Net zoals andere 'ouderen' op deze site ben ik verbaasd over zoveel leed bij zulke jonge mensen. Wil niet zeggen dat ik er geen begrip voor heb, want dat heb ik, meer dan jullie kunnen voorstellen. Ik ben nu 41 en sleep me door mijn leven heen. Je kunt me gevoelig noemen, somber of teleurgesteld in het leven, maar ik ervaar het leven niet als een geschenk of 'alle dagen feest'. Ik ben er ook aan onder door gegaan uiteindelijk, op mijn 37e kwam ik mijzelf tegen: ingestort en depressie met angststoornissen vast gesteld. Lange weg gegaan van therapie en terugkeren in de maatschappij. nu 4 jaar later zit ik niet beter in mijn vel, en heb ik op zijn tijd een terugslag qua sombere gedachten, depressieve gevoelens tot en met er doodmoe van zijn en zooooo graag willen dat daar eens een einde aan kwam. Aan zelfmoord heb ik vaak gedacht en ja, ook ik heb een paar keer zo'n scherp groot mes op mijn borst gezet. Wat me dan toch tegenhoudt zijn de gedachten aan de weinige mensen in mijn leven die onvoorwaardelijk van mij houden. Ouders, broers, zus, nichtjes, neven tot en met mijn petekind. En eigenlijk is dat wat ik wil meegeven aan de jongeren hier: somberheid, depressie, tegenslag, gepest worden, het gevoel hebben dat niemand van je houdt etc. etc. allemaal gegronde redenen om het leven niet zonnig in te zien. Echter, het is wel jouw leven. En hoe moeilijk het ook is, probeer er toch een draai aan te geven.
Probeer dat niet alleen, maar met een dierbare in je leven. Hoe moeilijk dat ook lijkt en je het liefst in een hoekje wil wegkwijnen, maak iemand deelgenoot van wat er in je omgaat, waarom je het leven zo ervaart zoals jij het ervaart. Lucht je hart, maar doe dat wel bij iemand uit je directe omgeving. Ouders, broer, zus, tante, oom, buurvrouw, man, buurmeisje, jongen, tante, oom, nicht, neef etc etc. Laat aan je omgeving weten wat er in je omgaat, als je zo jong bent. BIj mij kwam alles er pas op mijn 37e uit. Opgespaard vanaf mijn pubertijd, en heb er dus terugkerende depressiviteit aan overgehouden. Geen blijvende relatie kunnen opbouwen met een lieve vrouw, danwel een vriendenkring. Ik functioneer omdat ik ondanks alles toch mijn school heb afgemaakt, zelfs heb gestudeerd en een goede baan heb, in de maatschappij naar behoren, maar als persoon, als mens heb ik niets van mijn leven gemaakt. En zelfs voor mij is het niet te laat, tussen de depressies door, probeer ik nog steeds wat van mijn leven te maken, hoeveel energie het mij ook kost, want weet je, ik vind dat ik dat op zijn minst verdien! En wie weet zal ik dan ooit die balans in mijn leven gevonden hebben waar ik mee kan leven.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.