Levensverhalen (pagina 218)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

geen zin om in donker te leven

Ik moest all op me 8jaar leef tijd werken en krijg altijd de schuld over alles en 35jaar later probeer ik van me leven iets temaken maar wil niet ben getrouw heb 5?kinderen 1klein kind me vrouw doe me soms veel vedriet me familie laat me in de steek had vroeger veel geld help iederen nu zit ik moelijk schuld geen huis en dat doe me pijn dat ik niet de goei vader en echtgenoot ben voor hun daarom wil ik soms dood ga kan niet met pijn leven als we soms geen eten heb en niemand die ons wil helpen wat voor vader ben ik. Ik doe zi me best maar is nooit goed voor haar slapen all manden alleen ik hou niet meer vol wil graag hulp maar niemand die naar me wil luister god is me oplossing
Datum:
27-09-2014
Naam:
killer
Leeftijd:
43
Provincie:
Groningen

geen zelfmoord

hey mijn naam is chaand ik ben hindoestaans.als je aan zelfmoord denkt,,verwijder super snel de gedachte,,,het leven is mooi.jij moet genieten en blij zijn,,die mensen die je pijn hebben gedaan krijgen het allemaal dubbel terug,,misschien niet morgen of overmorgen maar wel ooit!! blijf gelukkig en altijd lachen!! het leven is mooi!! en ik raad je het aan PLEASE PLEASE STOP NIET DOEN!!!! :'-)

groetjes :D
Datum:
26-09-2014
Naam:
chaand
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Ik (her)ken mezelf niet meer!

Mijn naam is Remco en ik ben 42 jaar.
Wat mij is overkomen kan ik zelf gewoon niet bevatten. Van nature ben ik een goedlachse, opgewekte kerel die altijd makkelijk door het leven wandelde, maar er is iets gebeurd wat ik zelf niet voor mogelijk had gehouden. Ik ben smoorverliefd op iemand geworden in een hele korte tijd! Samen zijn we veel te hard van stapel gelopen, maar het voelde zo verschrikkelijk goed. Maar na 6 weken gaf ze me te kennen dat ze toch niet smoorverliefd op me was en dat ze tijd nodig had. Ik had haar die tijd zo graag willen geven, maar ik ben zo smoorverliefd op haar dat ik dat niet kon en ben haar vervolgens op een hele vervelende manier gaan stalken. Dit omdat ik niet zonder haar kan! Dit is echt niet de Remco die ik normaal gesproken ben. Maar ze wil helemaal niets meer van me weten en ik kan haar niet loslaten. Het is zo erg dat ik niet meer in staat ben om te werken en ik denk de laatste week echt dagelijks aan zelfmoord. Ik heb altijd gezegd dat ik het niet durf, maar de drang wordt steeds groter en de pijn die ik voel is niet te beschrijven! Ik wil zo niet meer verder. Ik vind mezelf echt compleet gestoord. Hoe kan ik zo van slag zijn en zo verliefd op iemand zijn die ik maar zo kort ken??? De dood lijkt nu voor mij de enige uitweg, maar aan de andere kant is het leven toch fantastisch. Ik schreeuw om hulp, maar mensen begrijpen me niet... Zij begrijpt me ook niet. Waarom heeft ze bij mij de indruk gewekt dat we er samen voor zouden gaan? Ik zou alles voor haar gedaan hebben. Nu ben ik een zielig hoopje mens en wil alleen nog maar rust... De ultieme rust.
Datum:
26-09-2014
Naam:
Remco
Leeftijd:
42
Provincie:
Noord-brabant

voel me niet fijn

Mijn moeder en vader zijn elke dag boos op mij rn mijn vader is dan ook heel boos wand ik doe ook hele maal niks verkeerts mama hijvis zo boos dat hij nu zelgt als je nog een keer iets doet dan moet je naar eeb pleeggezin maar ik heb ook het gevoel dat mijn ouders niet meer van me houden wand mijn zud heeft een vriendin en die heeft een ziektr en mijn zus mag veel meer doen met haar dan ik met mijn vriendinnen en m ijn moeder en vader zeggen ook al dochter tegen haar en tegen mijn zus doen ze nooit boos worden en mij elkedag en daar word ik gewoon heel gek van.
Datum:
25-09-2014
Naam:
irene
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

Leeg

Ongeveer 6 jaar heb ik met een depressie rondgelopen zonder dat iemand het wist. Begin vorig jaar hield ik het niet meer en heb ik het tegen mijn moeder verteld. Ik heb toen nog geen half jaar bij de psychiater gelopen. Voor mijn gevoel hielp praten over mijn gevoelens niet en ben daarmee gestopt. Ik begon me door zelf dingen te ondernemen steeds iets beter te voelen.

Op het moment voel ik me echt niet goed. Ik denk dat ik nooit echt van mijn depressie af ga komen. Voel voornamelijk eenzaam en leeg. Begin weer nare gedachtes te krijgen zodra ik in de buurt van een station kom.. Ook zit ik erover na te denken om verschillende medicijnen te kopen gewoon voor het geval ik echt niet meer wil. Ik wil niet dat mijn ouders dit weten omdat ik ze niet tot last wil zijn. Het tegen vrienden vertellen heeft ook geen zin want ik heb niet echt het gevoel dat het hen enigszins wat uitmaakt.
Datum:
24-09-2014
Naam:
xx
Leeftijd:
18
Provincie:
Gelderland

de pijn

mijn ouders zijn gescheiden en hebben veel recht zaken gehad en ik voelde me altijd wel verdriet over maar toen ik pas tegen me vader heb verteld dat ik niet meer naar heb toekom om de 2 weken werd hij woedend en zij dat ik hulp nodig had en bleeft dat zegen. schrok heel
erg en ik was al een beetje aan de depri kant en ik voelde me hierna vreselijk en moet iedere dag huilen en wil ik gewoon niet meer verder en gewoon de makkelijke weg nemen maar het enige wat me wil voor leven houd is me familie van me moeders kant en me vrienden
Datum:
24-09-2014
Naam:
13girl
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Ik weet het niet meer

Hallo,

Ik ben al een tijdje zwaar depressief en ik snij mezelf ook. Drie vriendinnen weten dat, met één ervan ga ik niet eens om, maar die andere twee zijn mijn beste vriendinnen, soort van. Ik heb geen flauw idee waarom ik zo depressief ben, maar ik weet nog wel waarom ik ben begonnen met snijden. Er was een jongen op facebook (ik had hem al een jaar en we hadden niks gezegt). Tijdens kerst begon hij opeens tegen mij te praten en na een paar maanden vond ik hem wel leuk en hij mij ook, dacht ik (dit klink allemaal heel erg cliché). Hij praatte steeds over andere meisjes tegen mij en dat maakte me heel erg onzeker, want ik werd vroeger ook altijd gepest met dat ik lelijk ben en dat ik grotere borsten had dan de rest en ik heb nu anorexia en boulimia. Maar ik kende die jongen dus eigenlijk niet in et echt. Het is eigenlijk zoeits van catfish en het heeft me helemaal gebroken. Want een aantal maanden geleden had hij z'n facebook verwijderd toen ik terug kwam van vakantie, na koningsdag.
Alle andere jongens die ik ooit leuk heb gevonden hebben mij nooit leuk gevonden en vroeger werd ik altijd mishandeld door mijn ouders, heel af en toe nog steeds. Ik weet helemaal niet hoe het is om je geliefd te voelen, want het lijkt of mijn 'vrienden' helemaal niks om mij geven en als ik ze nodig heb zijn ze er niet.
Ik heb vorige week nog een overdosis genomen en toen werd ik heel erg moe en ging ik om half 9 slapen. Ik werd rond 1 uur plotseling wakker en het voelde echt alsof ik dood ging, dus ik bleef lekker liggen en viel weer in slaap. Uiteindelijk werd ik de volgende ochtend wakker en had ik 'Teambouldingsdag' voor havo 4. Ik zat dus met allemaal mensen die ik niet kende in een groepje en omdat ik zo onzeker ben, ben ik ook heel erg verlegen en praat ik niet zo gauw met iemand. Dus het was echt een kut dag en volgensmij zag iedereen mijn pols, waar ik een dag ervoor op had gesneden, doordat mijn mouw omlaag zakte bij het schieten.
Elke avond lig ik in mijn bed te huilen en ik heb echt genoeg van alles en iedereen. Als ik dood ben, dan zal niemand mij missen en ik heb dan eindelijk alle rust.
Datum:
24-09-2014
Naam:
ikkeeeeee
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Zelfmoord gedachten

Ik ben een vrouw van 43. Uit een geschift nest. Heb mijn leven op orde, leef goed qua werk en opleiding. Geen contact met mijn familie, ze zijn te belastend voor me. Sinds mijn 21e 4 relaties gehad (langdurige) en de vierde speelt nu. Alles is ok maar het leven kost me zoveel moeite om staande te blijven en intact te blijven. Op alleen zijnde momenten drink ik, om mijzelf te verdoven en niet te hoeven voelen hoeveel energie het me kost om normaal te zijn. Mijn huidige relatie is heel fijn , warm en liefdevol, echt daar ligt het niet aan. Maar de energie die het me kost om normaal te zijn en te doen is inmens. Nogmaals ik heb een goede baan, lieve collega's een mooie man. Geen kinderen, durfde ik nooit aan. En toch voelt mijn leven als een struggle. Ik zou wel eeuwige rust willen....
Datum:
24-09-2014
Naam:
Sjaan
Leeftijd:
43
Provincie:
Zuid-holland

Pesten.

Ik word constant gepest door mijn zus, gewoon elke dag 24/7. Ze zegt dat ik dik ben, lelijk ben, dat me adem stinkt dat ik " te " zwart ben. Elke nacht huil ik gewoon, niemand heeft t door. Me moeder zegt er altijd iets van maar het heeft geen zin. Ze heeft al het limiet bereikt dat ik gewoon echt zelfmoord wil plegen, ze laat me voelen dat ik het niet waard ben. Dat gaat ook echt niet meer veranderen. Ik heb overwogen me op te hangen maar dat deed ik niet.. Ik deed het voor me moeder, vriendin, de mensen die van mij houden. Op een gegeven moment ben ik mezelf echt gaan haten, ik deed alsof ik altijd vrolijk was.. Maar nu. Nu kap ik ermee, ik ga helemaal niet meer vrolijk doen. Ik blijf gewoon weer depressief. Heb ook overwogen om me te snijden, maar dat deed ik ook niet voordat me moeder het zou ontdekken. Soms wil ik gewoon echt niet leven. Ik heb echt een kut leven, in een jonge leeftijd. Ik haat mezelf.
Datum:
23-09-2014
Naam:
Lakeesha
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

falen

al 4 jaar ben ik depressief, al een aantal keer heb ik hulp gezocht maar nooit word ik serieus genomen. ik ben eenzaam en ik snap niet waarom, zoveel plekken waar ik naartoe kan gaan, maar niet doe omdat ik het gevoel heb dat ik niet welkom ben, ook niet na een uitnodiging. waarom zou iemand met mij om willen gaan? ik ben dom en saai, goed met iemand praten kan ik niet. de dingen waar ik goed in ben ben ik ook niet goed in. ik kan niet houden van en niemand kan van mij houden.
falen falen falen dat is het enige wat ik kan.
Datum:
23-09-2014
Naam:
L
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.