Levensverhalen (pagina 380)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Verlangen naar de

Lieve mensen,

Ik ben een jongen van 25 en ik heb me mijn hele leven eigenlijk al onbegrepen en eenzaam gevoeld.
Zelfmoordgedachtens zijn vanaf mijn twaalfde levensjaar tot op heden niet dagelijkse kost geweest maar hebben wel vaak mijn gedachten "overgenomen".

Mijn verleden heeft mij gemaakt wie ik nu ben, namelijk iemand met : Bindingsangst, verlatingsangst, moeite met vertrouwen van mensen, emotioneel hooggevoelig (HSP), weinig zelfwaarde, etc, en de lijst gaat nog even door.

Geen "echte vrienden", en ook helemaal geen ZIN meer om nieuwe mensen/vrienden/liefde aan te trekken omdat het toch allemaal niet waard is of lijkt.
Ik word keer op keer teleurgesteld door mezelf en door anderen.

Ik wil deze negatieve gevoelens gewoon niet meer voelen en wil het zo graag van me afzetten maar dat lukt gewoonweg niet... Alsof ik gevangen zit in een vicieuze cirkel van negativiteit.

Ik wil dood, maar aan de andere kant ook weer niet... Ik zou dat mijn moeder niet aan kunnen doen, zij heeft immers al genoeg meegemaakt.

Ik ga doorvechten, en ik hoop dat jullie dat ook gaan en blijven doen...

Warme groet,
M







Datum:
11-07-2012
Naam:
M
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

?

mijn broer had mij veel pijn gedaan.En dan doet mijn moeder alsof er niets gebeurtis.Ze lacht er zelf om ik zo een zin om een eind aan mijn leven te maken
Datum:
11-07-2012
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
15
Provincie:
Flevoland

scheiding en daarna?

eerst begon het met scheiding werk weg 28jaar naar de maan 2kinderen die ik nooit meer zie schoon fammilie waar je eigelijk vreemde van ben ,,merk je pas als het uit is eerst denk je heb zoveel gedaan voor hun ze laten me niet vallen mis,,je bent niks meer ,,opeens is alles wat je dee in je leven fout geweest afgebroken word je door dat volk,,je hebt niks meer een huis en een ouwe kop ben nu 49 je beste jaren zijn weg dat merk je opzekerfoto s van vroeger kijk je triest verhaal,,triest leven nu,,ben weer gaan leren haalde diploma,, maar viel weer terug in niks een eindloze leegte in mn hart ,,ik wil hier niet meer zijn ben eigelijk al dood al sinds scheiding 3jaar terug,,ik mis gezins leven ik weet niet hoe verder nu,,ik zie alles zwart en donker alles is teveel ken moeilijk met mensen overweg liefst zit ik thuis alleen ,,vertrouwen is weg mn leven is over zit al tyd te denken om er mee te stoppen en denk niet of het gaat gebeuren maar wanneer ,,dit is geen leven nu,,thuis zitten piekeren..weet niet verder hoe het moet weet wel dat ik langzaam weg zak in niks voel me eige niks ben niks voel me alleen rot en niet meer op zn plaats sommige mensen redden het niet in deze keiharde maatschappy..
Datum:
11-07-2012
Naam:
guusongeluk
Leeftijd:
49
Provincie:
Zuid-holland

het meisje met het mes

Soms wil ik weg van dit leventje hier, weg van de stres me verleden verdriet, ik zweer het ik word gek en geen mens die het ziet.
- het is voor mij 2 jaar geleden als het niet meer is, dat mijn gedachtens over zelfmoord begonnen. Ik ben nu bijna 16 en was toen 13.
Ik ben mezelf in die tijd gaan snijden en dat luchte heel erg op. Dat doe ik dus eigelijk nogsteeds alleen steeds iets dieper en steeds vaker.
Ik ben altijd heel bang om alleen gelaten te worden. Of dat mensen me ergens voor gebruiken.
Soms denk ik had ik toen maar zelfmoord gepleegd, toen ik het nog kon, want nu, nu kan ik het niet. Ik wil een gezin. Maar toen toen kon ik het en ookal gaat het sins een week weer heel veel beter met me door een leuk iemand. Spoken altijd deze gedachtens door me hoofd.
Ik schaam me er niet voor dat ik mezelf snij want dat is wie ik ben. Ik schep er niet over op, ik wil juist niet dat mensen eht zien alleen ik weet wel dat het echt iets van mij is. Dat ik niet zonder kan.
Maar alsjeblieft als je denkt aan zelfmoord, denk goed na, want er is altijd wel iemand, die zonder jou ook niet meer wilt leven.
Datum:
10-07-2012
Naam:
nobody
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

;(

ik snap niet waarom ik er nog ben! iedereen haat me en vindt mij lelijk! ik ben gewoon een mormel die niets op deze wereld te zoeken heeft. ook vergeet iedereen mij ik ben gewoon helemaal niets waard en mijn ouders hebben geen tijd voor mij! ik moet gewoon weg en nooit meer terug komen hoe eerder hoe beter
Datum:
10-07-2012
Naam:
suzanne
Leeftijd:
17
Provincie:
Overijssel

mijn leven in het kort

op mijn derde levensjaar zijn mijn ouders uit elkaar gegaan mijn moeder had destijds een andere man en wij als kinderen moesten met haar mee naar mijn nieuwe stiefvader. hij dronk best wel veel hij sloeg me vaak. en op een dag toen ik 6 was wou ik weer bij mijn vader gaan wonen met veel geweld mocht ik uiteindelijk daar weer gaan wonen. mijn broer en zusjes bleven daar. toen ik 12 was werd mijn vader erg ziek ziekte van kahler heette het. heb een jaar alleen voor mijn vader moeten zorgen zo nu en dan kwam mijn oom langs om te kijken hoe het ging. toen ik op een dag thuis kwam van school zat alleen mijn oom thuis en kwam vertellen dat mijn vader opgenomen was in het ziekenhuis. en ik alleen moest blijven. hij sloeg me op de grond kleedde me uit en kwam over me heen liggen. heb me nog nooit zo vies gevoeld. 3 weken later kwam de politie aan de deur om te vertellen dat mijn vader er niet meer was en of ik na het ziekenhuis kon komen midden in de nacht. hij was er niet meer ik moest weer alleen naar huis terug. niemand die me even op kon vangen. toen de famillie een week later kwamen om me te helpen met de spullen te verwijderen uit het huis. en ze kwamen me vertellen wat is nu jou planning. ik had er nog niet over nagedacht heb toen een jaar op straat geleefd sliep zo nu en dan bij vreemde mensen in een huis omdat het soms nogal koud was buiten. op mijn 15e kreeg ik een vriend die in het begin zo lief was en me alles gaf. daar moest ie later wat voor terug hebben hij bracht me na een sexclub om te gaan werken als prostituee. en natuurlijk wilde ik niet maar ik had niks wilde niet weer op straat wonen en hij sloeg schopte en trok me aan mijn haren erna toe. toen ik zwanger bleek te zijn wat wel van hem was heeft ie mij gedwongen abortus te doen nadat ie een geweer tegen mijn hoofd gelegd had ben ik met hem mee gegaan naar een ziekenhuis om het allemaal te plannen op school zat ik niet meer door hem omdat de leraren mij een bedreiging vonden voor de andere leerlingen omdat hij op school kwam om mensen te bedreigen. ben na 2 jaar door de politie bij mijn moeder en mijn stiefvader gebracht. nu zat ik daar weer. ik zat ff aan de tel. toen mijn stiefvader een bord op mijn hoofd kapot sloeg. en me vertelde dat ik niks waard was en dat die gehoopt had dat ik niet meer bestond. mijn exvriend kwam vaak aan de deur heeft mijn kleine zusje voor een paar dagen ontvoerd om mij terug te krijgen. toen ik aangifte ging doen bij de politie heeft het corps besloten me naar een blijf van mijn lijf huis te sturen ver van friesland weg. heb daar een jaar gezeten was inmiddels 17 geworden en kon naar een kamertrainingstraject. toen dat ineens dicht ging kwam ik weer op straat terrecht en ontmoette ik een andere jongen van 21 jaar. heb een tijdje bij hem en zijn ouders gelogeerd totdat ik een huisje gevonden had. toen ik die gevonden had heb ik het uitgemaakt omdat ik niet meer wist wat ik allemaal moest doen en ben in paniek geraakt. ben tot mijn 18e alleen geweest en kwam een jongen tegen in de kroeg. we hadden het leuk samen alleen kwam hij van best ver uit mijn eigen leefomgeving en hebben we een tijdje gedate. toen ik dacht dat ie me echt leuk vond heb ik verteld dat ik gewerkt had als protituee veranderde hij in mijn ex. en belande weer in sexclubs. heb helemaal niemand meer om me heen geen famillie en 0,0 vrienden ben nu 25 en het gaat nog steeds niet goed met me. ben het gewoon niet waard om weer een normaal leven te krijgen heb een uitkering en veel schulden die ik moet afbetalen omdat mijn ex me overal voor liet opdraaien. allemaal leningen afgesloten via mij. wou echt dat ik niet bestond en lef voor zelfmoord heb ik niet ech.t wel vaak de gedachte ik zit gewoon helemaal op slot isoleer mezelf zodat niemand mij meer kan raken heb genoeg van mensen als je zelfs al niet op je eigen famillie kunt bouwen. wat moet ik doen om mijn leven weer wat meer kleur te geven zonder dat iemand te dichtbij me komt ben echt zo bang geworden om nog te leven en bang voor wat nog gaat komen. ik durf niet meer. hoe kan ik ooit nog iemand vertrouwen en lief hebben niemand heeft mij lief. ben al zo lang alleen zonder famillie of vrienden kerst oud en nieuw mijn verjaardag alles vier ik in mijn eentje met mijn tv. nooit iemand dieeven langs komt om te kijken. al zou ik zelfmoord plegen vinden ze me pas zodra de woningbouw zijn geld niet meer krijgt. dat duurd 6 maanden. daarom heb ik het nooit gedaan. wil niet eenzaam sterven
Datum:
09-07-2012
Naam:
esther
Leeftijd:
25
Provincie:
Friesland

Zie alles niet meer zitten.

Mijn ellende is eigenlijk teveel om op te schrijven. Zal beknopt het proberen. Een vader die 24 jaar geleden is overleden en een hekel aan mij had. Gaf mij de schuld dat hij kanker heeft gekregen. Een huwelijk dat na 15 jaar en 3 kinderen strande, omdat ex partner een jonger vrouwtje veel leuker vond. Een zoon van bijn 36 jaar die ik al bijna 19 jaar niet heb gezien. Weer hertrouwd met een hele lieve man. En nog steeds getrouwd. Nog een zoon die mij niet wil zien. Dit omdat hij na 10 jaar wegging bij zijn vriendin voor een ander. Ik had en heb heel veel moeite met de manier waarop dat is gebeurd en hoe hij zijn ex vriendin heeft behandeld. Ze hebben samen een dochtertje, ons kleinkind dus. Zij is mij alles, maar omdat hij ons niet meer wil zien vindt hij dat we ons kleinkind ook niet meer mogen zien. Gelukkig hebben we nog goed contact met zijn ex partner, dus we zien ons kleinkind nog wel. Maar deze ex partner (37) is zo onzelfstandig en haar moeder beslist alles voor haar. Dus nu ben ik heel bang dat we onze kleindochter ook niet meer zullen zien. Na 9 jaar gewerkt te hebben voor een kantoor, met heel mijn ziel en zaligheid, ontslag gekregen ivm economische crisis. EEn jaar thuis gelopen. Een baan gevonden, maar na het jaarcontract stond ik weer op straat. Werk is er niet te krijgen op mijn leeftijd. Dit is dus een beknopte versie van mijn miserabele leven. Ik voel mij heel schuldig naar mijn echtgenoot toe, omdat we er financieel heel belabberd voor staan. Hij werkt heel hard, maar mijn inkomen is met ongeveer 700 euro netto per maand gedaald. Dit alles is mijn schuld. Ik kan en wil niet meer verder. Ik heb ook nog een dochter waar het contact wel goed mee is. Mijn leven bestaat uit de hele dag achter de computer banen zoeken en in huis zitten. Vandaar mijn wil om een eind aan mijn leven te maken.
Datum:
09-07-2012
Naam:
Bea
Leeftijd:
55
Provincie:
Gelderland

Ik ben op

Ik kan niet meer. Ik heb echt mijn dieptepunt bereikt. Ik wil gewoon niet meer verder.

Ik ben vroeger verwaarloosd door mijn ouders, gepest op school en misbruikt.
Omdat ik niet met deze gevoelens kon omgaan ben ik mezelf gaan beschadigen. Ik zit onder de littekens en zit regelmatig op de HAP om het te laten hechten.
Leven doet zoveel pijn. Ik heb overal pijn van onder tot boven. Ik zit in therapie maar haal hier niet genoeg uit. Ik ben bezig met aanmelding voor een intensievere therapie, maar de verwijsbrief klopte niet, kan aankomende week worden aangepast dan kan het worden opgestuurd en kan het nog wel een aantal maanden duren. Maar ik hou dit niet meer vol, mijn kracht en energie is op. Ik ben zo moe van het vechten al die jaren. Help. :(
Datum:
08-07-2012
Naam:
Onbekend
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

gepest

ik word gepest
ze zeggen
dat ik dood
moet
en ik wil het
ook het begint
steeds opnieuw
Datum:
08-07-2012
Naam:
claire
Leeftijd:
12
Provincie:
Utrecht

Ik zie het echt niet meer zitten. HELP

Ik ben Thomas en ben 15jaar.
Sinds een aantal maanden heb ik ongeveer iedere dag de neiging om zelfmoord te plegen. Wanneer ik 's avonds in men bed lig heb ik meestal huilbuien die ontzettend lang kunnen duren en denk ik er weer aan om zelfmoord te plegen.

Ik woon thuis samen met 1 zus, 1 stiefzus, 1 halfbroer, men vader en men stiefmoeder. Men echte moeder is overleden toen ik 7 was.

Als men ouders niet thuis zijn voel ik me gewoon, heb ik geen last meer en ben ik veel vrolijker. Ook als ik bij vrienden ga etc. voel ik me gewoon. Het is gewoon vanaf dat men ouders thuis, voel ik me weer slecht en wil ik terug dood. Men vader is constant kwaad op me, zegt nooit iets vriendelijk en doet niks anders dan roepen tegen me. Men stiefma, die haat me. Ze haat me omdat haar zoon bij zijn vader is gaan wonen en niet bij haar. Ik kan voor hun nooit iets goed doen.

Op school zijn mijn punten ontzettend verslecht. Terwijl ik vorig jaar 74% had, heb ik nu nog maar 54%. Daarom pakken ze ook alles van me af. Geen computer, geen televisie, geen vrienden die een lagere richting doen op school dan mij. Het is verschrikkelijk.

Men ouders zeggen elke week wel eens dat ik depressief ben en dat ze me naar een psychiater laten gaan en op internaat sturen. Of het waar is, die depressie. Dat zou kunnen. Misschien daarom ook al die zelfmoord neigingen. Wat haat ik mijn leven toch.

Hopelijk kan iemand me helpen, want ik kan het echt niet meer aan en een echte zelfmoordpoging is zeer dichtbij.

Met vriendelijke groeten

Thomas
Datum:
07-07-2012
Naam:
Thomas
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.