Levensverhalen (pagina 1778)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

rot!

ik heet femke,soms zie ik het leven niet meer zitten dan denk ik aan zelfmoord plegen maar ik wil het niet.Omdat ik heel veel familie heb en ik wil hun geen pijn en verdriet doen.mijn broer en broertje haten me ze.Ze schelden me helemaal verrot en ik krijg altijd op de kop.
Datum:
07-01-2006
Naam:
femke
Leeftijd:
11
Provincie:
Overijssel

te veel meegemaakt

heb veel momenten dat ik er niet meer wil zijn,maar ik vind het moeilijk om er zo uit het leven te stappen.
ik zit hier heel erg mee.ben bordeliner!!!!!bah heb er niet zelf om gevraagt,maar ben er niet gelukkig mee.
ik weet niet hoe ik normaal kan leven doe er al alles aan.helpppppppppp
Datum:
07-01-2006
Naam:
francina
Leeftijd:
36
Provincie:
Utrecht

ik snij nu drie maandjes

hallo ik ben daphne ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen vind het erg moeilijk om er over te schrijven. ik snij me zelf nu drie maanden. ik heb een hele liefe vriend dat ishet niet. het zijn me ouders die steeds zeggen dat ik niet goed ben en dat ze me liever niet hadden gehad. ik werk sins kord 40 uur in de week in de tuinbouw, maar omdat het winter is worden de dagen korter. en nu zegt me vader dat ik me werk niet goed doe en dat ik daarom zo vroeg thuis ben. ik wil zo graag stoppen met snijden, ik snij nu in me arm en in me been, het probleem nu is dat ik niet meer kan stoppen, ik denk ook vaak aan zelfmoord weet het gewoon alleemaal niet meer. ik weet niet ens wie ik ben, en dat gevoel is zo rot me vriend vraag wel eens van waarom snij je nou maar ik denk dat mensen die niet snijden me nie zullen begrijpen.
Datum:
07-01-2006
Naam:
daphne
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

.....

ik zit eigenlijk vol verdriet maar waarom dat weet k zelf eigenlijk ook niet.Ik vind mezelf lelijk en stom, als k der over wil praten met vriendinnen worden ze allemaal kwaat en dat begrijp k ook best wel.Ik voel me zeer vaak klote omdat k echt denk dat k toch geen toekomst zal krijgen en omdat het nou toch allemaal al kut gaat wil k eigenlijk ook niet wachten op de dood.Dat word te veel pijn en verdriet en dat kan k allemaal niet aan.
IK wil opzich best graag zelfmoord plegen maar der is altijd iets dat me tegen houd, en op somige momenten ben k daar ook wel blij om.
Datum:
06-01-2006
Naam:
maartje
Leeftijd:
16
Provincie:
Groningen

Zelfmoord

Ik wil zelfmoord plegen omdat mijn ouders altijd boos op me zijn omdat ik alles verkeerd doe daarom zit ik vaak te huilen en weet ik niet wat het nog voor zin heeft om te leven.
Datum:
06-01-2006
Naam:
...
Leeftijd:
12
Provincie:
Overijssel

Zelfmoord

ik ben pas 12 maar heb al veel meegemaakt waardoor ik nu zwaar deppressief ben geworden ik zie niks meer zitten spijbel vaak van school om te gaan roken bij de skatebaan mijn leven is vergald en ik wil er een einde aan maken ik heb het al een paar keer geprobeerd maar telkens mislukte het maar ik ga er binnenkort ook eeen einde aan maken elke nacht snijd ik in me polsen tot het bloed eruit druipt en dan kijk ik naar buiten en denk ik waarom is mijn leven zo vergald? niemand begrijpt me en ik heb al zo vaak hulp gezicht maar niets help :(
Datum:
06-01-2006
Naam:
Deppresief meisje
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

All diie sjiit

iik ben een meisje van 14 jaar.! ik denk vaak aan zelfmoord. ik heb problemen thuis ik word geslagen. en me ouders seggen da ik nuteloos ben. en iC loop nu bij de jeugdsorg het helpt wel. Me ouders gaan me betr begrijpen, maar op school word ik ook nog gespest voor hOer en so..!! Daarom denk ikl vaak aan selfmoord. ik heb ut gvoel da ik nuteloos ben ik heb vaak rusie..!! met kindern van mijn school..!! maare ik weet dat ut goed komt ,,!! Ooit..*zucht*
Datum:
06-01-2006
Naam:
LOttee
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

niks

sinds een paar dagen ben ik gewoon uitgeput, ik wil niks meer. ik wil gewoon weg en niks. klinkt raar maar voor mij is niks de dood. ik zit op een internaat en ik haat het daar. ik heb altijd ruzie met mijn ouders, ik ben aan de drugs, en ik stel iedereen teleur. ik ben op.... ik heb al zoveel fouten gemaakt, ik ben opgebrand, ik voel me slap en kan niet meer goed denken. aan de andere kant wil ik mijn ouders geen verdriet doen en mijn zus ook niet. maar zo wil ik ook niet verder, jammer dat er niet voor alles een oplossing is....
Datum:
06-01-2006
Naam:
doet er niet toe
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

Het gaat maar door en door

Hallo, wij zijn Marlies en de rest en lijden aan DIS (dat is een nieuwe naam voor MPS). We lopen al jaren mee in de psychiatrische molen en houden het niet meer vol. Steeds weer ergens de moed vandaan halen door te gaan en te gaan voor de behandeling. Maar we kunnen het niet meer. Zeker nu niet, nu alles zo veranderd in 2006. De meeste nieuwe regels, wetten en veranderingen pakken zeer nadeling uit voor mensen zoals wij, in de wajong, geen werk, geld of sociaal vangnet. Vandaag weer een brief op de mat, de woningbouw wordt omgegooid, wat inhoudt dat iemand die van mijn leeftijd of ouder is en die net veilig bij paps en mams vandaan komt met misschien ook wel een fijne bankrekening en goede baan voorrang kirjgt op ons, terwijl wij al jaren vechten vanuit dit kleine hoken uit het ouderlijk huis moesten vluchten. Jarenlang wachten en betalen tot je eindelijk bovenaan de lijst komt schaffen ze de lijst af. Dit is maar een voorbeeld. Wij zijn er niet als enige de dupe van. Zoveel mensen gaan kapot door dit kabinet en al haar onzin. Wij kunnen het niet meer. Wij kunnen niet meer incasseren. Het is op. Ons hele leven lang hebben we angst gekend, van het misbruik, de geestelijke molestaties en indoctrinaties thuis (daarom ook de ontwikkeling van alters). Waarom worden we dan gestrafd met nog meer ellende. Hebben we dan nog geen ellende genoeg? Waarom is het zo dat de mensen die het moeilijk hebben het nu nog moeilijker worden gemaakt? Proberen ze ons soort uit te roeien ofzo? Nou het is ze gelukt. Wij gaan eruit. Het spijt ons zo verschrikkkelijk voor de mensen waarvan wij houden en die ons hebben gesteund. Want eerlijk is eerlijk, dat is tot nu toe onze redding geweest, al die lieve mensen. Wij gaan. Geen pijn meer, herbelevingen, opnames, isoleercellen, politiecellen, vernedering en schaamte. Geen verdriet meer.
Datum:
06-01-2006
Naam:
Marlies
Leeftijd:
24
Provincie:
Zuid-holland

Het gaat niet meer

Ik ben 16 jaar oud. heb al vele keren geprobeerd mezelf te doden.. het begon eigenlijk allemaal toen ik 6 jaar oud was. Mijn ouders gingen scheiden omdat mijn vader homo-seksueel bleek te zijn. Hij kreeg de ene vriend na de andere. Ik vond het vreselijk om mijn ouders uit elkaar te zien. Ik woonde bij mijn moeder en mocht om de week een weekendje naar mijn vader. Ik vond het daar zo geweldig!! altijd als ik weer naar huis moest was ik verdrietig! ik zat uren te huilen op de w.c. of op een andere plek waar niemand mij kon zien. Je zou wel denken... is dat nou een reden om zelfmoord te plegen.. nou ik zou er goed vanaf komen als het hierbij bleef!! Toen ik 12 jaar oud was mocht ik kiezen of ik bij mijn vader of bij mijn moeder wou wonen. Ik koos voor mijn vader. Die heeft me eigenlijk plat gezegd omgekocht. Hij beloofde me alles.. veel zakgeld enz. enz. alles wat een 12 jarig jochie leuk vind. Maar al snel bleek dat het vreselijk moeilijk was om bij 2 homo's in huis te wonen (mijn vader was ondertussen getrouwd met een andere vent) Ik kwam erachter dat mijn vader eigenlijk alleen een vriend van me was. Omdat ik best dik ben had ik veel last van emotie. Op mijn 13de kwam ik erachter dat ikzelf ook homo was. Ik vond het vreselijk. Maar ik kon er niets aan doen. Ik haatte mezelf zo. Hier begonnen mijn zelfmoordneigingen al. Maar op mijn 15de had ik met mijn homo-seksualteit vrede gesloten... Ik had 3 jaar bij mijn vader gewoond. Ik vond het 3 vreselijke jaren vooral omdat ik nogal met mezelf in de knoop lag. Maar ook omdat mijn vader zijn man ons eigenlijk een beetje kleineerde. Ik moest elke avond aanzien hoe mijn vader uitgescholden werd en regelmatig geslagen en geschopt werd. Ik vond het zo vreselijk om te zien. maar ik durfde simpelweg niets te beginnen. Ik heb het 3 jaar aangezien. Toen was de maat vol. Na een enorme ruzie. Ben ik van huis weggelopen. en weer naar mijn moeder verhuisd. Mijn moeder was dolblij en sinds ik bij mijn moeder woon zijn er zoveel dingen veranderd. Ik ben in aanraking gekomen met het geloof via 2 jongens die ik al kon van de weekendjes dat ik bij mijn moeder ging logeren. Die avond raakte me en ik besloot me er verder in te verdiepen. Ben ook uiteindelijk tot geloof gekomen. Ik werd populair en had veel vrienden. Het was zelfs zo dat ik weer oog kreeg voor meiden. Ik denk dat het een soort van fase was want ik ben nu weer vol hetero!! Ik wil jullie absoluut niet zeggen dat als je gelooft dat alles beter word. nee.... Voor mij is alles veranderd. Mijn plannen zijn weg. Ik heb 2 leuke banen. Werk zelfs nog als hobbie op een radio-station als presentator.. In mijn verhaal zit eigenlijk een boodschap. Zelfmoord is niet de enige uitweg. Er zijn meer oplossingen. Veel praten helpt. En als je het echt niet meer ziet zitten denk dan eens dat er misschien wel een man is die zich WEL om je bekommerd!! Ik vind het ook erg fijn om met mensen te praten die ook zelfmoordneigingen hebben of hadden. Heel misschien is ook praten voor jou de oplossing!! Zoek iemand die je kan vertrouwen en vertel hem of haar wat er door je heen gaat. Zoek iemand die gewoon naar je wil luisteren. Ik weet dat het moeilijk is maar onthoud!!
ZELFMOORD IS EEN PERMANENTE OPLOSSING VOOR EEN TIJDELIJK PROBLEEM!!!
Zit je eens omhoog... denk dan eens terug aan dit verhaal.
JIJ BENT STERK!!!

JIJ KUNT DEZE GEDACHTES OOK UITBANNEN UIT JE LEVEN!!!!

JIJ BENT DE BAAS OVER JE EIGEN LEVEN!!

en ik wil echt geen docter phill zijn ofzo.. maar ik weet hoe moeilijk het is en ik weet ook hoe diep dit soort dingen kunnen zitten. Ik help graag mensen. Misschien heb je er iets aan. Misschien heb je er helemaal niets aan en dan scroll je door naar het volgende verhaaltje.

nou mensen ik wens jullie alle sterkte van de wereld. Onthoud dat er ALTIJD iemand is die om je geeft. Of dat nou een persoon uit je directe omgeving is of een god in de hemel! het maakt niet uit er is ALTIJD iemand!

STERKTE!
(GOD BLESS YOU)
Datum:
05-01-2006
Naam:
Ernst-Jan
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.