Levensverhalen (pagina 756)

ik zei altijd iemand die zelfmoord pleegt is niet in orde totdat ik er zelf over na begon te denken, nu ik dit schrijf heb ik alleen maar tranen in mijn ogen ik ben vorig jaar mijn baan kwijtgeraakt samen met andere collega's ik ben hierdoor in een depressieviteit geraakt waar ik niet uit kan komen, in een woede uitbarsting was het voor mij genoeg ik wilde mijn polsen doorsnijden en alles achter mij laten, ik heb deze gedachten soms nog wel en ik weet niet hoe ik er mee moet omgaan, ik heb geen mensen om mij heen die mij steunen, ik vertrek over ongeveer een maand naar mijn land en ik hoop dat ik daar alles achter me kan laten en als ik terugben dat ik niet meer mezelf niet meer zalk verliezen, aan een ieder die met die gedachten zitten niet doen ook al houdt niemand van je God houdt van een ieder en zal je nooit in de steek laten.

niemand weet hoe kut ik me voel
al mijn vrienden die ik ooit heb gehad laten me f*cking hard barsten
ik besef nu dat ik eigenlijk geen echte vrienden heb
sommige kinderen vinden het ook grappig om mij uit te schelden
laatst kon ik het niet meer uit staan en heb ik hem voor zijn bek geslagen
nou heb ik alles gedaan en ben 4 dagen geschorst van school
laatst is ook nog een goede vriend van mij dood gegaan(mess wel men enige echte vriend) en kan ik het nie meer
kweet nie wanneer ik het doe maar wel dat ik het doe!

Vanaf groep 4 aan de basisschool ben ik gepest, nooit echte vrienden gehad, behalve degenen die weg konden rennen terwijl ik in elkaar geslagen werd of degenen die mij inruilden voor populariteit. Als ik bij een leraar aanklopte werd mij daarin op 2 vakken afgerekend; 1. De keraar geloofde me nooit. 2. De pestkoppen kwamen erachter en ik werd daarna nogmaals in elkaar geslagen. Enfin, de basisschool overleefd ondanks dat ik regelmatig hoopte dat uit mijn slaapkamer raam springen me zou helpen of een riem om mijn nek trekken en die nooit strak genoeg te krijgen. Destijds wisten mijn ouders ook nog niet dat ik eigenlijk niet verder wilde. Ik leefde van gebeurtenis op gebeurtenis die ik wou meemaken of waarvan ik vond dat mijn ouders me er niet te dichtbij moesten verliezen. Ook word ik nog een keer bijna verkracht door een stel Duitsers in een vakantiepark, omdat ik probeerde vrienden te maken met het zusje van een van de jongens die mij twee dagen later dwongen mijn broek omlaag te trekken om te zien of ik wel een meisje was (mijn duits was destijds bovenmaats goed, weer een van de dingen die ik wel kon voorgoed verdrongen) Ook dit nooit tegen mijn ouders gezegt tot 2 jaar terug, toen ik bij de psycholoog liep.

Volgende stap: VMBO, had overigens HAVO kunnen zijn als ik niet gedacht had dat mijn aura van zwakheid lag aan het feit dat ik voor de conclusie die ik trok altijd tienen haalde. Ook hier weer gepest, geen echte vrienden. Daarnaast zien mensen mij steeds meer als een uitlaat punt voor hun problemen en krijg is deze dus vrij vaak over me heen. Ik begin me al verdrietig te voelen als er mensen bij mij in de buurt staan die verdrietig zijn en ik barst zelfs een keer spontaan in tranen uit over de wanhoop van een vriendin die zich sterk probeert te houden over een inbraak. Werkte ook niet in mijn voordeel want daarna heeft ze me altijd een beetje ontlopen, daarna heb ik lang niemand meer emotioneel dichtbij me gezet. Na veel problemen om een gewoon persoon te lijken ondanks dat ik niemand dichtbij liet mijn papiertje gehaald op het VMBO, nergens ooit voor geleerd.

Ik heb een inschrijving gedaan voor een school met dieren, een van de dingen waarbij ik me ook nu nog op mijn gemak voel. Helaas afgewezen op het punt dat hum mijn motivatie niet konden vinden, right, waar kijken ze? Het was en is nog steeds de opleiding die ik het liefst gedaan had. In plaats van dieren dus ICT gedaan, met mensen kan ik niet omgaan en computers voelen gelukkig niks. Helaas daar na 1 jaar afgestuurd omdat ik niet onder de knie kreeg hoe linux werkte, wat misschien 1 op dertig miljoen mensen op zijn pc heeft staan, en dan nog alleen degene waar ze op programmeren. Enfin, een jaar avondschool, baan zoeken lukt ook al niet, tot op vandaag nooit een baan gevonden en altijd met hetzelfde excuus: Geen ervaring. Hoe moet ik dat ooit krijgen als ik nergens word aangenomen?

Na een jaar avondschool aangenomen op wat nu staat als de slechtste school van nederland, tekenen vond ik immers leuk, photoshop en dreamweaver gebruik ik al jaren en sites maken is ook wel ok. Dit gaat het eerste jaar goed, als je het pesten niet meerekent. Tweede jaar wil ik overstappen op gaming, het is immers al jaren mijn droom om de wereld die ik in mijn hoofd heb (ik leef er praktisch, niemand die me daar haat of niet goed genoeg vind) te kunnen delen met anderen. Gamen is immers een van de dingen die mij tot nu toe in leven heeft gehouden. Helaas, na 6 weken word ik daar weggestuurd. Rede: ik word gepest en de leraar die mij bij de intake goed genoeg vond zet plotseling zijn vraagtekens bij mijn kansen in de gaming wereld. ergere BS nog nooit gehoord; Gaming was immers datgene wat ik ook echt wou. Ook de enige persoon waarmee ik nog steeds een beetje kan praten daar ontmoet, simpelweg omdat zij ofwel geen emoties heeft of ze niet laat voelen, niet negatief bedoeld, ik vind het juist heerlijk dat er iemand is bij wie ik me mij voel.

Enfin, ik terug naar de opleiding van de doem. Projecten weer meegelopen, proberen in te halen wat ik gemist heb, want dat moet dan ook nog. Rond deze tijd heb ik geen zin meer mijn zelfmoord gedachten geheim te houden voor degenen die zich zo graag als vrienden op willen stellen; als ze me dan willen kennen mogen ze t weten ook. Dit leid er echter ook toe dat ze me geheel van school af willen sturen, wat ik met uiterste verzet. het is immers HUN schuld dat ik een project gemist heb en overspannen raak bovenop mijn normale 'negativiteit' (in mijn woorden realisme, niet negativisme). Ik kom ermee weg dat ik een half jaar terug gezet word, weer gepest, en bij zowel schoolpsych als gewone psych loop. Van die 'positieve'mensen, die zelf met -10 nog bloemen en bijtjes zien. En jij maar het liefst willen schreeuwen. \"het is 'F'ing winter mens!\" Tot het vierde jaar gekomen, minder dan een half jaar van tevoren komen ze met een nieuw examen waar je dingen voor moet weten die je nooit gehad hebt. Die proberen ze er dus ook nog in 8 weken in te stampen; precies hetzelfde moment dat ik met sinterklaasinkopen (voor surprises) van mijn fiets afval en een hersenschudding oploop waardoor ik meerdere lessen mis. (Ja lessen, een nieuwe uitvinding op de slechte school.) Als volgt examens. Nog meer dingen die ik nooit gehad heb, en toch doe ik ze. Ik zal wel moeten als ik wil slagen, zelf als er allang is toegegeven dat alle leraren liever hebben dat iedereen zakt omdat dat een leuk bericht afgeeft. Me helemaal een slag in de rondte gewerkt, alles op alles gezet, nachten doorgehaald en zelf hulp gevraagd waar ik normaal alle contact vermijd. Conclusie: Gezakt EN beschuldigd van het kopiëren van mijn werk!

Natuurlijk mijn eerste conclusie om mezelf af te maken, maar ja, ik heb al zoveel geprobeerd en het is nooit gelukt. Daarnaast mijn 'vrienden' beloofd het niet te doen, en beloftes staan bij mij hoog al houden anderen zich nooit aan die van hun. Uiteindelijk zit er dus niks anders op dan mij nog een half jaar kut te voelen op de slechte opleiding. Ik vraag me af wanner het me eindelijk teveel word en ik met iets kom wat wel zal werken. Voor mijn ouders/zus/broer/familie van pa's kant/opa en oma van ma's kant/'vrienden' hoop ik van wel. De familie van mijn moeders kant haat me toch, behalve mijn ook depri oom die ik juist daarom niet met mijn problemen lastig val. Voor mezelf weet ik het niet. Het voelt in ieder geval niet alsof als mijn leven zich 180 graden omdraait en ik plotseling alles mee heb het nog goed zou maken wat er allemaal al fout is gegaan. Voor nu zit er niks anders op dan door te leven. Ik heb toch geen briljante ideeën meer om te zorgen dat het niet meer hoeft zonder dat ik mensen waar ik wel om geef pijn doe.

Over een paar maanden zal mijn spaargeld op zijn. Elke dag slik ik 1 tablet lexapro (geneesmiddel tegen neerslachtigheid) en ook pijnstillers (paracetamol met coffeine). Ik heb de maatschappelijke status van een imbeciel of een lepra-lijder. Ik ben alleenstaand en ongehuwd, sinds 2006 heb ik geen betaalde baan meer gehad. Poolse en turkse arbeiders werken langer en harder voor minder geld. Ik ben te laf om mijzelf in brand te steken. De melancholie komt iedere dag terug. Ik voel mij kapot en leeg. Mijn leven is voorbij.
Frans.

na 17 maanden thuis geweest te zijn (nu weer op therapeutische basis aan het werk) maar al 2 1/2 jaar depressief te zijn, krig ik almeer de gedachten en het gevoel dat ik klaar ben met alles.
het is begonnen op het werk, veel stress, tegenwerkingen, onbegrijpelijke gebeurtenissen enz. enz. in het begin vaak bij de huisarts geweest en bij de arbo-arts, door onbegrip resulteerde dit dat ik ook nog 6 maanden ben opgenomen geweest, dit was een nare tijd en met name voor mijn gezin.
Nu, op dit moment, zijn de depressieve gevoelens nog steeds aanwezig, en nog steeds loop ik tegen onbegrip aan, psycholoog, huisarts, het werk.
Steeds vaker valt het mij op dat er haast geen dag voorbij gaat dat ik aan de dood denk/zelfmoord, wat mij nog enigzins tegenhoudt is mijn gezin, maar ik kan er niets aan doen, deze gedachten verdwijnen niet.
Elke dag ben ik op zoek op het internet naar een manier van waardige/pijnloze zelfdoding en de manier is medicatie.
Nu heb ik geen medicijnen meer, dit is in oktober acuut gestopt vanwege medicijnmisbruik door mijzelf (heb het overigens zelf nooit doorgehad, ik deed maar wat qua innemen) en moet zeggen in die tijd voelde ik mij goed, was merendeels in een andere wereld, mijn eigen wereld, maar op den duur leed mijn gezin er gewoon onder en hebben de huisarts e.d. ingegrepen.
Nu, zoals ik al zei ik voel me kloten, gestresst en het lukt mij ook maar niet om dit duidelijk te maken aan bv, de huisarts e.d., ze snappen me niet.
Ik heb mezelf voorgenomen om mij te richten op het werk, mede omdat ik al enige tijd in de ziektewet zit en na een jaar mijn loon is gekort naar 70% en ik verneem dat wij ook nog eens daarbij finaciele problemen krijgen en dat is iets wat ik mijn gezin niet wil aandoen.
Ik druk mezelf maar weer naar de achtergrond en hoop dat ik me snel weer goed ga voelen, helaas ben ik bang dat dit niet zal gebeuren zoals het nu gaat.
Ben al op zoek op het internet naar medicijnen die bijna door het hele land vrij te koop zijn, en misschien, misschien.

Voel me ellendig. heb altijd het gevoel dat ik een blok ben aan iemands been. ben nooit eens een keer grappig in iemands ogen. mensen vinden me eng etc. hier zit ik niet op te wachten.

-Ik ben al 3 jaar myn vader kwyt
-mijn meter(die altyd heel goed was voor mij) is gestorven aan kanker
-mijn school resultaten zijn slechter dat het niet meer slechter kan
-mijn vriendin heeft het gedaan gemaakt (ik zie haar doodgraag)

er zyn heel veel vrienden die er me door willen helpen, maar mij lukt het niet. het leven lijkt moeilijker dan ooit, ik vind het moeilijk om met zulke situaties om te gaan.
en nu dat m'n vriendin het heeft gedaan gemaakt heb ik zeker geen goede moed meer : /
bedankt voor het luisteren :)

Ik ben niet de persoon die zelfmoord zou willen plegen! Ik heb er soms ook wel eens aan gedacht maar toen heb ik eens goed nagedacht wat het leven mij te bieden heeft. Ik vertel dit verhaal omdat mijn vriendin dit al eens een paar keer heeft willen doen. Maar niet in slaagde omdat er telkens iemand in de buurt was. Ik wil haar niet kwijt en heb een vraag van hoe dat ik haar het beste kan helpen. Als het niet op de site komt dan is het zo maar ik zou graag iemand willen hebben die mij een mailtje terug stuurt want wil haar niet kwijt en wil haar echt helpen...

Ik heb gedacht aan zelfmoord, nadat mijn ouders zijn overleden en twee goede vrienden van mij.
Ik stond met een mes in mijn hand, maar door de woorden van God kan ik dit mensen niet aandoen.
Je rukt een deel van hun hart ook uit hun leven.

ik ben alles zat wat er allemaal gebeurt in me leven ik denk dat ik het zat ben voor mijn helen leven
groetjes henk
xxx