Levensverhalen (pagina 1146)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Hopeloos.

Halllo ik ben Z,

Ik veel verhalen/gebeurtenissen gelezen en ik zou het fijn vinden als jullie me zouden vertellen wat jullie zouden doen in zo een situatie. Niet dat ik er niet met me vriendinnen over kan praten, maar die hebben het zelf niet meegemaakt en nooit gedacht aan zelfmoord, en meestal dan zeggen ze dat ik gewoon geen zelfmoord moet plegen of dat ik wat aan me gedachtens moet werken. Maar ik kan er niets aan doen. Soms dan zie ik het leven gewoon niet meer ziitten!! Ik vind het dan zo oneerlijk dat iedereen gelukig is en dat ik dat niet kan zijn. Mijn vader doet me vaak pijn, maar ik schaam me om het met iemand te delen of me vrienden. Het is zo moeilijk, maar iedereen komt altijd met een zogenaamde makelijke oplossingen. Ik heb wel een keer zelfmoord proberen te plegen. Ik had een hele pot medicijnen voor me maar ik dacht aan me familie en vrienden en ik kon het niet!!!!Maar gisteren wilde ik het weer doen, maar ik was gewoon te laf. Ik denk dat er een dag komt dat ik er klaar voor zal zijn en mijn medemensen pijn zal doen. Maar wanneer ik het leven zat ben dan weet ik niet waar ik mee bezig ben.
Ik ben bang dat ik op me vader zal lijken. Hij lacht me uit, gebruikt scheldwoorden soms dan betrekt hij mijn overleden moeder erbij en dan HAAT ik hem gewoon. Maar ik durf hem niet in de steek te laten. Ik wil niet voor de tweede keer iemand in de steek laten. Ik leefde voor me zusje maar nu is ze er niet meer en nu heeft het leven geen zin voor mij. Eerst sneed ik me polsen open maar ik merk van mezelf dat ik steeds verder ga. Steeds weer het verlijdelijke potje medicijnen. Wat moet ik doen. Niemand die me zal missen denk ik soms maar ik weet het gewoon niet en soms dan wil ik gewoon me vader zien huilen en spijt zien krijgen, maar krijgt een dronken wel OOIT spijt. Zijn hele leven is hij al bezig en nu sta ik er alleen voor. Kunnen jullie me a.u.b helpen. Wat zouden jullie doen?? En wat moet ik doen??

Alvast bedankt en ik wens jullie succes.
Datum:
17-03-2008
Naam:
Zwart
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Een meisje uit oost

Een meisje uit oost kan heel goed met me omgaan en we houden veel van mekaar.. maar jammer genoeg houdt zij minder van mij dan ik van haar.. en ze vind het jammer dat ik van der houd.. ze probeert me steeds te dissen en doet afstandelijk en heeft het steeds over matties!!! Ik wil dood!
Datum:
17-03-2008
Naam:
Pim
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

Levensvragen?

Mijn naam is Ceder. Het is niet mijn echte naam, omdat ik niet herkend wil worden. Net als veel anderen hier op de site heb ik in mijn leven veel meegemaakt en ben ik gevoelig van aard. Ik heb alles meegekregen wordt er wel eens tegen me gezegd. Maar ik zou er niets mee doen... Misschien wil ik er wel niets mee doen. Mijn gedachten blijven steken in mijn verleden: ik kan niet verder. Ik heb naar mijn idee zoveel dingen geprobeerd, maar niets helpt. Ik kan niet zijn zoals anderen: een studie volgen, relaties hebben, een bijbaan hebben, een 'normaal' leven leiden. Ik ben in therapie, al langer dan acht jaar. Ik gebruik drugs en heb onlangs een psychose gehad en ben opgenomen geweest. Ik denk vaak: waarom kan ik mijn leven niet inrichten zoals ik wil? Waarom voel ik zoveel angst? Waarom zit ik vast? Wat heeft de toekomst nog voor me in petto? Ik ben beland in een neerwaardse spiraal van zelfmedelijden en sarcasme. Ik kan niet begrijpen hoe andere mensen gelukkig kunnen zijn. Natuurlijk realiseer me dat ik gelukkig zou moeten zijn: ik ben niet in een ontwikkelingsland geboren, ik heb een goed verstand etc. Maar zo werkt het niet voor mij. Ik heb geen vertrouwen in mensen en de mensen die ik vertrouw begrijpen mij niet. Ze begrijpen niet dat ik oprecht geprobeerd heb om op diverse manieren een eind aan mijn leven te maken. Dit is niet gelukt en nee: ik wil geen aandacht! Omdat het niet gelukt is denken mensen dat ik aandacht wil. Ik heb het gewoon steeds op de verkeerde plaats en tijd gedaan. Wanneer ik eerlijk ben over mijn gevoelens zou ik waarschijnlijk opgenomen moeten worden wat mijn leven nog ondraaglijker zou maken. Ik kan nergens heen. De buitenwereld ziet me als een (redelijk) normale jonge vrouw. Het mocht gewoon niet zo zijn, die keren, denk ik soms. Ik zou heel graag met mensen die me niet veroordelen of de GGD bellen, willen praten. Ik vraag me af waarom ik mijn leven ervaar op deze manier. Misschien zit het in de familie? Ik weet niet of suicidaal zijn genetisch bepaald kan zijn. Tegen mijn vriendinnen en moeder praat ik er niet over. Ik heb nooit geleerd om over mijn gevoelens te praten en ik wil ze niet overstuur maken. Er zijn zoveel dingen gebeurd, waarover ik niet mag praten en die ervaringen hebben me gehersenspoeld. Ze hebben mijn leven overgenomen. Nogmaals, ik hoop hier met mensen te kunnen praten, zolang ik nog leef. Misschien kom ik morgen wel onder een tram? Per ongeluk, niet met opzet. Ceder.
Datum:
17-03-2008
Naam:
Celeste
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-holland

wat nu..

Ik ben een slechte dochter, een slechte zus, een slechte vriendin, een slechte leerling, een slechte hockeyster, een slechte tennister.
Ik ben niet mooi, ik ben te dik, ik ben te emotioneel en te vrolijk, te triest en te enthousiast. ik wil dingen te graag maar niks lukt.
Ik eet te veel en praat teveel, ik denk teveel en doe te weinig, soms doe ik teveel en denk ik te weinig.
NOOIT kan ik iets in de goede volgorde of op de goede manier doen.
Ik houd van mensen maar zij niet van mij.
mensen komen en gaan, en ik blijf altijd alleen...
wat nu?
Datum:
17-03-2008
Naam:
Coco
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

Hopeless future

Wat is het doel dat k hier in het leven moet bereiken? Waarom kan ik het geen plekje geven? Waarom denken mensen zo anders over mij dan ik in werkelijkheid ben? ik zou het niet weten. Maar ik kan mij zelf niet uitstaan. Ik ga waarschijnlijk over 2 maanden naar een instelling waar ik 1/2 jaar ga wonen om te leren omgaan met mijn problemen. En om ook meer structure te krijgen. Ik heb mijzelf gezegd dat ik ze maximaal 2 maanden de kans zal geven. Als het me na 2 maanden om de de redenen dat ; ik ze niet vertrouw (zij niet in mij) ;Ze alles veranderen (onderanderen in verslagen) en Ze mij geen gevoel van veiligheid kunnen geven.
Ik wil gelukkig worden. En dat moet daar gebeuren. Want ik heb deze behandeling gewacht. Als het blijkt dat ik er niet hoor. Zal ik mij niet meer laten tegenhouden. Ook al is er dan misschien ergens een stukje in mijn achterhoofd dat niet dood wil!
Datum:
16-03-2008
Naam:
Suicidal-Child
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Veel pijn

Ik loop nu al ruim 6 jaar met pijn in mijn lichaam.
De artsen kunnen mijn pijn niet verklaren, er is van allees al geprobeerd, maar niets werkte.
Ik heb geen werk is zit nu alruim 4 jaar in de WAO.
Ook daar wordt ik als het zodoor gaat ook uit geschopt en moet ik maar gaan werken.
Ik heb geen vrienden of vriendinnen zelfs geen kennissen of zoiets.
De enige beste vriende maatje is mijn vader.
Maar deze is vorig jaar overleden.
Ik woon samen met mijn moeder ik kan haar niet steunen in haar verdriet, omdat ik zelf niet goed ben (Ziek).
Als ik s'nachts ga slapen hoop ik dat er geen volgende dag/ochtend meer komt.
Het liefst zou ik in mijn slaap een hart stilstand krijgen.
Als het niet beter gaat met mijn pijn, dan stap ik er binnen kort gewoon uit!!!
Ik weet alleen niet hoe ik ben bang voor pijn.
Ik vind dat iedereen die uit het leven wilstappen daar toe zelf het recht heeft.
En daar voor een pil/spuitje moet kunnen krijgen.
Want anders gaan mensen zelfdoding doen, en andere daarin mee trekken.
Zoals voor de treinspringen.
Die mensen blijven deze beelden toch nog vaak op hun net vlies terug zien.
Datum:
16-03-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
30
Provincie:
Gelderland

Waarom zo veel haat in deze wereld?

Waarom is er zo veel haat in deze wereld? Waarom is er zo veel racisme en discriminatie op deze wereld? Waarom kunnen mensen niet met elkaar overweg? Omdat mensen het zelf niet willen. In principe kunnen alle culturen met elkaar matchen. Maar acceptatie en van elkaar leren, doen ze niet. Mensen zijn gehersenspoeld door de media en praten slecht over je land. Ze schelden je uit, kijken op je neer en kleineren je, omdat je een oosterling bent. Nooit maar dan ook nooit wordt erover gesproken dat de oosterling gediscrimineerd worden. Altijd zeggen mensen van: Je hebt geluk dat je hier woont, of je hebt het hier veel beter, maar mensen zouden eens moeten weten... Niets is zo fijn om 100% geaccepteerd word, maar dat heb ik hier niet. Ik ben continue bang voor de buitenwereld. Ik eet niet en verwaarloos mezelf. Ik leid al een geisoleerd leven, heb nauwelijks sociale contacten en toch maak ik discriminatie maandelijks, soms wekelijks mee. Ik hoop echt dat het ooit op een dag zal ophouden, maar dat zal nooit gebeuren. Ik zie het leven al vanaf mijn 9e niet meer zitten, maar een eind eraan maken wil ik niet. Dat is het niet waard. Het is een vicieuze cirkel: angst, stress, pijn, verminderde habituatie etc.
Datum:
16-03-2008
Naam:
Ostara
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

weeet nie wrm

als ik me ogen toe doe zie ik zelfmoord mense die da doen wa moet ik doen ik ben aant denke aan zelfmoord omdat ik da heletijd zie !!
Datum:
15-03-2008
Naam:
dimitri
Leeftijd:
12
Provincie:
Limburg

De dood en dan?

Soms denk ik wat is het leven mij waard ik ben autistisch een lichte vorm.

waar leef ik voor?
heb geen vrienden?
heb een job alleen het betaalt geen meter.

wat voor waarde heeft het leven voor mij?
net zoveel als ik dood zou zijn helemaal niets.

dus kachel ik maar weer want wat kun je anders?

Datum:
15-03-2008
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
22
Provincie:
Zeeland

Ongelukkig

Ik schaam me dat ik deze gedachten heb, ik weet dat ik veel mensen pijn zal doen en die gedachte heeft er tot nu toe voor gezorgd om het nog niet te doen. Maar soms is het zo moeilijk, ik vind het leven moeilijk, ik doe echt mijn best om er wat van te maken.
Als ik mijn leven kon geven voor iemand die wel wil leven en bijvoorbeeld ziek zou zijn... neem mij en laat haar leven. Soms denk ik: laat me ziek worden dan heb ik een reden om dood te gaan. Dan kan ik gaan, want ik verlang zo naar rust, naar plezier, naar contact. Het enige waardoor ik er nog ben is mijn kind, mijn fantastische kind, het kind dat is hoe ik graag zou willen zijn. Spontaan, vrolijk, sociaal. Ik doe mijn best, echt ik doe zo mijn best om te genieten van elk klein dingetje. Ik wil zo graag geaccepteerd worden om wie ik ben, geliefd worden om wie ik ben. Waarom doe ik zo mijn best? Ik ben een goede moeder die alleen maar af en toe een klein beetje tijd wil voor zichzelf en af en toe graag uit wil met haar man die er nooit is. Ik voel me eenzaam.
Datum:
15-03-2008
Naam:
whiteroos
Leeftijd:
36
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.