Levensverhalen (pagina 1138)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

a

heeft geen zin meer voor mij om mijn verhaal te doen
Datum:
28-03-2008
Naam:
im
Leeftijd:
32
Provincie:
Zuid-holland

Het kan ook anders

Een tijdje geleden hoorde ik ook bij al die mensen die een eind aan het leven wilde maken. Ik had alles al gepland. De datum, de manier waarop en waar ik de benodigde spullen kon vinden. Ik wist het zeker, voor mij was er geen andere uitweg meer.
Ik heb als afscheid een brief geschreven. Daarnaast stuurde ik een aantal vrienden een smsje met de vraag wie er voor mijn kat wilde zorgen. Op dat moment dacht ik niet meer helder na, mijn vrienden gelukkig wel. Zij hebben direct aan de bel getrokken, mijn ouders hebben me daarop verplicht in huis genomen en binnen twee dagen zat ik aan medicatie.
Wat bleek, alle ellende die ik voelde had een deels medische oorzaak. Doordat ik de afgelopen jaren zoveel stress had gehad, waren mijn hersenen gestopt met de aanmaak van serotonine omdat ik meer nodig had dan ze konden maken.
Daardoor raakte ik ook steeds dieper in mijn depressie verzeild. Binnen drie weken nadat ik de medicijnen ben gaan gebruiken, voelde ik verbetering. Ik kon weer lachen en langzaam kon ik ook alle pijn en ellende uit het verleden gaan verwerken. Tuurlijk de medicijnen waren niet zaligmakend, ze komen met de voorwaarden ook in behandeling te gaan bij een psychotherapeut in mijn geval.
Ik ben er nog lang niet, wekelijks bezoek ik mijn therapeut en ik slik nog steeds iedere dag medicijnen.
Toch wil ik aan iedereen daar laten weten dat het met mij beter gaat. Ik had het een jaar geleden niet verwacht, dacht dat er niets meer voor mij in het verschiet lag, maar nu heb ik zelfs weer een vriend. Hij is heel erg lief en steunt me overal in. We hebben zelfs plannen om in de toekomst samen een huis te kopen en wie weet.

Dus ik doe een dringend beroep op iedereen daar, voordat je definitief afscheid neemt, zorg ervoor dat je zeker weet dat er niet een andere oplossing is. Je kan altijd nog weg, maar te vroeg weggaan levert niemand iets op. Bovendien, juist dan ontneem jij jezelf de dingen die een ander jou nooit kan ontnemen. Doe dat dus nog niet. Zorg ervoor dat je met iemand praat. In mijn geval heeft het enorm geholpen en ik weet nu dat er meer in het leven zit dan ik een jaar geleden dacht. Misschien is er voor jou ook nog een kans. Als dat zo is, pak hem dan! Je hebt niets te verliezen, dus.....

Heel veel sterkte daar,
Hopelijk zijn er meer van jullie die over een jaar ook een positief verhaal neer kunnen zetten.

Liefs Esther.
Datum:
28-03-2008
Naam:
Esther
Leeftijd:
25
Provincie:
Gelderland

kut life

zal iemand me misse ik denk het niet iedereen haat me hopelijk word het leve voor somige mense beter zonder mij
Datum:
27-03-2008
Naam:
onbekent
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Ik probeer vol te houden!

Hallo!

Ik heb al verschillende malen aan zelfmoord gedacht, maar heb het nog nooit geprobeerd. Ik heb vaak ruzie met mijn ouders en ik kan al helemaal niet opschieten met mijn vader. Ik schijn vaak tegenstrijdig te reageren op mijn vader, maar mijn moeder wilt me niet begrijpen als ik zeg dat ik dat doe omdat mijn vader altijd stom tegen me doet. Als ik ruzie heb met m'n vader, dreigt hij met zijn vuisten en dan ben ik als de dood. Ik ren dan naar boven, maar wordt dan weer naar beneden geroepen waar ik vervolgens weer voor vanalles wordt uitgescholden. Ze willen me niet eens een minuut alleen laten, ze dwingen me beneden naar het gezeik te luisteren. Ik heb m'n moeder ook al een keer verteld dat ik mijn vader haat. Nou denk ik dat ik dat niet helemaal meen, want diep van binnen betekent hij echt wel wat voor me, maar op dat moment pik ik die scheldwoorden niet meer. Ik doe niets goed, voor mijn gevoel. Ik heb daarom ook al eens gezegd dat mijn ouders geen kinderen hadden moeten geven en dat ze niet van me houden, maar toen werd ik ook al voor vanalles uitgescholden. Ook mis ik mijn overleden hondje heel erg en ben ik bang in ons nieuwe huis. Het "spookt" daar. Ik hoor verschillende vreemde geluiden als ik alleen thuis ben, en ik vind dat het moet stoppen. Ook vind ik dat de ruzies moeten stoppen, maar ik kan het gewoon niet goed meer volhouden. Ik probeer het vol te houden en ervoor te knokken, maar aan de ene kant wil ik naar mijn hondje toe en weg zijn van de wereld zonder enige problemen. Ik ben alleen bang een hoop mensen in de steek te laten, omdat ik van veel mensen hou en zij ook van mij.

Heeft iemand tips om het vol te houden? Ik post dit ook in het forum, want ik krijg zo langzamerhand moeite met het knokken...

MVG, Claudia.
Datum:
27-03-2008
Naam:
Claudia
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

vader

mijn vader is nu bijna een jaar dood :)
sinds dat me vader dood is
gaat alles nog slechter:)
kbn aan de drugs gegraakt :)
ma nu met de politie enz... kbn heel veel vrienden kwijt gegraakt
k wil hier echt weg ;(
Datum:
27-03-2008
Naam:
bla
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Gesloten van de buitenwerled !!!

Het is niet zo kort geleden dat we weer eens ruzie hadden.Je kent het vast wel in gezinnen.Maar ik denk dat het hier anders gaat.Als we ruzie hebben begint ze te drijgen en dingen te verbieden,waardoor ik van boos tot heel verdrietg raak.Ik weet het nu nog te verbergen maar de vraag is of dat altijd lukt.Ik ging me meer verschuilen door mijn echte ik proberen te verbergen.En langzaam lukte dat ok.Na de dagen die kwamen begon ik een blok beton om mijn hart te bouwen,want ik wou geen emoties meer voelen.En bij ruzies in huis braken mijn emoties tog door mijn betonnen muur en ging ik huilen.Maar ik wou niet huilen dus werdt ik boos op mezelf om me zelf te straffen.En langzaam werdt de muur sterker.Maar er was zo ong. 6 maanden terug zon hevige ruzie.En toen hield ik het neit meer.Op de strijk kamer lag er altijd een mesje in een plestic doosje van mijn opa.Ik durfde toen nog niet om al meteen bij mijn polsen te beginnen.Dus ik had ergens midden op mijn arm voor het 1st 2 sneeen gemaakt.Het voelde goed die pijn,want het nam mijn verdriet weg.Jammer niet mijn gedachten.1 week later was het weer zo ver en ik snijden me weer 2 x maar dan iets veel lager.En ooit kwma er een dag dat ik wel bij mijn polsen durfde te snijden.Ik genoot van de pijn.Ik ging ok naar school en moest het verbergen,met gym ben ik dan altijd warm gekleed,ik hep er nu wel iets anders op gevonden.Vandaag was ik weer boos en had mew opgesloten op mijn kamer in een hoek en huilde ik werd zoals gewoonlijk weer boos op me zelf en snijde me die dag 5 x.Ik ben laats er ok achter gekomen dat ik BI-seksueel ben.Dit mag ik mijn oma en opa nooit vertellen en ok niet van het snijden,want dan kan ik wel verwachten dat ze kameras ophangen en me elke dag naar school brengen.Dat noem ik erg.Maar op een dag loop ik weg van alle problemen.Want ik draag ok nog een geheim waarbij ik nisk mag vertellen anders draait hij de bak in.Hier wil ik neit veel over kwijt.De laatste 2 maanden denk ik meer over zelfmoord en ben ik een satanist geworden.Ik ben me ok bewust van de dood en denk er iedere dag bij dat ik mijn vriendje niet in de steek kan laten,maart is al die moeite dan voorniks dalijk wil hij de volgende dag er een eind aan maken en hep ik te lang gewacht en tog al die elende ondergaan wat dan eigenlijk niet hoefde.Ik word op school niet met mijn problemen geconfronteerd.Mensen en leeraren merken het zelfs niet bij me op.Maar 1 iemand ik dit huis die voor me zorgt heeft me psychische schade aangebracht en dat zal ik hem nooit dankbaar zijn.Ik doe op de dag avn vandaag nog steeds zelfmoorpogingen en als ik er eerlijk van mag zijn wil ik hier van af komen en van de andere kant ok weer niet.Dit was mijn verhaal ik hoop dat je hier veel van leert en zelf zijzer van wordt.En niet de zelfde fouten in gaat als ik.En als je eht neit gelooft maar ik ben echt 14. 13-10-1993.Met vriendelijke groet van:Priscilla
Datum:
27-03-2008
Naam:
Creapy
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

mijn moeder

hey. ik kom hier mijn verhaal doen
vorig jaar was ik de beste uit mn klas dit jaar heb ik al twee keer 68% op mijn rapport en mijn moeder is gewoon gek geworden het is niet meer van :jonge doe nu is je best voor scholl.NEEE, nu is het van :JIJ BLIJFT BINNEN VOOR DE REST VAN HET SIMESTER EN STUDEERT JE MAG MAAR 15 MINUTEN OP DE COMPUTER EN DE REST VAN DE TIJD MOET JE STUDEREN.dit heb ik te horen gekregen aan het begin van de vakantie en zo gaat het nu al dagenlang door.ik zie mijn leven niet meer zitten en ben van plan om er ook een eind aan te maken als iemand me nog iets wil zeggen voor het eind van de vakantie doe maar.maar daarna ben ik niet meer berijkbaar...nooit meer!
Datum:
27-03-2008
Naam:
vic
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Ik zie het niet meer zitten!!

mensen ik wil echt een eind aan mijn leven maken mijn vriendinetje heeft het uitgemaakt en ik zie het gewoon niet meer zitten.
ik wilde er al eerder een eind aan maken maar ik deed het niet omdat ik dan heelveel verdrietige mensen achter zou moeten laten.
ik zit echt heel diep in de put en ik schrijf dit omdat ik niet weet wat ik anders moet doen want alles gaat fout, op school gaat het slecht heel vaak ruzie met me pa en ma....
ik zie het gewoon niet meer zitten.
alsjeblieft als je een manier weet om mij hier uit te halen kom er dan snel mee voor het te laat is...
Datum:
27-03-2008
Naam:
Daniël
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Kut Kloote Dood Emo Fuk Verkracht..

MMMMhhhh de titel zegt het al.
Ik ben Emo hooooeeeeeee...dan denken mensen dat je gesootrd een idiot ben een viestpuik die eng is een gothic mr dat ben ik niet...mensen vinden me aardig ik ben socail...mr ik ben ooit is gewoon door iemand verkracht,ik ben een jongen..Dus dat deet kk pijn :'(....ik werd vastgebonden en mishandeld ik moest hem pijpen.......!!! IK KAN ER NIET MEER TEGEN!
ik huil iederen dag een hekel aan mijn leven snij me drugs gebruikt,,naar het ziekenhuis gegaan maag leeggempompt..moest naar de blablabla praat groep dinges..werd te boos en moest huilen en had iemand met een spiegel geslagen....
Datum:
27-03-2008
Naam:
Kut Kloote Dood Emo Fuk Verkracht..
Leeftijd:
99
Provincie:
Noord-holland

weet het even niet meer

Ik weet het even niet meer.
Mensen blijven maar constant zeggen dat ik gelukkiger moet leven Maar hoe kan ik dat zomaar doen?
Op mijn leeftijd zit je wel eens in een dip zeggen ze dan. Helaas begon deze dip op mijn 4rde al en is die nog niet geeindigt.
Mijn ouders waren toen ik klein was haast nooit thuis dus was ik altijd alleen. Toen gingen mijn ouders scheiden en zag ik mijn moeder 5 jaar niet meer. Ik ben daarna nog 12 keer verhuisd en heb ik 5 stiefvaders en 9 stiefmoeders gehad. De ene die verwaarloosde mij en ik mocht dus blij zijn dat ik nog in het huis mocht slapen en de ander sloeg mij en mijn moeder. Uit eindelijk ben ik ook bij mijn opa gaan wonen. Voor hem zijn prestaties heel belangrijk en alles moet volgens de planning. Ik kan nooit zeggen wat ik wil. hij houd wel heel veel van mij.
ook heb ik heel veel vrienden op school.
Ik wil mensen geen verdriet doen en kan mijn situatie niet aan ze uitleggen.
Helaas gaan ook mijn cijfers steeds verder achter uit. Ik ben erg teleurgesteld in mijzelf en vind dat ik het niet meer verdien om te leven. Ik heb helaas mijn uiterlijk niet mee zitten en ook geen talenten. Daar ik helaas ook geniet van mensen geestelijk pijn doen maar dat andere dat niet verdienen doe ik het bij mezelf. Het liefste zou ik er niet meer zijn. Ik nu drie jaar geen dorst meer en drink nog maar ongeveer een scheurtje melk bij de cornflakes en een beker vruchtensap per dag> ik heb ongeveer drie uur vrijetijd per week vanwege mijn hobbys die ik heb als afleiding> mensen vragen mij vaak of ik mee kan doen met een of ander project en om ze niet teleurte stellen zeg ik altijd ja> ik heb haast geen vrije tijd vor mezelf maar ik kan het beter niet nemen omdat ik dan op zelfmoord ideën kom>
ik zou het allerliefste er gewoon niet meer zijn en rust hebben>
Datum:
27-03-2008
Naam:
klaus
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.