Levensverhalen (pagina 1002)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

wat heeft het allemaal voor zin...

wat heeft het allemaal voor zin nog het leven alleen maar tegenslagen , heb der geen zin meer in. Ik ben moe, kapot, gebroken het hoeft allemaal niet meer.
Datum:
29-11-2008
Naam:
Sebastiaan
Leeftijd:
29
Provincie:
Zuid-holland

Even mn hart luchten...

Vandaag denk ik weer aan verdwijnen, verdwijnen uit mijn hel. Verdwijnen van die dagelijkse kwelling, van die pijn die maar blijft aanslepen. Ik kan het niet meer alleen.
Het ligt vast aan mij, maar aan mij niet alleen. Soms vind ik nog de energie, de energie om op te staan en te denken vandaag doe ik het goed, maar ik denk niet aan mezelf, ik geef mij over aan zij die ik graag zie, vooral aan hij die ik graag zie. Ik weet niet wie ik ben, wat ik doe, wat ik kan. Ik zoek vertrouwen, ik zoek die persoon die mij over vroeger helpen kan. Ik voel een hoop pijn vanbinnen, het geraakt er maar niet uit, ik voel me zo zwak. Ik wil één dag rust en warmte, mag ik 1dag tellen, mag ik één zijn wie ik ben? Wanneer kan het er eens allemaal uit? Wanneer gaat er iemand zien wat er is, en wat ik nodig heb? Of zal het dan nooit overgaan? Ik heb sterkte nodig rond mij. Ik wil iets/iemand die ik nooit zal kunnen krijgen. Ik ben mezelf verloren, vergeten, sinds al die muren die ik heb gebouwd, weet ik zelf niet meer wie erachter zit. Er werd mij zoveel afgenomen, ontnomen, en niemand die het mij ooit zal kunnen teruggeven.
Ik haat, ik voel zoveel haat. Gevoelens die ook maar niet verdwijnen. Ik haat die eenzaamheid, ik haat het om elke dag te denken dat ik het niet waard ben geweest om te blijven. Heb ik het verdiend om al die jaren alleen te zijn? Heb ik te hard geprobeerd om anderen van mij te laten houden? Ik ben te bezitterig, ik ben bang om van iemand te houden en nog meer bang om terug achtergelaten te worden. Wanneer zegt er mij iemand eens echt gemeend ik hou van je? Wanneer neemt er mij es iemand vast en zegt : eej ik ben er, het komt goed, je kan tegen me praten, ik ben er. Ik ben bang dat ik daar niet op hoef te rekenen. Ik hoor alleen je bent zwak, je bent niet juist, je bent hysterisch, je bent dit/dat… Ik ben niet genoeg, ik doe niet genoeg, ik zeg niet genoeg, Chloë is niet genoeg, voor niemand. Chloë is het niet waard om te blijven. Chloë is het niet waard om voor te vechten. Wanneer wordt Chloë es in de bloemetjes gezet? Wanneer word ik nog eens mooi, wanneer word ik nog eens slim. Wanneer word ik nog eens de beste? Wanneer zal ik in deze wereld mogen tellen? Ik kan niet groeien, ik ben moe, kvoel geen steun of voet om op te staan.
Wat ik het liefste wil? Opstaan en gelukkig zijn. Geen ruzie meer, geen tranen meer, maar iemand dat mij begrijpt, iemand dat ik begrijp. Ik wil geen angsten meer hebben, ik wil me veilig voelen in zijn armen en voelen dat ik vooruit ga. Ik wil alles weten, ik wil kunnen aanvoelen wat er is. Ik wil dat hij alles met mij kan delen. Voelen dat we vooruit gaan, dat we het leven met elkaar willen en dat we ons niet langer ongelukkig voelen door elkaar. Het vraagt nu gewoon teveel kracht om het te verwezenlijken. Alleen ben ik : dagen lang, nachten lang. Ik ben te klein om het zelf te kunnen maken. Ik wil dat hij naar me kijkt zoals hij dat vroeger kon doen, ik was zo gek van hem, ik wil hem terug. Ik hou van niets meer in de wereld, maar de glans, het mooie, het echte is verdwenen. Waar is het gebleven? Wat is er nog van ons overgebleven? Ik wil verder, maar hoe moet het verder…. Welke keuzes moeten we maken? Wat moeten we zeggen? Waar blijft die oplossing waar ik maar naar blijf zoeken. Ik wil zo graag die oplossing.

Datum:
28-11-2008
Naam:
chloë
Leeftijd:
21
Provincie:
België

Leven? liever niet

Het heeft allemaal geen zin, of je je voor anderen inzet of niet, je word toch bekeken voor de dingen die je vroeger verkeerd hebt gedaan of hoe je toen was. Ik heb het gevoel dat er geen geluk meer voor me is weggelegd. Heel veel proberen te beteken voor anderen.....Moet dat ervoor zorgen dat je een beter zelfbeeld van jezelf krijgt, van jezelf gaat houden. Iedereen zeg, je hebt al zoveel overwonnen,zware dingen, kijk wat je de algelopen jaren in je leven verbeterd zijn door je eigen vechten ervoor, maar ik zie het niet. Ik zit hier, jong, uitgeblust intens verdrietig, niet meer wetende waar het heen moet. Maar de angst op de stap te maken naar de andere kant is te groot en maakt me bang.......leven??? liever niet!!!!
Datum:
28-11-2008
Naam:
eenzaampje
Leeftijd:
30
Provincie:
Limburg

wanhopig

ik voel me k*t. Ik kom thuis van school/vriendinnen/trainen waar vaak ook dingen gebeuren waarvan ik chago word. en dan kom ik met een chago hoofd binnen, komen mijn ouders zeuren (vind ik) doe dit doe dat je word steeds meer een chaoot ruim je spullen op maak hw. en als je dan als chago bent... dan ontplof ik en krijg ik ruzie. dit is elke dag zo ik kan erg gewoon niet meer tegen. help mee.
Datum:
28-11-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Wtf =.=

Hayy =]!
ik ben een meisje, van 15 jaar..
tis niet dat ik aandacht zoek ofzoo...
maar ik verveel me.. dus ik dacht ach waarom zal ik mijn verhaal ook maar niet plaatsen,
dus dat doe ik nu xD=.=

vorig jaar.. begon het gezeik, ik had een vriend, mijn moeder vond m niet leuk, dus we kregen ruzie.. ik geef dr eiglek wel gelijk.. want het was een neger XD
maarja.. ik hield wel vn m
maar ik moest het uitmaken!
wou ik niet want ik hield vn m..
ze werd boos.. en steeds bozer..
elke dag hadden we ruzie!
ik werd er gek van!
op een dag was de ruzie zo erg.. ik dacht bij mezelf, waarom laat ik haar zo tegen mij schreeuwen, dus ik begon trug te schreeuwen puur om mezelf te verdedigen!
ik wist niet wat me overkwam.. )'=! ze sloeg me..
t deed niet eens zo'n zeer, maar in mn hart wel..
t werd steeds vaker gedaan en harder,
ik kwam steeds vaker met blauwe plekken, schrammen, striemen enzo op school.
toen had ik het uit met mn vriend..
ik was best opgelucht!
want de ruzie werd minder,
maar ik wist niet meer wie ik was en hoe ik me moest gedragen,
ik luisterde elke soort muziek..
liep mee met de mode enzoo.. tot zover het kon =.= want kreeg geen zakgeld!
toen begon ik steeds meer rock te luisteren ^^!
toen kwam ik er eindelijk achter wie ik echt was =]!
ik kwam erachter dat ik tot de emo's behoor =D!
en ik ben er trots op ^^!
maar.. sinds ik het weet.. worden de ruzies weer erger, en zelfs ruzies met mn zus..
ik werd door allebij geslagen, de weekenden dat ik bij mn vader was, waren ook geen pretje.. =
hij geeft me niet het gevoel dat ik leef, of dat hij vn me houd, maarja genoeg over hem =.=
t punt is.. mijn familie accepteerd me niet!
ik ben biseksueel.. heb dat ook nog niet verteld.. ik weet Cker dat ze t niet accepteren, dat ze me raar vinden of wat dan ook!
is altijd zo.. maarja =]
nog steeds word ik geslagen!
vrienden zeggen dat ik weg moet lopen, anderen dat ik ze aan moet geven!
ik weet niet meer wat ik moet..

ik denk dat ik binnen kort een keer in middenmeer ofzoo woon.. of amsterdam =]

Byee
Datum:
27-11-2008
Naam:
captainwhatever
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

Waarom ik?

hoi allemaal ik ben 16,

zit in de 5de klas van vwo.. heb een exact profiel en een extra vak.

ik zie er anders uit dan de meeste, maar toch vinden de meeste meisjes mij leuk en ben best leuk

meisjes zijn best aardig, maar ik vind ze niet leuk.. ik ben homo.. en mijn familie haat ze

ik heb niemand die naar me luistert.. behalve de hond.. echt een lief beest

ik zit fulltime op school heb twee bijbaantjes, gitaarles, kleine veel aandacht eisende zusjes

de laatste tijd heb ik geen tijd meer voor mezelf...

mijn oma waar ik vorger veel aan dacht is ook dood.. zij luisterde echt.. en nu.. nu spreek ik haar alleen op de fiets naar huis.. als ik alleen over het lege stille plattelandslandschap rij

ik heb niet echt vrienden.. wel veel mensen die ik ken en mee lach.. maar geen echte vrienden die me door dik en dun steunen..

vroeger had ik een papa.. maar die was niet aardig voor ons...

nu komen alle gedachten en gevoelens in een keer naar boven.. ik wil hullen maar kan het niet.. iets houd me tegen en wordt helemaal gek van mezelf.. tot ik op een dag uiteenspat en gekke dingen ga doen

er is niks meer dat nog zin heeft toch?.. ik voel me echt kut.. ik draag op school een masker.. en thuis ok.. leid dubbele levens.. en alletwee zijjn ze klote..

er is nog zoveel meer.. maar dat laat ik achterwege..
Datum:
27-11-2008
Naam:
Billie is niet mijn echte naam
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

vroeger wel, maar nu niet meer.

Vroeger werd ik enorm gepest en toen heb ik regelmatig aan zelfmoord gedacht. Ik had het gevoel dat niemand van me hield en dat het niet erg zou zijn als ik zelfmoord zou plegen, omdat toch niemand mij zou missen. Maar nu heb ik weer meer vriendinnen. Daar heb er mee over gepraat en nu gaat het weer veel beter.
Datum:
27-11-2008
Naam:
Coolgirl
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Zelfmoord hoeft niet

Ik weet niet of het ook hierzo mag.
Maar ik doe het tog maar.
Vroeger toen ik werd weggestopt door moeders in een Internaat heb ik zelfmoordpogingen ondernomen.
Ik typ dit dus ik heb het overleefd.
Ben daar erg blij mee want het leven is meer dan alleen maar slechte dingen.
En ik weet dat er voor ieder mens wel een moment komt dat die dat gaat inzien dat er meer in het leven is dan alleen slechte zaken..
Er zijn zoveel mooie dingen echt waar .. zelfmoord is geen optie ga op zoek naar de fijne dingen in het leven waar je plezier en geluk uit haalt dit zijn dingen die het leven dragenlijk maken ..

Echt waar mensen belive me!!!!!

Hoop dat jullie onder de levende blijven !
Datum:
27-11-2008
Naam:
Ben
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

gezondheid

Ik ben al 5 jaar aan het sukkelen met mijn rug. Reeds geopereerd, maar het komt weer terug. Je merkt dat als je helemaal bent afgekeurd en je neemt geen deel meer aan het arbeids proces je afgedaan bent. Het enige wat ik nog heb is mijn fotografie, maar er zit wederom een hernia en moet weer terug in revalidatie. Ik heb al psychische begeleiding gehad, en ook medicijnen maar het rotte gevoel dat je er niet meer bij hoort blijft. Ook heb ik al vele "vrienden" verloren. Ik kan nu niets meer voor hun betekenen, en ben die kreupele waar ze toch niets aan hebben. Jammer maar helaas het is nu eenmaal zo. Nu ik weer in revalidatie moet, kan ik weer enkele maanden geen foto's maken en dat was het enige wat ik nog een beetje goed kan. Verder kan ik voor een ander toch niets meer betekenen. Vandaar dat ik denk dat het beter is dat ik er niet meer ben. Is iedereen blij, ze hoeven geen rekening meer met mij te houden, en ik heb niet meer het verdriet van alleen zijn. Ook al zijn er 100 man rond mij heen toch voel ik mij alleen, raar maar toch is het zo.
Vandaar mijn gedachte om ermee te stoppen.
Met vriendelijke en warme groeten uit Brabant
Toine
Datum:
27-11-2008
Naam:
toine
Leeftijd:
48
Provincie:
Noord-brabant

zelfmoord

nouw zit nu zo 5jaar aan de drug en heb heel me leve er door verkloot en me ouders gaan hier kapot aan ken er niej van afblijven ! ik werk niet en dah is ook een van grootste oorzaak er van en als niej zo snel mogelijk werk heb word ik gek zie andere allemaal blij kunnen wwat doen en ik ben buite beentje kword gewoon zo gek dah zelfmoord neiginge heb en weet niet of ik mijn ouders dat moet vertellen ene kant wil ik me ophangen maar doe ik me ouders er zoveel pijn mee dat ik het niej durf mah tog blijft die gedachten spele wat moet ik er mee:(
Datum:
27-11-2008
Naam:
anthony
Leeftijd:
18
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.