Hallo allemaal,
Ik weet dat mijn verhaal bij sommige verhalen hier niks voorstelt, maar toch wil ik het graag kwijt.
Vroeger werd vaak geslagen door mijn moeder, ik geloof zelf dat ze niet zo bewust van is hoe snel ze driftig wordt (om de kleinste dingen) maar heb er nare ervaringen en herineringen aan over gehouden, nachtmerries en vaak in me bed plassen :$. Ook werd ik vaak gepest op school, sinds me 10e tot me 15e.
Waarom ze het deden? weet ik niet, maar mentaal heeft het mij wel erg kapot gemaakt.
Sinds me 16e ben ik veranderd, ik ging steeds meer met mensen om waarmee ik niet om hoorde te gaan, raakte verslaafd aan alcohol en gebruikte af en toe ook drugs. Ik ben heel dom geweest, maar dat was de enige uitweg voor mij toen. Thuis geven en gaven ze niet veel om me, mijn vader is een druke zakenman en is vaak op reis en als hij er wel is zit hij op kantoor, ik zie hem eigenlijk nooit en heb geen band mee, als we contact hebben is het net alsof ik zaken met hem doe. Mijn moeder is gewoon druk met andere dingen bezig. Verder heb ik nog broers ens zusjes maar die zijn ook ieder met zijn eigen ding bezig, het is alsof ik binnen in een glazen box zit en schreeuw om hulp maar niemand hoort, niemand kijkt om. Toen ik met zelfmoordgedachten begon was pas ongeveer 2 maand terug.
Het begon ermee dat mijn ex waarmee 2 en half jaar het heeft uitgemaakt, hij had er nooit echt een goede reden voor. Na dat het uitging bleven we met elkaar omgaan en ik raakte zwanger.
Na dat ik het me ouders heb verteld dat ik het wilde houden (puur omdat ik tegen abortus ben) waren ze heel teleurgesteld, ik mocht thuis blijven en zal gesteund worden maar ik werd letterlijk genegeerd, mijn vader was boos en mijn moeder gaf me het gevoel dat ik niet meer haar dochter was, ik stond er alleen voor. Ook heeft mijn ex en zijn familie laten weten dat ze er niks mee te maken wilde hebben, ik werd eerst bedreigt en gemanipuleert, het was verschrikkelijk. Iemand die zolang heeft gezegd dat hij van je houdt laat je dan in 1 keer vallen, juist wanneer je hulp nodig hebt. Na een maand van vechten voor mijn kindje kon ik eindelijk rustig ademen, hij en zijn familie lieten niks meer van zich horen. Ik begon wat dingen te regelen en heb school afgezegd. Maar na een aantal week kreeg ik een miskraam. Mijn wereld storte in!
Ik wilde geen kind maar toen ik 1 maal zwanger was en het gevoel heb ervaren hoe het is wilde ik niks liever dan het kindje houden. Ik raakte nog depressiever. Mijn ouders waren natuurlijk opgelucht, ze zagen -zoals gewoonlijk- mijn pijn niet. Het was verschrikkelijk!! Het voelde alsof ik nergens meer voor hoefde te leven.. Ik wilde mijn kindje terug!! Alles moest weer geregeld worden en ik moet weeer aan gewend raken dat er geen wondertje in me meer groeide en dat ik gewoon verder moet met mijn leven.
Toen ik er een beetje overheen kwam, besloot ik terug naar school te gaan. Daar wilde ze me niet meer hebben, ze vonden me ineens niet meer geschikt :S.. Ik zat des tijds op de dansacademie in A'dam.
Ik had nergens meer zin in, dat was het enige wat ik wilde, DANSEN! en dat kon niet meer. Ik wilde geen andere opleiding gaan volgen en deed niks meer. Alles deed pijn, mijn hart mijn lichaam was uitgeput. Geestelijk ben ik door de war, niks is meer waard, daarbij heb ik 2500 euro schuld bij de IBgroep. Ik weet dat ik mijn schulden moet aflose en dan wil ik naar het buitenland, ik wil en moet hier weg en dat is mijn enige uitweg (maar daarvoor moet ik aan veel geld zien te komen, dat lukt me nooit, niet met me depressie, het is alsof ik stik), een andere optie is zelfmoord. Ik ben gestopt met drinken sinds mijn relatie met me ex begon maar ben begonnen me lichaam te beschadigen wanneer ik me 'down' voel. Ik wil er echt mee ophouden maar het lukt me gewoon niet.. Ook kan ik met niemand erover praten, me vriendinnen begrijpen me niet. en die wil ik ook niet lastig vallen die hebben hun eigen problemen wel. Mijn ouders vinden dat ik me aanstel bovendien heb ik wel meerdere keren ruzie met ze op een dag ondanks dat ik me uitsloof en hartstikke me best doe in het huishouden. Ik heb echt iemand nodig die me begrijpt, die me kan helpen..
Er is geen uitweg...
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.