Levensverhalen (pagina 948)

mijn hele leven was al kut van jongs af aan. nu ben ik moeder van 3 kids ik kan t helemaal ni aan.heb geen werk geld of recht op uitkering meer.ik verdrink.kheb n man die me mishandeld dagelijks ni perce fysic maar wel geestelijk t maakt me gek
.elke dag hoop ik dat r iets gebeurt waardoor ik doodga. dan ben ik blij...blij dat ik t zelf ni heb gdaan.dan hoeve mn kids ni boos op mij te zijn
khaat mn leven al weet ik dat ik rijk ben kheb geen cent n weet ni waarneer we ete ma kheb wel vrienden n gezonde kids.rijk maar tiz me te veel ik kan ni meer
ben blij als ik in mn graf lig
te veel verdriet n pijn
elke dag al 6 maande slik ik pijn stiller de meest sterke shit moet me weerhouden om od te nemen khou van mn kids
weet dat ik door moet ik ga nog door maar hoe lang je hoort t wel at5 we w8 af .nl iedereen weet we moete door maar hoelang voordat je ni meer kan
te veel pijn te veel verdriet te veel kracht gekost ik ben te moe om nog door te gaan kwou dat iemand me rust kon geve uit eindelijk ga ik tog dood ik wacht r op

hoi wij zijn 2 meiden, en we willen de mensen die problemen hebben met hun leven graag helpen.
ons motto:
gewoon blij zijn en niet zeiken.
op deze site word je echt emo.
dus ga lekker buitenspelen, en chocolade eten.
dat werkt goed voor alles.
(wel uitkijken dat je niet dood wilt omdat je te dik bent geworden door de mega-massa's choco die je heb gegeten.)
als je op deze site deze dingen leest moet je toch wel ooit eens gaan denkenvan, wat moet ik hier tussen al deze mensjes die dood willen omdat ze zo verliefd zijn op bill van tokio hotel en weten dat hij onberijkbaar is en dan gaan huilen?
kom op zeg ga een leven zoeken.
BE HAPPY GUYS.
dikke kussen van jullie helpers, jala en laja.

Hallo, ik ben een jongen van 16, ik doe 4havo en haal goede cijfers, ook heb ik een leuke vriendin en goede vrienden. Ook heb ik een leuk baantje. Maar toch ben ik niet gelukkig, en ook nooit geweest. Hoe leuk iets ook is na afloop voel ik me er rot over. Ik denk er vaak aan om alles gewoon te eindigen. ik ben nooit echt blij of tevreden over iets, hoe leuk iets ook zou moeten zijn. Ik heb een paar maanden terug een verslaving gehad aan wiet en meerdere drugs. Ik dacht dat dat hielp maar dat maakte het alleen maar erger, ik ben dan nu ook afgekickt. Ik zie altijd overal tegen op en heb nooit ergens zin in, is dit een depressie? wat moet ik doen?

hallo ik ben iemand maar toch ook niemand ik heb geen vrienden want daar heb ik geen behoeften aan het begon alemaal toen ik 11 was ik was verhuist samen met mijn moeder ik was het er min of meer niet mee eens en nog niet ik moest naar een andere school in een andere provincie dus ik had een ander acsent en ik werd er natuurlijk mee gepest ik heb het acsent dus snel overgenomen dat was goed 1-1 toen was het we vinden jou niet leuk je hebt kort haar ik huilen 1-2 ik liet mijn haar groeien dat was goed ik had een vriendje 2-2 toen had ik het verkeerde vriendje dus gingen ze me daar mee pesten 3-2 voor de pester toen hebben wij het uitgemaakt want ik vond het zielig voor hem zat ik weer aleen 4-2 voor hun toen was het mijn kleding toen mijn ogen toen was ik het zat ik had er een nok out gemept toen hebben ze mij een half jaar met rust gelaten 4-3 het ging niet goed thuis ruzie met mama en het was zover uit de hand gelopen dat ik de politie had gebelt en toen kwamen ze op school iedereen denken wat heeft ze nu weer uitgevreten ik huoen en bang toen moest ik even naar de klas want ze wilden natuurlijk ook mijn ouders spreken en ik werd gepest hahaha jij kan niet een je tranen binen houden bij de politie en je bent ook nog bang voor ze toen werd ik nog dielefde dag naar een internaat gestuurd ik had het er erg naar mijn zin en toen kwam het ik werdt moe moe van het leven ales ging fout ik wilde niet meer ik dacht ik ben nu 12 ik mag aleen naar de stad en het mocht ik dacht (en die zien we nooit meer terug) ik mag aleen nee een beglijdster ging mee chit dacht ik nog niet aleen daarna mocht ik aleen naar de kinderboerderij er recht tegen over ik begon te rennen en te rennen naar het station en kijkent hoe de treinen voorbij kwamen die gingen niet hard genoeg en toen ben ik naar het viaduct gegaan en daar reden ze wel hard genoeg maar ze haden door dat ik niet op de kinderboerderij was maar ergens anders was en ze wisten dat ik gek was op treinen dus waar gingen ze het eerste kijken bij het viaduct net op het moment dat ik wilde springen riep iemand mij hee doe niet zo raar kom er anaf ik schreeuwen nee ik ga er niet af ik ben te moe ik wil niet meer toen hebben ze me heel stieken vanaf de zijkant van het viaduct getroken ik moest weer mee ik was een jaar lang me vrijheid kwijt toen ontdekte ik waar het medicijn kasje was en ik zag dat ze hem vergeten was op slot te doen dus ik stiekem er naar toe ik heb ale paracetamolen gepakt die er waren en andere pillen ik ben naar mijn kamer gerent en heb daar de heledag gezeten toen toch maar naar beneden voor een beker want die was ik vergeten ik heb gewacht tot de beglijdster haar ronde had gedaan ik heb daarna 3 strips opgegeten ik had gelezen dat je daar ook dood van gaat nou niet dus ik ben 3 weken ziek geweest en ik had niet gezegt wat ik had gedaan toen haden we kamer inspektie want ze waren een mes kwijt nou niet bij mij hoor ik hou niet zo van plasjes bloed toen keken ze in me mapje voor cd's en toen vonden ze de verdwenen strips ik zei ik had die van thui s mee genomen ik had veel last van hoofdpijn dus dat gelovde ze toen werd ik 13 ik werd te oud voor die groep ik moest verhuizen ik naar een ander internaat ik had het er NIET naar mijn zin en ik maar de heledag depi op mijn kamer toen op de midelbareschool ik wert niet gepest ik was poulair maar ik was nog steeds moe dus ik ging naar de treinen kijken ik liep de spoorovergang op en ik ging stil staan het was laat in de avond dus niet druk met kinderen (die hoeven dat niet te zien)toen kwam er net een jongen van school langs die gooide zijn fiets op de grond en rende naar me toen en net 1 meter voor de trein trok hij mij eraf ik heb die jongen nooit meer gesproken hij negerde mij toen wet ik 14 ik werd volwasener dus ik mocht een stap hoger gaan wonen net geen kamertraining maar wel een voorproef ervan ik vond het leuk en gezelig totdat er een meisje helemaal vedrietig thuis kwam ik vragen wat er was ze zij niks ik zij was het school thuis of onderweg (het nternaat zat half in het bos dus best eng) dus zij zegt onderweg ik vraag was er iemand bij nee zegt ze oke das kut in het bos schemerig en ja een meisje hé dus uiteindelijk zij ze het nou ik was nog nooit zo geschroken een verkrachter in de buit van een kindertehuis gatver en we mochten niet meer aleen weg best begrijpelijk dus ik moest weer alles uitstelen ik dacht ik zoek mijn troost met een joint dat lukte todat ik verslaafd raakte ik heb hulp gezocht bij een beglijdster waar ik helemaal verliefd was dus zij mij helpen ik helemaal clean en blij ik mocht terug naar huis en na 2 maanden ging het weer fout ik werd naar een crisis opvang gestuurd (een pleegezin)daar ging het goed echt goed en toen moest ik daar weg en ging ik naar een groep waar ze mij konden helpen zijden ze dat lukte niet ik had wel testen gehad waaruit bleek dat ik licht geestelijk gehandicapt ben en odd heb (betekent dt ik mijn woede niet kan behersen)nu begreep ik gelijk waarom school niet lukte en niks lukte eigelijk ik moets naar een adere opvang voor speciale mensen daar ging het al in de 2de week mis ik moest bij mijn echte vader gaan wonen ik ben ondertusen 17 en ik had overal schijt aan nu nog maarja een half jaar ging het goed toen kreeg ik heftige ruzie met zijn vriendin dus daar moest ik ook weg terug naar mijn moeder ik heb daar een uur of 3 gewacht voor de deur want ze waren er niet nu woon ik er nog steeds en heb 2 maanden geleden een heftige ruzie gehad met mijn ouders en toen wilde ik weg weg van aarde ik dacht ik ga naar de kroeg mezelf kapot zuipen toen ben ik blijgbaar iemand tegen gekomen ik was helemaal lamlazerus en had nergens meer besef van en toen ben ik dus met die jongen mee naar huis gegaan en ging het tot fout ik was ermee naar bed geweest toen ik waker werdt ben ik weg gerent en ben naar huis gegaan ik voelde me vies heel vies ik wilde niet onmaagt worden door iemand die ik niet ken en nu 2 maanden later zit ik met een groot probleem IK BEN ZWANGER en nu moet ik 5 dagen wachten op een abortus maar het kwam wel vaker voor dat ik niet ongestelt werd maar ja en nu 2 keer achter elkaar dus ik een test gekocht want ik wert ietsjes diker me borsten zijn ook geroeit dus ik praten met een kolega erover en de manager ik wist het niet meer ik wilde niet meer ik was in mijn hoofd al dood toen kwam de manger met een idee in amsterdam zit een abortus klieniek en ook voor aids en soa testen enzovoorts dus ik een afspraak maken en ik moet 5 dagen wachten en dan mag ik gelukig en ik wil maandag gewoon werken maar het mag niet van de manager maar mijn ouders mogen er ook niet achter komen dus ik mag naar een kolega toe in de tijd die ik anders moest werken gezelig kijken naar har paardrijles maar toen stond ik daarna op de werkvloer en ik zoeken naar een schaar maar die is altijd weg dus ik pak het mes die er ligt en ineens krijg ik een gedachten ik kan ook gewoon een mes in me buik zeten dan ben ik er ook vanaf en dan zeg ik gewoon dat ik het mes in me handen had en struielde maar toen kwam er imand aan en zij ik vind het wel eng als jij met messen rondloopt toen heb ik hem wegelegt en toen ben ik de volgende dag een uur eerder naar mijn werk gegaan omdat ik niet meer thuis wilde zijn ik heb daar een half uur zitten huilen en toen raakt ik helmaal in sjok toestand en heb de eerste 3 uur niks gezegt geen woord en toen had ik pauze en heb na lang nagedacht toch maar besloten het gewoon wegtelaten halen ik kan er niks mee ik heb er niet voor gekozen dus nu is het al redelijk opgelost maar toch ben ik nog steeds moe van het leven wat moet ik doen!!!!

al heel lang hoeft het leven niet meer voor mij.
vaker heb ik in het verleden geprobeerd een einde eraan te maken door middel van overmatig drankmisbruik en pillen..
door deze pogingen van zelfdoding ben ik meerdere malen in een coma terecht gekomen van 6 of meerdere weken en heb ik vaker opnieuw moeten leren lopen of praten e.d.
vanaf mijn geboorte weet ik al dat ik anders ben dan anderen
ik ben een geboren verslaafde, verslaafd aan de drank drugs en medicijnen
sinds mijn 40ste levensjaar ben ik droog clean en neem ik geen verslavende medicijnen meer tot mij.
doch het verlangen naar de dood blijft..............

ik ben een hopeloos jongen..... ik zou nooit meer willen leven omdat ik het leven klote vind..... ik weet dat andere zullen zeggen dat het dom is en dat ik nog heel veel leuke dingen kan doen... met school gaat het ook niet zo heel goed..... ik sniij mezelf geregeld... en word uitgescholden voor emo.... en ik ben verliefd op een super mooi en aardig meisje maar die wou eht niet met mij... ik heb toen een hele week in de nacht gehuild en slaap nu niet meer (anders 2 uur per nacht) en ikk weet niet meer wat ik moet doen mijn vader en moeder zijn super en steunen me overal in ik houd van hen en zij van mij en ik heb ook genoeg vrienden (ehcte vrienden) maar toch voel ik me alleen en ...... ja dat was het bedankt voor het lezen... het doet me goed om mijn hart te legen.....

ik ben het echt moe!! iedereen negeerd mij of lacht met mij omdat ik er niet goed uit zie. ik het eczeema weet je wel. mensen begrijpen dat niet. vandaag nog werd er weeral gelachten omdat mij voorhoofd ongelofelijk droog is. en op mijn werk hebben ze mij ook al proberen weg te pesten. en daarvoor op school ook al. wat mij nog meer pijn deed was dat het telkens meisjes waren. dat wekt ongelofelijke haat gevoelens op tegen het vrouwlijke ras. ik heb soms echt de neiging of een paar bijlen te gaan kopen en eens een toertje door het stad te gaan maken of eens in school mij helemaal gaan uitleven als je begrijpt wat ik bedoel. niemand zal het verwachten want ik kan het redelijk goed voor mijzelf houden kan iemand mij helpen voor ik de gevangenis in draai door hun schuld ??

ik kan niet meer 11 jaar van lijden .
ik heb pleinvrees slik medicijnen en leef iedere dag in angst.
ik kan niet meer ik slaap niet ik eet nauwelijks en de wereld gaat maar door en laat mij achter .
ik wil dit niet meer .
dit is niet leven dit is enkel een nutteloos bestaan.
hoe sterk moet ik nog zijn hoelang duurt dit nog door .
wat voor zin heeft het allemaal.
voor mij niks .
ik ben zo moe van het vechten tegen een onzichtbare vijand die ik niet kan zien alleen voelen .
dit trek ik niet meer.
me ogen doen pijn van de tranen me keel doet pijn van de ingehouden schreeuwen.
ik ben zo moe .
wat is er nog dat mijn leven waard maakt ?
niks helemaal niks ik zie geen licht aan het eind van de tunnel ik zie alleen leegte en angst.

Altijd pijn en altijd verdriet, ik kijk om me heen is er iemand die me ziet?
Me lichaam verwond maar mijn hart doet pijn, zal er ooit iemand voor mij zijn?
Ik schreeuw het uit van de zorgen,
altijd weer de zon van die nieuwe morgen.
De nacht is net als ik stil en alleen,
niemand die om de nacht geeft we slapen er doorheen.
De nacht is mijn vriend zo toe vertrouwd,
als ik nu zou sterfen ben jij het die rouwt.
Niemand zal het merken iedereen gaat door, nog stiller dan normaal niemand die ik stoor.
In het vlammen zak ik af naar de hell,
die stemmen kennen mij wel.
ze roepen me en zijn me vriend,
waarom ik heb ik dit verdient?
Ik doe het nu maar snell dan is het maar gebeurt, niet meer het leven dat me met zich mee sleurt.
de dood is stil en is vertrouwd,
de dood is iemand die echt van me houd.
de dood is voor ons allen,
maar nu eerst voor mij ik laat me vallen....

Waarom zou ik nog leven? Me eigen moeder die me een nietsnut noemt. Me vrienden die bij elke meisje scoren. Die altijd bij elkaar slapen etc. maar mij nooit bellen. Die met me alleen in gesprek gaan als ze iets nodig hebben. Altijd afgewezen worden door alles en iedereen. Gepest worden sinds de basisschool. Pff Waarom nog? Alsof iemand me zou missen , alsof het mensen interesseert als ik dood ben.

Nog een klein stukje en dan ben ik er niet meer...