Levensverhalen (pagina 913)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Doel van je leven kwijt en ook geen toekomst zien wat dan?

Ben best bang om iets neer te zetten.
Stel je voor dat bekende het lezen.
Maar goed.
In mn pubertijd heb ik wat met zelfmoord geworsteld(zoals bijna elke).
Maar dat moet ik nu eerlijk toegeven aandacht vragen.
Vond al sinds groep 4 niet zo veel meer aan mn leven maar ging door op automatische piloot.
Ging door voor mn moeder en hield mn vast aan mn zogenaamde "toekomst"
Nu ik mn study ben gestopt en fulltime werk en ik vorige maand mn moeder ben verloren is alles waar ik nog liefde, kracht en plezier uithaalde weg.
Ik snij niet meer.
Maar denk bijna elk uur wel aan hoe vredig en rustig ik het zou hebben als ik er gewoon tussen uit was.
Geen vakantie dat is onzin.
Gewoon naar mn moeder naar een plek waar het wel fijn is en ik wel mezelf kan zijn.

Ben echt psigische denk ik.
Heb 10 jaar lang bij jeugdzorg rond gelopen.
Hielp niet. wist op een gegeven moment heel goed wat ze wilde horen en vertelde ze dat.
Verzon dingen voor aandacht(kreeg die aandacht ook maar ging het op een gegeven moment ook zelf geloven)
Zelf tijdens een hypnose behandeling bleef ik geloven in die leugens.

Ik moet of hier van af kunnen komen(hoe weet ik niet wat zeg wat ze willen horen dus een psyg heeft geen nut) of ik stap er daadwerkelijk tussen uit.

Oneerlijk wel om het hier zo achter te laten.
Word de hond verwaarloost en het huishouden niet gedaan maar goed.. ik weet het gewoon echt niet meer..

Dacht gaat wel over maar denk al 3 maanden elk uur er aan en krijg het er niet meer uit..
Datum:
01-05-2009
Naam:
H.F
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

ben eenzaam en alleen

ik ben een meisje van 18 jaar
heb veel meegemaakt in me leven en kan er niet met vedder leven zoveel stress aan me hoofd kan er niet meer tegen en famielie wie me niet mag heb veel problemen thuis gehad woon nu inmiddels op kamertraning maar ik trek het niet meer kan het niet meer aan mis iedereen zoals me moeder en broetjes en zusjes nichtje neefjes wordt gek echt waar geen geintje maar heb heftige situatie.s meegemaakt maar ben ook me oma kwijdt waar ik 9 maanden voor gezorgdt heb en niet meer voor der zelf kon zorgen ben bij oma gaan wonen dat was 2 jaar terug ze is overleden aan morfine ze had te veel pijn en teveel medecatie en ziekenhuis in en uit en ja ben er van geschrokken niemand was r alleen heb veel van der gehouden en nog steeds mis haar zo maar goed ik heb zelf antie depresiva en het helpt geen fuck meer en om nog meer zooi te slikken kan ik niet vorig jaar 2008 heb ik 35 stuks paracetamol op opgenomen geweest en teveel vocht verloren en te laage bloeddruk en toen was ie weer te hoog en als ik er niet optijd was bijgeweest had ik het niet meer overleeft maar het is jammer genoeg niet gelukt heb teveel aan me hoofd veel te veel..................HELP ME PLIES IK KAN ZO NIET MEER VEDDER LEVEN DAN ALLEEN DENKEN AAN ZELFMOORD PIEKERE AAN ZELMOORD MENSEN DIT IS GEEN GRAPJE ECHT NIET PLIESSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS HELP MYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYY
Datum:
30-04-2009
Naam:
sandra
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

mijn leven

met tranen in me ogen en em zoon van 3 jaar naast me google ik naar zelfmoord.
waarom ?? ik ben 21 jaar en mijn leven kan niet erger. me jeugd hoef ik niet eens over te beginnen want dan ben ik jaren bezig.zo moeilijk te begrijpen dat ik nog minstens 50 jaar door zou moeten leven hoe ik nu leef.. hoe doet een mens dat??
ik zou moeten genietn maar inplaats daarvan ben ik zwaar depresief en helemaal alleen met een jongentje van 3 jaar. de laatste dagen kan me leven niet erger en probeer ik dus een oplossing te vinden maar mijn enige oplossing is de dood.. rust voor altyd ! geen mensen die je pijn kunnen doen geen geld waar je je druk om moet maken gewoon rust en stilte.. begrijp me niet verkeerd heb gevochten voor wat ik mijn leven noemde maar gewoon geen mogelijkheid om nog 50 jaar te moeten leven zo als dit.. dus wat moet ik nu ?? raar eigelijk he dat een gezond meisje van 21 jaar zich zo kan voelen.. vraag me zelf ook af elke dag.
ben in de steek gelaten samen met me mooie zoon en nu weet ik egt niet meer wat ik moet doen wat kan ik doen.. nou ik ben er achter wat ik kan doen rust zoeken veel rust...
Datum:
30-04-2009
Naam:
amigirl
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

leven! wat heeft het voor zin?

Tja, ik las al vaker verhalen hier op de site en veel herkende ik wel een beetje.
Ik heb net als ieder ander het nodige meegemaakt, dingen die ik niet aan iedereen durf te vertellen, want het vertrouwen in de mens heb ik totaal niet. Ik ben zo vaak teleurgesteld. Wat ik wel kwijt wil is dat ik telkens het gevoel heb de verkeerde keuzes te maken in mijn leven, het leven is zo hard, mensen zijn zo hard, ik pas er gewoon niet tussen. Het lijkt alsof alles maar moet & ontspanning er niet meer bij zit. Ik heb niet veel vrienden en al helemaal geen vriend, mannen zien me gewoon niet of doen alsof ze me niet zien. Ik voel me vaak zo eenzaam, een buitenbeentje... dat is iets dat me zo onzeker maakt. Ik weet niet zo goed wat ik hiermee aan moet, vaak denk ik dat er iets mis met me is. Mensen in mijn omgeving zien me vaak lachen, ze denken dat ik al het materiële heb wat mijn hartje begeert maar ze weten niet hoe mijn hart huilt van binnen. Waarom is het leven toch zo hard, wanneer komt het geluk mijn kant opwaaien? Ik wil gewoon niet meer, maar ik ben zo bang dat ik ooit de knoop door hak en ook nog eens voor de dood kies.
Datum:
30-04-2009
Naam:
Sterre
Leeftijd:
29
Provincie:
Zuid-holland

vechten

ik ben een vrouw van 57,ben al mijn leven lang aan het vechten tegen de mensen die sterker zijn als ik,maar heb het nooit gewonnen,de laaaste tijd heb ik depressies ,vecht daar ook weer tegen,hoop dat ik daar ook doorheen komt,maar ik bedoel vechten heeft geen zin,wat van het leven maken ,en als je in de put zit denken ik heb het niet alleen met zoveel andere mensen, maar ik ben er nog ,en wie weet of ik ooit ook eens het geluk vind,dus kop op
Datum:
29-04-2009
Naam:
cornelia
Leeftijd:
56
Provincie:
Zuid-holland

denk goed na.

Hee mensen,
vorig jaar heb ik hier een verhaal gepost.
ik was mn leven helemaal zat.
gelukkig gaat het nu iets beter met me.
af en toe nog wel een terugval.
maar ik verwond mezelf niet meer zo vaak en neem haast nooit meer een overdossis pillen.

vorig jaar had ik het erg moeilijk.
en dit jaar is er alleen maar meer ellende bij gekomen.
er zijn 2 meisjes bij mij op school overleden aan een auto-ongeluk.
mijn oom is overleden.
en mijn moeder zou elk moment dood kunnen gaan, ze is al jaren heel erg ziek.

er zijn aldoor up's en down's en de meest kleine dingen doen het meeste pijn.
alles raakt je diep.
elk schepje die erbij komt is een schepje teveel.

maar toch sta ik hier nog.
ookal zou ik liever dood dan levend zijn.
dan maar wachten tot je vanzelf dood gaat of aan een ongeluk.
want zelfs dan is het al moeilijk genoeg voor mensen.
moet je nagaan hoe moeilijk het is voor alle mensen als je zelf een einde aan je leven maakt.
dan krijgen ze misschien zelfs wel een schuld gevoel.
een gevoel dat ze iets fout hebben gedaan.

het leven is soms moeilijk, en het is moeilijk om tussen alle pijn en alle zorgen enzo nog een licht puntje te zien.
maar probeer het wel.

hoe zouden jullie je voelen als een vriendin/vriend van jullie zelfmoord zou plegen?
denk ook aan anderen en niet alleen aan jezelf.
dit klinkt lullig, maar zo is het wel.
ik kan nu ook een mes in me buik steken maar daar schiet ik niets mee op, ik krijg alleen maar meer littekens en verder niet.
mensen gaan je alleen raar aankijken.
mensen vinden alleen dat je aandacht trekt.
ik weet dat het moeilijk is.
maar denk aan andere mensen.
wacht gewoon tot het moment dat het vanzelf gebeurt.

iedereen krijgt een lichtpunt in zn leven.
en bij de 1 duurt dat heel lang.
maar alsnog, door wat jij mee maakt kun je anderen goed helpen.
vrienden kunnen vaak goed met mij praten omdat ik ze begrijp doordat ik al heel veel heb meegemaakt en ik ga nu niet allemaal opschrijven wat want iedereen maakt dingen mee en het doet er niet toe wat.
ik begrijp ze doordat ik pijn heb gehad, ik heb moeilijke tijden meegemaakt.
maarja, ik heb dan wel pijn maar ik kan zoveel vrienden van me weer blij en gelukkig maken als ze dat niet zijn.
en nog even over zonnet, iedereen heeft problemen.
maar ga nooit denken;
dat van mij is veel erger dan dat van die anderen.
want het is maar net wat je zelf meemaakt.
als je iets aanhoord kun je wel een idee hebben hoe het zou zijn maar je weet het pas als je zelf zoiets gelijks hebt mee gemaakt.
voor een rijk meisje in amerika is het misschien al een ramp als er een hele dure merktas is verkocht die ze graag wou hebben.
en dan denken wij, jemig maak je je daar nou zo druk om.
maar zij is misschien niet erger gewend.

hoop dat jullie hier allemaal wat aan hebben.
veel liefs & sterkte voor iedereen!
Datum:
29-04-2009
Naam:
v.
Leeftijd:
14
Provincie:
Drenthe

what ever

En weer ben ik hier. een randesvouz met mijn eindigheid. Natuurlijk is het leven zinvol maar eigenlijk gaat het nergens over. Een slinger van hoop, verlangen, geluk en dan weer terug naar af. Het feit dat ik nog schrijf is gewoon omdat het lef ontbreekt. Iemand die zelfmoord pleegt schrijft niet, die doet het gewoon. Waarom dan die levensdrift? Waar zit die trigger? Allemaal verhalen over mislukte liefdes, misbruik en geweld. Uitzichtloos lijden. Waarom voelt mijn geest zich blij als de dood lonkt? Is het een flirt of de uitdaging. De wereld kent alleen maar lozers. Wat maakt het uit, die paar jaar dat je hier langer rondloopt, belasting moet betalen en fout eten naar binnen propt. Heerlijk dronken wordt en katers moet accpteren. Waarom moet ik hier slaaf zijn van een systeem dat niet werkt? Waarom braaf volgen en mijn geest daarmee geselen. Waarom mag ik niet mezelf zijn? Ik weet heel goed dat mensen die zelfmoord willen heel vaak de boodschap hebben : Ik wil dit leven niet, ik wil een ander leven!! Jammer genoeg ben ik dit stadium al voorbij. Ik wordt gewoon doodmoe van het vechten om een bestaan, mezelf iedere keer weer opnieuw moeten verklaren aan 'die' ander. Ik ben het zat om te zien dat veel dingen beter en makkelijker kunnen, maar het gebeurt niet omdat we nu eenmaal in dit stramien vastzitten.
Mijn God, wat zal ik blij zijn als de dag komt dat de dood in mijn lichaam komt. Geen pijn meer, Niet meer slaaf zijn, geen angst meer hebben voor morgen, niet meer vluchten, geen tranen meer, geen andere mensen meer verliezen, geen foute verlangens meer, Nooit meer horen dat je het WEER fout hebt gedaan.
En eindelijk mijn eenzaamheid niet meer herkennen....

Hoezo zinloos? F*ck you!
Datum:
28-04-2009
Naam:
allemaal dezelfde
Leeftijd:
50
Provincie:
Anders

ik weet het niet meer

Op zich zou je niet denken dat ik liever dood ben. Bij mij gaat het een tijdje goed, en dan gaat het slecht. Ik heb het gevoel dat niemand van me houd. Ik kan ook niet geloven dat er iemand van me zou houden. Wie zou mij nou missen als ik dood ben?
Mijn hele leven huppel ik maar achter mensen aan, doe wat er gevraagd word, in de hoop dat mensen me aardig gaan vinden. Probeer zo lief mogelijk te zijn voor iedereen, maar het enige dat ik krijg is 'niks'.
Ik voel me gewoon leeg van binnen, ik voel me rot. Dat is allemaal nog zacht uitgedrukt.
Niemand begrijpt mij en ik begrijp de mensen om mij heen niet. Ik heb het gevoel dat ik alles fout doe en dat altijd alles aan mij lig.
Juist wanneer ik denk dat het allemaal goed gaat, krijg ik ineens een harde klap en gaat het weer slecht. Ik kan er niet zo goed meer mee om gaan, met de onzekerheid. Mijn leven stelt niks voor. Maar wanneer ik weer zo denk, dan denk ik aan mensen die het allemaal wel kunnen 'waarderen'. Daardoor ga ik me nog rotter voelen.
Waarom kan ik niet gewoon mijzelf zijn en doen wat ik wil? Waarom kan ik me niet gewoon eens echt gelukkig voelen? Ik denk dat ik niet eens weet wat echt gelukkig zijn inhoud. Wanneer ik denk dat ik gelukkig ben, blijkt het allemaal een grote illusie.
Ik durf ook niet van iemand te houden. Ik kan het niet aan. Soms vraag ik me af of ik wel van iemand houden kan.
Ik stel me aan, maar het rot gevoel blijft.
Datum:
28-04-2009
Naam:
anoniempje85
Leeftijd:
23
Provincie:
Utrecht

pft

beste,

Ik heb hier ook al een paar berichtjes neergezet... Vind het ook erg laf dat je je van kant maakt om een liefde, of school,.. (van die flutdingen!) deze zooi kan worden opgelost! zeker als je in de pubertijd zit, zijn deze gedachten gewn..
(sorry wordt ff niet goed, ben al lang depri... ff buikpijn enzo... sorry x )
Datum:
28-04-2009
Naam:
lien
Leeftijd:
19
Provincie:
België

Laat me helpen

Dit geld voor iedereen die er behoefte aan heeft. Ik wil helpen. Ik wil graag mijn msn geven maar k lasnet dat dat niet mag. Ik heb geen energie om mijn levensverhaal te vertellen. Ik ben ongelukkig en daar blijft t bij.
Dank jullie, respect
Datum:
28-04-2009
Naam:
Nick
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.