Levensverhalen (pagina 1097)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik doe het niet

Ik ben een 16 jarige jongen en ik ben het zat. In mij hele leven heb ik niks bereikt behalve dat ik nu nog leef... Ik weet niet eens of dit goed is. Ik ben voor mezelf niks waard en dit heb ik altijd al gevonden.

Ik ben opgenomen en naar speciaal onderwijs gestuurd, ik heb pdd-nos maar met die info kan ik toch in feite niks. Medicijnen werken niet en therapie ook niet. Ik word niet begrepen door anderen en sta er altijd al alleen voor. Ik heb wel vrienden, maar die snappen dat niet.
Ik heb in mezelf gesneden, geslagen, drugs (eigenlijk alleen maar wiet en hasj) gewoon om alles te vergeten. Soms werkt het soms niet. Ik ben het gewoon zat. Ik zie het nut van school niet in omdat ik toch de dood kies boven leven en alles waar mijn vader aan denkt is school.

Ik ben een emotioneel wrak, omdat ik
getraumatiseerd ben door sexueel misbruik op school door een andere jongen (ik was 7) Het stomme is dat ik bij diezelfde jongen in de bus naar school zit.
Hij doet alsof hij het niet meer weet en ik zal hem er niet mee confronteren. Hiernaast ben ik zeer slecht behandelt door leerkrachten. Ondanks het feit dat ik vanaf groep 5 totaan groep 7 heel vaak geschreeuwt dat ik dood wou (ja toen al). zij vonden dat ik mezelf altijd aanstelde en ze hebben nooit hulp in geschakelt.

In groep 8 ben ik naar speciaal onderwijs gegaan voor 2 jaar.
toen kwam ik op een andere school waar ik heel veel werd gepest. daar heb ik 1 jaar op gezeten en toen hebben ze me naar een inrichting gestuurd, voor een half jaar. hier zaten velen mensen met zelfmoord neigingen en die hebben mij de oh zo fijne wereld van zelfharm laten zien (begin hier nooit aan ik niet eens naar een zwembad vanwegen de litekens op mijn armen, buik en borst.

Ik kwam toen op een nieuwe school waar ik eerst wat mensen bang heb gemaakt voordat ik vrienden kreeg (gek verhaal), maar ik kan nu heel goed overweg met een grote groep mensen die ik ken. Ondanks ik me daar veel blijer voordoe dan ik werkelijk ben. Ik ben het gewoon zat. ALLES...
het leven heeft mij enkele keren een vorm van voldoening gegeven misschien 1 of 2 keer (ik tel dus niet de momenten dat ik high was mee). Ondanks dit alles ga ik steeds weer proberen verder te leven.
De enige tips die ik kan geven is eigenlijk

- liefdes verdriet is tijdelijk.
- als een vriend of vriendin sterft wil die gene jou niet daarin meesleuren.
- zelfharm is geen optie.
- acceptatie is denk ik het begin van jezelf eraf zetten. accepteer dat het kut is en probeer het gewoon opnieuw er is niet een maxium keer voor proberen.
- school is ook tijdelijk.
-Drugs kunnen duur zijn en maken het alleen nog maar erger in vele situaties.
(gebruik het nooit om je beter te gaan voelen, want emoties worden versterkt!!)
- ook al vind je het onzin om het van je af te typen op zo'n site als deze, probeer het.

Ik kon nooit mijn verhaal kwijt en ik ben blij dat ik toch nog wat kon zeggen op deze site.

P.S. Sorry voor typ fouten en diepgang op sommige punten. Ik ben ook maar een mens.
Datum:
04-06-2008
Naam:
Cloud
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

gedachten

hoi ik loop al een paar weken rond met de gedachten dat ik er gwn niet meer wil zijn op dezen wereld dat et me beter lijkt om hier boven bij onze lieve heer te zijn wat moet ik doen
Datum:
04-06-2008
Naam:
menno
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

stiefvader.

K ben al lang erover aan het denken of ik nou zelfmoord zou plegen.
Ik zou het wel willen aleen er zijn altijd mensen die er verdrietig om zouden worden, bijvoorbeeld: mijn vader of mijn vrienden.
Maar ik denk dat mijn stiefvader er geen problemen mee zou hebben het klinkt misschien hard,maar toch waarom zou hij mij anders elke avond uitschelden voor slet en leugenaar?
Misschien ben ik dat ook wel,maar als ik dan zeg dat hij stil moet zijn vind hij dat raar!
Maar ik moest hier even mijn verhaal kwijt.
Datum:
04-06-2008
Naam:
Cheyenne
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Het gaat maar door, niks houd op..

& Ja hoor weer gezeik..
Nog ff om op terug te komen ;
- 5jaar lang aangerand door me bloed eigen neef.
- Ouders gescheiden.
- Vrienden laten mij stikken.
- Ruzie met mensen op straat zonder dat ik ze ken of om wat het ook moet gaan.
- Bijna een jaar lang ruzie met me pa.
- Elke dag ruzie met me moeder.
- Vroeger elke dag geslagen (mishandelt door me ouders, sins ze gescheiden zijn is het niet meer zo..)
- Gepest op school omdat ik lelijk ben.
- Gepest op school omdat ik dik ben.
- Gepest worden op straat en school.. om NIKS!
- Ruzie in de wijk, en met bepaalde familie leden.
- snij/sneed mezelf waardoor ik nog erger gezeik en gepest word/krijg.
- me oma is overleden.

En dan nu, ja hoor daar komt het, weer iets gebeurt;

Het was op kamp van school, een jonge had me soort van aangerand, hij had aan me borsten gezeten en ik wilde het echt niet en ze wouden in me broekje gaan met hun hand enzo.

Maar toen had ik het me neef een smsje gestuurd erover die had het aan zijn vader laten lezen, die heeft me ma opgebeld en verteld toen kwam ze midden in de nacht en toen moest ik zeggen wat er gebeurt was, toen vertelde ik het maar,, nou had me ma de school op gebeld, en nou is er een heel drama, en nou maakt het de school niks meer uit, de jongens moesten praten.. en nou ontkennen ze alles,, en hebben ze het tegen iedereen in de klas gezegt dat ik een heel leugen heb opgehangen,... en nou TRAP && SLAAT iedereen me de hele tijd...en me zakmes was afgepakt hd hem bij me voordat er weer iets gebeurt.. ofzo. maarja. . nou krijg ik waarschijnlijk overal de schuld van niks houd op.
Heb nu nog ergere ruzie met me pa.. over vakantie en die dingen.. me moeder zegt steeds dat ik te DIK ben en dan weer te MAGER.. ik ben 1.67 en weeg 56 kilo.. peg ik wil wel minder wegen maarja,,.. lukt me niet.

HEB ALLEEN MAAR GEZEIK. EN HET WORD ALLEEN MAAR ERGER.. WAT EEN KUT LEVEN ZEG.. WAT MOET IK??????

xSNIKSNIKxLauwraaa.
Datum:
04-06-2008
Naam:
Laura D.
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

veel ruzie

ik heb al 5 jaar ruzie met me moeder ik en me moeder hebbem geen goeie band elke dag begint het s,ochtends tot s,avonds laat ik wordt er helemaal gek van me moeder ben ik de oorzaak terwijl zij het eigenlijk is het wordt elke dag erger elke dag denk ik was ik maar dood geen gezeik meer aan me kop het lieft wil ik dood egt waar ik ben het helemaal zat maar met me vader heb ik bijna nooit ruzie af en toe een kleine ruzie maar ben wel trots op me vader hij neemt heel vaak voor me op dus ik ben niet alleen dus doe geen zelfmoordt als je vaak ruzie hebt er is altijd iemand die je beschermt
Datum:
04-06-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Flevoland

ik wil dood

ik wil echt dood , ik heb zo kut leven :( mijn ouders zijn gescheiden me vader noemt me moeder alleen maar snol ! mijn moeder heeft het , het beste met mij voor ! mijn vader zegt ga je nog keer naar je moeder toe ? en tegen mijn moeder zegt mijn pa ; De kinderen willen niet bij je komen ! ik word overal tot gedwongen , ik vind niet meer leuk heb op een avond recht in gezicht van me moeder gezegt ik wil dood , ze begon meteen te huilen heb mezelf zo vaak zitten snijden , maar toch kan ik het niet die ene ader doorsnijden :( , ik wil het zo graag , heb net uit met mijn vriendin hou zo veel van haar , maar vind haar niet meer leuk en ik doe haar alleen maar pijn en dat wil ik niet zien :( help me asjeblieft ik wil dood !
Datum:
04-06-2008
Naam:
Pietje
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

begrip en onbegrip

ik ben net als Accomplishment toevallig op deze site terecht gekomen, en in tegenstelling tot haar begrijp ik jullie ergens ook wel.

ik ben ook door een erg moeilijke tijd gegaan toen mijn ouders gingen scheiden. ik was toen net lekker aan het puberen, en dit maakte dat alleen maar erger.
het is nu ongeveer vier jaar geleden, maar vorigjaar is de klap pas echt aangekomen!!! in de tijd dat mijn ouders gingen scheiden, wou ik me sterk houden, voor mijn vader waar ik toen bij woonde, maar vooral voor me jongere zusje. ik begon me als een vrouw voor mijn vader te gedragen inplaats van zijn dochter, ik heb de rest van mijn pubertijd gemist. ik was te druk met de zorg voor anderen dat ik niet merkte dat ik het zelf ook moeilijk had. 3 jaar geleden ben ik gaan samenwonen met mijn vriend, en mijn vader is toen naar een andere stad verhuisd. TOEN kwam voor mij de klap pas, ik hoefde niet meer voor me vader te zorgen, mijn zusje had ook alles al een plekje gegeven, dus nu had ik tijd voor mezelf. ik ben heel depressief geweest en had vooral veel angstaanvallen, om niets, ik kon alleen maar huilen en schreeuwen. ik smeekte mijn vriend om bij me te komen, maar als ie dat deed, stootte ik hem weer af, waardoor hij me weer met rust liet en weg liep. mijn reactie daarop was weer huilen en schreeuwen. toen kwam het hyperfentileren er ook nog eens bij..... je merkt al dat ik door een diep dal ben gegaan waarin ik nergens zin in had, en nu komt het....... ik wou ook zelfmoord plegen, vandaar dat ik jullie wel begrijp. maar..... ipv het bijltje erbij neer te gooien, heb ik hulp gezocht! het is een hele stap om dat te doen,maar geloof me, het helpt! ik ben nu in therapie en het gaat zo veel beter met me, ook heb ik medicatie, zolang ik die slik blijf ik positief denken.
er is maar 1 persoon die mag beslissen of het jouw tijd is, en dat is GOD. geloof me, zolang Hij je nog niet komt halen heb je genoeg kracht om uit welk probleem dan ook te komen.

veel liefs, Simone
Datum:
04-06-2008
Naam:
Simone
Leeftijd:
21
Provincie:
Overijssel

ik zie mijn leven niet meer zitten

ik heb een rot jeugd gehad. Nu eindelijk een studie, maar echt heel veel werk en dan nog voor iemand zorgen ik trek het gewoon niet meer:(
Datum:
04-06-2008
Naam:
lieve
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-brabant

GEEN

Je hebt geen weg meer te gaan. alles zit tegen. je zus die je kwijt raakt je vader die achterelkaar onder het mes wordt genomen en je ziet dat zijn gezondheid nooit meer hetzelfde zal zijn. Zijn lichaam nooit meer zal functioneren als eerst. je moeder lijdt eronder en jijzelf ook. je vriendin wordt niet accepteerd. Het zit allemaal te diep. Wat kan mij nog gelukkig maken?
Datum:
04-06-2008
Naam:
Ano
Leeftijd:
22
Provincie:
Friesland

18 jaar en zo veel pech

ik ben een jonge gast van 18 ik denk al aan zelfmoord sins mijn 14 jaar om dadt ik nooit begrepen werd door mijn ouders na een tijtje gingen ze zelfs schijden van elkaar en ben ik misbruikt (hierover wil ik geen detais weergeven) ben al een paar keer op een grove manier afgewezen geweest door mijsjes die ik echt graag zag maar nu ik kan zelfs niet meer slapen waarom is er een reden om nog te leven ik d8t het niet ik haaaat het goddamn leven ik krijg het verdorie niet uit diene stomme kop van mij (sorry voor taalgebruik is een gevoel van uitdrukking) het verhaal blijft door mijn hoofd spokern ik weet me echt geen raad .........
Datum:
04-06-2008
Naam:
van strijdonck
Leeftijd:
18
Provincie:
België
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.