haai,
dit is mijn tuk leven.
het begon in groep drie (toen was ik 7 ofzeu) toen probeerde een paar rare meisjes (zeg maar elke in mijn klas) me in een kuil duwen en het met zand dichtgooien weet ook niet waarom. een vrouw zag het en hielp me eruit. Ik had een hartsvriendin, ik kon het wel met haarvindne, maar nadat ik verhuide naar een k*tboerendorp, kende ze me opeens niet meer, en had ze al een vervanger voor mij.(toen was ik een tijdje gothic) daarna kwam ik op een nieuwe school, ik kon opnieuw proberen, een frisse start. Helaas dat werd me niet gegund. Ik dacht dat ik een vriendin had, maar ze was alleen een vriendin om al me geheimen aan iedereen in dat f*cking incest dorp te vertellen.(vertrouw dus niemand). Toen kreeg me moeder psygotische problemen,ik mijn zus mijn zusje (2 jaar) en me broertje (2maanden) werden weggehaalt terwijl er helemaal niets gevaarlijks thuis was. En raad maar wie weer de zondebok moest zijn, ik. Terwijl mijn zus na nog geen 4 weken bij mijn oma en opa voor een tijdje mocht wonen, moet ik nog ruim negen lange jaren wegrotten bij cardea (en zo vriendelijk zijn ze niet, ze mishandelen je en schrijven op dat JIJ het hebt gedaan en dan moet je zonder eten naar bed). Door cardea werd mijn keurige kleine zusje dat altijd beleefd en netjes was een monster, een beitend krabbelend monster. Mijn kleine broertje herkende mijn moeder niet meer, en mijn vader ook niet. we zaten alle drie gescheiden, toen -gelukkig- min broertje en zusje weer helemaal verstrooid, en verward naar huis moesten, moet ik blijven omdat ze zeiden dat IK de gek was. En mijn nieuwe school was ook sh*t. Eindelijk mocht ik naar huis, met een of andere meiden coach. Die heeft een paar maanden mij -om zeep- geholpen. Ze zei tegen me voogd dat ik niet gek was, mar ze geloofd het niet en laat iedere 2 weken ofzeu eenofandere gestoorde naar school bellen om te kijken hoe het gaat. Mijn moeder doet vreselijk haar best, maar ze is een liegende trut. Eerst noemt ze me dik, dan schreeuwt ze dat ik af moet vallen, dan vraagt ze of ik de knakworstjes wil hebben (uit verdriet ga ik eten dus zeg ik ja) als mijn vader thuis komt zegt mijn moeder dat ik ze gewoon heb gepakt, dat ze er niets van weet.Het lijkt niet erg, maar het doet pijn. Ik ben altijd de zondebok, ook als ik het NIET gedaan heb. Mijn zus heeft een keer het schietspel van me vader zoekgemaakt, hij sloeg me in elkaar toen ik zei dat ik niet wist waar hij lag, toen me zus heb naar beneden bracht begon mijn vader te lachen en al die sh*t. Ook mijn moeder helpt aardig mee, ze laat haar vieze maandverbandjes liggen, ik krijg de schuld en moet ze opruimen. Ze heeft ook (volgens haar)echo's van al haar kinderen.ik vond die van me zus, me zusje, en natuurlijk van me broertje, maar niet die van mij. ik krijg ook nooit aandacht. Ik zit nu weer op een nieuwe school (middelbare). Dat is al helemal niets, ik heb meer vriendinnen dan ooit (maar drie terwijl me zus er miljoenen heeft)maar ik doe alles fout. Ik heb nu een nieuwe voogd, die vind me ook gek, dus dan is het mijn schuld, en misschien moeten we alles nu opnieuw doen.
Ik heb gezelfschap nodig, een echte hechte vriend, of misschien een vriendje...
maar dat gaat nooit gebeuren, ik ben dik, me kont is enorm, ik verstop me booby's, want ze zijn (volgens de 'mooie' meisjes lelijk) ik heb puistalarm-fase donkerrood...
me haar word langzaam kroessig (en dat is vreemd) er zijn zoveel mooie dingen in het leven, alleen niet voor dit dertienjarige meisje met haar k8tleven... al me zelfmoordpogingen sinds die meidencoach zijn mislukt, echt allemaal. Soms denk ik, had die vrouw me maar niet gezien toen ik in groep drie zat, dat waren die drie meisjes nu in een psygiatrische inrichting, en zat ik weg te kwijnen in mijn graf.
dingen die ik dagelijks denk:
-karma bestaat niet, ik geef zoveel liefde maar ik krijg niets terug.
-Voor mij bestaat er geen god, hij gebruikt me alleen maar om me te zien leiden en me dan uit te lachen.
-die leuke jongen uit onze klas haat me, hij vind me vies, dik lelijk.
-vriendschap bestaat niet, op geen enkele manier
ik ben radeloos, help me uit deze zelfmoorddip.
als je dit hebt gelezen, bedank ik je superergveel, je geeft me hoop, dat sommige wel om me geven
(als je niet om me geeft -maakt niet uit-
skip dat stukje)
PS. volgens mij maakt cardea je juist gek, alles ging goed daarvoor.
mislukt elfje
Leven
is kut
je leeft wel
maar dan ben je
dood
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.