Levensverhalen (pagina 1140)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

intens gemis

ik mis mijn verloofde nog elke dag,het word erger in plaats van monder.hij was mijn 1e grote liefde op het 1e gezicht.we waren maatjes en geliefden,opeens was hij er niet meer,geen gedag,jolande.
Datum:
25-03-2008
Naam:
jolande
Leeftijd:
35
Provincie:
Zuid-holland

het moet

ik kan niet anders dan zelfmoord plegen. het moét. het is de enige oplossing, andere hebben niet geholpen: ik blijf iedereen maar teleurstellen, ik blijf maar in sociale contacten mislukken en eigenlijk ben ik het vooral beu dat ik anderen er steeds moet van overtuigen dat ik waardeloos ben en echt niet intelligent en dat ze zich vergissen in mij, dat ik een zeer onaangenaam persoon ben en het dus het beste is voor hen om geen contact met mij te hebben. ik denk dat ik nu een manier heb gevonden die me zo goed als 100 procent slaagkans geeft in uit het leven stappen. het is niet een beslissing die ik wil, maar er zit niks anders meer op. het moeilijkste vind ik om het duidelijk te maken aan mijn vijfjarige meis... ze zal het me kwalijk nemen, later, en dat kan ik begrijpen. ik zoek nu nog woorden om alles duidelijk te kunnen maken, niet om begrip te vragen aan haar voor later: dat is iets wat ik niet kan verlangen, maar dat ze op zijn minst duidelijk weet dat er niks anders opzat, om haar een beter leven te kunnen geven...
Datum:
25-03-2008
Naam:
m
Leeftijd:
31
Provincie:
België

Omdat ik moe ben pijn heb in me hart en ik niet meer weet hoe.

Hoe moet ik nu nog vechten
Wie helpt mij in deze strijd,,,
Hoe moet ik verder, ben me liefde kwijt.
Waarom mag ik me zelf niet zijn,,waarom mag ik niet genieten zo als alle anderen.
Waarom neem je me gewoon niet hoe ik ben, hou van me,,ik heb -had je zoveel te geven.
Weer opnieuw beginnen,,ik weet niet of ik dat nog wel kan.
Ja ja noem mijn maar een zwak mens,,jaja roep me maar na,,aandacht trekker,,enne doe je t dit keer wel goed!!
Wat fijn dat jij zo sterk bent.
Me eerste poging was op mijn 14 jaar,,me 2 e poging was ik 28 jaar,,tja waarom,,
Veel mee gemaakt bla bla bla,,,,,,,ik bespaar je t gezeur van me verleden.
De eerste keer dat ik niet meer wilde, was om me eigen misbruik,,van meerder mannen, de 2e keer dat ik niet meer wilde omdat mijn 2 kinderen waren misbruikt en mishandeld,,5 jaar alleen gebleven,,dacht ik gelukkig te zijn,,Ja eindelijk na jaren knokken klaar voor een nieuwe relatie,,samen een kindje er bij ,,samen wonen en ja zelfs weer trouwen,,Ik dacht eindelijk iemand die van me houdt en me neemt zo als ik ben,,door jaren alle problemen die zich opgestapeld hebben los te kunnen laten,,,,Kom ik ffies van een koude kermis thuis,,,
Ik wil een vrouw die net zo veel van god houdt als ik,,Jij moet nog beter worden Jij moet veranderen en de heer beter volgen,,ja jij moet alles beter doen en beter kunnen,,Nou onze lieve heer helpt me nu ook niet bidden kan ik ook niet meer,Hij heeft me vreselijk diep gekwetst me vernederd, alles wat ik in vertrouwen heb verteld, over de straten gegooid,,zijn verhaal even in zijn voordeel aan zijn fam verteld,,ze bidden voor me,,mmm denk je dat t helpt?? Nou er gebeurt niet hoor hier,,,Ik zit met drie verdrietige kinderen want pappa wil scheiden omdat mamma niet snel genoeg meegroeit..
Waar was ik,,waar ben ik,,wie ben ik eigenlijk,,nee die spontane lieve nonie,,wordt verandert in een heel klein verdrietig meisje,,en dat meisje wil niet meer wakker worden in deze wereld,,Ik voel me niet meer thuis hier.
Och gewoon doorgaan joh,,tuurlijk de woningbouw heeft morgen een huis voor je,,en je uitkering is ook zo geregeld,,mmmm nee mevr je moet gaan werken!! ben ik niet te lui voor hoor,,maarre me kinderen dan,,ff achterlaten bij wie weet wat voor persoon dat is,,,,ik weet t niet meer.
De kids maar lekker bij hun vader wonen,,
Tis moeilijk maar ik loop al 3 maanden hoe zal ik t doen,,nu moet t anders vorige keer heb ik gefaald,,hey en ik faal vaak in dit leven zeg,,,ik doe alles fout,,ik ben dom en naief,,,oja ik denk ook nog maar alleen aan me zelf,,de vorige keer , kreeg ik de hele familie over me heen,, begrip?? nee,,vragen , waarom kwam je niet naar me toe,,ben er toch voor je,,oja zijn jullie er echt voor me,,of alleen sensatie verhalen aan horen,,en me van t kassie naar de muur stuuren. maar ja a fijn wie ben ik om iemand te veroordelen,,,
Maar ja hoe zal ik t doen,,natuurlijk wel eerst zorgen dat de kinderen elders zijn,,
En niet hier in huis,,ow wat drijft hij me tot t uiterste ben de wanhoop na bij,,ik stel t nu steeds uit,,maar ik weet dat die dag komt,,dat ik t echt doe. Maar ik bereid wat mensen om heen er op voor,,als ik er ooit eens niet zou zijn verhaal dan he,,ga niet zeggen dat ik er uit stap,,,, Ik hoef ook niet mee met die mannen ik witte jassen, of in een of ander gesticht worden gestopt,,als die klote woningbouw nou gewoon voor dit soort gevallen snel een woning zouden hebben en de uitkering in no time was geregeld,, had ik minder stress,maar nee al dat papier werk geregeld,,mmm dus zie hier jaja toch een beetjuh dom ben ik,,geen diploma"s moet alles 10 x lezen voordat ik t kan begrijpen en rekenen is bij echt min,,nul. Ja snap je hem,,me man wil me op straat zetten met 3 kinderen,,goed van hem he,,echt toppie christen hoor,,wat een gaste zeg,,laat me niet lachuu,
Ja verwart typ ik hier van alles ,,want zo voel ik me ook,
Voel me alleen, wil ook niet meer bij andere gaan praten,,heb je die muts ook weer met der problemen,, jaja de mensen om me heen zijn me zat,,mmmm ik heb er zelf ook niet om gevraagd hoor,,om zo veel op me bord te krijgen,,ik krijg t ook allemaaaal kado.
maar wat zou dat,,
Deze only the nonie,,gaat er mee stoppen, ik denk dat ik t aankomende weekend ga plannen hoe ,,weet ik ook nog niet, maar ik kan gewoon niet meer,,,
ik hoef ook geen medelijden hoor kwa mail,,want die moest je net opgeven,,dus bij deze,, of je moet met 40 duizzend euro aan komen, dat t allemaal weer ok komt,,mmmmmmmmm nee dat denk ik ook niet,,er is niemand die zo iets doed,,want dan hebben we een wonder,, ja en stel je nou eens voor he,,dat mijn leven goed op de rails zouden krijgen ik een blijde mamma kan zijn voor me kindertjes.
wat ik met liefde doe,,hun houden me ook nog een klein beetjuh tegen,,maar t gekke is ondanks ik zo veel van ze houdt kan ik die knop omdraaien.ik zal hun nooit wat aan doen hoor,,duh never nooit niet,,ik zal ze onderbrengen bij fam,,,
Ach wat een gezeur en geouwehoer he,,ow ow ow,,,ik stop er dan ook maar mee,want de kids hier willen eten,,,
Groetjes een verlaten gebroken,,en niet meer te redden hoor,,,dat hartje van mijn, is kapot!!
liefs van Nonie
Datum:
25-03-2008
Naam:
Nonie
Leeftijd:
31
Provincie:
Flevoland

Leven

Het is niet de bedoeling dat ik hier iets schrijf, maar ik probeer het toch omdat ik degene die hier hun verhaal hebben gedaan uit hun negatieve gedachtes wil brengen.
Ik moet voor een mondeling duits over dit onderwerp praten, zo kom ik op deze site terecht. ik schrik echt van wat ik hier zie.
We leven in een rijk land, hebben hele goede levenskansen en nog zijn er zoveel mensen depressief!
Kom op mensen, denk aan die zielige mensen in arme landen, die hadden zo graag een leven gehad zoals wij. Ik begrijp heel goed dat het leven zwaar kan zijn als je veel tegenslagen hebt, maar je wordt pas sterk als je hier doorheen komt. Ik geloof dat iedereen maar één keer leeft, dus maak er het beste van!
Datum:
25-03-2008
Naam:
rens
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

problemen

ik heb hele erge problemen met mijn ouders!!

mijn verhaal

ik ben een meisje van 18 jaar
en ik heb hele slechte jeugd gehad !!,, en dat wil ik al heel me leven kwijt.

het begon met roken!,,ik kreeg verkeerde vrienden ik was 11,, daar kwamen mijn ouders achter,, op mijn 14 begon ik met drugs gewoon een keertje proberen dat wil iedereen wel is een keer

daar kwamen mijn ouders achter,, ik beloof om het nooit meer te zouden doen maar ik ging gwn door,, ik was verslaafd!!

totdat ze er weer achter kwammen en het zat waren,,
ik was het ook zat!!

ik ben toen met mijn ouders gaan praten ,, dat ik het huis uit wilde en niks meer met ze te maken willde hebben!!

ze dachten dat ik het neit meende ,, en dat ik alleeen in paniek was,, maar ik heild vol!!,,

toen kwam er een tijd,, dat we met jeugdzorg gingen praten,, ik wilde niet mee praten,, en neit mee werken!!

uiteindelijk ben ik naar een internaat gegaan!!,,,gelukkig geen gesloten internaat!!
,,,
nu ik 18 ben,, en weg mog!!,,
heb ik gelukkig een hele lieve vriend,,
maar als ik terug denkt,, heb ik nog steeds in me hooft dat ik dood wil!!

maar ik ben blij dat ik die lieve jongen heb ontmoet en dat die mij heeft geholpen!!

ik wil de mensen aanraden ,, om het neit te doen,,

want naa slechte tijden komen de goede tijden weer terug!!
mensen denk aan het heden!!




Datum:
25-03-2008
Naam:
sjenn
Leeftijd:
18
Provincie:
Groningen

hmpf... mijn verhaal

Ik voel me eenzaam...

toen ik een jaar of 7 was zijn mijn ouders uit elkaar gegaan.. ik heb toen 5 jaar in groningen gewoont met mijn moeder en broer, dit was de gelukkigste tijd van mijn leven. Ik had veel vrienden en op school liep alles ook goed. tot toen in het vierde jaar mijn ouders weer bij elkaar kwamen, misschien lijkt dit voor de meesten van jullie met gescheiden ouders een sprookje ofzo maar voor mij niet, mijn vader kwam alles veranderen. We zijn toen na een jaar (ik moest eers mijn basisschool afmaken op deze school) weer verhuist naar mijn oude woonplaats en toen moest ik naar de eerste klas van de middelbare school. Ik wist niet precies hoe ik me moest opstellen, was dus heel verlegen en wist nooit precies wat ik moest zeggen. Als ik met mensen van mijn basisschool praat, zeggen ze allemaal dat ik erg verandert ben. Ik kon wel aanvoelen dat dit niet in de positieve manier was. De vier jaar op de nieuwe middelbare school verliepen opzich wel goed maar ik was verre van gelukkig. in de eerste 2 jaar veel problemen thuis, vooral tussen mij en mijn vader, maar ik had nog wel goede vrienden op school dus dat maakte niet eens zoveel uit en mijn cijfers enzo waren ook gewoon gemiddeld tot hoog. toen kwam ik in de derde klas en mijn vriendengroep splitste op, eigenlijk ging iedereen van deze school af en het contact verwaterde.. ik had nu nog wel kennissen en ben daar uiteidelijk een soort van bevriend mee geworden. Het klikte nooit heel erg goed ofzo en er waren altijd wel problemen, thuis waren er nog nauwelijks of geen problemen maar vrienden geven je toch altijd iets extra's, wat deze vrienden mij niet bepaald gaven. in het laatste jaar ging het met mij persoonlijk wel wat beter ondanks dat ik geen echte vrienden had, ik had een goed vooruitzicht want dit was het laatste jaar op deze school en zou het jaar daarop dus naar een andere school gaan. heb het jaar uiteindelijk zeer goed afgerond en nu zit ik dus op een andere school, mijn vijfde school al. Dit is de school waar mijn broer op had gezeten en mijn broer was behoorlijk, hoe ik dat vroeger zei: 'populair'. ik heb hier ook een nicht zitten waar ik wel goed mee op kan schieten. in het begin van het jaar waren er heel veel mensen in geïnteresseerd mij te leren kennen, maar ik weet nogsteeds niet goed hoe ik mij op moet stellen als mensen iets tegen mij zeggen. Ik ken nu opzich wel heel veel mensen op deze school maar ik vind het heel moeilijk om iemand een vriend/vriendin te noemen. Als ik iets vertel, lijkt het wel of niemand naar me luisterd, of zin heeft om te luisteren. er is dus nogsteeds niet iemand waar ik echt op kan bouwen of kan vertrouwen. ik durf nooit met iemand af te spreken, want ik denk dat ze toch wel wat beters te doen hebben, met iemand anders. ik vind mezelf ook helemaal niet interessant, aantrekkelijk of grappig dus waarom zou ik ook de moeite doen iemand anders dat wel te laten vinden.

ik ben niet depressief en heb ook geen zelfmoordneigingen ofzo maar ik ben bang dat als dit gevoel van eenzaamheid door het hebben van extreme onzekerheid en het niet hebben van een beste vriend/vriendin, het wel tot zo'n punt kan komen.

Dit was mijn verhaal, bedankt voor het lezen. JT
Datum:
25-03-2008
Naam:
JT
Leeftijd:
16
Provincie:
Drenthe

niet normaal

Sorry mensen, het leven is moeilijk maar je hebt zoveel mensen die je gewoon niet in de steek kunt laten. misschein denk je wel dat de hele wereld je haat.. maar dat is omdt je uit een negatieve kant kijkt. ik heb ook wel eens moment dat ik het ff niet zie zitten ma weetje hoe k dan denk.. ik denk dan aan de mensen bijvoorbeeld in afrika die geen eens eten hebben die geen eens onderdak hebben en dan maken wij problemen om onse ruzietje? onze vrienden die ons niet accpt?

denk goed na ..
Datum:
25-03-2008
Naam:
hou op
Leeftijd:
16
Provincie:
Groningen

fragile

kon nooit echt mezelf zijn,ben met 17 het huis uit gezet omdat ze me nooit geaccepteerd hebben, ben geslagen bespuugd, hebben sigaretten op me uitgedrukt,aan mijn haar getrokken om te kijken of het wel echt was,, uitgelachen, nagestaard en behandelt alsof ik onzichtbaar was,mensen zijn echt in en in slecht!! ik wordt niet begrepen en al helemaal niet serieus genomen, iedere dag is even saai en uitzichtsloos en het idee dat ik nog 30jaar door dit ellendige leven moet, dan zeg ik kom me maar halen als er zo iets bestaat als een hiernamaals, ik ben klaar met de dommigheid op deze aarde, ik voel me slachtoffer van deze tijd en omgeving maar heb niet eens het lef om er een einde aan te maken, het is allemaal nutteloos!!!!!!!!
Datum:
25-03-2008
Naam:
jade jansen
Leeftijd:
30
Provincie:
Limburg

het leven

Ik vind het leven maar zwaar.Ik heb al sinds mijn jeugd de ziekte van scheurman inmiddels heb ik 14 wervels vastzitten en de rest wat overblijft is ook al versleten. ben best wel beperkt zit in wao 80/100%.Daarnaast heb ik een vervelende jeugd gehad vaak misbruikt en sinds een jaar of 10 geleden in de pyschieatrie terecht gekomen. Sindsdien gaat het met pieken en dalen en ik kom er maar niet uit. heb totaal géén zelfvertrouwen en voel me helemaal niet meegeteld in deze maatschappei. Het eenigste wat ik verlang is rust in mijn hoofd dat ik niet meer hoef te denken en rust vind. ik meen ook dat ik maar voor iedereen een last ben vooral naar mijn vrouw ik weet het ook niet heb zoveel geprobeerd zodat ik ook nog chronich depressief ben ik wil zo graag hulp maar dat krijg ik nog niet opgebracht meer. sorry maar weet het ook niet meer vind al knap dat ik het durf op te schrijven.
Datum:
25-03-2008
Naam:
harrie
Leeftijd:
42
Provincie:
Limburg

huiselijk geweld en geestelijke mishandeling

Hai,
Ik ben een vrouw van inmiddels 41, ben 4 jaar gelukkig gescheiden. maar nog steeds geen rust.
heb 2 zoons die ook altijd geslagen zijn door mijn ex hun vader, de oudtse smeekte me weg tegaan thuis , dat was voor mij de druppel om door te zetten voor mij zelf durfde ik die keus niet temaken.ik denk wat heb ik de kids te bieden want een opleiding volgen of werken mocht ik niet van mijn ex man.
een vrouw hoord achter het aan recht en de kinderen opvoeden, dat bleek wel hij keek nooit naar de kinderen om, geen schone luier , niks deed hij alleen werken eten en werken. maar geld maakt niet gelukkig heb hem vaak gevraagt om te veranderen, nooit gebeurd.
dus na 16 jaar huwelijk gescheiden, de rust kwam dus niet. oudste zoon er agresief tegen me , ook door Zijn verleden natuurlijk, mijn ex die nog steeds niet naar de kids om keek,
me overal alleen voor liet staan, ik ben het huis uit gegaan hij wou niet weg, heb een jaar op een camping moeten wonen toren hoge huur, vochtig , zo erg dat mijn zoon long ontsteking kreeg.
na een jaar een huisje, maar mijn oudtste zoon bedreigde mij en zijn broertje dus na veel over leg en proberen steeds paar keer bij zijn vader geweest , maar telkens kwam hij met hangende pootjes terug.
dus wat doe je als moeder , kom maar schat
tot het uit de hand liep en hij steeds dreigde zijn broertje een mes in zijn hoofd testeken. toen was de maat vol voor mij, dus heb ik hem naar zijn vader gebracht, Daar was hij altijd alleen maar dat was voor hem fijn, tot dat zijn vader een vriendin kreeg, een behoorlijke kak madam altijd kids in creche en zelf werken, ,mijn ex heeft altijd tegen mijn zoon gezegt je moeder moet in een gekkenhuis ze heeft je op straat gegooit,
niet vertellend dat ik altijd de klappen op ving die zijn vader hem gaf.
mijn ex woont samen met zijn vriendin, geen probleem maar hij heeft nog steeds de financiele kant van de scheiding niet geregeld, en wel ond huis met dikke winst verkocht, en nu een huis met sauna enz. toen hij bij mij was vondt hij een broek voor de kids van 10 euro nog teveel, en nu is alles merk artikelen , en loopt hij in een pak , buunhaast niet meer, 200 % veranderd en dat doet pijn waarom waren zijn eigen kinderen en vrouw dit niet waard. terwijl hij heel veel van me hield en niet wou scheiden, ik had gehoopt dit opend zijn ogen wel, want ondanks alles hield ik wel van hem, maar het heeft niet zo mogen zijn,
Na 4 jaar vald hij mij en mijn zoontje nog steeds lastig, waarom , wanneer stopt dit.
ik ben dus nog steeds single, ik wil dat het stopt.
ik verdien ook een nieuw leven, maar komt dat nog.
mijn zoontje heeft me nodig anders wist ik het wel, ik wil mijn zoontje niet aan doen dat hij naar zijn vader moet, want dat is wat hij beslist niet wil.
het leven is elke minuut overleven. zwaar.
Datum:
24-03-2008
Naam:
jolanda
Leeftijd:
41
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.