hoe zou ik zelf zijn in zo een situatie. Het enige wat ik deed was wenen en ik dacht aan niets anders dan zelfmoord. En op een dag kwam het te boven, mijn vader had een afscheidsbrief geschreven van maar liefst 4 pagina's. Ik voelde men hart samenkrimpen. De rilling die toen door me heen ging is onmogelijk. Mijn ouders zijn nu weer samen maar ik ben nog steeds ongelukkig, ik ween elke nacht het is niet te geloven maar ik ben mijn leven zo beu. Ik weet dat jullie nu waarschijnlijk zullen zeggen "Blijf doorzetten".
Maar het is heel erg moeilijk, ik weet niet wat er door me heen gaat, ik ben erg ongelukkig en zou er graag een eind aan maken. Alleen ben ik tot hiertoe te laf geweest om het echt te doen. Maar ik besef dat het zo niet verder kan. Misschien zou het in de hemel beter zijn? En leg ik mijn hoofd voorgoed neer.
Voor mij komt er geen volgende keer...
Datum:
07-03-2008
Naam:
KC
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Oorlog

In het leven moet je geluk hebben ,indien niet dan moet je ervoor vechten. Maar wat heb je eraan als je de oorlog niet wint? Ik ben al 12 jaar aan het vechten:

- Heb een lichamelijke afwijking waar ik jarenlang gepest werd op school,daardoor kon ik moeilijk sociaal zijn en geen vrienden.

- Doordat ik geen vrienden had,of door het pesten heb ik een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis(sociale fobie) ontwikkelt, wat voor meer miserie zorgt (depressie,etc..)

- Ouders gescheiden, talrijke trauma's waar ik m'n vader mijn moeder zag slagen.

Oké, ik vecht en vecht en vecht, maar waar is mijn beloning?

Ik wil enkel RUST, ik wil HET BESTAAN VOOR IK GEBOREN WAS, GEEN EMOTIE,GEEN PIJN, GEEN HOOP, GEEN WANHOOP, GEWOON NIETS! Ik geloof niet de hel of hemel, dat is allemaal uitgevonden, God ook natuurlijk.

Het probleem is de poging, kan mislukken etc...Er is hoop, op een dag ga ik dood, zelfmoord of niet, deze belofte is er.
Datum:
07-03-2008
Naam:
Ex-Krijger
Leeftijd:
24
Provincie:
België

mijn tijd wil niet vooruit

Als je altijd maar hoord hoe populair je zus is, hoeveel aandacht zij van het andere geslacht krijgt, ze alles beter kan als ik, mijn ouders haar altijd gelijk en haar zin geven.

Als je merkt dat je relaties stukmaakt,dingen breekt, geen simpele dingen kan oplossen, zelf niet normaal kan communiceren met andere mensen, dan zou je willen dat je dood was. Want je weet dat het daar allemaal voorbij zal zijn: deze ellende, vervelenis, zwart gat zou verdwenen zijn, je zou je misschien je niks meer herinneren, maar je zou van dit rotleven af zijn. Want wat is zo goed aan dit leven? liefde?vriendschap? dat heeft geen zin, het geweld blijft doorazen, de mensen blijven ruzie maken, elkaar haten,mss is er wel waar ik naar toe zou willen gaan,eindelijk rust, dan hoef ik niet elke dag die vervelende doodsberichten op het nieuws horen, niet horen hoe een tiener een andere tiener doodsteekt,bombardementen, jaloezie,haat,ik kan er gewoon niet meer tegen, niemand luistert naar mij, iedereen zegt dat er andere problemen zijn, maar ze zien het gewoon niet in' live is hel'

Meer kan ik er niet aantoevoegen, het is de waarheid dat weet iedereen
Datum:
07-03-2008
Naam:
Isabelle
Leeftijd:
19
Provincie:
België

De samenleving

Ik heb mijn verhaal al in het forum gezet, en het is teveel om hier neer te zetten. Maar ik zie veel kinderen tussen de 10 en 14 jaar. Ik heb in die periode echt gigantisch veel ellende moeten doormaken. Ik heb geen ouders. Ik ben nu 23 en zit zomaar een maand alleen thuis. Niemand die omkijkt.

Dat komt door al die verhuizingen in mijn jeugd. Op alle fronten ben ik misbruikt, geestelijk, lichamelijk en ja ook seksueel. Alles. Ik ben hier niet eens boos om. Ik ben boos om wat ik dan nu weer moet doorstaan.

Ik weet waar het probleem ligt. Het is gewoon achterlijk groot die sprong van basisschool naar middelbare school. En dan ook nog precies in die periode dat kinderen zo kwetsbaar zijn. Je wordt een nummer in zo'n school. Je moet je eigen boeken sjouwen. Je moet van klas naar klas. Het is veel logischer dat leraren zelf van klas naar klas lopen. Een eigen lokaal is veel beter voor die kids. Ook gewoon boeken op school laten is veel beter. We geven ze veel te veel verantwoording. En het enige wat in die periode voor een kind pas echt telt, is de ontwikkeling van eigen ik. Niet omdat het MOET, maar gewoon automatisch.

De ontwikkeling van het eigen lichaam. Op alle gebieden, ja ook seksueel. Ik snap niet dat om dat onderwerp dan weer zo achterlijk gênant wordt gedaan. We gooien onze kinderen in een grote chaos precies op het moment dat ze structuur nodig hebben. Scholen worden groter etc. Dat is de oorzaak van al het geweld in de meetschappij. Dat is de oorzaak van heel veel problemen. Ook mijn problemen die ik daardoor heb ondervonden.

En het word alleen maar erger....
Datum:
07-03-2008
Naam:
Do
Leeftijd:
23
Provincie:
Drenthe

Elke dag wenen, Elke dag snijden, Elke dag hét overwegen

Deez is raar, want ik moet seffens gewoon trug naar school. Mijn broertJe zit op dit moment te spelen op zijn playstation, mijn zus zit op school, en mijn ouders zijn aan het werken.

Ik draag écht wel een masker. Een meisJe dat ouder lijkt dan ze is, ni zo dom, en nogal populair. Îk wil ni stoefferig klinke znne] Maar doordat ze in mijn klas precies naar mij opkijken, kan ik NOOIT tijd voor mezelf maken. Ik kan nooit eens eve nadenke op de speelplaats ofzo, en aangezien mijn ouders altijd de drang hebben om vriende uit te nodigen, zit ik ook nooit gerust. Het enigste dat ik heb is muziek, mijn gedichten en mijn gedachten. Allemaal mooi verzameld in schriftJes. Mijn tekeningen doen me aan mezelf denken, maar dan in de mooie vorm.

Doorsnijden KAN ik niet, maar ik wil het wél! Op dit moment staan er wel 10 krassen op mijn pols door elkaar. Pijn, maar noodgedwongen gezet. Raar? Voor mij niet, voor mij is het eerder een teleurstellig dat ik ni verder durf te gaan.
Geschrokken door de ogen,
Verafschuwd door de mensen,
Was ik maar enkel belogen,
één van mijn grootste wensen

Samengeperst door de lucht,
die ik niet meer wil slikken,
Stikken door een diepe zucht,
en met een touw mezelf stikken

Laten we het er allemaal over eens zijn,
dit is mijn lot,
afzien van de pijn,
en worden getroffen door een schot

Vroeger was ik bang van de dood,
nu is het enkel een doel,
wachten tot ik erop stoot,
en mijn leven wegspoel

Is het te veel gevraagd om me te uiten?
Is het er over?
Gewoon het boek sluiten,
niet wachten tot ik me wegtover?

JULIE


Slapend sta ik op,
en vertrek ik naar school
Ik vertel een mop,
terwijl ik door de gangen dool
's Middags is het etenstijd,
maar heb ik niet veel zin
Geluk dat me voorbijrijd,
en stoot me de diepte in
Daarna terug wat lessen volgen,
luisteren en leren
Later allemaal wegspoelen door grote golven
en nadenken over de dingen die ik allemaal wilde beheren...
Datum:
07-03-2008
Naam:
Julie
Leeftijd:
12
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.