Hee mensen,
vorig jaar heb ik hier een verhaal gepost.
ik was mn leven helemaal zat.
gelukkig gaat het nu iets beter met me.
af en toe nog wel een terugval.
maar ik verwond mezelf niet meer zo vaak en neem haast nooit meer een overdossis pillen.
vorig jaar had ik het erg moeilijk.
en dit jaar is er alleen maar meer ellende bij gekomen.
er zijn 2 meisjes bij mij op school overleden aan een auto-ongeluk.
mijn oom is overleden.
en mijn moeder zou elk moment dood kunnen gaan, ze is al jaren heel erg ziek.
er zijn aldoor up's en down's en de meest kleine dingen doen het meeste pijn.
alles raakt je diep.
elk schepje die erbij komt is een schepje teveel.
maar toch sta ik hier nog.
ookal zou ik liever dood dan levend zijn.
dan maar wachten tot je vanzelf dood gaat of aan een ongeluk.
want zelfs dan is het al moeilijk genoeg voor mensen.
moet je nagaan hoe moeilijk het is voor alle mensen als je zelf een einde aan je leven maakt.
dan krijgen ze misschien zelfs wel een schuld gevoel.
een gevoel dat ze iets fout hebben gedaan.
het leven is soms moeilijk, en het is moeilijk om tussen alle pijn en alle zorgen enzo nog een licht puntje te zien.
maar probeer het wel.
hoe zouden jullie je voelen als een vriendin/vriend van jullie zelfmoord zou plegen?
denk ook aan anderen en niet alleen aan jezelf.
dit klinkt lullig, maar zo is het wel.
ik kan nu ook een mes in me buik steken maar daar schiet ik niets mee op, ik krijg alleen maar meer littekens en verder niet.
mensen gaan je alleen raar aankijken.
mensen vinden alleen dat je aandacht trekt.
ik weet dat het moeilijk is.
maar denk aan andere mensen.
wacht gewoon tot het moment dat het vanzelf gebeurt.
iedereen krijgt een lichtpunt in zn leven.
en bij de 1 duurt dat heel lang.
maar alsnog, door wat jij mee maakt kun je anderen goed helpen.
vrienden kunnen vaak goed met mij praten omdat ik ze begrijp doordat ik al heel veel heb meegemaakt en ik ga nu niet allemaal opschrijven wat want iedereen maakt dingen mee en het doet er niet toe wat.
ik begrijp ze doordat ik pijn heb gehad, ik heb moeilijke tijden meegemaakt.
maarja, ik heb dan wel pijn maar ik kan zoveel vrienden van me weer blij en gelukkig maken als ze dat niet zijn.
en nog even over zonnet, iedereen heeft problemen.
maar ga nooit denken;
dat van mij is veel erger dan dat van die anderen.
want het is maar net wat je zelf meemaakt.
als je iets aanhoord kun je wel een idee hebben hoe het zou zijn maar je weet het pas als je zelf zoiets gelijks hebt mee gemaakt.
voor een rijk meisje in amerika is het misschien al een ramp als er een hele dure merktas is verkocht die ze graag wou hebben.
en dan denken wij, jemig maak je je daar nou zo druk om.
maar zij is misschien niet erger gewend.
hoop dat jullie hier allemaal wat aan hebben.
veel liefs & sterkte voor iedereen!
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.