Als ik om me heen kijk denk ik altijd waarom, zijn er mensen die nooit tevreden zijn, waarom oorlog, waarom ruzie waarom geen plezier?
Ik weet het niet. Wel weet ik dat ik ook altijd ruzie krijg altijd het verkeerd doe altijd spijt heb.
Ik ben opgegroeid in een gezin met 3 kinderen waarvan ik de middelste was. Mijn vader zoop als een ketter en had losse handjes een pak slaag kreeg ik om het minste geringste. Mijn ouders hadden altijd ruzie en ook mijn moeder was vaak slachtoffer van die losse handjes. Mijn broertje is door ziekte niet ouder als 9 geworden en mijn zus was van een andere vader. Recent vernam ik via, via dat mijn vader ook aan haar heeft gezeten. Mijn school heb ik verpest. Ondanks dat ik één van dehoogste scores van de klas had. Mijn ouders lagen in die tijd in scheiding en ik verloor mijn broertje. Ja wat boeit alles je dan nog.
Ik wist één ding ik zou het beter doen als mijn vader. Ik ben getrouwd en heb twee zoons uit dat huwelijk. Ware het niet dat ik ook altijd ruzie had. Hier zijn mijn kinderen ook vaak getuige van geweest. Ik heb daar spijt van. Ik ben uiteindelijk gescheiden en heb een lieve vriendin ontmoet. Ik heb geprobeert om alles netjes te regelen betaal aan mijn ex voor de kinderen en wil ook een band met ze houden. Helaas mijn ex probeert iedere keer opnieuw om het mij onmogelijk te maken normaal met mijn kinderen om te gaan. Ze heeft zelfs geld gestolen van mijn kinderen en me bij iedereen zwart gemaakt. Ik heb dus met niemand meer contact.
Met mijn vriendin heb ik nu ook ruzie nergens om zoals alle ruzies. Ik ben ook heel boos geworden daar heb ik spijt van. Ondertussen heb ik niemand meer. Waarom zou ik dan nog op deze planeet blijven rondlopen.
Ja ik heb nog twee kinderen maar die kan ik ook niet normaal onderhouden of zien.
In mijn werk ben ik ook zwaar teleurgesteld en niet meer gemotiveerd.
Waarom zou ik verder gaan op deze manier, ik zit er echt door.
Maar toch als ikd an de verhalen lees van alle jonge mensen die erdoor zitten en er een eind aan willen maken denk ik waarom.
Zo jong en dan al teleurgesteld in het leven? Het moet toch beter kunnen gaan, je moet toch geluk kunnen vinden. Hou vol, je gaat vast nog iemand vinden die je wil helpen en er voor je is. Geef niet op, als ik jullie moed kan inspreken kan ik dat zelf toch ook. Waarom zouden we niet kunnen genieten dan van kleine dingen. Een lachend kind in de speeltuin een vogeltje in een boom, de zon die opkomt.
Waarom dan die gedachten. Ook ik heb het antwoord niet maar wel veel verdriet. Waarom?
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.