Levensverhalen (pagina 1101)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

mijn leven

vader mishandelde ons,, pijnlijke herinneringen..
vriendin zelfmoord gepleegd,, gebroken hart
drugsproblemen gehad,, ben er nu volledig van af
3 zelfmoordpogingen gedaan,, ben hier nog altijd
in een instelling gezeten,, voel mij nog niet veel beter..

:'(
Datum:
26-05-2008
Naam:
clarysse
Leeftijd:
16
Provincie:
België

zelfmoord willen plegen =(

hallo dit is eigenlijk wel moeilijk om te vertellen maar ik ben een meisje van 12 jaar en woon in België !
Een paar maanden terug op mijn verjaardag heb ik een ongeval gehad , en ben ik omgereden door een auto .
Toen ik daar lag zag ik mezelf daar liggen mijn gezicht was helemaal vol bloed , ik had heel veel pijn enzo .
Ik had namelijk heel veel wonden BV : aan mijn hoofd ben ik genaaid in mijn vel en uit mijn vel met ongeveer 50 à 60 draadjes , ik had mijn schouder ook gebroken en mijn been ook op 3 plaatsen zelfs , toen we aan het ziekenhuis aankwamen ging het allemaal heel traag maar toen ze zagen wat er met mijn geheuge aan de hand was ging het veel vlugger ! Ze hadden gezien op de scan (voor het hoofd) dat ik heel veel bloedingen in mijn hersenen had !
ik heb 2 dagen op de afdeling 'intensieve zorgen' gelegen en 7 dagen de kinderafdeling ! Ik dacht daar echt van 'is hier niets fijners te doen dan pijn te ligge hebben ?? ' maar er is nog iets veel ergers ! Voor het ongeval had ik altijd in de 90 op mijn raport en nu nog immer 50 ik vind het zo erg ! ik kan sinds mijn ongeval ook niet meer fatsoenlijk denke , ik draai heel vaak door (wat ik vroeger niet had) , ik snij me ik klop met m'n hoofd tegen de muur tot ik afgekoeld ben nu heb ik echt vaak de neiging om zelfmoord te plegen ik weet echt niet meer wat ik moet doen ? gelukkig heb igenoeg steun van mijn vriendinnen enzoo ,, ik wil ze daar zo hard voor bedanken !!

Datum:
26-05-2008
Naam:
daisy Schroeders
Leeftijd:
12
Provincie:
België

Zelfmoord is iets anders is er niet

Waarom ik zelfmoord wil plegen is niet om mijn omgeving pijn te willen doen maar vooral omdat ik het niet meer zie zitten en anders anderen alleen maar meer pijn zou doen. Liefde heb ik nooit gekend en zal ik dus ook wel nooit kennen. Wat heeft leven zonder liefde nog te zeggen als elke poging van je toch altijd mislukt. Leven zonder ooit een vriending te heben gekend. Liefdeloos verder leven is geen optie meer.
Datum:
26-05-2008
Naam:
Nico van Noordt
Leeftijd:
42
Provincie:
Zuid-holland

niet echt een vehaal maar geoon hoe ik mij nu voel

mijn verhaal begint al zover terug dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen was het dat ik nog in bed plaste en mijn moeder me met mijn gezicht er in wreef of de hel nacht op de wc liet zitten en dan zei dat het niet waar is dat ze dat zei of toen mijn vader mij lastig begin te vallen met zijn sexuele driften en mij uiteindelijk ook ook verkrachten of de vele keren dat ik aangerand ben of de andere keren dat ik verkracht ben de keren dat ik gelachen ben omdat ik danste ja gewoon dansen.
Of de keren dat ik door jaloezie van collega's mijn baan ben kwijt geraakt.
Of is de keer dat ik door leugens van de overheid alles ben kwijt geraakt.
Of is het misschien dat ik in deze maatschappij gewoon nooit gepast heb.
Nee, helaas kan ik dat niet leugens over andere vertellen of met de ellebogen werken. En helaas hou ik er ook niet van om misbruik van andere te maken. Of andere uit te lachen.
Ik weet wel dat ik op dit moment gewoon heel erg moe ben. En dan meer een gevoel van uitgeput zijn en niet meer de kracht kunnen vinden om weer verder te gaan.
Ik denk dat het soms gewoon niet meer gaat.
Datum:
26-05-2008
Naam:
vrouw
Leeftijd:
49
Provincie:
Noord-holland

alleen

Ik denk dat ik een plaat voor mijn ogen heb gehad. Nooit heb ik echt gezien waar ik stond in het leven. Iedereen om mij heen had vrienden en vriendinnen. Iedereen ging uit iedereen kon goed omgaan met elkaar. Maar daar kwam ik. Ik heb in zover ik kan terug denken mischien 1 of 2 vrienden gehad, in al de 19 jaar dat ik hier rondslenter.

Ik realiseerde mij op mijn 18 jarig verjaardag, waarom is hier niemand? Waarom zit ik nu alleen? Wat valt er nu echt te vieren? Mijn 19e verjaardag was weer hetzelfde, alleen.

Ik ben in een totaal isolement vervallen. Iedereen heeft het over uitgaan dit en plezier daar. Ik ben nooit uit geweest nooit naar concerten geweest, altijd vanaf mijn geboorte in het zelfde huis, zelfde kamer jaar naar jaar naar jaar.

Ik kan dit niet! Ik heb al sinds ik kan herinneren een gedachte wat moet ik nu eigenlijk nog hier bereiken? Voor wie ben ik er nog, voor mij hoeft het niet.
Ik durf niet eens meer naar de winkel, daar raak ik al in paniek. Ik ben zover van de socialiteit verwijderd dat ik gewoon niet meer weet wat ik moet doen als iemand iets tegen me zegt.

Ik houd niet van verminking want ik ben al lelijk genoeg. En zelfmoord is een ding dat een einde -kan- zijn van het probleem. Ik weet nog niet of, wanneer en hoe.
Datum:
25-05-2008
Naam:
ray
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

Waarom

Toen ik een jaar of 11/12 was heb ik me altijd afgevraagd waarom ik leef? ik had er geen zin meer in. ik wilde niet leven. ik vond mijn leven 1 groot diep gat. daar ben ik een jaar of 2 later weer uitgekomen en sinds toen ging het weer een tijdje goed met me. tot nu... het begon allemaal een jaar geleden. ik ben teruggekomen van vakantie en mijn moeder kwam erachter dat mijn vader al 2 jaar lang vreemdging. toen mijn moeder dit heeft voorgelegd aan mijn vader is hij gelijk vertrokken en is hij bij zijn nieuwe vrouw gaan wonen. sindsdien heb ik hem 1 x weer gesproken maar het is gewoon een hele andere man geworden. ik heb zo'n rotperiode meegemaakt. mijn moeder vond al snel weer een nieuwe vriend en ik heb vanaf toen het gevoel gehad dat ik er alleen voor stond. Ik heb al 4 jaar een vriend die veel aan de drugs zit en dat geeft ook de nodige problemen met zich mee. altijd ruzie en verdriet. vaak denk ik, waarom leef ik nog? waarom ben ik niet gewoon dood? dan zou het leven er voor iedereen om mij heen en vooral voor mezelf een stuk makkelijker uitzien. mijn leven is niks waard en dat zal het ook nooit worden... al hoop ik dat ik op een dag een stuk gelukkiger zal wezen........
Datum:
25-05-2008
Naam:
Jessica
Leeftijd:
18
Provincie:
Friesland

vrolijk van buite kapot van binne

hoi ik ben niels vrolijk vanbuiten kapot van binne.
ik weet niet hoe ik het uitleg de pijn, de verdriet.
ik weet dat ik het niet slecht heb.
ik weet dat ik het veel slechter had kunnen treffen.
maar de verdriet ik ben er gewoon zo moe van.
ik kan het niemand vertellen, niemand wil het hooren, niemand geeft er om.
ik kan het alleen schrijven.
deze weereld is zo hard, je kunt alleen overleven door harder te zijn als de rest, maar ja wat als ik dat dan niet ben??
ik ben zwak maar niemand mag het weeten.
het is een geheim, mijn geheim en niemand wil het weeten.
ik heb geen lef, ik durf niet eens voor mij zelf op te koomen, en van binne wil ik maar gelooven.
ik ben hard.
ik wil op mensen lijken en toch wil ik anders zijn.
ik wil lijken op mijn vader, op mijn broer...........maar het lukt gewoon niet.
ik wil zo graag ergens bij hooren maar ik wil ook alleen zijn.
ik verlang zo erg naar mensen die echt iets om mij geeven.
natuurlijk mijn ouders geven wel om mij maar het is zo anders, zo anders.
ik ben zo onzeker en ik weet niet meer wat ik moet.
ik wil stilte, geen druk meer van anderen mensen.
ik wil alleen zijn, nee ik weet niet wat ik wil, ik denk dat ik uitijndelijk alleen rust wil.
rust voor altijd, voor eens en altijt.
Datum:
25-05-2008
Naam:
niels
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

.....

haaj ik ben een meisje van 14 jaar. ik denk daar nu aan omdat ik heel veel dingen in mijn leven heb meegemaakt. er zijn heel veel mensen in mijn omgeving gestorven ik heb me zelf gesneden ik ben heel erg aan het lijnen k ben heel vaak verhuids. een vriend van mij wou zelfmoord plegen en die heb ik dat ook zien doen. maar ik hield hem tegen.
Datum:
25-05-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Niet langer leven

Als ik al deze verhalen lees dan denk ik wel eens: zeur niet zo jij zo erg is het nog helemaal niet wat je meemaakt. Maar toch als ik weer in mijn bed lig en eraan denk dan word ik gelukkiger. Ik denk al enkele jaren over zelfmoord maar... ik kan het elke keer niet. Op veel sites staat als je het niet kan wil je het ook niet echt. Ik ben helemaal niets, heb geen vrienden, ben lelijk en heb niks om voor te leven.
Ik wil niet langer leven.... help me
Datum:
25-05-2008
Naam:
Meisje
Leeftijd:
14
Provincie:
Groningen

Leegte.

Ik word helemaal geak van me leve. Ik voel me nergns thuis. Ik ben een lange lange tijd depressief geweest en k denk da da kwam omda k dingen niet kon uiten en nie kon praten over me problemen. Iedreen op me oude school moest me niet en zelfs me vriendinnen liete me valle. Ik was eenzaam en voelde me alleen op de wereld. Toen ben k zo erg depri geweest dat ik een paar keer zelfmoord heb gepleegd waardoor ik elke keer het ziekenhuis in belande. Daar door begon de shit. Er kwam een pschycholoog die samen met mijn ouders besloot dat ik naar een inrichting moest, ik werd van school afgetrapt en werd dus naar die inrichting gestuurd. Me broer en broertje konden er totaal niet mee omgaan dat ik daar heen moest en me ouders waren er kapot van. Dus toen ik daar zat was er een jongen waar ik verliefd op werd. Ik vond hem helemaal geweldig hij was heel lief enzo en van te voren wist ik nog niet wat voor ellende hij me bezorgde. Ik had totaal geen ervaring met jongens dus ik vond het allemaal maar eng enzo. Als ik de kans had ontsnapte ik uit die klote inrichting maar elke keer moest ik weer terug tot dat ze zeiden dat ik kon oprotten. Die jongen dus ging tegelijk met mij daar weg. We spraken toen veel af en ik bleef dagen bij hem slape. Een keertj toen we buiten op straat ware zag ik hem blowen enzo. Ik wist niet wat het was dus ik wilde het proberen gewoon omdat ik nieuwsgierig was. Hij liet het me proberen en hielp me zo de verslaving in. Hij pompte me steeds vol met drugs, liet me cocaine zien en zei dat dat ook goeie spul was, ik wist niet wat het was en wat het met je doet en hoe slecht het voor je is dus had ik er geen problemen mee om het eens te proberen en hij gaf het me ook steeds . Ik werd steeds hebberiger en hebberiger totdat ik niet meer zonder kon ik werd afhankelijk van hem omdat hij de enigste was die ik als vriend had waar ik me goed bij voelde en me steun gaf waarneer ik dat nodig had en omdat ik drugs nodig had en hij me dat steeds gaf. Toen ik een keertj stoned was lag alles plat. En daar heeft hij misbruik van gemaakt. Ik weet niet precies wat er was gebeurd maar wel dat hij seks met me wilde en ik niet. Later wilde hij steeds meer en hij moest altijd zijn zin hebben als ik niet deed wat hij wilde dan flipte hij hem helemaal uit. Hij zette me onderdruk, praatte me schuld gevoel aan, dwong me tot dingen die ik eigenlijk niet wilde maar er niks van durfde te zeggen, chanteerde me waar ik niet onderuit kon komen, bracht me in zware en moeilijke situaties van lief en aardig naar je naar de godverdomme helpe, ik mocht ook met niemand anders omgaan als met de mensen die hij kende en waarvan hij het goed vond hij werd steeds bezitteriger hij begon zeg maar de baas over me te spelen alsof ik zijn bezit was zijn speeltje waar je steeds maar aan kunt trekken en kunt doen zoals hij zelf maar wilde . Veel mensen hadde me gewaarschuwd voor hem dat hij een loverboy is en die shit maar ik wilde het niet geloven ik was tenslotte helemaal gek op hem omdat hij eerst zo lief enzo was en daarna veranderde het ging steeds slechter en slechter en ik wist niet hoe ik er uit moest komen, hij stelde me later ook voor aan zijn vrienden en die vroegen of ik sterke drank wilde of een lijntje enzo en ik durfde geen nee te zeggen omdat hun allemaal in de 20 waren en ik nog maar een klein opdondertje ik had geen zelfvertrouwen ik had een heel laag zelf beeld was alleen maar negatief en zag alles negatief en zo zwart wit. Ik kwam op het laatst in aanraking met politie ik kreeg jeugdzorg en had de raad van kinderbescherming aan me kont hangen nu nog steeds allemaal door hem en hij valt me nu nog steeds lastig en ik ben wel een beetje bang voor wat de beslissing zal zijn van de raad of ze mij weer vast zette of wat dan ook omdat ik veel dingen heb gedaan wat niet door de beugel kan en ik wil daar niet op gaan zitte wachten wat mijn straf zal zijn ik haat me leven en ik zie het mooie van het leven nu echt niet veel mensen zegge dat dat nog wel komt en dat ik niet voor me problemen moet vluchtte maar recht in de ogen moet kijken en bla bla bla maar ik heb schijt aan heel die klote zooi kep schijt aan die kanker instanties en kep al helemaal geen behoeften aan om nog verder te gaan met mijn kut leven ik word moe van mijn hele verneukte klote leve zo moe dat ik wil slapen en niet meer wakker wil worden, ik heb trouwens nu nog steeds een drugs probleem maar ik durf er met niemand over te praten en ik hou het voor al geheim voor me ouders me vader zou me afmaken en dat bedoel ik letterlijk als hij dit zou horen hij heeft nogal wat losse handjes en me moeder flipt em altijd helemaal als ik ook maar iets fout doe maar ik heb zoiets fouten maken is menselijk en ik heb ook niet de wijsheid in pacht enzo maar dat lijken ze niet echt te snappen nou dit is niet egt interessant maar ik wilde dit togh eve kwijt omda ik et aan niemand anders kwijt kan wat nogal aan me knaagt
liefs een meisje dat veel ellende heeft gezien en meegemaakt.
Datum:
24-05-2008
Naam:
Hopeloos meisje
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.