Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.
zelfmoord...
Hoi
Ik wil al een tijdje zelfmoord plegen, ik weet niet hoe het komt. Maar wat ik ook doe, wat ik ook probeer niets helpt =( Mijn vriendinnen proberen mij ook altijd te overtuigen het niet te doen, ik snij mij, mijn ma kijkt niet naar mij om, mijn pa verzwijgt vanalles, liegt tegen mij, mijn zusje zit altijd op mijn kap :S Ik wil gewoon niet meer leven =’( alles loopt gewoon mis bij mij ,, ik heb al een paar keer bijna zelfmoordpoging gedaan. Ik heb zelfs al een afscheidsbrief geschreven. Maar toch heb ik het niet gedaan. Ik kon het niet,, maar elke seconde, elke minuut, krijg ik meer wilskracht om zelfmoord te plegen. Ik kan er gewoon niet meer tegen. Alsjeblieft help mij ! Ik weet echt niet meer wat ik moet doen =’( Mijn vriendinnen steunen mij ook altijd,, celine,,Cassandra,,daiisy,,… maar het lukt gewoon niet =’( Ik krijg meer en meer de neiging om uit mijn raam te springen… Telkens als ik zelfmoord wil plegen zet ik don’t jump op,, ik kan er niets aan doen dat ik dat doe, ik krijg gewoon dat gevoel dan en dan weet ik niet meer wat ik doe , ik snij mijzelf dan, en daarna krijg ik er zo’n spijt van, maar ik kan er gewoon niks tegen doen =’(
Een paar jaar geleden was ik bij een speeltuintje,, ik was alleen daar binnen en mijn ouders en zusje waren aan de andere kant,, ondertussen toen ik ergens in het speeltuintje zat waar niemand mij kan zien kwamen er een groepje jongens naar mij toe,, ze wilde mij verkrachten !!!='( ik ben net kunnen ontsnappen van ze,, ik kan er gewoon niet meer tegen ='( ik kan het maar slecht vergeten ... ALSJEBLIEFT IEMAND HELP MIJ !! =’(
Datum:
12-06-2008
Naam:
Wanhopig meisjj ...
Leeftijd:
12
Provincie:
België
zelfmoord ...
Hoi
Ik wil al een tijdje zelfmoord plegen, ik weet niet hoe het komt. Maar wat ik ook doe, wat ik ook probeer niets helpt =( Mijn vriendinnen proberen mij ook altijd te overtuigen het niet te doen, ik snij mij, mijn ma kijkt niet naar mij om, mijn pa verzwijgt vanalles, liegt tegen mij, mijn zusje zit altijd op mijn kap :S Ik wil gewoon niet meer leven =’( alles loopt gewoon mis bij mij ,, ik heb al een paar keer bijna zelfmoordpoging gedaan. Ik heb zelfs al een afscheidsbrief geschreven. Maar toch heb ik het niet gedaan. Ik kon het niet,, maar elke seconde, elke minuut, krijg ik meer wilskracht om zelfmoord te plegen. Ik kan er gewoon niet meer tegen. Alsjeblieft help mij ! Ik weet echt niet meer wat ik moet doen =’( Mijn vriendinnen steunen mij ook altijd,, celine,,Cassandra,,daiisy,,… maar het lukt gewoon niet =’( Ik krijg meer en meer de neiging om uit mijn raam te springen… Telkens als ik zelfmoord wil plegen zet ik don’t jump op,, ik kan er niets aan doen dat ik dat doe, ik krijg gewoon dat gevoel dan en dan weet ik niet meer wat ik doe , ik snij mijzelf dan, en daarna krijg ik er zo’n spijt van, maar ik kan er gewoon niks tegen doen =’( ALSJEBLIEFT IEMAND HELP MIJ !! =’(
Datum:
12-06-2008
Naam:
Dehlia Hillen
Leeftijd:
12
Provincie:
België
BELANGRIJK, HEEL ERG BELANGRIJK VOOR IEDEREEN HIER! (Bijlage)
Hieronder een youtubefilmpje, die perfect verwoord wat ik heb geschreven:
http://www.youtube.com/watch?v=iYtfYzQvbwY&feature=related
Datum:
12-06-2008
Naam:
Belangrijk!
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland
BELANGRIJK, HEEL ERG BELANGRIJK VOOR IEDEREEN HIER!
Beste mensen, allereerst wil ik jullie zeggen dat het leven inderdaad af en toe verschrikkelijk kan zijn, maar dat hoeft niet te betekenen dat JIJ er tenonder aan moet gaan! Waarom...?
Ook ik heb net als jullie (iedereen in het leven, ook al is de pijn van mensen soms verborgen) ervaren dat het leven je soms zo op je knieen dwingt dat je wilt gaan liggen en nooit meer opstaan. Toch is dit niet de uitweg -niet alleen in de zin van dat je je familie (en diep in zijn hart weet IEDEREEN dat) je gigantisch gaat missen, laat staan vrienden etc.- maar ook in de zin van de keuze die je maakt voor iets wat EEUWIG blijft. De enige zekerheid die je hebt in het leven is dat je sterft, toch geloof ik niet dat je zelf mag bepalen wanneer dat gebeurt, waarom niet? OMDAT ELKE TUNNEL, EN GELOOF MIJ, AAN HET EINDE LICHT HEEFT, HOE LANG DE TUNNEL OOK LIJKT!
Toch kan een mens alleen (en eigenlijk ook niet met behulp van steun van vrienden of familie) de verschrikkelijke tegenkracht van het leven doorbreken. Alles is relatief, nee, daar is iets veel groters voor nodig.
Ik zal jullie mijn verhaal vertellen.
Ik was 15 jaar, toen ik eigenlijk begon te beseffen welk pad ik nu uiteindelijk op ging. Ik werd christelijk opgevoed, maar had nooit echt stilgestaan bij 'God' en 'Jezus'. Net als sommige mensen hier (dus ook JIJ, want jij mag er ook wezen, ook al voel je dat niet zo!) had ik zoveel vraagteken rondom God en Jezus, dat ik die antwoorden wilde vinden. Een tijd lang ging het perfect, en ik voelde de band tussen mij en God versterken. Het voelde heerlijk om zo sterk te staan, vooral omdat ik het nodig had, omdat ik daarvoor in mijn tegenslagen in het leven nooit echt steun had ervaard, en nu had ik die steun! Toch werd ik er niet vrolijker van (waarom, God is toch DE BRON VAN STEUN?), vooral omdat ik mijn geloof baseerde op wetenschappelijke feiten. Ik wilde steeds sterker worden, winnen in debatteren, bewijzen dat God bestond! Mijn argumenten, werden net als mijn eer sterker. Het gevoel was nu helemaal compleet, maar toen het er echt op aan kwam, het moment dat ik mijn atheistische vriendin verloor, was die steun er niet. Daar stond ik dan, met mijn trots en argumentjes, maar de God, de liefdevolle God, nee die kon ik niet vinden..
Totdat, een vriend van mij vroeg een keertje mee te gaan naar de Meerkerk. Met een beetje tegenzin (vooral omdat ik boos was op God, iets wat jullie misschien ook hebben) ben ik er toch maar heengegaan. Die dienst veranderde mijn leven voorgoed.. ik leerde er bijvoorbeeld dat de enige manier was om sterker in je geloof te komen, de BIJBEL te lezen, en dat is me een boek (dat zeg ik nu dan!). Het vertelde me bijvoorbeeld dat er 2000 jaar geleden, een man -nadat hij zijn hele leven alle liefde aan mensen had gegeven (hij heeft ook vele wonderen gedaan om zieken te genezen)- uiteindelijk is gegeseld en aan een kruis genageld, om zo een verschrikkelijke dood tegemoet te gaan... en dat was het verhaal niet op zich, nee... hij deed dat... voor MIJ, of beter gezegd, voor IEDEREEN, IEDEREEN DIE VERDRIET HEEFT, WAT DIE VERDRIET OOK MAG INHOUDEN, WELKE OORZAAK DAT VERDRIET MAG HEBBEN, LEUGENS, ECHTSCHEIDING, NOEM MAAR OP, ALLES WAT MENSEN, TOEN EN NU, FOUT HEBBEN GEDAAN!
Het hele verhaal, wat echt is gebeurd!, deed me wakker schudden. Het deed me beseffen dat het niet uitmaakt hoe ik ben, of wat ik doe, die ene man, hield toch wel van me. Maar het was niet zomaar een man, nee, deze man was JEZUS CHRISTUS
Het mooie aan dit hele verhaal, wat ik er nog niet bij heb verteld, maar wat het mooiste is, is dat Jezus Christus, opstond uit de dood, om zich vervolgens zich aan heel veel mensen te laten zien, allemaal uit liefde voor JOU en voor MIJ, puur omdat God (zijn Vader) jou heeft geschapen, en jou wilt redden, ZELFS NU IN DE TIJDEN DAT JIJ HET MOEILIJK HEBT!
Het leven is nu eenmaal een strijd, maar vergeet niet, dat dit leven een schijntje is vergeleken met de plek waar je heengaat als je Jezus Christus aanvaardt als je redder. Een redder die zelfs de dood overwint, wat wil je nog meer?
Ik moedig je aan om een keertje te overdenken wat je allemaal dwars zit, schrijf alles eerst op een papiertje en overdenk alles. Vraag jezelf af wat je kunt verbeteren en wat niet. Als laatste, maar belangrijkste tip, moedig ik je aan een keertje je handen te vouwen en proberen te praten met Jezus, die bij God, zijn Vader is. Ik weet dat het allemaal sprookjesachtig klinkt, maar de praktijk wijst alles uit. Gods liefde doorgrondt alles, zelfs jou problemen.
Vind je het moeilijk? Antwoord me even en ik geef je mijn e-mailadres, dan hoop ik je verder te helpen op je pad.
Ook jij kunt met behulp van Jezus, die opstond uit de dood, opstaan uit je problemen!
Heel veel succes!
Datum:
12-06-2008
Naam:
Belangrijk!
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland
waarom
ik heb een heel levens verhaal eigenlijk ik begin maar eens denk ik :
heeey,
ik ben een meisje van 13 jaar en ik heb een nog heel gelukig lebn gehad eerst werd ik op de basis school ni geaccepteerd en later wel.
in groep 7 gingen miojn oudes gescheiden omdat mijn moeder met de sport leraar seks had en mijn vader en ik maar telkens wachten tot ze terug kwam en het is niet nep want we hebben video beelden gezien ( wtf nog nooit zulke standjes gezien ) maar toen moest ik naar de middel bare school ik kwam al een heel normaal meisje op school gwn normaale en tein werd ik niet geaccepteerd marbij een paar kinderen werd ik wel geaccpteerd: de gothic's ( ik was zelf al gothic toen ik tien was mar dat is nooit egt wat geworden )en toen sneed ik me zelf en nu ben ik niet blij ik spuit grafitei en doe alee maal dingen dieniet mogen en ik haat mezelf hoohhh man en scholl ukt nit ene ene een ik weet uyt niet!!!!!ik g gwn een keer dood en ik hoop z snel mogelijk !!!
Datum:
12-06-2008
Naam:
linda
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland
het meisje dat mij leuk vind wou(wil) dood.
hallo, ik ben een jngen van 20 jaar en heb een meisje leren kennen dat nog niet zolang geleden heeft geprobeert om zelfmoord te plegen. nou heb ik tehoren gekregen dat zij een stuk gelukkiger is sinds ze mij kent. in het begin vond ik haar wel leuk en ging ook gezellig met haar om we kregen wat met elkaar en ze is nu hopeloos verliefd op mij. ik leer haar nu beter kennen en vind haar wel aardig enzo maar ik wil geen vaste relatie met haar. nou heb ik van een vriend van haar gehoord dat ze zelfmoord probeerde te plegen omdat haar vriendje haar dumpte. en nu ben ik bang dat ze weer depresief raakt als ik tegen haar zeg dat ik geen relatie met haar wil. wat moet ik doen???
Datum:
12-06-2008
Naam:
w
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland
heeft het leven nog wel zin?
hallo, al een tijdje loop ik met gedachten rond of mijn leven nog wel zin heeft, ik voel me niet fijn in dit lichaam, heb mij eigenlijk nooit prettig gevoeld als jongen veel gepest, was als kind ook vrouwelijk maar wat moet ik doen..............
Datum:
11-06-2008
Naam:
gertjan
Leeftijd:
35
Provincie:
Gelderland
ik hbe er genoeg van
Mijn vader in mijn moeder altijd seggen se dat ik een probleem kkind ben ik magh geen vriendje niks ik magh amper naar buiten meestal ga ik naar mijn sus daar magh ik wel naar buiten maar nou magh ik dara niet meer heen ik doe echt alles fout als er iets is dan geven ze mij de schuld mijn zussen mijn broers alles en iedereen
Datum:
11-06-2008
Naam:
du
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant
Het is moeilijk.
Ik wilde gewoon hier mijn verhaal even kwijt, normaal kan ik er niet over praten, niet over schrijven.
Toen ik jonger was was ik altijd het zonneschijntje in huis, mijn ouders altijd trots op mij, altijd blij met mij. Ik had wel eens zussenruzies met mijn zus, die 2.5 jaar ouder is dan ik. Toen zij ongeveer 12 was, begonnen er een paar problemen te komen. Soms werden er dingen uit mijn kamer gestolen; make-up, hebbedingetjes, snoep. Op een gegeven moment betrapte ik haar; maar zij ontkende alles, ik heb zelfs keren de schuld op mijzelf laten afvuren om ruzie in huis te voorkomen.
Het werd steeds duidelijker dat er iets mis met haar was. Toen ik veranderde van basisschool wegens slechte leskwaliteit op mijn vorige; ging het slechter. De meisjes in mijn klas waren blijven zitten, ze waren ouder, knapper en lieten mij dat ook weten. Gepest was ik nooit geweest, het kwam als een klap. Ik weet er verder weinig van, volgens mij willen mijn gedachtes niet dat ik erover ga denken, dat het beter is als ik het vergeet.
Er was vaak ruzie in huis; mijn zus werd ouder en maakte het leven langzamerhand een hel voor ons. Ze ging met de verkeerde vrienden om; ze was ontzettend knap, en charmerend, er zijn altijd wel jongens om haar heen. Ze luisterde niet naar de regels, en later bedreigde ze ook mijn moeder en mijzelf. Je kon niet met haar praten, ze negeerde alles, niks kon haar schelen, alleen zichzelf.
Ze had hulp nodig toen ze 14 was, dat was duidelijk. Ze had meerdere malen mijn moeder en mij met de dood bedreigd, mijn vader ging aan de anti-stresspillen. Mijn vader wordt snel aggressief, hij kan er niet goed tegen en sloeg mijn zus soms ook. Mijn zus lokte het uit; schold mijn vader uit voor mishandelaar, elke dag was het ruzie, elke dag was het raak.
Toen een van mijn beste vriendinnen een verkeersongeluk kreeg en een week in het ziekehuis doorbracht, ging ik haar opzoeken in de auto met haar moeder en met 2 andere vriendinnen. De situatie van mijn zus kwam in het gesprek, en haar moeder was erg belangstellend. Toen mijn vriendin eenmaal weer thuis beter aan het worden was, werd 1 van mijn vriendinnen die bij mij toen in de auto zat erg kil. Ze negeerde me, minachtte me, ik wist niet waarom en zat er heel erg mee.
Ze begon met rare excuses opmaken waarom ze zo deed, ze gaf de schuld aan het ongeluk van mijn vriendin, en later zei ze vrij letterlijk dat ik haar depressief had gemaakt met mijn verhaal over mijn zus in de auto. Ik snapte niet waarom ze niet meteen dit tegen mij zei; maar dit meisje luistert niet, en is altijd zeker dat haar standpunt zeker is, ze bleef doorgaan met negeren, op een gegeven moment ging ik haar ook gewoon negeren.
De situatie met mijn zus was ondertussen zo erg dat ze in een internaat belandde; op mijn verjaardag ging ze het huis uit. Dit bracht veel rust, ik werd blij dat ik nu de enigste was in huis, ik wilde mijn zus eigenlijk niet meer kennen.
Begin derde klas werd er voor mij duidelijk dat er iets mis met me was. Ik was erg verdrietig begin dat schooljaar; twee jongens die achter me zaten noemden me voordurend een chagrijn hoewel ik weet dat ze dat vast niet meenden. Ik kan het nog steeds niet beseffen waarom zoiets kleins me kapot had gemaakt.
Ik praatte niet meer over mijn problemen. Ik kreeg te maken met stemmingswisselingen, in de ochtend extreem hyper, naarmate de dag voorbijgaat erg verdrietig met als in de avond heel verdrietig. Ik denk nog dagelijks aan zelfmoord.
Door een wachtlijst kan ik nog geen psychische hulp krijgen... Pas na de zomervakantie.
Ik hoop dat ik hier overheen kom.
Datum:
10-06-2008
Naam:
Jong meisje
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland
stukje van mijn leven(elke dag opnieuw)
Ik kan ook serieus niks meer goed doen he:’( ik voel me zoo verschrikkelijk erg dom ofzo ik begin toch niet arrogant of egoistisch te worden? Misschien wordt ik wel gek ofzo.. dat kan ook,, maar wat doe ik verkeert ik .. waarom nou weer zo’n preek? Ik reageer er gewoon niet meer op.. al dat domme gezeur.. te zeggen dat ik arrogant en egoistisch ben ik wil dat helemaal niet zijn:O dat is wel het laatste wat ik in mijn hele leven zou willen zijn.. en dan begint ze weer te huilen en krijg ik een kut gevoel.. sorry zeggen helpt ook niet.. ze zeggen ja maar dat zeg je altijd en je doet er niks oppuit je doet gewoon niks op ons uit.. maar dat doe ik wel:O ik ben alleen soms chag.. nou en. En dan zeggen ze van dat ik gesloten ben en dat dat gegonnen is toen ik met martijn kreeg maar ik bedoel ik ben gewoon veranderd in die tussen tijd ik ben gewoon strond eigenwijs en ik weet wat ik wil maar het laatste is wat ik wil dat mijn moeder mij een mislukkeling vind.. wat dus wel het geval is en ze zegt ook dat ze niet meer weet wat ze met mij moet en dat ze niet meer weet wat ik denk,, boeiend wat kan ik daar nou aan doen ik doe net zoals ieder ander ik praat aan tafel over school ik zeg wat er op school gebeurt is en al die shit
Ik mag toch wel ‘s avonds op mijn kamer zittten? Wat een verschrikkelijke dikke onzin om te zeggen dat ik gesloten ben ik weet niet meer wat ik moet zeggen tegen mijn ouders.. hopeloos ik weet serieus niet meer wat ik moet doen 1e keer in de hele geschiedenis.
Xx (reageren graag? ikw eet het niet meer:()
Datum:
10-06-2008
Naam:
pringles
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel
