Levensverhalen (pagina 457)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

gevoelens

pijn, ik heb zo'n pijn.. ik kan niets meer verdragen en van het minste voel ik me aangevallen of wordt ik verdrietig. Als ik thuis niets te doen heb, begin ik na te denken en plots begin ik te wenen..de tranen blijven maar komen. Ik zet de radio aan en neem een mes..Ik begin te snijden en kan niet stoppen. Zo gaat dat elke keer als ik begin te wenen, dat is zo'n 5 keer per week. De laatste tijd denk ik meer en meer aan zelfdoding. Dan ben ik weg van alles, van m'n gevoelens en onzekerheid. Vrij als een vogel en niemand die commentaar geeft. Ik loop in een groen grasveld en begin te dansen..Ik ben vrij EN gelukkig! Ik heb al twee of drie zelfmoordpogingen achter de rug. Ik praat met CLB, maar volgens haar is dat nie genoeg. Ze zei iets over psychiator en opname om me te helpen. Misschien wil ik wel helemaal niet heholpen worden en gewoon weg gaan. Ofwel wil ik opgenomen worden. Daar heb ik al veel over gelezen, van gehoord en gezien (op koppen xl over zelfdoding) en ik wil er naartoe. Ik wil zelfmoord plegen, maar het moet mislukken, zodat ik als ik in het ziekenhuis lig kan zien wie allemaal van me houdt en wie me komt opzoeken. Dan weet ook iedereen dat ik NIET gelukkig ben en dat het helemaal NIET goed met me gaat. Ik wil weg, ik kan het niet meer aan.
Datum:
16-11-2011
Naam:
Marieke
Leeftijd:
13
Provincie:
België

ik kan niet meer verder

ik ben een meisje van 19 . en ik ben het compleet kwijt ik weet niet meer wat ik kan doen al van kindsaf ben ik een heel ongelukkig kind ik ben de jongste van nog 2 oudere zussen . vroeger moest ik al snel opgroeien mama keek niet naar ons (me ) om ze was altijd ziek of had altijd wel iets later wist ik dat ze manisch depressief is . mama heeft ook al zelfmoord proberen plegen jaren nadien stond mijn papa op punt van scheiden . en had hij een andere vriendin ( en die was de beste vriendin van mijn mama ) ik was nog niet over de scheiding of moest al een nieuwe vrouw aanvaarden in ons huis ik koos voor niemand en dat leverde alleen maar slechte dingen op mama wou niet dat ik een week bij haar was later wou ze me niet meer zien nooit antwoorde ze op mijn sms'jes en telefoontjes nooit antwoorde ze op een brief ik begon met zelfverwonding omdat ik het heel zwaar had thuis ik zag mijn mama niet meer waarvoor gezorgd moest worden ik zag mijn zus niet meer waar ook nog gezorgd moest voor worden (zus met adhd) de nieuwe vrouw (bekende) kwam zomaar in ons gezin met haar 4 kinders - (2 zijn er al uit uis 2 wonen nog bij ons alletwee autischtisch ) later ging ik in begeleiding maar dit levert niet veel op al al die jaren zit ik met zelfdodings gedachten in mijn hoofd sinds een jaar ben ik gestopt met de verwonding en eet ik normaal maar ik wil het nietmeer ik wil niet meer leven het samengesteld gezin loopt zo fout en niemand weet wat er moet gebeuren professionele hulp was ingeschakeled en levert niets op . ik wil niet zo voort ik ben kapot gemaakt ! ik ben op ik wil niet meer voor ik zit thuis alleen , heb weinig vrienden , voel me super slecht . sinds een week of 2 voel ik me weer depressief en slecht en heb ik geen zin meer ik ga in begeleiding maar dit helpt niet ik wil noet terug naar een instelling ik zou graag uit het leven stappen het hoeft voor me niet meer alles loopt fout kanker in de familie , ruzzie 's iedereen leidt er onder ik wil gewoon weg ik weet goed genoeg dat dat niet de oplossing is maar ik hoop dat het me een volgende keer lukt heb al veel geprobeerd maar te vergeefs ik hate mijn leven toen en ik haat het nog meer nu !! ik voel me echt slecht en niemand beseft hoe erg het uit de hand aan het lopen is elke relatie 's gaan slecht ik wou dat het trg goed werd allemaal ..
Datum:
16-11-2011
Naam:
anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
België

wil niet meer verder..

k ben het zat met alles en iedereen moet me altijd aanpassen aan iedereen en doen ze nooit aan mij niemand accepteerd me zoals k ben.. k heb ook nooit echt liefde gehad k ben ook vaak weggelopen omdat k helemaal gek van alles en iedereen werd.. k sta altijd klaar voor iedereen heb k hun nodig kunnen ze niet of ze laten me vallen?? k ben het echt helemaal zat! k wil weg!!
Datum:
16-11-2011
Naam:
nicky
Leeftijd:
18
Provincie:
Overijssel

waarom voel ik me niks

ik heb zo veel verdriet en pijn dat ik soms niet kan ademen menzen zeggen wel ik moet door voor me kinderren en is ook wel zo maar maar ik kan me leven geen plekie geven en de dooit trek me meer dan nog veder in leven van pijn en verdriet en verder te gaan en ik moet eerluk bekennen snaght stees meer naar de dooit want die pijn en verdriet brand eght in me hart en ziel
Datum:
16-11-2011
Naam:
katja
Leeftijd:
45
Provincie:
Gelderland

ongelukkig

Voel me zooooo leeg en de gedachte aan zelfmoord spoken de laatste tijd veel door m'n hoofd. Ga pas naar een psychiater en neem medicatie maar het lijkt niks af te doen. Er is vroeger veel gebeurd, me eenzaam gevoeld en nu nog, geen fijne jeugd gehad,...Heb nu een kindje van 17 maand en een vriend die me niet begrijpt. Als ik m'n meisje niet had was ik er al lang niet meer geweest maar ergens lijkt ze me tegen te houden...alhoewel ik toch graag weg wil uit dit leven. Want wat heeft het nog voor zin? familie is beperkt tot 2 personen. eentje ervan m'n zus, met haar is het contact door omstandigheden verzuurd en m'n mama die zelf sukkelt en vroeger iets gezegd heeft en gedaan wat ze nu probeert goed te maken,...ik kan er gewoon niet meer tegen...en heb geen zin meer in het leven!
Datum:
16-11-2011
Naam:
Angel
Leeftijd:
28
Provincie:
België

pfff uitgeput....

Ja zelfmoord zit altijd in mijn achterhoofd! Als het niet goed met me gaat dan denk ik er elke dag misschien wel meer dan 10 x aan. Het kan niet!! Ik heb 2 kinderen en een vriend. Een vriend die eigenlijk de oorzaak is van mijn verdriet. Maar telkens als ik het probleem neerleg, dan ik er geen begrip. Het probleem wordt omgedraaid en ik ben dan degene die fout zit.

Ik slaap niet, huil elke dag, eet niet goed. En ik ben me er allemaal niet echt goed van bewust hoe ik mezelf kwel. Dit komt omdat ik steeds met het probleem in mijn hoofd zit...en ja dan denk ik weer aan zelfmoord.

Maar ik kan niet mezelf van kant maken. Ik ben er te laf voor en als ik naar mijn twee lieve kids kijk dan kan ik mezelf ook niet van het leven beroven. Als zou ik het alleen willen om zijn aandacht te krijgen, voor een dag maar, zodat hij ziet hoe diep het allemaal zit. Als ik het zou doen dan zou ik er zo een spijt van krijgen achteraf, want dan zou ik zoveel moois missen, en mijn kinderen hebben mij nodig. Ik zelf zou het heel erg vinden om zonder moeder te zijn opgegroeid, dus waarom zou ik het hen aan doen? Omdat ik! verdrietig ben?? Omdat ik het leven niet meer aan kan?? ik Ik Ik Ik IK IK IK. Nee het draait niet meer om mij. Hoe kan ik zo egoistisch zijn om dan maar ook maar 1x pd aan zelfmoord te denken. Dan geef ik mijn kinderen toch niet een goede voorbeeld. In mijn leven moeten zij op de eerste plaats komen ondanks de tegenslagen, ondanks de pijn, niemand heeft me verteld dat het leven makkelijk zou zijn. zelfmoord omdat het even tegenzit, kan niet, en is egoistisch, ik moet denken aan de mensen om me heen en proberen daar hulp uit te halen, al schaam ik me voor mijn gedachtes. Na storm komt zonneschijn!!!! Dat moet wel met twee prachtige kinderen.

Emily
Datum:
16-11-2011
Naam:
Emily
Leeftijd:
26
Provincie:
Zuid-holland

Verloren

Als klein kind tot nu toe heb ik nog niet anders geweten dan miserie. Ik werd als ik 4 jaar oud was geplaatst in een instelling omdat mijn mama geestelijk ziek verklaard was. Een papa heb ik nooit gekend want de oorzaak van de ziekte van mijn mama is omdat mijn papa gestorven is toen ik nog heel jong was... Tot en met mijn 19 jaar heb ik in die instelling gezeten, het was een thuis voor me geworden en soort familie zeg maar... Tot deze afgelopen vakantie ze mij vertelden dat ik er niet meer langer kon verblijven en alleen moest gaan wonen. Ik was er kapot van om te horen dat ze me zo maar uit het niks na al die jaren op straat zetten. Maar ik had sinds juni een leuke jongen leren kennen en het was al een paar maanden mijn liefje hij ging er mij wel doorhelpen dacht ik... In september ging ik dan ook alleen gaan wonen had een kot gevonden en ging verder studeren en mijn liefje was er ook nog altijd om op terug te vallen. Alles ging goed tot over een dikke maand terug ik zag geen toekomst meer in het leven, ik begon me slecht te voelen in mijn vel ik vertelde het ook tegen mijn liefje en hij probeerde me zoveel mogelijk te helpen door er over te praten maar dat ging niet. We hadden als maar meer ruzie en onze relatie liep stuk. Ik was er het hart van in ik kan niet zonder hem leven zijn familie was nu ook wat mijn familie geworden. En hij was de enige waar ik nog op kon terugvallen want familie heb ik nooit gekend en mijn vrienden wil ik daar liever niet mee lastig vallen... Ik denk er al lang aan om zelfmoord te plegen en heb over een paar weken terug zelfs een afscheidsbrief geschreven en ben ik naar de brug gewandeld en heb er zeker een half uur gestaan. Ik heb het uiteindelijk niet gedaan maar ik overweeg het nog dagelijks om het te doen. Ik heb geen fut meer om elke dag op te staan waarom zou ik nu opstaan? Er is toch niemand die op me wacht of me nodig heeft... Ik ben alles zo beu en er is maar 1 uitweg
Datum:
16-11-2011
Naam:
klara
Leeftijd:
19
Provincie:
België

zelfmoord

toen ik 7 was kreeg mn moeder en agressieve vriend die haar in de schulden en aan de drugs heeft geholpen.
ik heb mn zusje en mn moederer proberen te zorgen en te beschremen.
op mijn 11 kreeg mn moeder en psyghose en toen is ze begonnen met mij te mishandelen. op mijn 14 ben ik weg gelopen naar mn vader. mijn vader is agressief en tot nu toe laat hij me in de steek als ik emotioneel in stort ik heb al 2 opleidingen geprobeert en nu mn 3e en is mis gegaan omdat ik me zo onzeker voel. ik heb nu besloten om en jaar aan mezelf te werken zodat ik me goed voel en ff niet denken aan mn opleiding wat ik wil. dat heb ik net verteld aan mn vader en hij zegt dat ik alles wat ik mee heb gemaak gebruik wanneer het mij uit komt en ik ben het zo zat dat ik overal alleen voor sta en ik wil gewoon niet langer meer deze pijn voelen en eenzaamheid
Datum:
15-11-2011
Naam:
amanda
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

ik ben het zat

ik ben het zat omdat alles wat mis gaat op mij wordt verschoven. ik kan het allemaal niet meer aan ik kan het niet meer dragen. het druk word gewoon te veel. alles op lossen gaat niet meer. het is genoeg geweest. ik had het misschien al gedaan maar ik heb twee kinderen en wil ze niet alleen laten. ik zit nu in de behandeling maar het helpt niet. mijn lichaam is te moe om het nog te verdragen. ik ben op helemaal op.
Datum:
15-11-2011
Naam:
murat
Leeftijd:
28
Provincie:
Zuid-holland

ruzie

ik hub al bijna een half jaar ruzie met mij ouders ik kan er gewoon echt net meer tegen ik heb al vaak om op het punt te staan om zelfmoord te plegen omdat ik bij vrienden en mijn vriendin kan zijn waar ik wel gelukkig ben. ik leef nu dit leven voor mijn vrienden en mijn vriendin.
Datum:
14-11-2011
Naam:
vernon
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.