Levensverhalen (pagina 962)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

LEES DIT ALLEMAAL EVENTJE..!!!!!

hallo..
ik ben een jongen van 16 woon midde in de stad heb een scooter en rijbewijs leuke vrienden goede cijfers..en dan denk je dat alles goed gaat

ik zit aan de drank rook men eigen helemaal kapot en dan nog gaat het KUT..

het leven is altijd klote scooter kapot laten maken ja..
vrienden hebben problemen ja dan kom ik wel praten enzo.
maar om kijk hebben naar mij vergeet het als het even kan dan ben ik eigelijk niet voor hun alles heeft gewoon geen zin meer
ik heb me zelf al meerdere keren gesneden heb ook al een paar keer voor de trein gestaan boven op het randje van de flat gestaan in het raam kozijn gezeten van zal ik het doen..

maar dan ga je na denken dan denk je van wie ben ik en wat wil ik
hou ik nog genoeg van mijn familie en van mijn ouders van mijn broer en zus en houden zij ook nog van mij.. kijk naar wat je achterlaat het leven is niet altijd rozengeur het leven moet ook af en toe kut zijn anders is het leven ook niet leuk.
maar kijk is naar die mensen in afrika die hebben het ook niet leuk die hebben het ook niet altijd even gezellig met elkaar maar maken die er een eind aan NEE dus waarom wij wel er zijn nou eenmaal tegenslagen maar het leven moet je leren met vallen en opstaan en als je dadelijk nog leeft en je hebt een vrouw en een kind en je kind krijgt ook een kind en je wordt opa kijk wat je achterlaat hoe wil je dan je kind leren voetballen ik heb het ook allemaal moetten mee maken en dan nog het is niet anders SO BE IT en heb respect voor je zelf en accpteer je zelf zo als je bent ik ben ook niet een van de dunste maar toch leer er mee leven en je eigen veranderen dat werkt niet want je bent zo als je bent en daar kun je niks aan veranderen en ik weet het ik heb het vaak geprobeerd en ik heb het ook mee gemaakt dat er een vriend van me van de flat is gesprongen en ik heb het ook gezien en het is geen pretje dat de brandweer dan bij je ouders aan de deur staat en zegt van je van u zoon is eigelijk niks meer over alleen nog een bebloedejas zo iets doe je je ouders niet aan ook al heb je altijd rusie metje ouders of wordt je thuis geslagen ik snap dat het kut gaat ik zou zeggen ga daar mee naar jeugdzorg of naar de huisarts naar iemand die je vertrouwd en die je daar bijn kan helpen want hou oud zijn we allemaal en je hebt nog een heel leven voor je dus laat je leven niet shietten hoe jong of hoe oud je ook bent het leven is veel ste mooi en als je toch overweegd om het allemaal wel te doen je komt gewoon weer terug het is je tijd nog niet. nog langs niet pas als je 100 bent dan is het je tijd om te gaan..!! het is tijd om te gaan waneer god het zegt

en ik heb respect voor de mensen die hier hun verhaal kwijt kunnen en die er ook over willen praten..
Datum:
08-02-2009
Naam:
piim
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Het leven is een hel!

Me moeder heeft me in de steek gelaten met me broertjes en zusje samen 2 broetjes en 1 zusje, me broetje werd naar een weeshuis gebracht me andere broetje werd naar me vader land gebracht bij famielie me zusje en ik leefde bij haar en dat is met een word VERSCHRIKELIJK, we verbleven daarvoor in een blijf van de lijf huis met me zusje broetje en ik en me moeder samen daar liet ze mij en me zusje bij me vader achter en me broertje helenmaal aleen bij die mensen die werd dus naar een weeshuis gebracht en me vader was opzoek naar me broertje en die vond hij helenmaal alleen daar in die weeshuis we kwamen hem elke dag opzoeken hij wou bij ons zijn maar dat kon niet me zusje en me vader en ik haden geen huis me moeder maakte schulden en we werden uit onze huis gezet me vader had daarvoor en super de goede leven hij had een super mooie huis en we hadden genoeg geld maar het was over door een persoon in het leven ME MOEDER!, dus me vader en ik en me zusje leefde in een kamertje gewoon een slaapkamer met daar een keuken er in en 3 bedden en daar buiten een doch een wc we leefde er in met anderen mensen het was zo maar me anderen broetje verbleef in me vaderland dat was beter voor hem,. me anderen broetje hadden we bij ons gehaald we haden inmidels al een flat maar me vader heeft daarvoor elke dag moeten vechten bij de gemeeten me zusje en ik gingen dan mee altijdwas het een gevecht uiteindelijk kregen we de flat en met me broetje toen gingen we verhuizen naar me vader land bij me opa en oma met me broertje samen die zachen we ook weer supper alleen heel erg moeilijk om afstand te doen van Nederland school vrienden en vriendinnen je woonomgeving want we waren al heel erg gewend hier,en hadden het goed maar me vader wou weg van de problemen in nederland , me zusje en ik gingen daar ook naar school Maar dat hielp niet we hadden het erg moeilijk daar dus onze vader besloot om toch terug naar nederland te gaan , we moesten alles opnieuw leren de taal, vooral ik moest naar een spechaale school want he was te moeilijk de problemen die ik alenmaal had gezien ik kon niet meer goed leren, we hebben ons broertje naar nederland gehaald net voor dat die 4 jaar werd en hij woont nu ook gewoon in Nederland en gaat naar school hij is nu 9 jaar oud en het gaat wel goed,
me vader heeft nu de zorg van 4 kinderen,
en me moeder daar horen wij niks meer van gelukkig ook ik hoef haar nooit meer te zien het verdriet wat zei ons aan heeft gedaan heel erg ik heb gehoord dat ze anderen kinderen heeft en die ook in de steek heeft gelaten, maar ze voelen niet als me halfbroertjes of halfzusjes ,
ik voel me wel leeg zonder moeder ik zie hoe me broertjes en zusje zonder moeder leven het is niet makelijk we proberen altijd wel makelijk te reageren tegen de buitenwereld aan maar nee het is niet makelijk ieder kind heeft een vader nodig en een moeder,

en ik kan niet meer in ben uitgeput pas 15 jaar oud en nu al zoveel gezien, ik geef niet op maar soms wil ik een mes paken en in me hart steken , maar dan doe ik zoveel mensen er mee pijn


Groetjes, Van Anoniem
Datum:
08-02-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

Ik wil&kan niet meer

Ik ben een meisje van 16, er is al een hoop gebeurt in mijn leven, ik wil en kan het leven niet meer aan. Maar toch zijn er nog dingen die me tegen houden.
Op jonge leeftijd overleed mijn oom, daarbij heb ik een trauma opgelopen, want er was wat gebeurt op de condeleance. Toen ging het wel een tijdje goed, totdat groep 7 kwam.. Ik kreeg ineens heel echt heel veel en vaak last van me buik, gewoon buikpijn enzo, Ik ging naar de dokter en moest bloed laten prikken, nee zij de dokter er is niks met je aan de hand, ondertussen ging ik over naar groep 8 en de klachten waren er nog steeds, de meester zij op een gegeven moment: Blijf jij maar de ochtenden thuis, dan zien we je alleen smiddags. Nou dat ging wel een tijdje goed, totdat de 1e klas kwam, het werd alleen maar erger en erger, aan het begin van het jaar ben ik 2 weken ziek thuis geweest, toen ik weer op school kwam werd ik daarbij ook nog eens gepest, omdat ik te wit ben en te dun. Wat kan ik daar nou aan doen? Het ging allemaal slecht, totdat ik het zo zat was en door de klas schreeuwde dat ze moesten kappen, nou toen is het wel goed gegaan.In dat jaar aan het eind, in de zomer was het allemaal heel leuk en goed totdat ik terug kwam van vakantie en je beste vriendin niet meer naar je omkeek,auw wat doet dan pijn. in de 2e ging het wel goed, toen kwam de 3e klas en alles ging weer fout, maar het kon erger.. de 4e klas (waar ik nu inzit) ben totaal ingestort, huilbuilen,ruzie's,schreeuwen,vechten.. het ging zo slecht, niet alleen met me buik, maar ook thuis.. me vader dringt te veel, me moeder is bang voor me vader, me zus doet alsof ze de koningin is en word zo verwend als de pest en ze heeft een humeur wat niet te genieten is. Moe word ik ervan echt doodmoe. altijd ruzie met haar, ouders bijna 2x in scheiding gelegen, iedereen zo egoistische als de pest. ik wil weg hier, echt weg. ik haat het leven, vriendinnen ook naja vriendinnen? ik denk het niet, omdat ik zovaak ziek ben, geen beterschap nee niks hoor je van ze helemaal niks, en als het er op aankomt ben je ook lucht voor ze,elke x maar moeten aanhoren hoe jezelf doet, elke keer maar dat gezeik aan je hoofd dat ik iets doms doe, nou en laat me toch eens., de helft die me al heeft laten vallen, wat doe ik toch fout? zeg het toch eens dan kan ik erop letten..ik kan niet meer. Niemand die weet hoe ik me echt voel. ik wil geen partijen meer kiezen tussen mensen, wie ook met wie ruzie heeft laat mij er toch gewoon eens buiten. ik wil niet meer iemand anders problemen in mijn hoofd hebben, ik heb me eigen problemen wel, alleen niemand weet ze, niemand weet het , niemand! niemand weet ook dat ik depressief ben, ik probeer het alleen voor de mede-mensen te verbergen. naja laat maar, wat doet het er ook eigenlijk allemaal toe, ik snap geneens wat ik op deze aardkloon doe, tot ooit.
Datum:
07-02-2009
Naam:
i.
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

levensmoe

Ik ben 41 jaar en heb nog niets anders dan tegenslagen gehad, bij m'n geboorte was ik al niet gewenst van m'n moeder die heeft alles gedaan om de zwangerschap te verbreken, ik ben dan getrouwd in 1986 en heb twee kinderen gekregen maar in 15 jaar huwlijk hebben we niet anders dan mishandelinge gehad en zelfs een moordpoging overleefd. In 2004 is het zover gekomen dat we zijn moeten vluchten met de politie en heb ik de echtscheiding ingezet, het waren 4 lange jaren en heb voor m'n kinderen gevochten maar het heeft niets uitgehaald m'n dochter legt al de schuld bij mij en is het huis uitgetrokken in septemder 2008, m'n zoon heeft 3 jaar in een centrum geweest voor het te verwerken maar het heeft niets geholpen hij is enorm onhandelbaar en luisterd niet hij maakt me uit en zegt dan dat ik hem mishandel maar dat is niet zo. Ik ga maandag m'n ontslag geven en dan uit het leven te stappen dan zal er eindelijk rust zijn in m'n dood.
Datum:
07-02-2009
Naam:
martine
Leeftijd:
41
Provincie:
België

Ik ben niks :(

Ik ben lelijk, dik en dom. Ik zie het leven echt niet meer zitten! Als ik naar me vriendinnen kijk zijn zij zooooooveel mooier dan ik! Ik kan er niet meer tegen, ik wil ook een leuke jongen vinden :'( Ik wil ook mooi slank zijn, ik wil ook lekker in me bikini kunnen rondlopen inplaats van dat je al me vet ziet. Ik wil ook zoals de meeste mensen volop van het uitgaan kunnen genieten en een leuke jongen te vinden. IK WIL NIET MEER =''''''''(
Datum:
07-02-2009
Naam:
C
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

zelfmoord

ik heb een zus van 10. Ze is door en door verwent en vult haar dagen door my te pesen, myn ouders doen hier niets aan maar ik kan dit niet meer aan. Ik wil gewoon weg en een appartement huren is te duur voor my. Ik wil er gewoon niet meer zijn want niemand heeft mij toch nodig.
Datum:
07-02-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

ik

hallo,
ik voel me niet goed in men vel en ik wordt bijna altijd geslagen , ik wordt gestraft , ...
ik vind mijn leven niets meer , ik wil dood maar ik wil dat ook niet
soms denk ik in mezelf ben ik iemand of niemand en het antwoordlijdt op niemand !
Datum:
07-02-2009
Naam:
lore
Leeftijd:
12
Provincie:
België

wat is er mis om te willen sterven??

bega ik werkelijk een zonde?
als ik mijn lijdensweg wil beeindigen
ik zie niet meer zitten waarom dit moet
verdergaan als er al mensen zijn die denken dat mijn leven minder waard is als
dat van een hond nou dan laat ons ook sterven als een hond ik wou aleen de meest gekozen weg weten
Datum:
07-02-2009
Naam:
mattie
Leeftijd:
49
Provincie:
Limburg

haat

ik voel me waardeloos, alleen en triest. ik haat andere mensen met zelfmedelijde. zwakkelingen. toch ben ik er zelf ook één. kon ik maar janken en was het dan maar voorbij. deze gedachten komen steeds weer terug. god wat ben ik wereldvreemd en wat haat ik de hypocrietelingen om me heen. één en al gelieg en geconsumeer. al jaren geen echte connectie meer gemaakt. mensen begrijpen me niet. ik geloof graag dat ik mijn best doe. ik ben alleen, dat si het voornamelijkste probleem. ik al te lang alleen. waarom kunnen mensen geen complimentjes geven als ik het nodig heb en hun bek houden als ik behoefte aan stilte nodig heb. de connectie ontbreekt. mensen voelen me niet aan. men neemt niet de tijd mij te leren kennen. waarom is er zo weinig transparantie, waarom zeggen zo weinig niet gewoon wat ze denken? als ik recht door zee ben, ben ik "grappig" of "tof" .. maar ik vind het gewoon normaal. hoeveel gaat er wel niet kapot door miscommunicatie?
Datum:
07-02-2009
Naam:
tg54tgr
Leeftijd:
25
Provincie:
Zuid-holland

why?

het begon allemaal in groep 3, ik was anders, ik werd gepest, hetzelfde in groep 4 tot 8, heb in groep 8 zelfs 2x gevochte, in groep 8 ging t eigg al niet meer, maar ik was blij dat ik naar een andere school kon gaan, maar daar ging het gewoon door, klas 1: tegen de kluisjes aangesmeten worden, klas 2: tafels in me rug krijgen, in deze klas begon ik ook flauw te vallen, zonder reden, ze zijn er na 3 jaar nog nie achter wat t is, klas 3 ging redelijk maar daar begon ik te roken en mezelf te krabben, soms tot bloedens toe, heerlijk was dat, ik he op t punt gestaan m'n aders door te snijden en heb toen heel snel me messen in geleverd bij mijn toenmalige vriend, toen ging ik naar klas 4, heerlijke school (andere dan klas 1 tot 3), en word hier haast nie gepest , wel val ik nog regelmatig flauw, maar nu door mijn mentoren (vandaag) , wil ik nie meer leven, ze pikken alles in samen met me ouders, ik mag geen vriendje t eerstkomende half jaar, ik moet goed me best doen op schoo, als ik alleen maar te lang met me crush knuffel brieven ze het door aan me ouders, ik heb net een uur buiten gezeten zonder iets te voelen van de kou... het lukt gewoon niet meer... why is this happening to me?
Datum:
05-02-2009
Naam:
wowgirl
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.