Levensverhalen (pagina 324)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zelfmoord!

hallo,
ik ben een meisjes van 14 en denk aan zelfmoord me vriendje heeft het net uit gemaakt ik heb het heel moelijk nu hij was de enige op wie ik kon bouwen ik heb mijn probleem al sinds de zomer vakantie kan iemand me helpen ik ben bang?
Datum:
02-02-2013
Naam:
Paola
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Het leven is saai...

Hey, de laatste tijd voel ik me redlijk depri, aangezien ik zo goed als alles kan voorspellen. Welke mop wanneer door mijn ouders gemaakt wordt of hoe een schooldag verloopt... Het wordt me gewoon allemaal te saai en ik wil iets meer doen dan gewoon elke dag hetzelfde. Ik wil daarom niet per se zelfmoord plegen maar toch een bijna doodervaring meemaken om mss eens tot besef te komen waarom ik eigenlijk leef en wat het nut van het leven is... Ik weet het gewoon soms niet meer zo goed :(
Datum:
02-02-2013
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
België

Vroeg of laat

Hoi beste mensen,

Ik ben een turkse jongeman van 23 jaar en woon nog thuis bij mn ouders. Ik werk parttime en volg een hbo studie in Amsterdam.

Al jarenlang voel ik me eenzaam en alleen. Heb wel vrienden en ook korte relaties gehad maar heb nooit echt iemand gevonden die om mij geeft. Verder heb ik ook een hele goede moeder en mijn zusje en broertje zijn ook geweldig.

Alleen met mn vader kan ik het niet goed vinden, hij praat nooit tegen mij en negeerde mij me hele leven al.
Dat is ook de reden waarom ik altijd zo een stille type ben geweest, ik voelde me altijd alsof ik niets waard was dankzij hem.

Maar de laatste tijd wordt dat gevoel erger en ik weet zeker dat ik vroeg of laat zelfmoord zal plegen. De eenzaamheid helpt ook niet mee want ik heb nooit een vrouw gevonden die om mij geeft. Lijkt net alsof ik voor niks leef. De enige wat mij nog tegenhoudt om zelfmoord te plegen is mn moeder en mijn broertje en zusje.

Ik weet bijna zeker dat ik me 30e verjaardag niet zal halen, vroeg of laat ga ik aan me einde komen. Ik hoop zo mn rust te vinden in deze koude wereld.
Datum:
01-02-2013
Naam:
Aydin
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-holland

vmbo kader

ik heb vandaag te horen gekregen dat ik vmbo kader heb dat is voor mij echt vreselijk maar voor mijn moeder nog erger omdat ik enigs kind ben ze ben denkt ze dat ik dom ben en ze begint de hele tijd er over wat moet ik doen.
Datum:
01-02-2013
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Drenthe

eenzaam

nooit gedacht dat ik hier een verhaal zou schrijven maar moest het even kwijt.
ik heb een moeilijke jeugd gehad ben sexueel en fysiek mishandeld daardoor heb ik een flinke tik gehad hoe ouder ik word hoe meer last ik er van krijg daardoor ben ik ook soms best gesloten en vaak bang om mensen te vertrouwen ik heb dus ook eigenlijk geen echte relatie gehad iest wat ik vreselijk mis
ben nu op een leeftijd dat ik daar echt klaar voor ben maar steeds mislukt het als meisje merken dat ik een rugzak draag en ik trek dit gewoon niet meer hoor vaak dat ik lief ben en dat ik er goed uit zie maar voel me echt leeg en eenzaam
ik zit nu al een tijd in me hoofd om zelfmoord te plegen omdat ik tog geen nut heb hier het enige wat me echt tegenhoud is dat ik me ma niet in de schulden wil steken omdat ik dan begraven moet worden in het buitenland en dat kost behoorlijk wat geld iets wat ze niet heeft ik ben u dus aan het sparen voor mijn eigen begravenis echt bizar :( maar wel waar
ik wil niet meer maar ik durf het gewoon niet ben gewoon helemaal kapot en zit er zwaar doorheen...
Datum:
01-02-2013
Naam:
orlando
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-holland

wat een kloteboel

Ik heb er geen zin meer in en denk dat iedereen beter af is zonder mij.

Ben op de basisschool jarenlang gepest en op de middelbare school ging dit gewoon door. Mijn vader is heel erg in zichzelf gekeerd en is graag alleen. Praat niet over zijn gevoelens niks. Mijn moeder is erg slechthorend aan haar heb ik ook niet veel. Ze begrijpt dingen moeilijk maar toch wil ze er voor me zijn. Nu zitten me ouders in de schulden omdat ik geen baan heb en alles op school fout gaat. Kan de opleidingen niet vol houden en wordt vaak van school gestuurd omdat stages niet willen lukken. En ze verwijt me dat ik niks goed doe. Ik trek het niet meer. Maar ben gewoon bang om mijn gedachten om te zetten maar daden.
Datum:
01-02-2013
Naam:
anoniem
Leeftijd:
22
Provincie:
Gelderland

erg??!! :'(

ik kwam in en winkel werd eruit gezet waarom??? geen idee mar toen elke winkel mogt ik niet in (egt waar) ik snapte het niet uiteindelijkwas het zo dat mensen ons gezin als de raarste zien aleen in vermoming kon ikk erin maar dat ging een keer uit de hand en dus ik schaam me dood DOOD ik uhm wauik zelfmoord plegen ik kom toch niet naar de winkel of school dus
Datum:
31-01-2013
Naam:
alyssa
Leeftijd:
9
Provincie:
Utrecht

Ik weet het niet meer!!

Hallo, mijn naam is Jako. Ik ben op zich een vrolijke, vlotte en fijne vent. Maar er zit een addertj onder het gras. Ik ben een verslaafde. 3 jaar terug ben ik hulp gaan zoeken bij mijn verslaving, ik was zwaar verslaaft aan crack (cocaïne). k ben behandeld hiervoor in Amsterdam (Jellinek) en ben ook tot 2 maal toe voor ongeveer een half jaar naar Schotland (Castle Craig) geweest om de strijd met mijn verslaving aan te gaan. Geweldig, zowel de behandeling alsmede het feit weer samen met anderen e zijn ipv alleen met de drugs. In deze periodes voelde ik mij als herboren. Ik kreeg weer contact met fam. (broer en zus, vader) en dacht mij gelukkig te voelen.

Feit is, dat ik in de periodes van opname, zo ontzettend mijn best deed te verbeteren, en dat dit mij ook ontzettend goed afging. Echter terugkijkend ben ik van de ene poppenkast over gegaan in de volgende. Eerst deed ik mijn best junk te zijn, vervolgens deed ik mijn best dit niet te zijn.

Maar beiden voelen aan als toneelspel. Ik heb steeds het gevoel niet mijzelf te zijn en speel dus ook diverse rollen.

Het ene mom,ent ben ik dfe junk, het ander die lieve broer, zoon, kleinkind.

Drugs gebruik ik niet en je zou denken dat k mij beter voelen zou echter ik flik nog steeds dingen waarvan ik ook niet zou willen n dat ze mij overkomen. Zo heb ik de trouwring van mijn overleden moeder gestolen van mijn zus. Sterker nog, zie ik een kans iets te stelen van je zou ik het doen!!! Is dit wat ik echt wil?? NEEEEE Natuurlijk niet, maar iets in mij doet het toch.


Gevolg: Mijn broer en zus haten mij en ik spreek ze niet meer, mijn vader (verhuist naar Frankrijk) wil wel contact houden maar ik weet mij geen houding te geven. Conclusie: ik ben alleen en zie het leven echt niet meer zitten.
]
Moet ik weer om vergiffenis vragen??? Om het vervolgens na de zoveelste keer weer kapot te maken?? Ik vertrouw mijzelf voor geen meter en wil echt niet met mijzelf verder door het leven. Ik wil weg uit dit leven en weer met mijzelf in harmonie verder gaan. Waarom ik dit typ weet ik niet, het zal mij niet verder helpen echter door dit te typen geeft het toch iets ruimte, weet niet waarom.
Datum:
31-01-2013
Naam:
jako
Leeftijd:
31
Provincie:
Zuid-holland

mijn verhaal

hallo mensen ik wil graag mijn verhaal vertellen het doet echt vreselijk pijn. toen ik nog in groep 8 zat heb ik mijn pols doorgesneden en heb toen in het ziekenhuis gelegen. toen ik daar klaar was moest ik praten met psychologen, dat is echt vreemd met mensen praten die je niet kent maar je wel in een keer moet leren vertrouwen. ik zit onderhand over de helft van de eerste en begin me weer kut te voelen. ik snijd mezelf en krab mezelf. thuis hebben we alleen maar ruzie en schreeuwen we alleen maar tegen elkaar. ik word er gewoon helemaal gek van, als ik gek word begin ik altijd heel erg te trillen en worden mijn handen wit van de aanspanningen. mijn vrienden zijn me aan het vergeten en zelfs mijn beste vriend laat me in de steek. ze weten wel dat ik dit voel maar doen er niks mee. ik schrijf ook dingen op maar voor de rest doe ik er niks mee. ik wil het weer doen echt heel erg graag maar de vorige keer deed het ook al zo'n pijn en lukte het niet.
Datum:
31-01-2013
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
12
Provincie:
Utrecht

/

ik haat het dat mijn zus mij altijd pest ik ben het kots beu en ik ben alleen maar goed om dingen te doen voor haar ze doet altijd alles kapot wat IK nieuw krijg zoals mij nieuwe t-shirt die ik nog maar 1 keer heb aanggedaan is nu na de knoppe ik ben het echt kots beu
Datum:
31-01-2013
Naam:
/
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.