Levensverhalen (pagina 719)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zo moe...

misschien is het binnenkort wel over...
ik kan niet meer...
mijn ma haat me en is me van de week ook aangevlogen en ze gaf er niks om dat ze me sneed met een mes..ze wil me alleen maar weg hebben en ze zegt dat ik de oorzaak ben van al haar problemen en dat ze niet kan werken omdat ik gehandicapt ben...
iedereen wil alleen maar misbruik van me maken, verschillende mensen konden hun handen al niet thuis houden en gebruikte me als hoer, dat was ook het enige waar ik goed voor was zeiden ze..
ik hou van mijn beste vriend maar hij wil mij niet... ik weet zeker dat als k weg was dat hij toch wel een beter iemand zou vinden.. ik ben gewoon stom en dik en lelijk en daarom wil hij me niet..
niemand heeft ooit van mij gehouden dus waarom zou hij dat wel doen...
met hem zou ik geluk kunnen proeven...maar ik zie het alleen maar in mijn dromen en dan word k wakker..
was k maar een van die oudere meisjes dan zou hij misschien wel van me houden..

het liefst wil ik dood maar ik ben een schijterd, ik wil een pijnloze manier want mijn leven doet al pijn genoeg...

ik wou dat god naar mij om had gekeken toen ik bad om die liefde.. maar god heeft me gewoon laten vallen..

wat er ook gebeurd ik zal altijd van je houden, ookal is dat misschien niet meer in deze wereld...
Datum:
08-04-2010
Naam:
Orihime
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

angst om te leven

Ik ben bang voor de dood. Wil ik wel dood of wil ik leven? Ik wil wel leven maar durf niet meer te leven. Angst voor het leven. Angst om nog langer pijn te hebben. Ik weet het niet meer. Alles is dood. Volgens mij ben ik al dood van binnen. Ik voel me stil van binnen alsof ik in 1 groot zwart gat leef al jaren. Hier is niets meer te vinden. Ik kan dus maar beter zorgen dat ik verdwijn. Ik heb jaren gezocht maar wat ik zocht heb ik nooit gevonden. Het werd me toegereikt en toch kon ik het op de een of andere manier niet grijpen. Liefde, vreugde en steun dat wilde ik. Een persoon in mijn leven die echt om mij geeft, die mij ziet en accepteerd dat ik misschien een beetje anders dan de rest ben. Maar deze persoon ben ik helaas nooit tegengekomen. Dat zal ook niet meer gebeuren...dat moet ik accepteren. Ik zal het toch alleen moeten doen. Zoals ik dat altijd heb gemoeten.
Waarom haat ik de wereld toch, waarom haat ik de mensen, waarom vind ik iedereen egoistisch. Misschien verwacht ik teveel van het leven. Waarom zeik ik constant, waarom moet ik naar een psycholoog, waarom kan ik geen vrienden maken, waarom kan ik geen relatie aangaan, waarom ben ik altijd zo ansgtig en zenuwachtig, waarom ben ik dik, waarom hou ik niets vol, waarom maak ik dagelijks ruzie met mijn ouders? Het enigste antwoord dat ik heb kunnen vinden is dat ik gek ben. Ik ben het probleem en niet de rest van de wereld. Het ligt aan mij!Als ik een wat beter mens zou zijn geweest zou er vast wel iemand van mij gehouden hebben en zou ik anderen geen pijn hebben gedaan. Aan slappelingen zoals mij heeft de wereld niets. Het zou misschien beter voor de wereld zijn geweest als zon slecht persoon als ik zou verdwijnen. En toch durf ik het niet. Nee ik loop dan wel met zelfmoord gedachtes rond en zou willen dat ik het zou durven. Maar daar ben ik zelfs te slap voor. En wie zegt dat het na de dood er allemaal zo rooskleurig uitziet en of je dan je rust vind. Misschien ga ik dan wel als een eenzame arme ziel door het leven en kijk ik naar het leven op aarde terug en heb ik spijt.......Ik denk er maar nog eens goed overna wat ik met mijn leven aan wil. En tot die tijd ga ik maar gewoon door op de automatische piloot.
Datum:
07-04-2010
Naam:
m
Leeftijd:
23
Provincie:
Utrecht

genaaid

je zit voor de 4de keer met een meisje
ze doet of ze je leuk vind 3x gaat ze met een beste vriend van je je denkt oke
nu naaid ze je voor de 4de keer recht in je face met een 17jarige.
en dan laten je vrienden je vallen omdat hun voor haar zijn. je voelt je genaaid,gebruikt,en in de steek gelaten waarom 4x waarom moet dat mensen zijn zo triest.:S slaat nergens op je hebt geen steun niks iedereen laat je zitten je hebt veel ruzie's. niemand praat tegen je niemand luister naar je ze noemen je een aansteller en als ze je nodig hebben dan moet je persee helpen maar jou laten ze stikken mensen zijn triest.

nu ook voor andere weet wie je vrienden zijn;)


:(
Datum:
07-04-2010
Naam:
j.
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

is er een rede

soms denk ik wat heeft dit voor zin
waarom doe ik me werk nog waarom ging ik uberhaudt naar school
het enigste wat ik van al die jaren er op zitten mee heb gerkregen is dat je belangrijk bent voor de maatschapij

dus niet ze kunnen me missen als kiespijn
de mens is van natuure gewoon onzetend egoisties je wenst iedereen het slechtse behalve je zelf

maar bij je zelf kijken durf je niet
Datum:
07-04-2010
Naam:
waarom moet alles perfect zijn?
Leeftijd:
26
Provincie:
Anders

...

Mensen wat een negativisme hier!! snap dat je een uitlaatklep nodig hebt en dit is natuurlijk daar ook wel een mooie plek voor.. maar voor zoveel mensen geld gewoon, probeer eens mensen te vertrouwen met dit... ik heb zelf een vriendin gehad die dit soort gedachten had en die heeft mij daar na heel lang pas over in vertrouwen genomen, sinds ze dit vertelde was het over....probeer iemand te vinden die je vertrouwd desnoods laat je je helpen... voor iedereen is er wel iets mogelijk maar ga alsjeblieft niet bij de pakken neer zitten... het leven is al zo kort... BAM!!
Datum:
07-04-2010
Naam:
Zonnestraaltje
Leeftijd:
55
Provincie:
Anders

dood wil ik graag

hey ik ben homo en me moeder wil nis met me te maken hebben omdat ik homo ik heb daar door geen vrienden en geen fam op school werd ik ook ge pest met hey kanker homo ik zie het niet meer zitten ik wil dood dat is me uit weg me opleiding is naar de klote en heb geen geld meer ik heb ruzie met me moeder en de rest van me me fam en daar om wil ik dood ik heb het ook al paar keer ge daan maar dat is mislukt ik heb nog een beetje hoop ik heb dat ik nog de waren ken vinden die me wil helpen wil ik wens jullie sterken toe ge wens t
Datum:
07-04-2010
Naam:
fabian
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

pijn zonder jou

Ik zag hem staan in de kroeg, ik had toen nog verkering maar hij sloeg bij me in als een bom.
2 jaar later was mijn relatie net uit en kwam ik hem tegen bij het uitgaan.
We raakten aan de praat en hij was net zo onder de indruk van mij als ik van hem.
Hij wist precies wat ik aanhad, wat ik had gezegd en hoe ik me had gedragen.
We kregen verkering.
Ik was stapeldol op hem, vreselijk verliefd en keek tegen hem op.
Hij was zo zelfverzekerd en als hij me wilde werd dat bijna dierlijk.
Ik hield zoveel van hem dat we uiteindelijk zelfs gebloedbroerderd hebben.
Ik sneed met een mes een snee in zijn arm, hij deed dat bij mij. we vermengden ons bloed omdat we als 1 voelden.
In die tijd was de hardcore scene in volle gang, wij deden daar ook aan mee, veel feesten, drugs en harde muziek.
Ik gebruikte regelmatig maar merkte dat hij wel ERG veel gebruikte.
Hij werd af en toe achterdochtig, kreeg heftige woedeuitbarstingen, kwam niet uit zijn woorden, huilbuien allemaal heel beangstigend.
Het is in de tijd dat we met elkaar geweest zijn 4 x uitgegaan en elke keer was dat drugs gerelateerd.
We zijn 8 jaar met elkaar geweest met 4 tussenpozen.
We hebben samengewoond, hij heeft in een kliniek gezeten, en is uiteindelijk zelfs 2 jaar weggeweest naar zwitserland om een ander leven op te bouwen.
Ik heb hem altijd opgezocht, vele malen naar hem toe gereden en gevlogen, ik wilde maar 1 ding en dat was bij hem zijn.
Ik voelde me niet compleet zonder hem.
Elke keer kwamen we weer op elkaars pad terrecht.
Nadat hij in Zwitserland gewoond had, zijn we samen gaan wonen, een nieuwe start.
Het begon goed, want het enige wat we wilden was bij elkaar zijn.
Maar algauw merkte ik zijn onrust, hij probeerde te aarden maar kon het niet vinden. Hij begon weer nachten weg te blijven en stiekem te gebruiken. Ik voelde me zo machteloos.
Ik probeerde uit alle macht aan hem te klemmen en hem te claimen, wat hem uiteindelijk nog meer verstikte.. Totdat we uiteindelijk allebei doordraaiden en hij agressief en achterdochtig begon te worden.
We konden niet meer met elkaar praten, kregen steeds ruzie, ik voelde me in het nauw gedrukt door hem.
Uiteindelijk is hij weggegaan en ik baal dat we gefaald hebben.
Nu zijn we bijna een jaar uit elkaar en ik mis hem elke dag, ik weet niet meer hoe ik er mee om moet gaan.
Ik probeer afleiding te zoeken maar dan zoekt hij me op in mn dromen.
we hebben nog gebeld met elkaar maar hij laat al weken niets meer van zich horen, waarschijnlijk heeft hij zich er bij neer kunnen leggen maar ik ga kapot.
Ik vind het leven niet meer prettig en voel het als een zware last.
Het enige wat ik wil is bij hem zijn maar ik wil hem daar niet meer mee lastig vallen, ik heb het recht niet zijn leven ook op zn kop te zetten.
Ik moet hem met rust laten maar ik kan het niet, het is een kwelling elke dag.
Ik denk steeds vaker aan hoe het zou zijn om er niet meer te zijn. eindelijk rust en niet meer opnieuw hoeven te beginnen.
Ik mis hem zo verschrikkelijk en soms doe ik of hij er nog is, dan vraag ik hoe laat hij thuis komt en zeg ik dat ik ijsjes voor hem heb gehaald.. degene die hij zo lekker vindt, je weet wel die dubbellikkers.
Mensen zeggen dat ik zo'n leuke knappe meid ben maar waarom voel ik me dan zo verrot, waarom voel ik me dan zo verscheurd.
Hij was van mij en ik was van hem, zijn lichaam was die van mij en had ik zo vreselijk lief.
Het enige wat ik zou willen is hem of niets.
Datum:
07-04-2010
Naam:
a
Leeftijd:
31
Provincie:
Noord-holland

ewaja

Ik wil zelfmoordplegen omdat ik me allen voel en ik gwn veel pijn heb...
En omdat ik veel van iemand hou en ik weet dat ik gwn neit zonder hem kan
Dus ja en dat is al meer dan 1jaar bezig
Datum:
07-04-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Ik heb geen keus

Ik zie geen andere oplossing dan me leven te stoppen.
Mijn leven is 1 grote puinhoop.
Ik zit nu in de wsnp schuldsanering tot 2013.
Het is niet eens mijn schuld dat ik daar in ben gekomen,maar ik word gestraft.
Ik ben sinds 3 jaar alleen en dat komt ook omdat ik een totale mislukkeling ben.
Ik heb 3 relaties achter mij en het lag aan mij omdat ik moeilijk ben om mee te leven.
Ik ben Homo dus dat maakt het ook nog eens ingewikkelder.
Ik heb al eens eerder een poging gedaan om mezelf van het leven te beroven.
Niet gelukt en dan word je platgespoten en krijg je medicijnen mee en krijg je een gesprek of 20 met de GGZ.
Het lost niks op,want wil nu nog steeds niet meer leven.
Het leven is hard echt keihard.
Datum:
07-04-2010
Naam:
Jan
Leeftijd:
46
Provincie:
Noord-holland

Het leven

Een masker voor de buitenwereld

Ooit was de wereld nog een sprookje…
Toen alles onschuldig leek,
En genieten de enige opdracht was.

Maar langzaam werd het donker,
En verdween de onschuld

Het leven leek uit elkaar te spatten,
Net als de bellen die ik ooit blies.

Ik leek niet meer op de wereld te passen.
En liefde werd een raadsel…
Verdwenen met de tijd

-Ik vond mezelf een engel-des-doods…
EN KON MET MEZELF NIET LEVEN.

Wat veilig leek,
Werd een nachtmerrie

There’s nobody here but me and my reflection
I don’t know which I hate the most..

In de kou en in de regen
Zit ze daar met haar sigaret
Niets lijkt te bewegen

Net zoals ik probeer de rook te vangen
Lijkt ook mijn gevoel meer te verlangen

Mijn weg was lang…
Eindeloos…
Eenzaam…
En hoop vervloog

Alles verloor zijn schoonheid
En ik verloor mezelf…
Het kind in mij…
Aan een eetstoornis

Because the mirror hurts worse than starving..

Anorexia

Een masker voor de buitenwereld

WANHOOP..
PERFECTIE..
ZELFBESCHADIGING..
ZELFHAAT..
HERBELEVINGEN..
ONZICHTBAARHEID..



De dood is zoet
Zielens zacht
Wacht zij teder
Op mijn komst
Snelt ze tegemoet.

De dood is zacht
Geborgen en vrij
Streven haar ogen
Als eindeloos niets
Mijn leven voorbij.

Een overdosis..
Leek de oplossing

Op het randje van de dood
Ziekenhuis
Pijn
Tranen
Onbegrip

Geen dieper dal te vinden..
Geen eenzamere weg te bewandelen..
Meerdere malen keek ik de dood in de ogen..

En voor het eerst in jaren
Was ik vrij en veilig,

Maar nee dat mag ik niet
Niemand is het met mij eens
De manier hoe ik dingen zie
Zij hebben andere plannen

Ik moet opnieuw leren leven
Ik moet opnieuw hoop vinden
Ik moet opnieuw kracht vinden
En dat vasthouden
Ik moet opnieuw leren eten
Mezelf leren accepteren
Mezelf geen pijn meer doen

Maar nog steeds angstig en klein
Vol twijfels

Ze zeggen dat het nog niet mijn tijd is
Maar dat het tijd is om
Voorzichtig mijn eerste stappen te zetten
Richting het leven
Richting het geluk

In de hoop dat ik niet weer val
Maar met het vertrouwen
Dat ik niet dieper kan gaan
Dan waar ik was geweest
Datum:
06-04-2010
Naam:
Just me
Leeftijd:
17
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.