Levensverhalen (pagina 1104)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zelfmoord..

ik ben n meisje van 14... alles zit tegen, mijn lief maakte het uit, mijn vriendinnen lieten me zitten, thuis heb ik alleen maar ruzie, op school gaat het ook niet al te best, haal alleen maar buizen... ik kan het allemaal nie meer aan... soms denk k gewoon ja wie gaat me eigenlijk missen? niemand dus.. en wat gaat er later van me worden? niets dus... ik weet het allemaal niet meer, ik dacht er veel over na en ik weet geen andere oplossing dan er een einde aan te maken...
Datum:
20-05-2008
Naam:
anoniempje__x
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Ik weet het niet meer!

Eerst is je moeder alchoholist geworden omdat je vader nooit thuis was en haar diep in de steek liet waardoor ik meer een moeder voor mijn broertje was. Een maand later sloeg mijn moeder mijn vader waardoor mijn moeder in het ziekenhuis belandde met kerst. Toen ze weer terug was begon ze weer te drinken sliep apart en ik werd ook bang voor mijn vader. Ze moest vaak overgeven maar omdat mijn vader altijd weg was moest ik haar optillen en alles schoonmaken en opruimen ik heb vanaf mijn 10de haast geen jeugd meer gehad. Toen ik het zat was zei ik tegen mijn vader nu moet ze naar een kliniek waar ze toen ook in bellandde maar daar ging ze al snel uit. Ze kreeg een bungalow het was nu definitief dat mijn ouders gingen scheiden ze woonde daar op een camping voor tijdelijk en ze begon weer te drinken. Ik was kapot liet school vallen en liet gewoon niet merken dat er iets aan de hand was ik was altijd een vrolijk meisje, maar dat verbergde ik omdat ik geen zin in nog meer gezeik had. Mijn moeder bellandde weer in een kliniek en nu bleef ze er een half jaar ze mocht weer naar huis want ze was genezen. Nu heeft ze inmiddels een huis, maar nu ben ik er pas achter gekomen dat ze weer drinkt, ik heb ruzie met mijn vader, mijn oma (die er nu niet meer is) zei was de enige die altijd dag en nacht voor mij klaar stond wat er ook gebeurde, toen was de jongen waar ik al heel lang mee had gehad en die het uit had gemaakt omdat ik te jong was verliefd op mijn vriendin die nog jonger was en hun kregen verkering ik was natuurlijk hartstikke jalours en we kregen ruzie maar ik dacht laat ik me inhouden want als ik ruzie met mijn ex krijgen leef ik niet lang meer. School, thuis, en al die shit loopt verkeerd zo hou ik het echt niet langer vol..
Datum:
20-05-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

Hel

Mijn hele leven is een hel!
Mijn moeder kan alleen maar aan zichzelf denken en heeft me heel veel pijn gedaan, ik zie haar nu nooit meer.
Ik woon nu bij mijn stiefvader en die is heel lief.
Ik word ook heel veel gepest vanaf kleins afaan al en denk soms : zou het beter zijn als ik er niet was.
Datum:
20-05-2008
Naam:
Asia
Leeftijd:
14
Provincie:
Zeeland

tot ziens

ik wil dood omdat ik nu 38 ben ben als kind misbruikt geslagen opgesloten mishandeld mijn moeder was psychisch niet stabiel dus ken geen moederliefde mijn vader heeft mij misbruikt daardoor rn ook door mezelf heb ik een borderline ik automuttuleer wat af ik zorg al ongeveer 20 jaar voor mijn broer die verslaafd is geweest dakloos alles ze hebben bij mij ziektes ontdekt ben gisteren mishandeld door mijn broer en ik moest vastzitten voor zware mishandeling heb niks gedaan in het kort mijn verhaal heb alles geregeldde brieven alles alleen ik weet nog niet hoe ik het ga doen maar deze ziel is klaar hier
Datum:
20-05-2008
Naam:
angelique
Leeftijd:
38
Provincie:
Gelderland

zus pleegt zelfmoord

M'n zus heeft een paar maanden geleden vermoedelijk stiekem zelfmoord gepleegd.
Ze wilde het m`n ouders niet aandoen, het leek als een ongeluk.
Ik weet wel beter. Ook ik, als broer, heb zulke gedachtes wel eens gehad. Kon me nooit indenken wat voor inpact zoiets zou hebben.
Ik hoop dat ik voorkom dat een van jullie zoiets gaat doen, dan heeft het al zin gehad om dit te schrijven.
Ik ben ontzettend verdrietig dat ik nooit, nooit meer met haar kan spreken. Weet zeker dat ze dit eigenlijk niet wilde, het nooit meer weggaande verdriet van m'n lieve oude ouders, zo kwetsbaar. Het stomme verdelen van al haar mooie spulletjes. Besef me nu pas goed hoe waardevol en slim ze was. Het zijn vaak hele bijzondere mensen die met zoiets bezig zijn. Ik denk aan de kleine hints die ze gaf. "Ik, ik, word niet oud" fluisterde ze me toe die week...
Er brak weer een mooie lente aan na haar dood en ik weet zo zeker dat ze die eigenlijk niet wilde missen. Ze voelde zich altijd heel goed in het buitenland waar de zon flink schijnt. Je bent dus niet altijd dezelfde persoon die je nu bent. Maar door 1 sombere, 1 veel te sombere bui is haar leven nu een open einde. Er waren honderden mensen op haar begrafenis... en iedereen mist haar.
Ik zou zeggen: geniet van je depressie, maak er mooie gedichten over maar wees altijd nieuwsgierig hoe de volgende dag zal zijn. Het leven is alles wat we hebben.

liefs P
Datum:
20-05-2008
Naam:
Vriend
Leeftijd:
30
Provincie:
Noord-holland

val dood

er is een zekerheid in je onbeduidende leven en dat is : je wordt geboren, daarna heb je een vervelend leven en daarna ga je dood. hoe ga je daarmee om?
iedere morgen opstaan de dingen doen die je moet doen . en mij niet meer aan mijn kop lopen zeiken dat je dood wil ! Want op den duur ga je toch dood . de groeten
Datum:
19-05-2008
Naam:
quinton
Leeftijd:
56
Provincie:
Utrecht

....

Ik weet het gewoon allemaal niet meer, hoop gewoon dat gauw deze pijn allemaal voorbij is miss is het van de buitekant niet aan mij te zien maar ik ga zo kappot van binnen en het mooiste is ik doe het mezelf allemaal aan..
ik weet het gewoon allemaal niet meer..
help mij...:'(
Datum:
19-05-2008
Naam:
Bo
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Myn leven tot nu toe

Het begon allemaal op de basisschool, toen werd ik al gepest. Er waren altijd een paar jongens die mij uitscholden. Het waren ook altijd dezelfde. Het begon met dikzak maar later werd het steeds erger. Ze hebben me een keer een bloedneus geslagen. Toen mijn opa overleed had ik het erg zwaar. Mijn opa en ik hadden een goede band, altijd leuke dingen te zeggen, en dat soort dingen. Toen kwam "dat" ene scheldwoord. Jullie schelden er misschien zelf mee, of misschien is iemand van jullie familie er zelf wel aan overleden. Ik denk dat jullie nu wel weten wat "dat" woord betekend. Ik was zo woedend op die mensen die daar mee gingen schelden, Toen ik naar de middelbare school ging, zat er een jongen in mijn klas. Ik zeg liever niet zijn naam, uit voorzorgen. Hij had altijd opmerkingen over iedereen. Had je niet de goede merkkleding, dan was je een arme sloeber, was je gewoon dun zoals een vriendin van my, dan werd je uitgescholden voor een anorexia patiënt. Was je dik nou dan was het al helemaal niet goed, dan werd je echt voor alles uitgemaakt. Ik ben/was niet echt dik, maar toch vonden hun dat wel. Elke dag weer opnieuw. Ik wou niet meer, ik ging echt denken dat ik echt dik was. Misschien moest ik wel echt zelfmoord plegen. Er werd ook gezegt dat ik naar de hel moest gaan, ik dacht misschien ben ik echt helemaal niets waard. Misschien hebben hun wel echt gelijk. "Dat" woord waar ik het over had daar scheld hij echt altijd mee, vreselijk! Toen kwam die ene dag. We zaten bij drama, we moesten een toneelstuk leren dus waren we in een ander leslokaal gaan zitten. Een paar minuten later ging het andere groepje daar ook zitten. Eerst vonden we het wel best, maar langzamerhand werd het steeds irritanter. Ze waren aan het gillen, en dat soort dingen. Wij zeiden dat ze op moesten houden, zelfs een paar keer. Maar dat deden ze niet, ze gingen juist schelden tegen ons. Toen zei een vriendin van me die bij ons in het groepje zat, dat ze nu echt moesten stoppen, anders ging ze de lerares halen. Daar waren ze het niet mee eens. En gingen haar met een stok slaan. Ik zei dat ze moesten ophouden maar dat deden ze niet, mijn vriendin ging tegen hem schelden. Hij greep met zijn handen naar haar keel. En keelde haar, ik pakte zijn haden en duwde ze van haar af. Toen ging hij naar mijn keel toe. Ik had even het gevoel; "knijp mijn keel maar dicht, dan ben je van me af, dat wil je toch." Maar toen greep ik zijn haden en duwde de handen van mij af. Het was zo verschrikkelijk. Er zaten ook nog 2 andere vrienden van ons bij, maar die deden helemaal niets! Ik vond dat zo erg. En toen we terug moesten komen, gingen die 2 vrienden allemaal naar het "populaire" groepje over ons praten! Het is gewoon een poging tot moord. Ik had gewoon naar de coördinator moeten gaan, samen met die andere vriendin. Maar dat hebben we niet gedaan, want als wij naar hun zouden toegaan ging hij ons echt vermoorden. Toen ik naar de 2e ging werd het al een klein beetje minder. Niet echt zo heel veel, maar een beetje. Nu gaat het nogsteeds door elke dag, en ik weet niet meer wat ik moet doen met mijn leven. De leraren vinden dat ik een super leuke, lieve meid ben. Iedereen vind dat ik aardig ben, heb gewoon 3 lieve vriendinnen, soms weleens ruzie. Maar dat komt altijd weer goed. Ik weet dat dit allemaal waar is, niet dat ik zo zeker van mezelf ben hoor. Maar ik weet niet meer wat ik moet doen, ik voel me een mislukkeling.
Datum:
19-05-2008
Naam:
SA
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

begrijpbaar

Je bent geen aanstelster.Ik voel juist hetzelfde als jij.Bang om onder de mensen te komen,denken dat je niet gewenst bent,jezelf opsluiten,je in andere mensen ergeren.En het ergste van al is dat ik ook niets te kort kom buiten vrienden en beter overeenkome met men ouders.Ik voel me samengevat eenzaam en niet begrepen en denk al een tijdje aan zelfmoord.
Datum:
19-05-2008
Naam:
loser nummer twaalfendertig
Leeftijd:
20
Provincie:
België

zat van uitgeput te zijn

Al over dertig jaar heb ik te vechten met chronisch burnoud. Voor mij betekent het dat ik moelijkheden heb om aansluiting te vinden in de maatchappij. Ik ben moe te moe om verder te vechten. Al mijn energie is verbruikt.Ik merk van dag tot dag dat het zwaarder word om doortegaan. Mij laaste gedachte om van deze wereld afscheid te nemen licht 8 jaar terug. Nu neemt het weer toe, mij dunkt ik ga. Ik hoop het altans, ook al doet het voor fam en vrienden het zeer dat ik er niet meer ben, toch begrip hebben voor mij situatie. Ik heb hulp gezocht enz. maar het het tot dusver niks gebracht.
Zover maar eerst weezle
Datum:
19-05-2008
Naam:
kraavogel
Leeftijd:
43
Provincie:
Groningen

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.