toen ik klein was, was ik heel drukke kind. me ouders hadden geen raad mee hoe met mij verder moest. omdat ik slechthorend ben. vroeger kon ik helemaal niet praten. alleen maar gebaren en dat was echt heel moeiijke periode en me ouders namen ook maatschappelijk werker. maatschappelijk werker advieseren me ouders om me doorsturen naar pysishie huis. ze vonden welke ziekte ik had en ze zei gewoon omdat ik slechthorend ben en had ook geen test laten gedaan.
toen later ik ongeveer 11 jaar was, zat ik op middelbare school in amsterdam. het was echt bulschit periode. ik raakte op slecht pad, waarin ik blowde spijbelen vechten . en rusie maken. toen ben ik weeer eruit getrapt en weer naar fucking hulp. moest elke dag heen en uiteindelijk was ik ermee gestopt en was echt afschuwelijk omdat ze gebruiken hen handen om mij vasthouden als ik agressie werd. ebn naar in kamer stuurde.
en ik ben vrijwillige naar pyscoloog gegaan maar laaste half jaar ging heel perfect met mij. en op school ook. paar maanden later overleden mij familielidden. daar raakte ik uin zwaar depri. sinds dat gebeurde heb ik veel vette ruzie met me moeder. en NIET met mijn vader. band met mij en vader gaan egt goed. maar me moeder niet want ze geef mij geen aandacht of als er famuilie komen en vragen wat ze zeggen en dan zeg me moeder niks niks . ik ben slechthorend houdt ze niet rekening mee ofso?
ik heb zo vaak zelf moord gepleegd. zoals pillen slikken en pols gesneden en ik wou voor trein springen en dat mislukt .
op school gaat perfect omdat ik examen hebt. en ik doe alsof da t ik vrolijk bent en haal goede cijfger..
thuis gaan nooit goed!!! echt niet
want me moeder houdt nooit rekening met mij want het lijkty alsof dat ik niet meer bestaat voor me moeder. en ik hebt steeds gebeden dat ik doodgaat en en ik leef steeds en steeds voorbij de dag.. en ik ga elke dag met trein naar rotterdam en ik zie trein steeds voorbij rijden, en me gevoel wordt steeds sterkker om voor gaan springen voor het trein.
ik zeg eerlijk.: op 1 dag wordt me gevoel sterk genoeg en dan ben ik dood!! ik hoop het want ik ben gewoon zat van me leven. ik heb met mijn vade rgesproken.. hij vindt nie leuk om te horen maar hij wil niet aanhoren..maar vboor mij moeder? die zal niets aanvoelen maar zeker blij.. ook al denken jullie dat me moeder niet zo zou gaan doen... luister even me moeder is anders dan jullie..~~!!zij gaat wel rouwen maar over dagje s het voorbij. ik ben dunner geworden vroeger was ik breed en dik enzovoor. en leuke meisje..e n nu ben ik dun en mager bleek niet eten nwant me moeder kookt niet .. omdat me moeder weet dat ik vlees niet eet..en dat kook t ze wel expres . maarja ik hoef ook niet te eten..heb ook nie honger. dus ik vind zonde dat me leven vergaat maar ik ben gewoon het zat.. ik kan niet meer aan..ook al als me vriendin dierbaren dat wel seggen..ik kan egt gewoon niet aan.. ik kap niet met schrijven want ps: me oma gaat teruug naar turkije.omdat me oma heeft ook eigen huis. omg met mijn oma kan ik echt goed opsxchieten. ziij verzorgt mij en kookt en troost alles wat ik noemt. dat hoort toch eigenlij k bij moederschap. maarja ik weet dat zal zwaar zijn voor me oma als ik doodgaat. ik zal tegen mij oma zeggen dat ik van haar houd voordat ik dat doet. oja iks chrijf nog door k kap nu ermee. doei sorrt voor lange verhaal omdat ik wilde luchten
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.