Levensverhalen (pagina 216)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

En nu ??

Leven met ADHD is niet makkelijk... Zeker niet als je partner het ook heeft en allebei je kinderen ook... Op de een of andere manier drukt alle verantwoordelijkheid altijd op mijn schouders.. Beide een zwaar verslavings verleden. Ikzelf kan nog steeds niet zonder alcohol of wiet. Medicijnen worden niet vergoed en ik kan geen 150 eu in de maand missen om ze zelf te betalen.. Over het algemeen gaat het best redelijk. Al heb ik totaal geen doel in me leven.. Ben afgekeurd voor me werk en het werk waar ik voor goedgekeurd ben is te simpel voor mijn intelligentie... Heb de hele dag niks te doen. Heb geen vrienden meer die heb ik op moeten geven door mijn partner zijn cocaïne verslaving. Hij heeft wel medicatie.. Zijn ouders betalen dat.. Ikzelf voel me te trots om om hulp te vragen, ik heb dat een paar keer gedaan maar meestal is de koffielanden voor de hulpverleners belangrijker dan mijn issues... Heb 3 vriendjes gehad met een drugs verslaving. Ben getrouwd geweest met een narcist.me moeder heeft borderline en me vader is contact gestoord... Vandaag had ik het moeilijk, me vriend werkt 6 dagen oer week en ik zit altijd alleen met die kinderen.. Ik wilde gewoon ff rust.. Dit heeft geconsulteerd in het feit dat me vriend zijn hersens eruit zit te snuiven en ik wederom thuis zit met 2 kinderen... Heb alles voor hem opgegeven in de hoop dat ik met hem oud zou worden en mijn leed van ADHD met hem kon delen... Helaas... Ik sta er weer alleen voor. Hij heeft nu lol met wildvreemde mensen die ik heb leren kennen door mijn vrijwilligers werk bij de dieren bescherming.. Ik heb 6 pit puppy's hun moeder en een kat bij hun weg laten halen en me steun en toeverlaat zit zijn kk hersens vol te snuiven na 3 jaar clean te zijn geweest..me ouders geven altijd mij de schuld.. Ze begrijpen me niet. Ik zal me kinderen nooit alleen laten.. Zeker niet met hun vaders... Maar ik wil zelf zo vreselijk graag een stukje geluk in me leven maar wat ik ook doe... Ik vind het niet..
Datum:
18-10-2014
Naam:
Talim
Leeftijd:
33
Provincie:
Zuid-holland

jaloezie en depressie

Ik ben Suzan, een meisje van 14 jaar. Ik zit in de derde klas van het gymnasium. Vanaf mijn dertiende stel ik mezelf vragen. Je kent ze vast wel. ''Wat zijn nou eigenlijk mijn talenten?Wat is eigenlijk mijn doel in het leven? Waarom leef ik eigenlijk?'' Vooral op momenten dat ik niks te doen heb is hier sprake van. Mijn gedachten luiden dan vaak:
''Er is vast een reden voor dat ik hier zit. Niks aan het doen. Het komt vast doordat ik geen passies heb, die ik kan uitoefenen. Geen vrienden heb, waarmee ik wat kan doen. Niks.''
Nu denken jullie vast dat ik denk aan zelfmoord. Dat is ook wel zo: ik denk soms aan het idee van zelfmoord en hoe het leven er zonder mij uit zou zien. Maar echt zelfmoord plegen, dat is iets waarvan ik nu denk dat ik het nooit ga doen. Ook hierover heb ik nagedacht: ''Zelfs dat durf ik niet. Zelfs het opgeven durf ik niet.''
Ik weet niet wat ik moet doen. Ik weet niet waarom ik leef, terwijl ik tegelijkertijd nooit zelfmoord zou plegen.
Dit is mijn verhaal, voorlopig.
Datum:
17-10-2014
Naam:
Suzan
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

hopeloos

Na drie jaar van strijd op alle fronten ben ik op, leeg failliet en kom ik op straat te staan. Dagelijks vraag ik mij af waarom ik alle denkbare shit over mij heen gekregen heb en waarom ik niet bij machte ben geweest om mij daar tegen te verweren. Het is te omvangrijk om het allemaal op te noemen; scheiding, onterving, geen werk en nu geen euro en geen woning meer. ik ben kapot en wil eruit stappen
Datum:
17-10-2014
Naam:
frank
Leeftijd:
55
Provincie:
Noord-holland

helemaal normaal

Ik ben een normale jongen van 17 heb geen gescheiden ouders of wat een aantal goeie vrienden. Maar toch voel ik me al een jaar heel slecht. Het gevoel van het hoeft niet meer wordt steeds erger en als ik een keer me heel slecht voel zal ik een poging doen. Ik weet dat ik veel mensen pijn zal doen maar wat is dan erger andere mensen pijn doen of mezelf verlossen van alle pijn
Datum:
17-10-2014
Naam:
niet bekend
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

afgenomen kleinkinderen veel uren intensieve zorg

grote inzet voor resultaten en goed best doen , altijd mislukking , op werk ,relatie , liefde naar eigen kinderen , heb 2 kinderen een zoon van 39 jaar en dochter van 36 jaar zij heeft 2 kinderen en narsist als man. voor de kleinzoons van 11 en 7 jaar heb ik veel uren van af hun geboorte gezorgd vader is jaloers op liefde tussen kleinkinderen en mij, nu is contact tussen mij en kleinkinderen verbroken .de kleinzoons worden geestelijk mishandelt Door vader waar ik niks aan kan doen
weer doorzettingsvermogen en geen resultaat zoals op vaste baan en andere gebeurtenissen. buitenstaanders lachen me uit beter als ik er niet meer ben .weer niet goed hoe einde aan leven te maken ..ik denk dat ik te laf ben. . om het te doen . Met pillen durf ik wel al mislukte poging gedaan weer mislukte actie in mijn leven .ik voel me heel zwak en laf dat ik allen uit het leven wil stappen Door middel van tabletten
hij zwak ben ik geen wonder dat ik geen goede resultaten bereik in mijn leven
Datum:
16-10-2014
Naam:
charmed
Leeftijd:
57
Provincie:
Limburg

Verliezende

Ik ben een vrouw van 39 jaar, voel veel pijn over het leven. Van kindsafaan depressief en somber. Een leven vol negatieve ervaringen. Onveilig gehecht aan mijn ouders, twee zelfmoorden in mijn familie, vroeg overlijden in mijn familie, alleen maar leed. Als dit het leven is dan ga ik liever. Heb op jonge leeftijd hersenletsel meegemaakt. Veel onder invloed daarvan mislukt. Relaties, vriendschappen. Leef in een isolement. Zo veel geprobeerd om gelukkig te worden. Zelfacceptatie de belangrijkste. Kan me niet goed uitdrukken, niet zoals het in mijn hoofd zit. Het komt er niet goed uit. Uiterlijk verraad niets, veel onbegrip over deze onzichtbare handicap. Ben snel vermoeid door een leven dat zo moeilijk te leven is. Heb er genoeg van. Waar zou ik mijn best nog voor doen. Waarom? Wachten tot de dood komt en er toch een einde aan maakt? Nutteloos is dit alles. Depressies die komen en gaan. Gedachten aan het einde die het lichter maken. Geen pijn, geen lijden meer. Maar ben bang. Bang voor straf. Bang dat er straf volgt als ik mezelf wat aan doe. Ik kan niet ontkennen dat ik de gedachten niet heb. Ik heb ze. Zit al in dat proces. Voel me onbegrepen en verliezende van deze wanhoop. De tijd zal het leren.
Datum:
15-10-2014
Naam:
Verliezende
Leeftijd:
39
Provincie:
Anders

De pijn wordt me teveel

Ik ben een man van 51 , was 30 jaar samen met me ex heb 2 kinderen die ik nu al 5 jaar niet meer zie en lukt mij niet op wat voor manier dan ook om contact met ze te krijgen. Geen reacties op kaartjes app sms of telefoon en ik kan je zeggen daar ga ik kapot aan.
Mijn ex heeft mij de laatste jaren van het huwelijk dusdanig geestelijk gemanipuleerd heeft , en gekleineerd dat ik mij eigen waardeloos voel.
Ik blijf mij al jaren afvragen het waarom ??
En dat ben ik zo zat. De pijn en verdriet dat ik vergaande ideeën heb om er maar tussen uit te stappen. Dan ben ik tenminste van me pijn en verdriet af
Datum:
12-10-2014
Naam:
Marco
Leeftijd:
51
Provincie:
Noord-holland

zelfmoord

het leven zit vol verassingen leuke en minder leuke als alleenstaande ouder is het niet makkelijk ze denken dat alles op rolletjes loopt instanties school je werk echt niet er word steeds minder na mensen geluisterd waardoor je je sneller eenzaam voelt met alles je komt niet zomaar aan die gedachte zelfmoord elk mens heeft liefde nodig het maakt niet uit in wat werk gezin aandacht en liefde word steeds moeilijker op alle vlakken mensen moeten teveel in deze maatschappij de druk word steeds hoger iedereen moet steeds perfecter worden kwa uiterlijk en leren kijk maar na de kinderen ze leggen de lat steeds hoger met alles dat hou je niet vol vermoeidheid en zware druk stress weinig tijd voorelkaar daardoor krijg je problemen wat logies is de regering luistert totaal niet je word nergens serieus genomen bij heel veel dingen lief zijn voor elkaar en wat aandacht aan elkaar geven zou de wereld al een stuk verbeteren gezinnen die zelfmoord plegen gebeurd niet zomaar die mensen kunnen de druk niet meer aan moet veel te veel overleven moet je in deze tijd al die dingen bij elkaar je werk kan veel stress geven want alles moet perfect zonder fouten de druk zit op alle kanten waardoor mensen er niet meer uit komen niemand pleegt zomaar zelfmoord vroeger hadden de mensen maar de tijd was ook anders meer tijd en aandacht begrip voor elkaar liefde heet dat dat is nu ver te zoeken.
Datum:
11-10-2014
Naam:
marga
Leeftijd:
54
Provincie:
Noord-holland

.. It won't stop

Ik ben nu al 1,5 jaar depressief.. en ik heb mezelf ook vele malen gesneden.. ookal is dat nu alweer een jaar geleden.
Ik ben ermee gestopt omdat het geen zin voor mij heeft en omdat het toch niks oplost.
Het ging de laatste tijd wel weer wat beter met me ookal denk ik nog elke dag aan zelfmoord.
Op dit moment word alles alleen maar erger, stress door vrienden, examens en ik word ook (waarschijnlijk) ontslagen op mijn werk waar ik ontzettend door baal.. het lijk nooit alsof ik iets goed kan doen
Ik ben gewoon een mislukkeling
Datum:
11-10-2014
Naam:
Anoniem..
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

Eindelijk rust en vrijheid??

Ik zie het leven echt niet meer zitten.... stuk voor stuk zijn er vriendinnen die mij laten vallen of waarmee het contact "verwaterd"... Verder heb ik zoveel meegemaakt daar wordt niemand happy van en zal ik zelfs mijn grootste vijand nog niet toewensen... Laat ik het zo zeggen, waarom zou ik hier nog blijven? Ik heb niks meer om voor te leven.. Ik doe iedereen verdriet met mijn bestaan en mensen hebben alleen maar last van me... Ik weet het iedereen zegt altijd in een slechte periode "het wordt beter!" Maar zou dat ook voor mij gelden? Ik merk er anders niks van... Het gaat al een jaar of 4 slecht met me en dat ik rondloop met deze gevoelens, ik snap nog steeds niet hoe ik dat vol heb kunnen houden en vol houd... Ik wil rust en vrijheid en volgens mij is daar maar 1 oplossing voor... ja inderdaad je raad het al.... nu alleen nog de moed bij elkaar schrapen en wachten op het goede moment...
Datum:
09-10-2014
Naam:
Bloem
Leeftijd:
17
Provincie:
Groningen

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.