Levensverhalen (pagina 880)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

help

eeen vriendin van me heefd het gedaan en het is gelukt :-( en voel me zo kut echt niet meer normaal daarom iedereen doe het niet ik meen het want je maak je hele familie kapot en vriendin doe het niet !!!
Datum:
09-07-2009
Naam:
rob
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

eenzaam

Leeg, het lijkt alsof mijn hoofd vol met watten zit. Terwijl het druk om mij heen is, hoor ik niets. Totale leegte.

Door een stomme fout heb ik binnenkort een strafblad, iets waarvan ik heel veel spijt heb, maar het is gebeurd en ik kan het niet terug draaien. Ik moet twee jaar lang een schuld afbetalen. Mijn beste vriendinnen hebben me in de steek gelaten en ik was werkloos. Ik dacht dat ik op de goede weg was. Binnenkort weer aan het werk, ik ben in contact met nieuwe meiden om vriendschappen te sluiten...en nu wil mijn vriend er mee stoppen. Ik begrijp het echt niet, we hebben moeilijkheden gehad maar we hebben ze opgelost al zoekt hij altijd wel een reden om er mee te stoppen. Ik woon bij hem in en heb mijn huis gemeubileerd verhuurd. Voor nog een aantal maanden. Ik kan hier in de buurt bij niemand terecht. Mijn ouders zijn lief maar zij zijn vooral met zichzelf bezig en als ik vertel dat ik niet gelukkig ben, weet ik dat ze er van wakker liggen omdat ze dat altijd doen, zeggen ze. Mijn broer heeft het zo druk met zijn eigen leven, ik heb hem al meerdere keren verteld dat ik hem op dit moment heel hard nodig heb en hij beloofd dan veel maar ik hoor vervolgens niets meer van hem.

Ik voel me heel erg eenzaam, ik heb wel een paar vrienden en ook al zijn zij heel lief en steunen ze me, het gevoel gaat niet weg. Het wordt erger en ik heb er niet meer zoveel zin in. Ik moet toch gelukkig zijn, het is toch mijn leven? Waarom moet ik hier zijn als ik helemaal niet gelukkig ben. Ik heb er zoveel aan gedaan om het te zijn maar het is er niet en ik kan me eigenlijk niet herinneren hoe het was toen ik het wel was, of of ik het ooit geweest ben.

Ik praat met een psycholoog maar op één of andere manier heb ik niet het gevoel dat het werkt. Ik heb soms net eens zin om te praten, ook niet bij haar. Ik denk na over hoe ik er dan een eind aan wil maken en wat ik aan mijn ouders schrijf, of het erg is dat ik er klaar mee ben en over mijn ouders en broer.

Ik wil geen mensen kwetsen door wat ik ga doen maar het kan niet anders. 33 en ik had het me allemaal zo anders voorgesteld. Ik weet nu waarom ik altijd zei dat ik denk dat ik niet oud ga worden. Misschien heb ik het gewoon altijd geweten.
Datum:
08-07-2009
Naam:
M
Leeftijd:
33
Provincie:
Noord-holland

ik zie het totaal niet meer zitten

vroeger ben ik 3 jaar lang sexueel mishandeld geweest door eerste vriend. daarna had ik iemand gevonden waar ik 4jaar meesamen was en 3 jaar verloofd mee was, door zijn moeder zijn we uit elkaar gegaan wat heel mijn hart brak en sindsdien is het steeds meer slechter met me geworden. ik kon bij mijn vader terecht, maar sinds hij een nieuwe vriendin heeft ontmoet ben ik teveel in zijn leven en heeft mij helemaal verbannen uit zijn leven, heeft mij verschrikkelijke dingen aangedaan en al mijn spaargeld gestolen, zodat ik niets had en uit het huis gezet werd door hem. jarenlang heb ik in een hel geleefd. 23 aug 2008 trouwde ik en dacht dat ik nu eindelijk gelukkig kon zijn maar helaas... we maakten constant ruzies, tot agressiviteit toe. kreeg geen affectie meer en werd steeds dieper in de put geduwd. nu zijn we aan het scheiden, maar werd uit mijn studio gezet door mensen waarvan ik dacht dat het vrienden waren, dus daar kan ik ook niet terecht. ik ben naar ocmw geweest om me te helpen ondat ik dakloos ben, maar die helpen me ook niet. ik kan een weekje in een caravan verblijven maar kan niet lang blijven. ik weet totaal niet meer wat ik moet doen en zou heel graag uit dit helse leven willen stappen. niemand kan of wilt me helpen, zelfs ocmw niet. ik kan moeilijk als alleenstaande vrouw in mijn auto gaan wonen of onder een brug slapen. misschien moet ik het toch wel doen dan gebeurd er iets en kan ik eindelijk rusten in het hiernamaals...

een verscheurd en niet meer zien zittend angel
Datum:
08-07-2009
Naam:
angel
Leeftijd:
31
Provincie:
België

ikke

soms heb ik het gevoel alsof ik niets goed kan doen. Het enige waarin ik echt slaag in het leven is op school. Ook heb ik een warme familie die me graag ziet en omgekeerd. Maar voor de rest....
Ik ben 23; heb (bijna) geen vrienden, zit gewoon hele dagen thuis; omdat ik toch nix anders te doen heb. Ik zou zo graag gewoon eens vrienden hebben. Maar dat lukt me gewoon niet. Ik heb nogal moeite met echt sociaal contact. Ik moeilijk mijn gevoelens uiten in het bijzijn van anderen.
Oppervlakkige praatjes lukt me wel; maar wanneer mensen te dicht bij mij komen (figuurlijk dan) scherm ik me af.
Ik heb zo een angst om gekwetst te worden.

Het is allemaal niet zo makkelijk :(
Datum:
08-07-2009
Naam:
Ikke
Leeftijd:
23
Provincie:
Anders

ik wil dood

naar veel gezeur met mijn baas en het heen en weer gegooit te zijn werd het mij te veel van het goede ik zag het niet meer zitten om verder te leven ik was van plan om mij zelf wat aan te doen
Datum:
08-07-2009
Naam:
rob
Leeftijd:
48
Provincie:
Zuid-holland

het leven

al altijd loopt alles in mijn leven fout ! ik was 2jaar toen mun moeder me bij mijn vader achter liet ze keek nooit meer naar ons om, ik heb nu wel weer contact met haar maar we hebben zeker geen moeder dochter relatie ik blijf haar vanalles de schuld geven ik heb een vreselijke jeugd gehad mijn vader was arm en we moesten allemaal ons steentje bijdragen om te kunnen eten op school werd ik enorm gepest er zaten gaten in mijn kleren en ik was nooit in de mode hiervoor hadden wij gewoon het geld niet .. in het middelbaar werd ik ook enorm gepest ik werd soms afgeranseld dppr 7 meiden uit mijn klas uiteindelijk toen ik 18 was stopte ik met school, ik leerde ongeveer 3jaar terug een jongen kenne ik werd opslag verliefd.. we zijn bijna een jaar samen geweest ik voelde me sinds eerst echt gelukkig al was hij niet altijd even vriendelijk en soms zelfs heel gemeen zijn mama is een fantastische vrouw waar ik destijds enorm veel steun heb aangehad! maar zoals te verwachten liet hij vallen en werd ik vervangen door een ander dit deed pijn en alles werd mij teveel ik zou me zelf wat gaan aandoen dit werd me toen uit het hoofd gepraat en ik ging verder met mijn misselijke leven ik vond een job maar daar kon ik helemaal mezelf niet zijn alles stak me zo tegen ik had geen zin meer om te leven om te werken om te praten en vroeg me telkens af waarom ik hier nog moest zijn! ik leerde een nieuwe jongen kennen en al heel vlug hadden we plannen om samen te wonen ik was eindelijk gelukkig op al 1 gebied toen ik 20 werd in feb vroeg hij me ten huwelijk alles bleek zo op de juiste plaats te vallen!! maar tevergeefs liep het opnieuw fout ik twijfelde aan mezelf en zonderde me van iedereen af ondertussen zijn we julli, ik woon terug thuis.. en ben de jongen waar ik zo zielsveel van hou ook kwijt ik voel me schuldig over alles !! ik werd zwanger in de periode dat we samen waren maar besloot voor een abortus, nu blijkt het dat er iets fout is gegaan bij de ingreep waardoor ik wel eens onvruchtbaar zou kunnen zijn dit was echt een grote klap voor me! werk heb ik ondertussen niet meer sinds de bruek met mijn vriend kan alles me gestolen worden zelf mijn leven het hoeft hier voor mij allemaal niet meer ik heb het gevoel dat wann ik ook maar een klein beetje het geluk mag voelen alles me terug word afgenomen! ik weet alleen niet hoe ik zoiets moet doen ik heb er ergens wel schrik voor hoe zal het zijn waar ga ik naartoe vragen die enkel worden beantwoord wanneer je die stap zet ik weet dat niemand me zal missen maar heb schrik dt ik wel enkele personen zal missen tenminste als we daar nog weet vn hebben...
er zal vlug een lichtpunt in mijn leven moeten komen want ik hou dit echt niet lang meer vol!
Datum:
08-07-2009
Naam:
ikke
Leeftijd:
20
Provincie:
België

verdrietig

In 1996 is ons jongste zoontje op 8 jarige leeftijd aan leukemie overleden. Vlak daarvoor heeft mijn partner een relatie gehad met een goede vriend, maar door de ziekte van ons zoontje hebben we dit tijdelijk aan de kant kunnen zetten. Niet lang na het overlijden zijn we uit elkaar gegaan en hebben praktisch geen contact meer gehad met elkaar. Na de scheiding heb ik diverse relaties gehad, maar de pijn van het overlijden en het vreemdgaan van mijn partner heb ik nooit goed kunnen verwerken.

Vorig jaar zijn we elkaar echter weer tegengekomen en toen bleek de liefde toch nog aanwezig en zijn we opnieuw begonnen. Ik was, en ben nog steeds zielsgelukkig als ik haar zie en bij haar ben. Ondanks mijn liefde voor haar, beantwoord ze mijn liefde nauwelijks en dat maakt me vreselijk verdrietig en zou ik het liefst stoppen met leven.

Het probleem is dat we nog twee kinderen hebben en die hebben beide ook problemen en ik weet niet of zij verder kunnen als ik er niet meer ben.

Toch komt het moment steeds dichterbij......
Datum:
08-07-2009
Naam:
twijfelaar
Leeftijd:
49
Provincie:
Zuid-holland

zelfmoord

hallo
het is pijn voor mijn ouder maar ik heb poging om zelfmoord te doen maar ik weet het niet waarom ik nu nog leve Echt niet ik willde liever dood Echt waar mijn goede vrindin heeft mij nu Echt in de stek gelaten daarom pongig 2
Datum:
08-07-2009
Naam:
benjamin
Leeftijd:
26
Provincie:
Drenthe

Hallo

Ik denk al een tijdje aan zelfmoord pleging ik voel me alleen ik voel me in de steek gelaten ik hou het allemaal niet meer vol ik dit niet ik hoef niet meer te leven ik heb lang genoeg geleefd ik wil niet meer dag in dag uit met pijn leven ik ben tog alleen ik word van alle kanten schuldig gemaakt alles wat ik doe is niet goed
Datum:
07-07-2009
Naam:
Maja
Leeftijd:
21
Provincie:
Gelderland

...

hooi,
kben 13 jaar
me hele leve is naar de kl*te. op school gaat het omwijs slecht. khaal alleen maarlage cijfers en krijg alleen maar straf, geen 1 leraar vind me aardig ofzo. en kben ook nog is omwijs lelijk, al die gassies lope me te slaan en te schoppen. en thuis gaat et ook slecht. me ouders lope te zeiken, krijg alleen maar straf. egt niemand houd van me ofzo. kheb er geen zin meer in hoor. het probleem is, ik durf et nie zelfmoord plege, dan sta ik zo en dan ken ik et niet.
nouja dat was et, best dom verhaal maarja
Datum:
07-07-2009
Naam:
iemand.
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.