Levensverhalen (pagina 566)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik voel nog liefde maar andere mensen breken het steeds af

Wanneeer het gevoel van zelfmoord begonnen is weet ik eigen lijk niet zo goed. Het zal wel een tiental jaar zijn, maar het komt in periodes. Over het algemeen voel ik me best gelukkig, maardat komt omdat ik heel goed ben in dingen wegstoppen en dat is nou ook mijn valkuil, want als het dan weerterug komt, komt het 10x zo hard terug. Ik zal maar gaan vertellen wat er dan met mij is. In mijn kinder jaren ben ik meerdere keren sexueel misbruikt ( eerste x was op me 6e. ) ik ben een behoorlijk opstandige puber geweest, begon jong met roken, blowen en alcohol drinken. Op me 14e werd het erger, ik kreeg veel oudere vrienden waardoor ik pilletjes en speed ontdekte. Gelukkig ben ik altijd een recreatie gebruiker gebleven en ben nooit verslaafd geweest. Al hoewel ik dus wel nog steeds blow. Vanaf mn 15e lieten me ouders me al veel te vrij ik stond en ging waar en wanneer ik wilde( al kwam ik t hele weekend niet thuis) ik denkdat me ouders me maar lieten want ik luisterde toch niet. Op mijn 15e gingen ze scheiden en ik moest maar kijken waar ik ging wonen. Op mijn 17e ontmoette ik Mind, na 3 mnd raakte ik zwanger van Giovanny. Ik hadeen moeilijke relatie met Mind, hij was erg jaloers en als we ruzie hadden werd hij snel geweldadig. Toen Giovanny 8 mnd was kwam ik er achter dat ik weer zwanger was, ik heb het kindje gehouden en hem Luciano genoemd. De relatie met mind ging steeds slechter en we raakte ook in fanacieele problemen. Ik leek wel in een roes te leven en bergreep zelf niet waarom ik niet bij hem weg ging, ik heb het wel een paar x geprobeerd maar kwam toch weer terug want hij ging immers me huis niet uit. Op een gegeven moment raakte ik mijn huis kwijt en kwam in een vrouwen opvang terecht, Valkenhorst in Breda, het was verschrikkelijk het ging slechter met me en de communicatie met giovanny liep ook niet, hij leek wel helemaal afgesloten door alles wat hij hefft meegemaakt met zijn vader. Na 4 mnd daar wonen kreeg ik een klaplong ik werdopgenomen en moest geopereerd worden. De kinderen gingen naar mijn vader, maar hij kon de zorg niet aan en kwam aan me ziekenhuis bed vertellen dat de kinderen niet bij hem konden blijven, waarop mijn reactie natuurlijknwas dan ik zelf voor ze zou zorgen hoe ziek ik ook was. Maar ik was afhankelijk van valkenhorst en hun zeiden dat ze de veiligheid niet konden waarborgen dus ze zouden onder jeugd zorg blijven. Giovanny ging naar een cricis opvang in Roosendaal en Luciano naar een gezin in Hellevoet. Ik heb moetten vechten en ben letterlijk alles verloren wat ik had. Ik heb zelfs 2 mnd in het leger des heils gewoont omdat ik geen opties meer had. Nu ben ik 25 en heb inmiddels me eigen huisje sinds een jaar. Omdat de kinderen al 3 jaar weg zijn is het heel moeilijk ze thuis te krijgen. Gio word bijna 7 en woont in een gast gezin in roosendaal en luciano bijna 6 en woont in Rotterdam ze zijn dus niet meer bij elkaar gekomen. Ik zie ze allebij maar een x per mnd en mind kijkt helemaal niet naar ze om. Ik zal voor ze blijven vechten want ik ben een moeder die verkeerde dingen heeft meegemaakt maar af en toe lijkt het wel steed verkeerd te gaan. Ik heb sind bijna 2 jr een nieuwe relatie en deze gaat nou ook niet geweldig. Hij begon naar een jaar te veranderen en kan dus ook geweldadig zijn, maar het ergste vind ik continu gekleineerd te worden, en hij word boos om de stomste kleine dingen. Ik voel me erg alleen en zie me familie ook bijna nooit. Ik woon in een stad ver van mijn familie en waar ik vandaan kom. Ik faal in veel dingen en er is ook een kans datde kinderen nooit meer thuis komen. Ik mis veel liefde dieik van me vriend zou verwachten. Ik heb veel goede momenten en ga ook weer naar school, maarik kom ook snel weerin een putterecht en dan denk ik vaak aan zelfmoord, het is dat ik het me kinderen niet wil aan doen enhet niet durf. Maardezewil en gedachten blijft me achter volgen en komt steeds terug. Toch blijf ik in geluk geloven en hoop ooit iemand tegen te komen dieegt van mij en me kinderen houd en die in mij als persoon geloofd. Ik hoop dat ik ga slagen op deze opleiding en strakseen leuke baan heb. Ik ga door maarom de hoek staad altijd die nare oplossing te wachten.
Datum:
06-12-2010
Naam:
Stephanie
Leeftijd:
25
Provincie:
Zuid-holland

mijn zus

ik wou graag kwijt dat mijn zus.
de neigingen heeft om zelfmoord te plegen.
en dat kan ik echt niet hebben.
ik probeer haar ook daar van af te halen, maar mensen zeggen dat ze beter naar een spygoloog.
kan maar ik weet dat dan het alleen maat erger word

anoniem
Datum:
06-12-2010
Naam:
zusje van mijn zus
Leeftijd:
14
Provincie:
Groningen

ik weet het niet meer

hoi iedereen, eigenlijk beginnen mijn problemen al een tijdje terug, rond mijn 8e werd mn zus uit huis geplaatst vanwege de ziekte bordeline, ze kwam in jeugdgevangenissen terecht en is nooit meer de oude geworden. mijn opa en oma gingen rond diezelfde tijd scheiden. toen ik in de 1e klas kwam ben ik verkracht, in de loop der jaren is het vaker gebeurd, dezelfde jongen, en soms meerdere mensen.. de politie geloofde me niet omdat ik er geen bewijs voor had. ik ben er nooit overheen gekomen, heb er nooit over gepraat & ik kan jongens niet meer op die manier vertrouwen, ik klap dicht en ik begin te huilen. toen ik bijna 17 was gingen mijn ouders scheiden, pap had een ander en dat veranderde ook mijn leven, mn vader woont nu niet eens meer in hetzelfde land. op den duur kreeg mn moeder een andere vriend en nu is ze vaak 2weken weg waarvan 3dagen thuis, en zo gaat het maar door. ik voel me erg eenzaam, maar ik kan ook niet meer met haar leven. en toen werd ik verliefd, totaal onverwacht op 1 van mn beste vrienden. we kregen iets, maar hij heeft mij zoveel pijn gedaan, keer op keer laten zitten, met zijn ex afspreken, en hij zij me elke keer dat hij geen relatie wou, maar toch bleef hij steeds bij me dus ik had elke keer hoop dat het toch nog zou gebeuren. we gingen met een ander stelletje 4dagen naar parijs, de avond voordat we gingen wou di niks meer met me, ik was weer kapot maar in parijs kwam het weer goed, en daar heb ik mn 1e keer vrijwillig seks gehad, met de nodige moeite, de eerste keer moest ik zo hard huilen dat we er maar mee stopte. een week na parijs schreef ik hem een brief met wat hij voor me betekende en een week later dumpte hij me. ik was erachter gekomen dat ik niet het enigste meisje was met wie die bezig was, en ik kan het niet uitleggen, ik was er helemaal kapot van. na 6weken kwam die bij me terug, om me na 3 dagen weer te dumpen, het deed nog meer pijn dan die 1e keer, en een paar dagen daarna hadden we een feest, ik zag hem hand in hand met een meisje, en ik verloor mn zelfbeheersing en ik heb hem in zijn gezicht geslagen, voorderest heb ik geen herinnering meer van die avond, ik weet niet waar ik die nacht geweest ben. later hoorde ik dat ze gezoend hadden, en na een week hadden ze wat. de jongen die tegen mij 5 maanden lang zei dat hij niet toe aan relatie was. ik heb nog nooit zo'n pijn gevoelt, ik hield van hem, zo ontzettend veel. ik heb nu 2maanden geen contact met hem gehad, en ik mis hem zo ontzettend erg, ik zag hem elke dag, ook toen we nog niks hadden. maar de gedachte over hem en zijn nieuwe vriendin maken me gek. ook ben ik bang dat ik bordeline heb, ik heb alles op internet opgezocht, en ik heb bijna alle symptomen. ik weet het allemaal niet meer, ik huil elke dag, en ik wil dit niet meer, ik kan dit niet meer. dit is in het kort mijn verhaal..
Datum:
06-12-2010
Naam:
rox
Leeftijd:
17
Provincie:
Overijssel

doei

ik heb niemand die om me geeft ik kan er nie tegen ik ga binne n week zelfmoord plegen dan zijn me ouders weg ik heb mn touw al hangen me ouders wete er niks van maar ik wou vragen of er iemand ik de buurt van valkenswaardiets te doen heeft binne deze week iets wa ik nooit zal vergete
Datum:
06-12-2010
Naam:
iemand / jongen
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Contrast

Soms zou ik willen dat ik minuten kan veranderen in uren. Soms wil ik de klok sneller laten draaien. Oftewel ik weet niet wat ik wil. Ik wil dood en toch ook niet.
Datum:
05-12-2010
Naam:
Davidje
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

verscheurd

soms lijkt het wel alsof ik mij nooit echt gelukkig heb gevoeld, er zijn periodes dat het goed gaat, maar na die periodes word het weer duidelijk dat de depressies nooit zijn weggeweest en zijn ze weer erg duidelijk aanwezig, het voelt alsof ik geen aansluiting kan vinden in de samnleving, ik kan mij niet voorstellen dat ik later gelukkig getrouwd ben met bijvoorbeeld kinderen, een leuk huis en alles wat daar bij hoort... ik leef in een prachtig appartment in de binnenstad, heb ouders die altijd voor me klaar staan, leuke vrienden, maar ben altijd diep ongelukkig, zonder hun, red ik het niet.. bepaalde periodes gaat alles goed, en doe ik mijn werk met plezier, ga netjes naar school, slaap ik goed, maar dan komt er een slechte periode aan en gebruik ik veel drugs, drink ik enorm veel, zorg ik slecht voor mezelf en scheld ik alles en iedereen uit... op dit moment ben ik net thuis gekomen en weet ik dat er weer zon week aan begint te komen, ik huil enorm veel, ben al aan mn 2e fles wijn begonnen, en weet ik dat ik morgen weer spijbel van school omdat ik te slecht in mijn vel zit...
zelfdoding speelt dan een continue rol in mijn hoofd en denk na over hoe, wanneer, wat, alles.... ik wil van dit gevoel af, maar kan me niet voorstellen om open en eerlijk te zijn naar mensen in mijn omgeving...
hoe kom ik hier vanaf...en kan ik mijn leven leiden op een manier die normaal is, want dat is precies waar ik naar hunker, van iemand kunnen houden, relaties opbouwen, iets wat blijvend is....

kent iemand dit....

Datum:
05-12-2010
Naam:
Elisabeth
Leeftijd:
23
Provincie:
Overijssel

levensdoel

nou kan ik veel vertellen over hoe ik me voel of wat ik mee heb gemaakt. dat ik de pijn niet kan dragen enz. maar dat ga ik niet doen! ik vertel een verhaal over een gesprek.
Op een dag vroeg iemand mij want mij levensdoel was.wat ik toen antwoorden , was zo heftig voor mij.
ik atwoorden:' leven heeft geen doel. in het grote geheel maakt mij bestaan niet uit. ik ben een miertje , die waarneer hij dood gaat de wereld er niet minder erop is. '
waarop deze persoon weer antwoorden:
'wat als het wel wat doet met de wereld?'
ik: 'wat als de wereld vergaat ? dan is er niks meer en dan... wat zou ons dat uitmaken wij zijn er dan ook niet meer.'
de andere persoon kon daarop geen goed argument meer op weer geven. alleen : ' ja je hebt gelijk , leven is doelloos' .
dat is de laaste keer dat ik diegene sprak en zag.


twee maanden geleden besloot een dierbare zijn leven op te geven. hij had een klein briefje met : ik ben maar een mier waar je , je voet opzet.
Datum:
05-12-2010
Naam:
ik
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Genoeg

Ik vraag mij zelfs af hoe ik de moed nog heb om zelfs mijn emailadres nog te publiceren. Genoeg heb ik ervan, van het leven en alles errond,
Als je je eigen leven niet meer leeft, als je geen vrienden hebt, als je gepest wordt, als je eigen familie je uitstoot, als je geen partner hebt, geen kinderen, als je gevolgt wordt door psychiaters die je hersenen laten inslapen, als je je debiel voelt, weet alleen dat ik nog de moed vond het hier neer te schrijven.
Datum:
05-12-2010
Naam:
Debrun K
Leeftijd:
38
Provincie:
België

Ik kan niet verder.

Ik ben ontslagen op mn werk omdat ik de vrouw van de directeur had verkracht. Ik heb toen de directeur het ziekenhuis in geslagen. Toen heeft de politie mij opgepakt en heb ik 2 jaar in de bak gezeten. Nu wordt ik van allemaal verkrachtigen beschuldigt die ik niet eens heb gedaan.Nou hb ik geen zin meeer in mn leven. Ik denk dat zelfmoord de beste optie is en ik heb schijt aan iedereen want ik wil toch dood.
Datum:
05-12-2010
Naam:
Derk
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

zelfmoord

Alles gaat verkeerd bij mij! Mun allerbeste vriendin sterft+ mun opa+mun meme op school gaat et ook heel slecht en het ergste ik vind geen uitweg meer geen nieuw begin liefde loopt totaal verkeerd ik ben dood vanbinnen nu nog vanbuiten :(
Datum:
05-12-2010
Naam:
shauni
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.