Levensverhalen (pagina 835)

Ik ben M, een meisje van 21 jaar. Naar een bewogen leven dacht ik dat ik nu alles wel een beetje op een rijtje had maar het tegendeel blijkt waar te zijn. Ik zit nu op de bank met de zelfde gedachtes als 8 jaar geleden. ZELFMOORD. Vanaf jongs af aan was ik altijd al op mezelf aangewezen. Ik woonde samen met mijn moeder, we hadden het niet breed en daardoor moest mijn moeder veel werken waardoor ik veel alleen was. We woonde in een achterstands buurt waardoor de kans op vriendinnetjes ook klein was. Op school werd ik gepest en niet geacepteerd doordat ik oude en niet hippe kleren aan had. Kon niet op een sport omdat daar simpelweg geen geld voor was dus daar zat ik dan alleen thuis. Door familie problemen heeft mijn moeder er voor gekozen om eind groep 7 te verhuizen. We woonde in en stad en verhuisde naar een dorp waar iedereen elkaar al kende. Ik wist dat ik stoer moest zijn om er bij te kunnen horen en dus wist ik dat ik moest veranderen. Ik deed mezelf anders voor dan dat ik was veel stoerder, en het ging me behoorlijk goed af. Maar hier beginnen ook de problemen. Ik begon te stelen uit de huishoud portomonee om leuke dingen te kunnen doen en mensen te kunnen trakteren. Ik kocht in feite de vriendschap want ik betaalde alles. Ik begon stiekem te roken en leerde steeds meer jongens kennen. Mijn moeder werkte nog steeds veel en had dus geen enkel zicht op me, en aangezien we een hele oppervlakkige band hebben praten we ook nooit en vertelde ik ook niets. Toen ik in de 1e kwam verhuisde we weer nar het dorp ernaast. EN hier ging het van goed naar kwaad. Ik was erg kwetsbaar doordat ik zo onzeker over mezelf was. Ik begon aan de softdrugs en raakte al snel verslaafd eraan. Doordat ik met oudere jongens om ging begin ik smoesjes te verzinnen om later thuis te komen. Hier trapte me moeder natuurlijk niet in en probeerde mij thuis te houden. Dit werkte alleen maar ave rechts. Werd opstandig ging steeds vaker naar de kroeg ook door de weeks begon steeds meer te drinken en kwam dronken thuis waardoor thuis helemaal een oorlog werd. Ik was onhandelbaar en deed toch wel waar ik zin in had. Leerde steeds meer "foute" gasten kennen en kreeg ook een vriendje. Ik ging nog steeds door met stelen en raakte hierdoor dan ook in de problemen met de politie. Ondanks dat bleef ik daarmee doorgaan omdat ik op deze manier wel geld en spullen had. Ik blowde steeds meer kwam steeds minder op school en had steeds vaker ruzie thuis. Soms kwam ik een nacht niet thuis en sliep ik ergens dronken buiten, in een portiek van een flat. Al mijn gevoelens stopte ik weg door de drugs. Ik zwierf maar een beetje buiten met al die jongens verdoofd onder de drugs. Op school ben ik 2x blijven zitten en moest toen naar een anders school. Op deze school was ik het coole meisje met al die 'gangsters" waarmee ze omging. Ik wilde wel me diploma halen en ben toen op school gestopt met roken en hieroor ging het op school veel beter Haalde alleen maak 10e, kon ook niet anders wat deed ondertussen vmbo basis. Ik slaagde voor mijn diploma en moest toen verder naar een andere school. Ik ben de Hotelschool gaan doen in A'dam. Op deze school zat ik niet op mijn plek en ben dan ook naar een half jaar gestopt met me opleiding. Ik ben gaan werken maar door al die drugs en lage vooropleiding kwam ik alleen maar uit op rot baantjes en ging ik dus van de een naar de ander. Bij een van die baantjes ben ik ook mijn vriend/ex tegengekomen. Hij was niet zo een losbol en was dan ook al 27. Ik toen 17. Het klikte en doordat het bij mij thuis nog steeds geen gezellige boel was wou ik snel het huis uit. Aangezien zijn leeftijd was het voor hem ook tijd het huis uit te gaan. We hebben nu samen een huurhuis en hebben samen alles verbouwd. Nu ik weg ben uit het dorp spreek ik ook niemand meer, gebruik geen drugs meer en rook ook niet meer. Dit komt niet alleen omdat ik verhuisd ben maar ook doordat iedereen is opgepakt door de politie omdat we het hele dorp meerdere malen hadden vernield. En de politie speelde iedereen tegen elkaar uit zodat er heel wat spanning tussen ons kwam. Dus eigenlijk was is wel blij dat ik uit dat wereld was. Helaas verloor ik hierdoor ook mijn 'vriendinnen' omdat hun vonden dat ik te weinig tijd voor hun had. Weer stond ik er alleen voor nou ja ik had me vriend nog. Het ging aardig goed tussen ons we hadden het leuk samen en mijn leven liep wel redelijk op rolletjes. Ik werkte fulltime maar het was voor mij zo een grote verleiding om het makkelijke geld te laten liggen, dat ik weer begon met stelen. Uiteraard wist niemand dit en had niemand vermoedens. Weer kocht ik spullen voor ons huis en deden we er leuke dingen me. Hij dacht dat ik alles van mij salaris betaalde en had dus geen enkel idee. Nadat ze op mijn werk geld misten werd ik op non-acties gesteld door een vetrouwens breuk totdat mijn contract afliep. Dit kon ik natuurlijk niet zomaar laten gebeuren omdat iedereen mij raar aankeek en iedereen geloofde dat ik dit niet had gedaan. En heb ik dus op aanraden van mijn schoon ouders een advocaat ingeschakeld om mezelf te verdegen. Terwijl ik zelf wel beter wist. Maar bang om iedereen kwijt te raken heb ik het toch maar gedaan. Door wat ervaring met het liegen ging het aardig goed en geloofde iedereen mij dat ik het niet had gedaan inclusief mijn vriend en zijn familie, mijn moeder en mijn familie. Heb iedereen voorgelogen door mijn eigen stommeteit. Alleen maar een masker op gehad zodat iedereen me maar aardig vond. Ik kon het alleen niet meer om te blijven liegen tegen mijn vriend, hij zag aan me dat er wat was en ik kon moeilijk dingen blijven ontkennen. Nu heb ik het hem verteld en hij nam het wel redelijk op. Hij weet dat ik psychise problemen heb maar dat het allemaal zo erg was wist hij niet. Door hem ben ik nu bij de dokter geweest en ga ik naar een psycholoog heb ook medicijnen voor mij depresiviteit. Maar daardoor word ik allemaal niet gelukkig. Ik heb nu nix meer moet ons huis uit wat we samen hebben opgericht heb bijna niemand die van me houd en weet niet meer wat ik moet doen. De gedachten zelfmoord plegen gaat veel door mijn hoofd heen, heb al afscheid brieven geschreven maar ook weer weggegooit. Ik weet dat zelfmoord alleen maar is om te vluchten en dat ik er niets mee oplos maar het is wel makkelijk. Ik moet mijn leven weer opnieuw opbouwen alleen dan op de goede manier, dus eerlijk blijven,nieuwe mensen leren kennen. Maar ja zoiets is allemaal niet gemakkelijk. OP dit moment weet ik het gewoon allemaal niet meer.

heej .. 4 jaar geleden heeft men kleine tweeling broertje zelfmoord gepleegt !:'(
ik mis hem nog elkedag ! soms wou ik dat ik bij hem kon zijn ,.. soms heb ik ook het gevoel datik hier niet moet zijn dat het beter is dat ik er niet meer ben .. dat het beter is voor iedereen ..

Het is nu 2 maanden voorbij met mn vorige vriendinnetje, en gister hadden we na een lange tijd weer eens afgesproken.

Ik maakte duidelijk dat ik nog steeds te veel om haar gaf en dat ik mn leven heb veranderd, maar helaas werd ik teleur gesteld..

Ik heb de liefde nodig, het geknuffel, iemand om vast te houden, iemand die me steunt, die me aandacht geeft..
ik mis het zo erg!! Het gevoel dat ik niemand heb die er voor me is maakt me kapot een wederom denk ik de laatste tijd weer aan zelfmoord

Iets wat ik de afgelopen 3 jaar niet heb gehad.

Mn verhaal is niet zo ernstig, maar ik heb nooit het nut van leven gezien. Ik denk altijd, als ik niet leef zit er me ook niks dwars.

Als iemand me een beetje steun zou kunnen geven zou ik het al fijn vinden!

Hallo ik ben een jongen van 13 jaar ik word door iedereen op school uitgescholden omdat ik autisme heb en ik heb geen vrienden dus er is niemand dat mij kan helpen mijn moeder zit in de psychiatry omdat ze vroeger mishandeld is en nu moeten we naar spanje maar ik heb sindskort een vriendin en we willen elkaar nooit meer kwijt en ik ben verplicht om naar spanje te gaan en mijn van mijn moeder moet ik redelijk vaak werken ik heb geen tijd voor mezelf toen ben ik er achter gekomen dat de nokel waar ik met prate over me problemen incest gepleegd hat bij zijn dochter dus ik will hem niet meer zien want ik heb schrik dat ik dit ook ga voor hebben en nu ben ik begonen met snijden en roken ik heb er een zware verslaaving en ik heb niemand meer die voor me klaar staat behalven mijn vriendin...

Ik doe het op school goed en heb vrienden. ik zit op een sport om me lekker af te reageren van het dagelijks leven.
maar ik word daar zo hard genaaid, en alles ik mijn schuld, ik heb er gewoon geen zin meer in.....
ik trek het echt niet, daarom zeg ik wel eens dat ik gewoon weg wil, ver van hier, waar niemand mij kan storen enzo...

ik zit al 3a4 jaar dik in de schit mijn ouders moeten mij niet en ik word daar mijn broers en zussen aan de kant geschoven nu wil ik het liefst vanal dood naar de hemel waar mijnbompa is maar mensen op school laten dat niet toe waarom doen ze zo moeilijk waren laten ze me niet gaan omdat ze warschijnlijk nog niet goed weten hoe goed hun leven wel niet zal zijn zonder mij vanaf dat ze dat door hebben zullen ze er zelf een feest om geven als ik dood ben en dat is wat ik nu wil dat ze mij mijn plan laten uitvoeren en dat ze daarna een groot feest geven omwillen van mijn dood dan zal hun leven vele makkelijker zijn maar nu laten ze me niet gerust van de ene dokter naar de andere therapeut ik ben het zat dat ze me nu is gewoon laten gaan maar ze snappen niet in wat ik voor een kut leven leef ik ben 15 jaar 15 jaar dat ze me hebben kunnen brekken nu is het genoeg dus ik ga daag iedereen die me kent xxx ik ben het zat te leven

ik heb genoeg van het leven altijd het gezeur op school het nablijven.
mijn ouders, ik heb er geen zin meer in het is wel genoeg ik wil niet meer ik heb wel vrienden, daar licht het niet aan enzo het leven is stom char ofzo die zegt altijd dat als je zelfmoord pleegt je over nieuw moet beginnen opnieuw beginnen en op nieuw beginnen dat wil ik!

Vandaag de begrafenis van een heel lief en mooi meisje, ja inderdaad zelfmoord!!! RIP Bo.Amper 15jaar. Man het was zo triestig, zoveel wenende mensen,zo'n kil gevoel,het is zo anders. Ik hoop dat je nu de rust hebt gevonden meisj!! Ik heb ook al aantal pogingen achter de rug, maar vandaag heb ik het echt hard te verduren gehad. Zelfmoord is gemakkelijk te veroordelen als men zelf gelukkig is, oké niemand is altijd gelukkig... Het heeft me echt doen nadenken, je doet zoveel mensen verdriet, ook al zie je het soms zelf altijd niet, er zijn echt wel mensen die om je geven. Zelfmoord is zeker niet laf, het is een uiting van innerlijke pijn, het niet meer verder kunnen/willen. Je doet dit niet van de ene op andere dag, je bent er al hele tijd mee bezig. Wat ik hiermee wil benadrukken is, zoek tijdig hulp voor het te laat is. 1 ding wil ik ng meedelen, leef je leven zoals elke dag je laatste kan zijn!!! Veel succes ...

ik ben suzanne, 21 jaar, en jullie zitten allemaal vast op eens heel boeiend verhaal te wachte, maar dat heb ik dus niet... ik ben er pas achter gekome dat ik borderline heb, er zijn toen ik wat jonger was wat dinegen gebeurd met m'n ouders maar das allemaal weer goed.
ik heb eigelijk alles wat ik wil ( leuk huisje, leuke katjes, leuk vriendje ) maar ben nog steeds depri ( weet niet wie ik ben en hoe ik me moet gedrage, vind mezelf te dik, drink als ik me niet goed voel, snij mezelf ,en heb geen zin in zex terwijl ik egt heel veel veel van me vriend hou ) ik weet ut niet meer, jullie wel ?

het voelt alsof de wereld je bestaan niet accepteerd, mijn vader is dood, mijn moeder kan geen relatie staande houden (altijd ruzie, weer uit elkaar en verhuizen voor de zoveelste x) school is om te kotsen zonder vriendinnen en de liefde is ook niks waard,
Maar ik wil geen zelfmoord plegen kan ik mijn nichtje tante oom en beste vriendin niet aandoen!!!