Levensverhalen (pagina 703)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ongelukkig

Ik ben er klaar mee. Al sinds mijn 12de ben ik depressief. Op school is het nooit gelukt. Ik was en ben altijd maar bang. ik durf niks. maar ik zou alles zo graag willen, een leuke opleiding of een baan, ik ken mezelf helemaal niet. overal zie ik mensen die zelfvertrouwen hebben en gelukkig zijn. Maar mij lukt het niet ik kom al 2 maanden niet meer alleen buiten. Op straat word ik raar aangekeken en vieze mannen fluiten of roepen naar mij. Dat komt zeker door mijn onzekere uitstraling. Maar ookal probeer ik recht op te lopen en zelfverzekerd te kijken en positief te zijn dan word ik lastig gevallen. Dat was de laatste keer en toen heb ik besloten nooit meer alleen naar buiten te gaan. Hulpverlening is ook geen optie meer, daar heb ik al 6 jaar niets aan, 2 jaar opname heeft ook niets opgeleverd, ik ben 10 keer zo hard terug gevallen. Ik snap het NIET. ik heb zo hard gevochten, ik dacht dat ik was opgeknapt, dat ik alles aan kon en dat mijn nieuwe opleiding wel zou lukken, maar nee die is weer mislukt, ik viel heel hard terug en ik werd weer heel erg bang. Het is alsof iemand mijn leven en mijn gevoel beinvloed, ik heb nooit geluk. Het enige waar ik gelukkig van word is mijn lieve vriend en ons huisje waar we sinds kort samen wonen. Daarom kan ik gewoon niet opgeven, maar het is zo moeilijk!!!!! Hij lijd er ook onder, we doen niet veel omdat ik gewoon niets durf, ik ben bang voor mensen en bang dat er iets vreselijks gebeurd, ik ben nu in behandeling bij iemand die mij heel goed zal gaan behandelen maar ik ben het vertrouwen al kwijt!! ik weet het niet meer, niets helpt, al jaren niet en nu zit ik alleen maar thuis als een zielig iemand, dat wil ik helemaal niet maar ik kan me niet meer verzetten!!!!!!!!!!!!!! Ik heb een angststoornis die maar niet over gaat, ik kan niet volwassen worden, ik vind het allemaal eng. Zoveel mensen hebben het allemaal voor elkaar en kunnen alles aan en hebben alles, zijn gelukkig. Maar ik niet , het mag niet het kan niet op de een of andere manier!!! mijn vriend snapt het niet, hij weet niet wat hij ermee aan moet, ik vind het zo erg voor hem!!! Ik ben zo bang dat er allemaal vreselijke dingen gaan gebeuren, dat we in de schulden komen of dat ik weer naar school moet, want dat durf ik niet dat gaat niet!!!! Al 4 opleidingen mislukt, ik weet het niet meer!!!!!!!!!!!!!!!!! Ik wil mezelf niet zijn. Ik haat mezelf!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Datum:
03-05-2010
Naam:
raar
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

krankzinnig

kort en bondig:
39 jaar, 13 weken zwanger, borderline. 3 kwart jaar in therapie. Therapeut heeft aangegeven niets met mij te kunnen doen meer, omdat ik alleen maar over mijn partner heb. So called partner maakt mij gek, dat heeft hij meerdere malen al mee bedreigd en hij komt zijn woorden dus ook na; 'ik maak jou kapot'. Dat doet hij ook; hij vertelt tegen iedereen dat ik gek ben om zo het nu nog ongeboren kind voor hem te winnen. Zijn omgeving leeft alleen met hem mee, met mij hebben ze niets. Niemand is blij voor mij, niemand heeft mij nog gefeliciteerd, muv 1 persoon maar die deed dat uit medelijden omdat ik niemand heb (gebroken met ouders/familie en overige vrienden). Die partner dwingt mij tot alles; omgaan met zijn foute vrienden (drugsgebruikers) en dwingen tot samenwonen vlak bij zij moeder. Zijn moeder interessert alleen het ongeboren kind, hoe het met mij gaat boeit haar niet. Met dat kind/foetus heb ik ook niets, het wordt een schorpioen en die intimideren toch alleen maar andere mensen, manipuleren en zoeken de zwakste schakel op om uit te schakelen (dat ben ik dus). Na de bevalling pleeg ik zelf moord. Iedereen tevreden, ik heb dan rust en de anderen hebben hun zin gekregen.
Datum:
03-05-2010
Naam:
Tina
Leeftijd:
39
Provincie:
Noord-holland

GELOOF IN JEZELF& GELOOF IN GOD!

Mensen, ik weet dat het moeilijk is. Maar ik heb zelf ook een kut jeugd gehad, door elke x met mijn ouders te vluchten, ik werd gepest op e basisschool, en toch heb ik tot nu toe het gevoel. Wie heb ik eigenlijk nou... door dat ik juist zo mij best deed op school, en iedereen liet zien dat ik ook slim kan zijn, en door dat ik heel veel ben afgevallen, en elke dag bidden tot mijn God Jehovah en Jezus.. mijn stem hoorde. maar ik besefte toen dat ze eigenlijk heel mijn leven mij stem hebben gehoord. Door dat ik nu leef en adem haal,, dat komt door mijn lieve barmhartige god. en door dat ik de kracht heb gekregen om mijn leven op een rijtje te zetten.... het is nog niet helemaal recht .. maar ik doe mijn best... ik zit op een lage school... dat is de ergste van allemaal want hierdoor word ik thuis vaak gepest door mijn familie.. en geloof me, ik word wel gepest, ik heb vaak aan zelfmoord gedacht.. maar dat helpt niet. Elke dag BIDDEN DIEP IN JE HART. EN ZELF IETS AAN DOEN> EN KIJK EENS POSITIEV. Mja ook al ben je niet de beste... mensen die vaak aan zelfmoord denken.. zijn mensen die juist iets in hun leven gaan bereiken.. door hun eigen ervaring.. GEEF DE HOOP NIET OP!!!!!! Door lief tegen de mensen te zijn en elkaar heletijd te vergeven.. heb je al HEEL VEEL GEWONNEN! Dan aan ZELFMOORD DENKEN! DENK NIET ALLEEN AAN JEZELF! MAAR OOK AAN JE FAMILIE. DIE GAAN ER ONDER LIJDEN ALS JE DOOD GAAT! OOK AL LATEN ZE HET NIET ZIEN BIJ JULLIE... JULLIE ZIJN BLOED EN VLEES VAN JE OUDERS, BROERS, EN ZUSSEN, TANTES, O OOMS. VERGEET HET NIET ALS ZE NIET VAN JOU HOUDEN DAN HOUDEN ZE OOK NIET VANZICH ZELF.. WANT JULLIE ZIJN EN BLIJVEN ZIJN BLOED EN VLEES! ANDERSOM GELD HET OOK. ALS JULLIE NIET VAN JEZELF HOUDEN.. DAN HOUDEN JULLIE OOK NIET VAN ANDERE!!! BLIJF BIDDEN GA JE DROMEN ACHTER NA, LAAT NIEMAND HET TEGEN HOUDEN. DOE JE DING! DOE ZOALS JIJ HET WILT EN DENKT DAT HET GOED IS! DAN HEB JE AL GEWONNEN.
Datum:
03-05-2010
Naam:
ROOS!
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

mischien is dood het beste

hoi allemaal.
ik ben 16jaar en ik zit op t vmbo. ik heb dus al geen toekomst, en ik heb thuis ook nog eens heel vaak problemen met mijn vader. hij word heel vaak alleen op mij boos meestal om helemaal niks. ik zit nu in de pubertijd, dus ik durf er vaker op in te gaan ik heb zelfs eens terug geslagen enzo. maar ik heb gewoon door hem geen goeie jeugd gehad en ik denk dat ik maar beter gewoon dood kan zijn. ik heb wel vrienden enzo, dus voor hun is het wer zielig en voor me moeder. maar ik moet hier weer elke dag mee leven. dus het was fijn jullie gekend te hebben en tot in de hemel.
Datum:
03-05-2010
Naam:
Theo
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

zelfmoord

het begon 4 jaar terug toen was mijn vader gescheiden ik voelde mij leeg van binnen ik had meer ruzie's met mijn vader voelde mij elkekeer weer kut
daarna had ik nog ruzie's met mij moeder had ik en keer in me arm gekrast met mes ik zeg mijn klas mag ik ookal niet ik wil die dood zeg ik telkens dan is het weer nee ik wil nooit dood dan weer wel ik wil nu gewoon echt dood uit het leven verdwijnen ik kan niet meer tegen deze leven die ik nu heb ik haat mijn eigewn leven de mensen om me heen
Datum:
02-05-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Anders

ZoveelGeprobeerd

K kan het echt niet meer aan!! ik heb mezelf al gesneden en medicijnen geprobeerd waarvan ik niet wist wat het was. bedrijgde mezelf met een mes en kreeg stemmen in me hoofd. ondanks kreeg ik ook nog eens anorexia en ben daar gelukkig vanaf gekomen.. Maar toen,, nadat het weer wat beter ging, had ik een jongen ontmoet. hij was super leuk en erg grappig. we hadden als vaak afgesproken met vrienden van hem en mij vriendinnen.. laatst sprak ikk hem op msn, en wilde hij mij alleen zien, zonder onze vrienden. ik dacht dat het Oke was. Toen we eenmaal beide in het park waren, zochten we een bankje op, het was heel romantisch en er waren bijna geen andere mensen. We keken elkaar diep in de ogen en begonnen te zoenen. ik was hopeloos verliefd, en dit ging nog de hele dag door. een paar dagen laten wilde hij dat ik naar hem toe kwam en tuurlijk zei ik ja! Hij kocht spullen voor me maar toen.. Hij vroeg of hij geld kon lenen mar ik zei Nee, ik had zelf namelijk ook geen geld..:(
Word vervolg...
Datum:
02-05-2010
Naam:
MeisjeZonderNaam
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

t stopt geen zin meer

nu is t zover we zijn bij elkaar weg ik en mn zwangere vriendin op 13 -04 2010 deed k ook bericht van geen zin meer ,toen had k nog hoop nu niet meer alles gaat fout echt alles de liefde die k haar heb of had gegeven was niet blijkbaar niet genoeg nu is ze weg voorgoed en dat samen met onze kleine zoon, tzou mijn tweede zoon worden k heb al een zoon in mn vorige relatie,voor haar wou k gaan samen gelukkig worden samen de zwangerschap door brengen tot het einde van de bevalling,helaas heeft t niet zo ver mogen komen,ze is weg nu en waarom?? joost mag t weten onze relatie is over weg ben k gestuurd een schop na kreeg k zo voelde het en nu nog steeds voelt t zo k heb maar besloten om op korte termijn weg te gaan en niet meer terug te keren,nu vragen jullie je vast af van is zelfmoord wel de beste oplossing kijk wat je achter laat,tjaa dat is waar maar als je van iemand hebt gehouden zoals k dan wil je niet meer het spijt me dan ook voor iedereen die k achterlaat sorry meer kan k niet zeggen t doet te veel pijn van binnen om niet meer bij haar te kunnen zijn samen de kleine zien ogroeien samen wachten tot zemoest bevallen nee ook dat wordt me niet gegund jammer k mis haar elk moment van de nacht haar lach haar stem t liefe grappige lachje en nu???? nu is alles weg verdwenen van me,ook zij heeft het er moeilijk mee k weet dat k heb spijt van alles van wat er gebeurt is van alle dingen en fouten wat k begaan heb,maar nee een kans zit er dit keer niet meer in,k voel me hier overbodig t heeft geen zin meer.drank drank is mn enige vriend nog de laatste weken drink k veel drank om zo de pijn te verzachten maar ook dat is geen oplossing,je hebt de volgende dag alleen maar een kater,een ding zou k graag nog willen zeggen mocht t zover komen k heb van iedereen gehouden t spijt me echt ontzettend om hen hier achter te moeten gaan laten veel van hen zullen t vast nooit begrijpen hoeveel pijn t doet als iemand van wie je echt gehouden hebt bij je weg gaat sorry iedereen k heb van jullie gehouden een ding moeten jullie me gaan beloven lach nog een keer als jullie me weg gaan brengen,sorry k heb geen keus zo wil k niet verder leven met dit verdriet t is moeilijk zij hielt me op de been maar alles is weg echt alles
lieve mensen dikke kus k hou van jullie
Datum:
02-05-2010
Naam:
sj
Leeftijd:
25
Provincie:
Friesland

Pijn.

Ik heb nooit echt een leuke jeugd meegemaakt. de basisschool die ging nog wel. Maar toen ik op de middelbare school kwam was het niet meer leuk. 1ste jaar was nog leuk. 2de jaar begon wat minder en kwamen allemaal problemen. Ik zat behoorlijk in de knoop met me zelf. Toen eenmaal de grote vakantie kwam en we op vakantie gingen wilde ik helemaal op nieuw beginnen. Daarna ging het een tijdje goed. 2 jaar geleden heb ik een jongen leren kennen en heb het z'n 2 maanden heel erg leuk met hem gehad.
Ik wist niet dat toen hij met mij was ook nog een ander vriendin had. Toen ik het hoorde voel ik me boos, verdrietig en vies.
Het was mijn eerste liefde mijn eerste keer sex en dat had ik al meteen verneukt. Ik praate er niet over maar dacht er elke dag nog aan. Ik begon toen met heel erg veel roken. Maar van het roken ging het snel naar jointjes en een keer kreeg ik een epileptische aanval omdat ik te veel jointjes op had gerookt. Toen heb k 2 dagen in het ziekenhuis gelegen en me ouders zijn me kapot geschrokken. Sinds dien mag ik ook niet meer naar buiten. Ja af en toe een klein boodschapje doen bij de albert heijn maar ik mag niet op stap niet smiddags gezellig met een vriendin naar de stad. Het enige wat ik mag is op de computer en thuis zitten en als ik naar de stad wil dan moeten me ouders erbij zijn omdat ze geen vertrouwen in me hebben. Ik ben nu al 5 maanden niet naar buiten geweest met vriendinnen. Ik heb zelf mijn 17de verjaardag niet gevierd. Het mag gewoon niet. En als ik iets wil of iets leuks wil gaan doen met vriendinnen dan ben ik altijd heel erg bang om het te vragen en soms vraag ik het uit angst gewoon niet. en zeg ik tegen mijn vriendinnen nee ik mag niet. Voor dat mijn lessen beginnen rook ik af en toe nog een jointje zodat ik me op school gelukkig voel en s'avonds moe word en goed kan slapen. Natuurlijk ben ik nog wel bang dat ik weer een aanval krijg maar daar denk ik op dat moment dan niet aan. Ik voel me heel erg ongelukkig. Me 2 zussen wonen nu allebei op zich eigen en hebben een leuke jeugd gehad. Ze mochten op stap , mochten vriendjes thuis brengen en mochten met vriendinnen naar de stad. Ik mag het niet. Maandag t/m vrijdag zit ik op school en naar school ga ik stiekem naar een vriendin 5 min en daarna fiets ik vanuit daar naar huis en ga s'avonds dan niet naar een vriendin ofzo dan blijf ik gewoon thuis. en ik het weekenden ben ik gewoon heel de tijd thuis. Ik ga niet naar buiten en af en toe mis ik gewoon de geur van buiten. Vakanties ben ik ook thuis en af en toe gaan we naar me zus. Maar met vrienden ben ik nooit. Me vriendinnen zijn nooit goed en altijd maar slecht. Ik mag geen vriendin mee nemen thuis en mag alleen hoi en doei tegen ze zeggen. Ik heb geen zin meer in het leven. Ik wil ook een leuke jeugd hebben. Ik wil ook op stap gaan naar de stad met vriendinnen s'avonds een maskertje opzetten en praten over jongens. Maar helaas. voor mij gebeurt dat nooit.
Datum:
02-05-2010
Naam:
J.
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

...

't Is niet gemakkelijk (en het zal ook nooit gemakkelijk zijn) om over gevoelens te praten. En al zeker niet over zo'n gevoelens. Alles begon ongeveer 3 jaar geleden. M'n ouders scheidden... Op zich kan je dat wel verwerken, maar een hoop rechtzaken bleven aanslepen tot op de dag van vandaag. Ik zit er nog steeds middenin. Dit is natuurlijk niet het enige wat me dwarszit. Ik heb een oudere zus (30) die zichzelf verwond. Ikzelf heb dit een hele periode gedaan, maar al ongeveer een maand ben ik ermee gestopt. Het is niet langer een uitweg voor mij. Ik heb constant het gevoel dat de mensen me niet willen. Zowel bij m'n vriendinnen als thuis en op school. De enige uitweg lijkt me nog zelfmoord plegen. Ik ben sinds drie maand in behandeling bij het CLB. Sommige dingen waren uitgekomen op het medisch onderzoek. Kort daarvoor kreeg ik ook te kampen met een eetprobleem. De gesprekken helpen niet. Op één of andere manier durf ik nooit alles vertellen. Ik vertel ook vaak de dingen verkeerd zodat ze zachter overkomen. Veel mensen zien dat het de slechte kant op gaat en ze willen me helpen. Ik wil ergens hun hulp wel, maar ik ben kapot. Echt waar. Ik wil niet meer. Ik heb sinds 6 maand al altijd veel aan zelfmoord gedacht. Maar de laatste 2 maand heb ik echt concrete plannen gemaakt. Ik word soms bang van mezelf, maar weet tegelijk dat dit is wat ik wil... Niemand zal me missen. Ik moet niemand achterlaten...
Datum:
01-05-2010
Naam:
Einde
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Weg

Hier zit ik nu, alleenstaande moeder van 3 geweldige kinderen, kostwinnaar, net een huis gekocht, zo goed als volledige baan. En in een zware depressie. Ik ben al een paar maanden onder behandeling met medicijnen, soms gaat het even wat beter maar eigenlijk alleen als ik denk aan de verlossing van alle pijn. Mijn leven lang al depressief geweest, ik kan me herinneren dat ik met een jaar of 9 al mijn eerste "zelfmoordpoging" deed, altijd angsten, hyperventilatie, mezelf altijd op de been gehouden... en nu het beter zou moeten gaan, gaat het juist slechter. Ik ben er zo ontzettend moe van, al die mensen, al die drukte en verplichtingen. Ik probeer mijn gedachten op een rijtje te krijgen. Ik vind dat ik niet veel waarde meer heb in het leven, eigenlijk wil ik gewoon maar weg zijn zodat anderen mijn rumte en tijd die ik niet verdien kunnen innemen. Mijn kinderen houden me in leven, nog een paar jaar volhouden, tot ze volwassen zijn, als het me maar lukt...
Datum:
01-05-2010
Naam:
Mij
Leeftijd:
41
Provincie:
Groningen

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.