Terechtgekomen hier omdat ik al jaren geen mensen meer zie geen familie heb behalve mijn zoons die echt niks om me geven.
Ik heb een bewogen leven met heel veel verdriet gehad tot nog toe en denk vaak: het is genoeg geweest, je mag uit gaan rusten.
Het zou werkelijk maanden of jaren kunnen duren voor iemand ontdekt dat ik niet meer leef. Ik heb een keer de proef op de som genomen en alleen mijn rekeningen (automatisch) betaald. Na een jaar kwam een vage kennis langs omdat ze toch bij mij in de straat moesten zijn én geld wilden lenen voor benzine ze stonden zonder..
Ik vroeg wat ze gedaan zouden hebben als ik er niet was nadat ik zei dat ik geen geld voor ze had. Had ik ook niet en kreeg nog geld van ze.
Nog steeds trouwens. Dat zijn mijn beste vrienden....
Maar het antwoord was: ik zou over een paar maanden nog eens komen kijken, en ja, ik kan moeilijk je deur intrappen om te kijken of er iets mis is.
Ik weer: zou je politie bellen? Nee, natuurlijk niet, en blijven bellen ook niet.
Een tijd last gehad van een stalker en ze wisten dat ik in paniek raakte van vreemden aan de deur en niet opendoe tenzij ik een afspraak heb.
Ik ben soms bang van mezelf, ik denk zo vaak aan een zelfmoord en ik doe er niemand echt pijn mee..
Maar aan de andere kant zegt een stemmetje luister je hebt misschien nog 30 jaar te leven.
Wie weet hoe mooi die 30 jaar nog kunnen zijn en hoeveel mooie zonsondergangen mis ik dan.
Afgelopen week een docu gezien over de doodstraf in Texas en als een ten dode opgeschreven man zegt: ik heb me erbij neergelegd maar ik hoop toch op uitstel; iedereen sterft ooit een keer en ze zeggen dan: ach, er is vast een mooi leven na de dood, beter dan hier.
Maar ik, zei de veroordeelde, zie niemand rennen om naar dat veel mooiere leven na de dood te komen.
Dan schaam ik me weer even en zou met hem willen ruilen. Zijn familie was er kapot van, je zag zijn moeder en zus huilend bij zijn lichaam staan na voltrekking van de executie.
Lag ik daar maar dacht ik, hij wilde nog zo graag leven, heeft geliefden die pijn hebben en om hem huilen..
Mijn leven is zo leeg en vol zeer traumatische gebeurtenissen dat ik - nu voor het eerst in mijn leven - al jarenlang eigenlijk denk: van mij hoeft het niet meer.
Omdat ik ouder wordt waarschijnlijk, en ondanks dat ik (dat durf ik wel te zeggen) een vriendelijk en zacht mens ben altijd de 'verkeerde' mensen ontmoet (of opzoek?) en het lijkt wel alsof mijn dagen zijn zoals in de nachtmerries waarin ik 's nachts verdwaald en niemand me helpt maar juist heel vijandig tegen me doet.
Gierend van angst en huilend wakker worden om te beseffen dat het een droom was.
Maar wel waargebeurd... altijd. Als ik alles vertel wat er gebeurd is in mijn leven denken mensen dat ik van alles verzin; zoveel ellende kan niemand hebben. Zelfs tegen hulpverleners durf ik niet meer te praten.
Ze denken dat ik sommige dingen verzin, b.v. wat er met me gebeurd is in een ziekenhuis als jong meisje.
Pas als ik het ziekenhuisverslag die ik heb opgevraagd over wat er gebeurd is laat lezen én het verslag van de verpleging én de gegrond verklaarde klacht én de berisping die een van de artsen heeft gehad geloven ze me.
Maar ik kan niet alles zo goed 'bewijzen' en heb er ook geen zin meer in. Ik lieg dat ik geen kinderen heb tegen vreemden omdat ik anders moet gaan vertellen dat ze mijn bloed wel kunnen drinken. Waarom?
Omdat ik ze op de wereld heb gezet. Niet streng genoeg geweest ben vroeger. Te streng kan ook.
Hier laat ik het maar even bij. Het doet me goed dat ik even mijn gedachten kan uiten al is het op papier.
Bedankt voor het lezen.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.