Levensverhalen (pagina 677)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

why?

Ik ehm..ben al lang geleden gediagnosticeerd met autisme, en ik was een lelijk kind, waardoor ik veel werd gepest op school. Ik ben daar zo depri van geworden dat ik mezelf ben gaan snijden en pillen ben gaan slikken die me niet waren voorgeschreven. Ik praat nu over 4, 5 jaar terug. Ik ben in de loop der jaren ook seksueel misbruikt, en heb echt god knows why heel veel fouten gemaakt. Ik heb mensen gestalkt, gebruikt, gepest en laten stikken, terwijl ik een heel menslievend mens ben. Ik heb nog geen enkele middelbare school helemaal afgerond. Ik krijg als autist alles 3x zo hard binnen als anderen, alle prikkels, en heb daarvoor medicijnen gekregen om me rustiger te houden. Dit werkt enigzins, toch blijf ik automutileren.
Ik ben gewend om altijd mijn gevoelens op te kroppen, tot het gewoon niet meer ging. Deze ochtend zag mijn vader krassen op mijn hals, gelukkig niet op mijn arm want die had gehecht moeten worden, en zei: misschien moeten we je laten opnemen. ehm, ik dacht, ik ben toch niet gek, ik red het wel..maar bij een cesartherapie/haptonomiesessie van een hele goede therapeut kwam alles weer boven. het pesten, gepest worden, seksueel misbruik, woedeaanvallen van mijn vader van vroeger, alles. Ik werd helemaal gek en mijn gedachten gingen door mijn hoofd als een tornado. Maar mijn vriend heeft ervoor gezorgd dat ik toch vanavond met mijn ouders heb gepraat en morgen hulp ga zoeken..Dankjewel schatje, you saved me..for now.
Datum:
10-06-2010
Naam:
suzanne
Leeftijd:
18
Provincie:
Gelderland

Niet Doen!

Mensen die zelfmoord willen plegen, doe het niet! je denkt misschien: ''dan ben ik van al mijn problemen af,'' maar denk aan de mensen die je heel veel pijn doet, je moeder/vader, je vrieden, je trainer (als je op sport zit,) je oma/opa, je tante/oom.
Iedereen die je kent zal dit heel erg vinden en gaan huilen omdat iets wat JIJ gedaan hebt. Astjeblieft pleeg geen zelfmoord! Denk aan je toekomst: de kansen die je kunt berijken, misschien word je wel miljonair, of een andere top-man.

Mijn enige tip is: GEEN ZELFMOORD.
Datum:
10-06-2010
Naam:
Brent
Leeftijd:
11
Provincie:
Gelderland

waarom?

Waarom is de vraag. De simpele vraag die ik aan mezelf stel. Want er is er maar eentje die bepaald hoe je leven eruit ziet. Oke, er zijn veel dingen die je overkomen, maar meest ben je er zelf bij. En als je er zelf bij bent, dan zou je ergens de kracht vandaan moeten kunnen halen om het te veranderen.
Ik zie het niet meer zitten, da's simpel. Waarom? Omdat mijn man niet met me praat, simpelweg praten over dingen die we moeten (eten, opruimen etc.) is geen probleem, maar over gevoelens, gedachtes, emoties. Nee, dat lukt niet. Máár ik ben zelf met hem getrouwd, dus daar moet ik niet over zeuren. En het is ook niet vandaag voor het eerst. Nu heb ik een paar weken terug voor het eerst in ons huwelijk een beslissing genomen die voor mijzelf heel goed en positief zou moeten zijn. Ik ben voor mezelf opgekomen, dát zou een 'beloning' moeten opleveren zou je denken. Maar helaas, de beslissing die ik heb genomen wordt enerzijds niet ondersteund en anderzijds word er nu, nu ik juist steun nodig heb helemaal niets meer gezegd.
En dat maakt dat ik radeloos wordt, me helemaal alleen voel staan en als ik niet de belofte had gedaan géén zelfmoord te plegen, er al vandoor was geweest. Dát is simpel want alle benodigdheden daarvoor zijn in huis. Maar belofte maakt schuld, dus blijven is het motto. Wel probeer ik mezelf nu compleet uit te hongeren, op die manier toch te stoppen. En dat is niet simpel, maar, voordeel in deze. Ik pleeg geen zelfmoord. En, als het zover mocht komen, dan is het een dood geweest die niet van de ene op de andere dag verzonnen is. Maar het is verbazingwekkend hoe lang een lichaam met een minimale hoeveelheid eten door kan gaan.
Datum:
10-06-2010
Naam:
donderstraaltje
Leeftijd:
43
Provincie:
Limburg

help!!!!!!!!

lieve lieve allemaal,
ik zit er echt door heen ik wil 'dood' we hebben bijna geen geld meer papa laat nooit niks van zich horen en dat hij dat wel belooft had. ik weet niet wat ik moet doen ik heb geen goede vrienden en ons mam vertelt haar verdriet aan mij en aan wie moet ik het dan vertellen ??? en echt waar ik zit elke avond te huilen omdat ik niet weet wat ik moet doen een goed vriendje krijg ik toch nooit ik ben misschien wel leuk maar erg verlegen en echt niemand geeft daar iets om dus echt waar ik wil weg hier en weg van deze planeet al sturen ze mij naar mars al ben ik hier maar weg. dus ik wil DOOD xx
Datum:
09-06-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

kijk hier ook even

hey allemaal(voor als je dood wilt)
kijk allemaal even bij het kopje IN MEMORIAM stel je zou je zelf vermoorden bedenk eerst dan eens hoeveel mensen om je geven en voor dat aantal ben je dan een groot verlies en jij wilt toch ook niet dat iedereen zulke berichtjes over jou gaat schrijven
toen ik die berichte las moest ik huilen


Jannie
Datum:
09-06-2010
Naam:
jannie
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

niet doen

mijn vader heeft soms een soort van woede aanvallen
al een aantal jaren
nou vroeg ik laatst aan mijn moeder of die wist waarom
ze zei dat weet ik niet
ik zei hoe lang doet hij dit al nou sinds jij pubert en iets eerder ook al dus ik begong me schuldig te voelen enz.
en als iets niet of nooit lukte begon ik het gedrag van mijn vader over te nemen en ik begon gelijk te vloeken en te gillen en ik bleef in die tijd maar roepen ik wou dat ik er niet was en mijn vader aardiger was tegen mijn moeder
maar op een avond toen mijn vader even weg was hoorde ik gehuil van de slaapkamer van m'n vader en moeder af komen dus ik klopteop de deur en ik ging naar binnen en ik vroeg aan mijn moeder wat er aan de hand was ze zei ik kan er niet meer tegen dat jij telkens maar weer roept dat je dood wilt enzo toen vroeg m'n moeder of ze samen met mij een gesprek wilde voeren met mijn vader ik zei dat wwil ik best als het helpt graag zelfs ze zei ook van jaa jij bent zoveel voor mij waard
toen een paar dagen later hebben we zelf een gesprek gehad met mijn vader die begon weer raar te doen en daar kan ik dus niet tegn dus ik liepen boos en huilent uit en toen had hij dus door dat ik chagerijnig en boos en gek werd door en van hem en toen barste hij ook in tranen uit en nu gaat het dus steeds beter en hetleven heeft gewoon weer zin en gewoon doorzetten helpt en anders ga in gesprek met iemand die je vertrouw en bij wie je alles kwijt durft desnoods misschien wel je buurvrouw
en onthoud er zijn altijd mensen die om je geven of het er nou 100 zijn die een klein beetje om je geven of 5die je echt niet kunnen missen
Datum:
09-06-2010
Naam:
het leven heeft weer zin
Leeftijd:
14
Provincie:
Anders

ik weet het niet meer

ik word gek totaal gestoord ik weet echt niet meer wat ik moet doen.
mijn famillie is doodgegaan in het vliegtuig ik leef alleeen nog ik zwerf wat rond en ik heb dit verhaal op een postkantoor geschreven help me ik weet het niet meer.
Datum:
09-06-2010
Naam:
jop
Leeftijd:
11
Provincie:
Groningen

Wat nu?

Ik ben al sinds het begin van de middelbare school ongelukkig, ik paste nergens bij. Had altijd wel 1 vriendin, maar dan nog was ik vaak alleen. Ik had dan het gevoel dat iedereen me uitlachte. Ik was te dik, en daarvoor schaamde ik me. Ook zweette ik snel, zodat ik altijd mn armen tegen me aanhield. Ik denk dat het zo begonnen is dat ik heel gesloten ben.
Ik kan geen nieuwe vrienden maken en een vriendje is al helemaal te hoog gegrepen. Ik zit met mezelf in de knoei. Sindsdien heb ik me nooit meer op mijn gemak gevoeld. In een groep kan ik wel door de grond zakken als ik iets moet zeggen. Elke keer opnieuw beginnen aan een universiteit is dan ook een hel. nieuwe mensen nieuwe stad. Ik wil gewoon weg, opnieuw beginnen. Ontdekken wie ik echt ben. Maar dat gaat niet hier waar er nog mensen zijn de me wel kennen. Maar ondertussen heb ik jaren verspilt met verschillende opleidingen en weet ik totaal niet wat ik wil. Ik moet nu wat kiezen van mn ouders, werken of een andere opleiding. Maarja ik wil gewoon weten wat ik wil. Ik heb geen dromen meer, helemaal niks, blanco. Als ik probeer te bedenken wat ik leuk vind komt er niks in me op. Ik word er gek van. Ik vind mezelf lelijk, maar niemand wil me geloven, dan zeggen ze maar je bent niet lelijk of je bent niet dik. Nou ik denk er zo over en mensen moeten maar leren de waarheid te zeggen. Na 10 jaar pas ik dus nog nergens bij, en ik ga maar door elke keer met de hoop dat ik iets tegenkom wat ik wel leuk vind of iemand waarmee ik mijn ware ik kan vinden en delen.
Maar tussendoor denk ik regelmatig waarom zal ik verdergaan. Niemand geeft om me, behalve mn familie misschien, maarja wat heb ik eraan. Iedereen lacht me uit dat ik op mijn leeftijd nog het meeste met mijn moeder doe. Kan ik er wat aan doen dat ze de enige is die nog iets met me wil doen, en tegen mijn gekkigheid kan.
Ik zit hele dagen in pyjama, slaap uit tot 12 uur en er zijn dagen dat ik denk waarom zou ik douchen ik zit toch maar binnen. Mijn emoties zet ik stop door de hele dag series te kijken, dan leef ik mee met de emoties van de personages, zodat ik niet aan mezelf hoef te denken. Maar soms wordt ook dat lastig en zit ik maar wat voor me uit te staren. Ik ben het beu, ik wil niet meer, dus denk ik steeds opnieuw weer om er een eind aan te maken. Gewoon met een mes of met pillen. Maar wat als je gevonden wordt voor het te laat is, dat wil ik niet. En ik wil ook mijn moeder geen verdriet aandoen. Sommigen zeggen dat het ego is om het mensen aan te doen. Maar mag ik dan geen vrijheid of opluchting hebben. Ik zit gewoon vast. En ik weet geen uitweg. De maatschappij wil dat ik vroeg opsta elke dag en ga werken of naar school ga, maar waarom..ik wil mijn eigen dag in delen.
Ik denk dat er nooit een eind komt aan mijn ongelukkig zijn als ik zo door blijf gaan. Ik wou dat iemand me kon helpen.
Mijn vriendinnen, dat zijn er ook maar weinig en ze wonen allebei 200 a 300 km ver weg, kunnen niet begrijpen hoe ik me voel. Ze kennen me niet zo lang en ook niet op die manier. Ik houd me voor hen altijd sterk, misschien moet ik dat niet meer doen, maar ik denk dat ze me dan helemaal in de steek laten.
Nog zoiets ik weet nooit hoe anden over me denken, ik wou dat ik gedachten kon lezen dan hoefde ik niet meer zo onzeker te zijn.

Dat was het voorlopig, nu bedenken hoe het verder moet!
Datum:
09-06-2010
Naam:
Thalitha
Leeftijd:
23
Provincie:
Zeeland

waarom niet?

Waarom zou ik het gewoon niet even doen? gewoon, zeer simpel. Pijnstillers genoeg in de wereld, en ik woon vlak naast de spoorweg. Mijn ouders zouden het de eerste uren niet eens doorhebben dat ik er niet meer zou zijn. Maar ik durf niet. Het, gaat gewoon niet.
Waarom wil ik zelfmoord plegen? De vraag is meer: 'waarom wil ik de wereld van een monster verlossen?'
Want een monster, dat ben ik nu eenmaal. Ik ben dik met flubber overal. En m'n neus lijkt wel gebroken. En ik heb overal rare rooie vlekken. en puisten ook. En m'n ooit zo mooi lichte bllonde haren zijn veranderd in lelijk afwaswaterblond. Elke keer ik in de spiegel kijk, voel ik een pijn vanbinnen. Schuld? Omdat ik als enigste van mijn familie lelijk ben? Dat ik als enige van mijn o zo prachtige familie dik ben? Dat ik, ook weer als enigste van de familie dom ben? Want dom, dat ben ik zeker. Mijn nichtjes en neven doen allemaal latijn-grieks en halen nooit minder dan 90%. en ik, ik doe wetenschappen en knok voor 70%. Ik voel me gewoon zo alleen. Alsof er niemand is, die op mijn 'niveau' is. Ze zijn allemaal gewoon zo pijnlijk mooi en dun en slim! Het is niet altijd zo erg geweest met mij. Ik bedoel, ja, de gedachte van zelfmoord sprong soms wel eens op als ik zo'n slechte maand had. Maar echt niet kunnen slapen van de pijnlijke ogen van het wenen?
Maargoed, ik had dus tot voor kort weer een beetje zelfvertrouwen. De zon scheen, de vogeltjes fluiten, ik haalde 73% en vond dat ik, niet zo lelijk was. En blijkbaar kan ik mooi tekenen !
Maar m'n moeder helpt ook niet echt. Elke keer dat ik haar een tekening toon, zegt ze: 'uhu, mooi.' ...
Ik probeer zo haar aandacht te trekken, dat het beschamend wordt. Elke keer dat ik haar iets toon dat zogezegd goed is, draaien mensen met hun ogen en spotten met mijn pogingen tot aandacht.
Het is wel meer dan normaal dat ik nogal, tekortschiet in hun ogen. Want er is natuurlijk mijn broer. Hij is,... perfect. Hij is schattig, mooi, een genie en goed in sport. Afgezien van de tijden dat hij mij verteld dat ik moet 'doodvallen' en 'dat de werld enorm opgelucht zou zijn'. En ik denk, dat hij gelijk heeft. ik bedoel, hij heeft ALTIJD gelijk. dus...
Hier mijn verhaal, ik dacht met te schrijven dat het zou helpen, maar... Ik voel nog steeds pijn diep vanbinnen.
Datum:
09-06-2010
Naam:
inge
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Mevr. X

In deze fase van het leven, kom ik erachter dat het allemaal geen zin meer heeft. Deze wereld is verschrikkelijk! De mens is verschrikkelijk! Niemand lijkt te vertrouwen, niemand is er voor iemand. Allen leven we voor onszelf. Terwijl er mensen zijn, heel veel, die dat niet kunnen. Die vinden het fijn mensen om zich heen te hebben, die elkaar kunnen helpen, die elkaar vertrouwen geven. Die er gewoon voor elkaar zijn.

Mijn hele leven is 1 grote teleurstelling. Vroeger altijd gepest op school. Want ja, ik ben lelijk en als je lelijk bent, ben je niets. Mijn zelfvertrouwen daalde. Mijn ouders staan niet achter me, stimuleren niet, zijn niet positief over me. Ik kan niets. Punt uit.
Maar mijn leven stoppen kan ik wel. Is er tenminste toch iets..
Datum:
09-06-2010
Naam:
Mevr X
Leeftijd:
23
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.