Levensverhalen (pagina 719)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

dood wil ik graag

hey ik ben homo en me moeder wil nis met me te maken hebben omdat ik homo ik heb daar door geen vrienden en geen fam op school werd ik ook ge pest met hey kanker homo ik zie het niet meer zitten ik wil dood dat is me uit weg me opleiding is naar de klote en heb geen geld meer ik heb ruzie met me moeder en de rest van me me fam en daar om wil ik dood ik heb het ook al paar keer ge daan maar dat is mislukt ik heb nog een beetje hoop ik heb dat ik nog de waren ken vinden die me wil helpen wil ik wens jullie sterken toe ge wens t
Datum:
07-04-2010
Naam:
fabian
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

pijn zonder jou

Ik zag hem staan in de kroeg, ik had toen nog verkering maar hij sloeg bij me in als een bom.
2 jaar later was mijn relatie net uit en kwam ik hem tegen bij het uitgaan.
We raakten aan de praat en hij was net zo onder de indruk van mij als ik van hem.
Hij wist precies wat ik aanhad, wat ik had gezegd en hoe ik me had gedragen.
We kregen verkering.
Ik was stapeldol op hem, vreselijk verliefd en keek tegen hem op.
Hij was zo zelfverzekerd en als hij me wilde werd dat bijna dierlijk.
Ik hield zoveel van hem dat we uiteindelijk zelfs gebloedbroerderd hebben.
Ik sneed met een mes een snee in zijn arm, hij deed dat bij mij. we vermengden ons bloed omdat we als 1 voelden.
In die tijd was de hardcore scene in volle gang, wij deden daar ook aan mee, veel feesten, drugs en harde muziek.
Ik gebruikte regelmatig maar merkte dat hij wel ERG veel gebruikte.
Hij werd af en toe achterdochtig, kreeg heftige woedeuitbarstingen, kwam niet uit zijn woorden, huilbuien allemaal heel beangstigend.
Het is in de tijd dat we met elkaar geweest zijn 4 x uitgegaan en elke keer was dat drugs gerelateerd.
We zijn 8 jaar met elkaar geweest met 4 tussenpozen.
We hebben samengewoond, hij heeft in een kliniek gezeten, en is uiteindelijk zelfs 2 jaar weggeweest naar zwitserland om een ander leven op te bouwen.
Ik heb hem altijd opgezocht, vele malen naar hem toe gereden en gevlogen, ik wilde maar 1 ding en dat was bij hem zijn.
Ik voelde me niet compleet zonder hem.
Elke keer kwamen we weer op elkaars pad terrecht.
Nadat hij in Zwitserland gewoond had, zijn we samen gaan wonen, een nieuwe start.
Het begon goed, want het enige wat we wilden was bij elkaar zijn.
Maar algauw merkte ik zijn onrust, hij probeerde te aarden maar kon het niet vinden. Hij begon weer nachten weg te blijven en stiekem te gebruiken. Ik voelde me zo machteloos.
Ik probeerde uit alle macht aan hem te klemmen en hem te claimen, wat hem uiteindelijk nog meer verstikte.. Totdat we uiteindelijk allebei doordraaiden en hij agressief en achterdochtig begon te worden.
We konden niet meer met elkaar praten, kregen steeds ruzie, ik voelde me in het nauw gedrukt door hem.
Uiteindelijk is hij weggegaan en ik baal dat we gefaald hebben.
Nu zijn we bijna een jaar uit elkaar en ik mis hem elke dag, ik weet niet meer hoe ik er mee om moet gaan.
Ik probeer afleiding te zoeken maar dan zoekt hij me op in mn dromen.
we hebben nog gebeld met elkaar maar hij laat al weken niets meer van zich horen, waarschijnlijk heeft hij zich er bij neer kunnen leggen maar ik ga kapot.
Ik vind het leven niet meer prettig en voel het als een zware last.
Het enige wat ik wil is bij hem zijn maar ik wil hem daar niet meer mee lastig vallen, ik heb het recht niet zijn leven ook op zn kop te zetten.
Ik moet hem met rust laten maar ik kan het niet, het is een kwelling elke dag.
Ik denk steeds vaker aan hoe het zou zijn om er niet meer te zijn. eindelijk rust en niet meer opnieuw hoeven te beginnen.
Ik mis hem zo verschrikkelijk en soms doe ik of hij er nog is, dan vraag ik hoe laat hij thuis komt en zeg ik dat ik ijsjes voor hem heb gehaald.. degene die hij zo lekker vindt, je weet wel die dubbellikkers.
Mensen zeggen dat ik zo'n leuke knappe meid ben maar waarom voel ik me dan zo verrot, waarom voel ik me dan zo verscheurd.
Hij was van mij en ik was van hem, zijn lichaam was die van mij en had ik zo vreselijk lief.
Het enige wat ik zou willen is hem of niets.
Datum:
07-04-2010
Naam:
a
Leeftijd:
31
Provincie:
Noord-holland

ewaja

Ik wil zelfmoordplegen omdat ik me allen voel en ik gwn veel pijn heb...
En omdat ik veel van iemand hou en ik weet dat ik gwn neit zonder hem kan
Dus ja en dat is al meer dan 1jaar bezig
Datum:
07-04-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Ik heb geen keus

Ik zie geen andere oplossing dan me leven te stoppen.
Mijn leven is 1 grote puinhoop.
Ik zit nu in de wsnp schuldsanering tot 2013.
Het is niet eens mijn schuld dat ik daar in ben gekomen,maar ik word gestraft.
Ik ben sinds 3 jaar alleen en dat komt ook omdat ik een totale mislukkeling ben.
Ik heb 3 relaties achter mij en het lag aan mij omdat ik moeilijk ben om mee te leven.
Ik ben Homo dus dat maakt het ook nog eens ingewikkelder.
Ik heb al eens eerder een poging gedaan om mezelf van het leven te beroven.
Niet gelukt en dan word je platgespoten en krijg je medicijnen mee en krijg je een gesprek of 20 met de GGZ.
Het lost niks op,want wil nu nog steeds niet meer leven.
Het leven is hard echt keihard.
Datum:
07-04-2010
Naam:
Jan
Leeftijd:
46
Provincie:
Noord-holland

Het leven

Een masker voor de buitenwereld

Ooit was de wereld nog een sprookje…
Toen alles onschuldig leek,
En genieten de enige opdracht was.

Maar langzaam werd het donker,
En verdween de onschuld

Het leven leek uit elkaar te spatten,
Net als de bellen die ik ooit blies.

Ik leek niet meer op de wereld te passen.
En liefde werd een raadsel…
Verdwenen met de tijd

-Ik vond mezelf een engel-des-doods…
EN KON MET MEZELF NIET LEVEN.

Wat veilig leek,
Werd een nachtmerrie

There’s nobody here but me and my reflection
I don’t know which I hate the most..

In de kou en in de regen
Zit ze daar met haar sigaret
Niets lijkt te bewegen

Net zoals ik probeer de rook te vangen
Lijkt ook mijn gevoel meer te verlangen

Mijn weg was lang…
Eindeloos…
Eenzaam…
En hoop vervloog

Alles verloor zijn schoonheid
En ik verloor mezelf…
Het kind in mij…
Aan een eetstoornis

Because the mirror hurts worse than starving..

Anorexia

Een masker voor de buitenwereld

WANHOOP..
PERFECTIE..
ZELFBESCHADIGING..
ZELFHAAT..
HERBELEVINGEN..
ONZICHTBAARHEID..



De dood is zoet
Zielens zacht
Wacht zij teder
Op mijn komst
Snelt ze tegemoet.

De dood is zacht
Geborgen en vrij
Streven haar ogen
Als eindeloos niets
Mijn leven voorbij.

Een overdosis..
Leek de oplossing

Op het randje van de dood
Ziekenhuis
Pijn
Tranen
Onbegrip

Geen dieper dal te vinden..
Geen eenzamere weg te bewandelen..
Meerdere malen keek ik de dood in de ogen..

En voor het eerst in jaren
Was ik vrij en veilig,

Maar nee dat mag ik niet
Niemand is het met mij eens
De manier hoe ik dingen zie
Zij hebben andere plannen

Ik moet opnieuw leren leven
Ik moet opnieuw hoop vinden
Ik moet opnieuw kracht vinden
En dat vasthouden
Ik moet opnieuw leren eten
Mezelf leren accepteren
Mezelf geen pijn meer doen

Maar nog steeds angstig en klein
Vol twijfels

Ze zeggen dat het nog niet mijn tijd is
Maar dat het tijd is om
Voorzichtig mijn eerste stappen te zetten
Richting het leven
Richting het geluk

In de hoop dat ik niet weer val
Maar met het vertrouwen
Dat ik niet dieper kan gaan
Dan waar ik was geweest
Datum:
06-04-2010
Naam:
Just me
Leeftijd:
17
Provincie:
Overijssel

/////

kmis liefde

en met liefde bedoel ik niet een lief ook wel wat maar niet helemaal ook vriendschap is liefde

ook van ouders is liefde

maar jah ...
Datum:
06-04-2010
Naam:
/
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Zomaar

Zomaar, omdat ik me nu zo rot voel.
Wat moet je doen als je beseft dat je ouders psychisch behoorlijk verkeerd in elkaar zitten.
Wat moet je doen als je je hele leven al ongewenst voelt.
Hoe voel je je als je beseft dat je een ongelukje was, dat je moeder op een dag erachter kwam dat ze zwanger was en dacht "fuck" wat nu?!
Dat je geboren bent in een gezin waarvan de vader altijd op zijn werk was en de moeder de zorg voor 2 kinderen niet aan kon.
En dan na 20 jaar nog steeds roepen dat ik psychisch niet in orde ben.
Dat hun niks fout gedaan hebben, dat bij mij het probleem ligt.

Ben geboren, is geprobeerd mij op te voeden, maar ze kon het niet alleen.
Dat besef is er bij haar nooit geweest.
Bij mij wel.
Gepest worden op school omdat je moeder je nooit geleerd heeft om je tanden te poetsen, en je haar te kammen.
Je neus snuiten doe je in een zakdoek en niet in je t-shirt.
Gewoon totaal niet omkijken naar je eigen vlees en bloed.
Nooit eens een keer "ik hou van je" horen.
Nooit eens een keer gezelligheid.
Geen emoties leren en daardoor niet weten hoe er mee om te gaan.
Van hot naar her gesleept worden omdat je ouders vinden dat er iets met je aan de hand is.
Nooit zijn ze tevreden, nooit.
Ze zeggen zelfmoord is niet de oplossing.
Het leven is te mooi om eruit te stappen.

Wat moet je dan als je elke dag opstaat met de gedachte "waarom leef ik" waarvoor?
Dat je ondanks medicatiegebruik zulke ups en downs hebt dat je gewoon niet meer kan.
Dat je 100% afgekeurd bent, weinig tot geen vrienden om je heen hebt.
Ouders die proberen je leven kapot te maken.
Voor wie of voor wat sta ik dan nog op s'ochtends?
Ik heb niet gekozen om geboren te worden.
Ik heb niet gekozen voor dit leven.
Kan ik dan de keuze maken om dit leven te verlaten?
Datum:
06-04-2010
Naam:
Ongelukje
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

Euh...iets? xD

Soms voel ik me echt vreselijk...ik heb eeen fokking hekel aan die school...maar dood...dat kan ik mn ouders niet aandoen......

Ik snap jullie wel metjullie verhalen als je vader of moeder dood is enz..maaarja als je moeder dood is en je gaat zelf dan is bijvoorbeeld je vader 2 mensen kwijt..:O

maarja Doei xXx veel euhh.....succes ?
Datum:
06-04-2010
Naam:
Iemand...
Leeftijd:
13
Provincie:
Anders

Op weg naar school

lopen op paden en al dromend,
dat die wegen stoppen gaan,

stoppen bij een plek waar rusten kan,
en alles wat mee gemaakt is op dit pad,
achter zich laten zal,

360 steken dit jaar gehad,
van de koude morgen lucht,
die langs haar gezicht suist,
die haar ogen bevriezen,

de plek, het eind,
is dat deze pijn waard?
Datum:
06-04-2010
Naam:
Joan
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

depressieff

waar moet ik beginnen , ik was een gelukkig jongen heb een gezin die volop steun aan me geeft maarja toen van het een na het ander kwam mijn vader zonder werk te zitten door zijn ziekte toen begon de problemen , er was geen geld ik zat op school maar ging niet goed maar heb wel uiteindelijk mijn diploma behaald en ging toen werk zoeke en ja hoor nergens kreeg ik werk, schulde stapelde op , ik kreeg nergens werk , ik ging dag in dag uit uitzendbureaus langs ik weet trouwens ook niet waarom ze uitzendbureaus heten want ze bieden helemaal geen werk aan, dus kwam ik zonder baan te zitte dus ging ik maar naar de casino wat mij helemaal heeft kapotgemaakt, voordat ik het wist had ik zoveel schulde ik wist echt niet meer wat ik moest doen , maar toen kwam ik een vriend tege hij gaf mij werk , schoonmaak van toillette ik heb al die jare gestuudeerd voor wat? voor lucht dus , ik heb half jaar gewerkt bij de schoonmaak voor de minimumloon en er was niet altijd gegarendeerd werk, dus ja op den duur was er geen werk meer, ik had geen vriende meer opeens niemand mij meer, geen sociale contacte meer, ik keek altijd depressief naar mensen , ik heb een vriendin maar ze begint mij ook te haten omdat ik zo levensmoe ben . ik lach niet meer , ik ga niet meer naar buite ik heb geen soiciale contacte meer ik lijk net een holbewoner , ik heb een baardgroei net als sinterklaas, heb geen eens zin meer om mezelf te verzorgen ik zit te stinke en te rottte achter deze k-u-t PC . elke dag maar weer , elke dag hetzelfde verhaal elke dag hetzelfde , ik weet niet waarom ik leef, vroeger had ik drome , nu heb ik niks , ik ben leeg van binnen, ik heb geen motivatie meer, wat moet ik doen als ik opsta ,ik heb geen eens geld meer om te roke , ik rook zware shag ik hoest maar heel de dag achter de pc , toen ik 13 was dacht ik als ik 21 word dat ik dan alles had bereikt maar nu ben iik 21 ben nog levelozer dan dat ik 13 was . wat moet ik doen met mij leven alsjeblieft iemand zeg het mij motiveer me
Datum:
05-04-2010
Naam:
derpressief
Leeftijd:
21
Provincie:
Groningen

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.