Levensverhalen (pagina 1129)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik zou willen dat ik eeuwig kon slapen...

Zoveel mensen op deze site die geen zin meer hebben. En ik ben er één van...
Al vanaf mijn 13e jaar heb de gedachten om uit het leven te stappen. Het gaat allemaal nergens over. Het leven is zo nutteloos. Hoevaak ik als kind het in mijn raam zat en dacht: "Ik hoef alleen maar met mijn hoofd naar beneden te duiken". Mensen in mijn omgeving zijn nu op de hoogte van gevoelens maar niemand weet wat ze er mee aanmoeten. Ze snappen het ook niet. Alles gaat voor de wind. Eigen bedrijf loopt goed. Fantastische vrouw. Maar ik ben al het gezeur en geneuzel zat. Ik zit met een enorme leegte en ik zie niet in hoe ik dit kan opvullen. En laten we eerlijk zijn: kinderen, vrouwen, mannen over de gehele aardkloot sterven dagelijks een gruwelijke dood en niemand vindt dat raar. Waarom is het dan vreemd als ik uit het leven zou stappen? De plannen liggen er: Slaapmiddelen en een zak over man hoofd die langzaam afsluit. Een rustige dood. Het enige wat ik nog moet regelen is dat mijn vrouw er financieel warmpjes bij zit... Weer een bak geregel want we zijn niet getrouwd. Ik slik medicijnen die lijken te helpen maar dit is geen leven. Tis een schijnleven. Mijn vrouw gaat straks 3,5 jaar studeren in haar land van herkomst en ze denkt dat ik straks bij haar kom wonen maar mijn plannen zijn gemaakt, Ik stap er uit. En het spijt me dat ik een x-aantal mensen hier verschrikkelijk pijn mee ga doen vooral mijn vrouw en mijn ouders....

Ik heb het leven gezien, geef mijn portie maar aan fikkie...
Datum:
09-04-2008
Naam:
Arjan
Leeftijd:
34
Provincie:
Groningen

Soms zie ik geen uitweg meer

hallo, ik ben 17 jaar oud. heb sinds 1,5 jaar last van een gevoel dat het beste te omschrijven is als: minderwaardigheid of een heel slecht zelfbeeld. het begon toen ik 15 a 16 was. ik begon ouder te worden en meer aandacht te besteden aan mijn uiterlijk. het begon met een beetje ontevredenheid, maar daar bleef het niet bij. ik voelde me steeds lelijker en lelijker. op een gegeven moment, ongeveer 1 jaar terug, werd uiterlijk een obsesie voor mij. ik keek alleen maar naar andere mensen en naar mijn eigen uiterlijk. dag in dag uit voor de spiegel piekeren over alles. het gezin ging er ook onder lijden, want ik was erg depressief en verdrietig elke dag. op school hield ik mezelf als het ware een masker voor, ik deed(probeerde) vrolijk te zijn en niks van die verdrietige kant te laten merken, omdat ik bang was dat mensen me ermee gingen pesten. ik werd nooit gepest op school, maar sinds 1,5 jaar komt elke opmerking, ook al is het een grapje, kei en keihard aan. een grap als: he lelijkerd! of opmerkingen over mn neus ofzo. als ik dan thuis kwam gooide ik alles eruit en barste in tranen los. 1 jaar geleden ongeveer, deed het me nog goed om eens in de maand met mijn ouders het erover te hebben. dan voelde ik me weer een weekje beter. maar dat gevoel kwam steeds vaker en sneller terug, die ontevredenheid. zoals ik al eerder zei werd het een obsesie, een obsesie waarvan ik 0 % voldeed aan mijn eisen. tot een half jaar geleden bleef het bij heel erg verdrietig. maar sinds die tijd kreeg ik zelf een hekel aan mezelf, ik haatte mezelf gewoon! ik begon mezelf, niet erg, soms te verwonden. als ik stond te scheren zag ik dat lelijke hoofd weer in de spiegel en sneed ik expres heel hard in mn wang met dat scheermesje. natuurlijk schiet ik er niks mee op, maar soms krijg ik een woede aanval tegen mezelf omdat ik mezelf gewoon haat vanwege uiterlijk. ik sloeg in december 2007 een spiegel kapot en even later een bord tegen m'n voorhoofd waardoor ik ook weer wonden had. het voelde als een ruzie, een ruzie zoals op school. waarin 2 jongens elkaar niet mogen, elkaar haten en elkaar aanvliegen om de kleinste redenen. mijn ouders begonnen zich zorgen te maken en konden mij gedrag niet meer weerstaan. via school kreeg ik hulp bij een schoolmaatschappelijkwerkster, iemand die kleine jongeren problemen verhelpt of dat probeert. in mijn geval werd ik doorverwezen naar een psycholoog, die kon mij echter ook niet helpen, waarna ik bij een psychiator terecht kwam. ik loop nu 2,5 maand bij die hulp en het voelt goed om eventjes een uurtje te praten. maar toch elke keer als ik dan weer in de spiegel kijk komt die agressie tegenover mezelf weer terug. sinds 2 maanden huil ik heel vaak om mijn uiterlijk en denk er soms overna om uit het leven te stappen. mijn gedachten zijn door die obsesie voor uiterlijk zo geworden dat ik niks meer geef om sport, wat ik vroeger en voorheen altijd deed, om mijn familie geef ik niks meer, om mijn innerlijk niet, school niet, niks. het enige wat mijn wereld totaal zou veranderen is als ik vrede kan vinden met mijn uiterlijk. ik weet dat er veel ergere dingen zijn in het leven, maar voor mij is dit zo pijnlijk en het zit heel diep dat ik dit bericht wilde plaatsen. het voelt goed om, ook al is het in de vorm van een bericht op de pc, om mijn verhaal te kunnen vertellen.

Niels
Datum:
09-04-2008
Naam:
Niels
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

denk er toch wel erg vaak aan de laatste tijd.

Ben alleenstaande moeder met kind van 11 jaar. Was altijd afgekeurd, moet nu weer op zoek gaan naar ander werk, heb 15 jaar niet gewerkt. Heb financieel zware domper gehad en moet iedere maand op een houtje bijten. mijn kind doet vaak erg hatelijk tegen mij, ze wil nie vaak luisteren, ruimt niks op, dan nog dat werk wat ik moet zoeken, terwijl ik dieren heb die ik moet verzorgen, vind het nie erg om te werken maar ben erg bang voor problemen, met mijn kind, die dan zou moeten overblijfen of naschoolse opvang, ben toch afhankelijk van mijn inkomsten.
Wil haar nie te kort doen, maar merk dat ik erg gestresst ben, heb vaak hoofdpijn en slik om in te slapen soms 3 oxazepam, soms denk ik kan beter alles innemen, dan heb ik rust. maar wil natuurlijk mijn kind niet verlaten, maar merk gewoon aan mezelf, als ik er nie meer ben dat het dan voor iedereen beter is, zodat ze niet altijd op me hoeven fitten, zeuren etc. Volgens mijn vader doe ik toch nooit wat goed. ben financieel afhankelijk van hem, als ik zonder zit bel ik hem vaak. moet ik maar dieren wegdoen, die ik zo graag om me heen heb. geef al niks uit aan kleding voor mezelf, het meeste gaat naar mijn dieren en me kind.kheb het gehad eigenlijk.......
Datum:
08-04-2008
Naam:
Mollie
Leeftijd:
45
Provincie:
Noord-brabant

hell

het leven is 1 grote hell wat mij betrefd mag de verloser me wel komen halen heb het er helemaal mee gehad
Datum:
08-04-2008
Naam:
fetze
Leeftijd:
41
Provincie:
Friesland

liefdespijn

dit is al de zoveelste keer dat het verkeerd loopt. Ik was en ben zo verliefd op hem! Hij wil me niet meer.. hij geeft me geen reden niks.
Ik wil dood ik wil hier niet meer zijn wil dat hun pijn hebben en ik af ben van de problemen. Ik kan dit niet meer... wat moet ik nou doen?
Datum:
08-04-2008
Naam:
Mirte
Leeftijd:
17
Provincie:
Overijssel

k wil weg!!

t lager werd k altijd al gepest, eindelijk naar t middelbaar dacht k, maar daar stuurde mijn beste vriendin een sms: je mag niet meer bij mij komenop school!!! Een jaar later heb k eindelijk opnieuw vrienden.
k heb een aantal maanden gelden ook zelfmoord gedachte gehad, door een ruzie met mijn beste vriendin (een andere, die met dat smsje is nu totaal mijn vriendin niet meer) Gelukkig is dat nu opgelost. Nu beginnen mijn ouders ruzie te maken, op school word k weer gepest door 2jongens.
K heb ook problemen met mijn pony, mess moet k haar verkopen; K mag dan wel een andere, maar k ben bang voor de reacties van de ponyclub. daar vinden ze mij toch een moetje, en mijn vroeger vriendin pakt alle vrienden van me af die k daar heb (k heb er maar 1).
Bij mijn vrienden is de enige plaats waar k soms nog kan lachen, plezier maken en mezelf zijn. alleen nu beginnen er langzaam ook ruzies te komen bij mijn vrienden. we hebben een vast groepje en wrsn gaat dat ook uit elkaar vallen. als dat gebeurt maak k mezelf van kant!!! k deug toch nergens voor, k doe iedereen verdriet of ben gwn als een lastig vlieg voor hen. K snap wel waaromze mij pesten, k ben niets waard. gwn er niet meer zijn lijkt zalig!!!! dat is echt mijn droom, en soms denk k echt da hij gaat uitkomen ...
Datum:
08-04-2008
Naam:
iemand
Leeftijd:
13
Provincie:
België

het was maar een leugentje..

mijn ouders hebben mij geleerd om nooit mijn echte naam/adres te geven op het internet. Op een dag ontmoette ik een hele leuke jongen op internet maar ik mocht niet mijn naam zeggen dus verzon ik er maar een naam. de jongen was 17 en ik weet zeker dat als hij hoorde dat ik 13 was dat hij niet meer met mij wilde praten dus zei ik dat ik 17 was. na een paar dagen vroeg hij me om een foto , ik raakte in paniek. ik plukte snel een foto van google en stuurde die naar hem. hij vond "mij" mooi. we kregen een hele goede relatie en wij vertelden elkaar alles,
maar alles wat ik zei was een leugen. hij begon van mij te houden en stuurde mij elke dag lieve berichtjes en ik ook naar hem. maar hij weet niet wie ik ben , hij houd van het verzonnen meisje maar niet van mij. ik ben bang dat als hij de waarheid weet dat hij het me nooit meer zal vergeven. mijn leven heeft geen nut meer ... mijn leven is één grote leugen. misschien moet ik mijn leven maar stoppen. weg met alle leugens !
Datum:
08-04-2008
Naam:
My life is just a lie
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

je kan het denken maar weet je het?

vroeger werd k heel veel gepest en toen ik naar de middelbare school ging was ik er eindelijk van af, had de liefste leukste geweldigste vriendinnen gevonden. Alleen dacht ik dat twee vriendinnen mij BFFL waren best friends for life maar dat is dus niet zo ik ben voor hun hun bf en hun zijn met elkaar BFFL. ik ben nu best verdrietig nou best heel erg, nu ben ik erachter gekomen dat vriendinnen niet te koop zijn en je altijd laten vallen of je verkeerde iedeeën geven
Datum:
08-04-2008
Naam:
Nerissa
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

geen zelfmoord

hoi,,
ik heb een paar verhalen van jullie gelese..
ik snap dat sommige het erg moeilijk hebben..
maar alsjeblieft pleeg geen zelfmoord.
waarom?
omdat ik een vriend heb verloren die zelfmoord heeft gepleegd.
misschien denk je niemand houd van mij
dat is niet zo deze vriend dagt dat ook.
erg veel mensen hebben daar nu verdriet over
alsjeblieft denk niet dat niemand van je houd,,,
en is het ergens anders om. er is altijd een andere uitweg, praat er met mensen over. zij kunnen je helpen.
PLEEG GEEN ZELFMOORD. je doet andere er verschrikelijk veel verdriet mee.
x
Datum:
08-04-2008
Naam:
ik
Leeftijd:
19
Provincie:
Anders

ik wil niet meer!

ik ben een meisje van 19 en wil graag dood! ik haat dit kut leven, ik heb al vanaf mijn 13e hulp, maar niks helpt. ik kanhet leven gewoon niet meer aan. vandaag ben ik bij mijn pschyiater geweest, maar die zegt dat ik mijn medicijnen moet minderen, dat ik daardoor weer wat minder down wordt.. maar ik kan niet stoppen met die medicatie, maar ermee doorgaan wil ik ook niet, het is gewoon klote. KUT HEL!!! dit leven is niet echt ik ben gewoon helemaal alleen, en de mensen hier op aarde die bestaan niet eens, net zoals de computer en de rest!! ik wens iedereen veel sterkte toe op deze site, ik zal er binnenkort niet meer wezen maar ik denk aan julliie.. liefs mij
Datum:
08-04-2008
Naam:
rianne
Leeftijd:
19
Provincie:
Drenthe

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.