Levensverhalen (pagina 1148)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zij wil het..

Heey,
Ik schrijf niet voor mezelf, maar een vriendin wil zelfmoord plegen en ik zou niet weten hoe ik haar ervan kan overtuigen om dit niet te doen. Ze heeft erge dingen meegemaakt en ze is een gevoelig meisje, dus het heeft allemaal hele diepe wonden achtergelaten. Het enige waar ik nu blij mee ben is dat ze het heeft gedurfd om mij het te vertellen. Ik wist al heel lang dat er wat was en vroeg het haar ook dan ook, maar ze draaide er altijd omheen. Ze had een vriend. Ik kende hem zelf niet goed, maar ik had al verhalen gehoord over hem. Hij was een soort van 'player'. Hij is een soort jongen die het geweldig vindt om relaties te hebben met meisjes, waarna hij ze dumpt en ze verdrietig achterlaat. Zodat hij het gevoel krijgt dat hij echt wat voor ze heeft betekend. Ik waarschuwde haar vaak met subtiele hints en ze snapte me ook, maar ze bleef bij hem. Ze zei altijd dat ze liefde miste en hij de enige was bij wie ze dat nog kreeg. Ze woont alleen met haar moeder, maar die laat haar haar gang gaan. Ik vind het moeilijk om haar zo te zien. En ik ga ook niet al haar problemen en alle dingen die ze heeft meegemaakt hier opschrijven. Maar ik ben zo bang. Elke dag maak ik me zorgen dat het niet al te laat is.

Liefs!
Datum:
13-03-2008
Naam:
--
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

Geen hoop.

Ik ben moslim, zelf weet ik dat zelfmoord tegen de regels zijn maar zelfs dat interessert mij niet, ik probeer werk te krijgen sinds me 16e, ik ben nu 19 en heb nog niets, ik ben een enorme last voor iedereen in me familie en iedereen die ik ken, mensen zijn beter af zonder mij, ik kan niet eens voor mezelf zorgen.
Datum:
13-03-2008
Naam:
hopeloos
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

Given up..

i've given up..
kben het beu om behandeld te worden zoals dak nx beteken voor niemand..
ever been raped..
ever been hit..
well i have..
and i'm sick of that
i want to leave this world to a better place..
i'm callin' it heaven..
goodbye cruell world.

Goodbye.. :(
Datum:
13-03-2008
Naam:
Anoniem..
Leeftijd:
17
Provincie:
België

rust

Vanaf dat ik klein ben ben ik mishandeld misbruikt en noem het maar op. In oktober ben ik door de man van mijn vriendin verkracht, heb abortus gepleegd in de rechtbank gezeten. Als klap op de vuurpijl heb ik in een half jaar tijd vier dierbaren verloren. Doordat ik hulp heb gezocht gaat mijn verleden spoken, vooral de mishandelingen en opsluitingen nekken mij. Sinds een week is mijn overleden opa bij mij en moet ik naar hem toe komen. Heb heel recent de derde poging gedaan mijn leven te beeindigen, helaas heb ik te vroeg gebraakt zodat de pillen er weer uitgekomen zijn. Als je dan toch wakker wordt met een flinke kater dan ben je zo ongelooflijk boos dat wil je niet weten. Kan alleen maar hopen dat mijn volgende poging wel zal slagen. Immers daadwerkelijke hulp laat op zich wachten, sta al vanaf juli 2007 op een wachtlijst voor de juiste behandeling. Daar geloof ik niet meer in en zie me dan ook genoodzaakt zelf mijn oplossing te kiezen. Die is doodgaan zodat je geen pijn meer hoeft te voelen. Mijn leven doet momenteel te veel pijn. Ik heb niets meer om nog voor door te gaan.
Datum:
13-03-2008
Naam:
ysje
Leeftijd:
45
Provincie:
Zuid-holland

zelfmoord gedachten

Mijn naam is nikita, ik ben 22 jaar. en lerares. Ik zit helemaal overhoop met mezelf. ik ben 2 jaar getrouwd, mijn eerste jaar was een geluukig tot verdrietig jaar geweest en mijn tweede jaar is het een jaar van heel veel pijn en verdriet. Het leven ziet er voor mij helemaal niet rooskleurig uit. ik ben het leven zat, ik zie geen licht meer in de tunnel. Ik kan niet denken aan uitlopen om mijn partner te kwetsen, want ik houw verschrikkelijk veel van hem. voor mij is het beste zelfmoord plegen komt er een ein aan al de problemen. ik ben helemaal gestrees en mijn gezondheid gaat eronder. ik haaaat liefde, iik geloof niet in de liefde en beloftes. waarom moet dit mij overkomen? ik ben dood dood ongelukkig, ik weet niet waar ik mijn geluk kan vinden misschien in de dood. ik denk elke dag eraan wat ik kan doen om mezelf van kant tehouden. me partner houd helemaal niet van mij dat kan ik zien door zijn doen en laten. voor mij is er geen gevoel, aandacht en liefde. ik kan zo dagen zitten schrijven. ik ben echt getrouwd voor mijn straf. wie weet is dit me laatste maanden odf dagen misschien zelfs uurtjes dat ik leef
Datum:
13-03-2008
Naam:
nikita
Leeftijd:
22
Provincie:
Anders

Gaat het nog lukken?

Ik heb veel problemen. Met iedereen, voor met mijn familie. Ze mogen mij niet, ze haten mij en ik hun ook, maar ik kan moeilijk weglopen, want dan gaanz e flippen. Niet uit bezorgheid, maar zoiets doe je toch niet. Maar ik heb 7x een zelfmoordpoging gedaan, maar het wil maar niet lukken. Ik probeer het elke keer, maar niks. Ik blijf maar leven en leven en geen normaal leven, nej, een k*tleven. Ik probeerde te stoppen met snijden, maar het werd alleen maar erger. Ik ben drie weken gestopt met snijden en ben afgelopen zaterdag weer begonnen. Ik heb me hele pols opgesneden. Zaterdag had ik ook weer en zmpoging gedaan en maandag ook. Snijden doe ik nog steeds. Ik heb niks meer om te leven. Ik heb geen liefde. Ik leef in het duister. Het is daar echt verrot. Ik wil eruit!! Maar ik weet niet hoe. Ik heb een mw, maar ik heb nog steeds geen antwoord van haar gekregen, want ik had haar mailtje gestuurd dat ik overdosis had genomen en dat ik sneed. Maarjah, zo belangrijk ben ik ook weer niet dat ze gelijk terugmailt. Ik weet zeker dat ik het niet overleef zonder hulp. Ik zit te diep in het duister. Ik zie geen 1 lichtje. Helemaal donker!! Ik moet hier gewoon weg!! Weg van de wereld. Leven is niet voor mij weggelegd!!
Datum:
13-03-2008
Naam:
Moi
Leeftijd:
17
Provincie:
Utrecht

waarom ik

Waarom ik aan zelfmoord denk weet ik niet, ook ik voel het als een verademing om gewoon weg te zijn. Niet meer de moeilijke dingen van het leven zien. Ik wordt nu wel geholpen en heb ook medicijnen maar het gevoel blijft dat ik hier niets te zoeken heb. Ik zit ziek thuis en zit de hele dag aan niets te denken. Ik weet ook dat zelfmoord niet de oplossing is, maar wat wel de oplossing is, ik weet het nog niet, als ik daar ooit achter kom laat ik het jullie allemaal weten. Wees alleen niet bang om hulp te vragen, je bent echt niet de enige dat weet ik wel..........sterkte allemaal
Datum:
12-03-2008
Naam:
racekever
Leeftijd:
38
Provincie:
Flevoland

Mindererg dan anderen maar tis wel een probleem..

5 jaar geleden zijn mijn ouders gescheiden mijn pake overleed daarvoor en een week na de scheiding overleed mijn buurman.
ik heb nog nooit zoo veel moeten verwerken.
maar toch heb ik mezelf ingesproken er zijn ergere dingen en dat heeft me er door heen geholpen.
3maanden na de scheiding had mijn moeder alweer een vriend ik was aan de ene kant blij want mijn moeder kon ons huis niet betalen en we leefden niet goed!.
dus nu was er weer hoop maar ik had liever dat mijn ouders weer bij elkaar terug kwamen, die hoop heb ik nu nog.
ik had daarna het heel moeilijk ik kreeg ruzie met mn moeder door mijn stiefvader.
zo ging het elke dag ondertussen zat ik toen in de 1e.
op de dag dat ik naar mn vader toe ging was mn moeder niet thuis en mijn stiefpa en ik waren alleen.
toen ging ik met hem stoeien en het was echt leuk!.
maar toen ging ik nog ff bij hem zitten en ging hij me strelen....
ik had het gevole nu moet ik weg!!!
ik zei oke nu ga ik en hij deed mijn gulp ope.
ik schrok en trok me los maar het wou niet.
toen ging hij naar binnen en ik vond het echt niet leuk dus ik zei stoppen ik stond op en liep weg.
zo begon mijn weekend..
Toen was het ongeveer een jaar later.
ik zat in de 2e en ik dacht en alleen maar aan ik wist niet wat ik moest.
ik kwam in een dip.
ik durfte niet naar huis want ik besefte nu pas wat er was gebeurt.
ik had ruzie met mn moeder.
ik zwierf alleen maar op straat.
was ik thuis zat ik alleen maar op mijn kamer.
ik deed nix meer voor school al zei ik dat ik wat deed..
gelukkig heb ik toen aan mijn beste vriendin verteld wat er allemaal was gebeurt.
toen kwamen er bij haar ook verhalen naar boven wat haar opa bij haar had gedaan.
samen hebben we de hele avond gehuilt.
ik was blij maar toch schaamde ik me.
daarna heb ik het aan mijn moeder verteld en zei heeft het met mijn stiefpa der over gehad ze zei: ik zal altijd aan jou kant staan wat er ook gebeurt.
ik kreeg hoop.
maar ik wou mijn moeder en mijn stiefpa niet uitelkaar hebben.
ik weet niet waar mijn leven dan eindigt.
toen kwam mn moeder naar me toe.
ze zei ik heb met hem gepraat hij heeft er om gehuilt dat hij het niet heeft gedaan misschien heb je het wel gedroomt.
dus ik dacht misschien wel.
ik heb me er bij neer gelegt.
nu zit ik ondertussen in de 3e bijna in de 4e en ik heb alleen maar ruzie ik he al 2 periodes gehad dat hij mij negeerde.
mn moeder zegt dat ik een gehaat persoon word omdat ik mezelf niet meer ben.
ze praat nooit meer met mij over wat er is gebeurt.
ik heb nu aan mijn vader verteld dat mijn stiefpa zich overal mee bemoeit hij slaat mijn broertjes enz.
vanhet weekend gaan we praten met een vrouw er bij.
ik heb deze week al een paar keer de nijging gehad om zelfmoord te plegen want ik weet.
als ik aan mijn vader ga vertellen wat er is gebeurt zal mijn stiefpa bij mijn moeder weg gaan.
en is mijn moeder alleen en kan zij nix meer betalen..
ze word overspannen..
en wat heb ik nu..
ik heb nu nix.
ik wil dat mijn moeder gelukkig word.
maar ze zou voor mij kiezen dus misschien houd ze wel niet van mij.
misschien kan ik beter gaan beter hier weg.
maar de gene van wie ik wel hou is mijn vader hij is er altijd voor mij.
ik wil hem geen pijn doen.
maar hij kan goed met mn stiefpa strax krijgen hun ook ruzie..
kan ik beter gaan??
ik weet het niet meer..
ik voel me onzeker en het enige wat ik wil is DOOD.
maar toch durf ik de stap niet te zetten omdat ik het eng vind.
ik zal mijn vader zo missen..
ik typ dit met tranen terwijl dit niet veel is.
iedereen word wel eens aan geraakt maar ik door iemand waar ik nu al 5 jaar bij woon.
hij bemoeit zich met alles ik zie dat mijn broertjes het niet leuk vinden
en wat kan ik doen??

helemaal nix ik kan helmaal nix doen
omdat ik te laf ben..
ik help mijn broertjes niet en als ik het doe krijg ik op mn kop van mijn moeder.
en dat zegt hij dat ie van me houd.

hij weg of ik weg.
en als ik bedoel ik weg dan ga ik ook echt weg
weg van deze wereld weg van hier opzoek naar het echte leven waar mensen met liefde rond lopen waar mensen zich thuis voelen nooit zich rot hoeven te voelen waar geen ruzie haat of wat dan ook is.
is die plek hierna?
kan ik naar die plek toe?
verdien ik dat?
wist iemand dat antwoord maar.

papa ik hou van je ook als ik er strax niet meer ben.
Datum:
12-03-2008
Naam:
E.
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

ik wil af en toe echt niet meer

zo veel pijn keerop keer mij moeder heeft zelrf moord gepleegt toen ik 13 was en dan denk nu word ik gelukkig met kindjes en dan ineens ben je alles in het niks meer kwijt ik kan het af en toen echt niet meer waarom die pijn en altijd alleen niemand die je begrijpt ze worden gek van je gepraat mechien zal die wel beter zijn
Datum:
12-03-2008
Naam:
xxx
Leeftijd:
20
Provincie:
Flevoland

alles is moeilijk..

hallo ik ben nou 13 jaar en mijn ouders zijn toen ik 7 was gescheiden, dat was een hele moeilijke tijd. Ik heb nooit echt afscheid van haar kunnen nemen, toen ze net waren gescheiden heb ik haar nog wel een paar keer gezien.. Maar niet vaak meer, ik durfde niet.. Omdat ze z'n enge vriend had, die haar elke keer sloeg.. Die 2 baby's heeft vermoord, toen ze in haar buik zaten. Toen ik haar voor het laatst zag kwam ze voor het laatst naar ons thuis toe, ze zat helemaal onder de blauwe plekken, haar voet was gekneust, littekens op dr gezicht, en een gekneusde rip.. Waarschijnlijk is ze nou nog steeds bij hem.. Ik weet inmiddels weer waar ze woont, maar ik durf er niet naar toe, simpelweg omdat ik bang ben van haar vriend.. Ik heb vaak zitten denken om zelf moord te plegen, ik heb het zo moeilijk.. Op school, thuis.. Overal zo'n beetje.. k ben al in aanraking met de politie geweest en ik zit al 3 jaar bij het ggz, maar het helpt allemaal niets.. Ik kan er niet meer tegen, ik hoop zo dat ik mijn moeder ooit nog zie, ik mis dr zo.. Maar 2 dingen zou ik willen weten en ik bid elke avond naar god dat ik dat ooit nog te weten kom..
-Wil ze geen contact met mij en me broertjes, Of mag ze dat niet?
-Leeft ze nog wel??
Ik heb haar adres wel, maar k weet niet eens zeker of ze daar wel woont.. Ik vind het moeilyk om er met iemand over te praten, want dan begin ik meteen te huilen..
Mama ik hou van jou ..:'(
Datum:
11-03-2008
Naam:
ik.
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.