Levensverhalen (pagina 1778)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

All diie sjiit

iik ben een meisje van 14 jaar.! ik denk vaak aan zelfmoord. ik heb problemen thuis ik word geslagen. en me ouders seggen da ik nuteloos ben. en iC loop nu bij de jeugdsorg het helpt wel. Me ouders gaan me betr begrijpen, maar op school word ik ook nog gespest voor hOer en so..!! Daarom denk ikl vaak aan selfmoord. ik heb ut gvoel da ik nuteloos ben ik heb vaak rusie..!! met kindern van mijn school..!! maare ik weet dat ut goed komt ,,!! Ooit..*zucht*
Datum:
06-01-2006
Naam:
LOttee
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

niks

sinds een paar dagen ben ik gewoon uitgeput, ik wil niks meer. ik wil gewoon weg en niks. klinkt raar maar voor mij is niks de dood. ik zit op een internaat en ik haat het daar. ik heb altijd ruzie met mijn ouders, ik ben aan de drugs, en ik stel iedereen teleur. ik ben op.... ik heb al zoveel fouten gemaakt, ik ben opgebrand, ik voel me slap en kan niet meer goed denken. aan de andere kant wil ik mijn ouders geen verdriet doen en mijn zus ook niet. maar zo wil ik ook niet verder, jammer dat er niet voor alles een oplossing is....
Datum:
06-01-2006
Naam:
doet er niet toe
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

Het gaat maar door en door

Hallo, wij zijn Marlies en de rest en lijden aan DIS (dat is een nieuwe naam voor MPS). We lopen al jaren mee in de psychiatrische molen en houden het niet meer vol. Steeds weer ergens de moed vandaan halen door te gaan en te gaan voor de behandeling. Maar we kunnen het niet meer. Zeker nu niet, nu alles zo veranderd in 2006. De meeste nieuwe regels, wetten en veranderingen pakken zeer nadeling uit voor mensen zoals wij, in de wajong, geen werk, geld of sociaal vangnet. Vandaag weer een brief op de mat, de woningbouw wordt omgegooid, wat inhoudt dat iemand die van mijn leeftijd of ouder is en die net veilig bij paps en mams vandaan komt met misschien ook wel een fijne bankrekening en goede baan voorrang kirjgt op ons, terwijl wij al jaren vechten vanuit dit kleine hoken uit het ouderlijk huis moesten vluchten. Jarenlang wachten en betalen tot je eindelijk bovenaan de lijst komt schaffen ze de lijst af. Dit is maar een voorbeeld. Wij zijn er niet als enige de dupe van. Zoveel mensen gaan kapot door dit kabinet en al haar onzin. Wij kunnen het niet meer. Wij kunnen niet meer incasseren. Het is op. Ons hele leven lang hebben we angst gekend, van het misbruik, de geestelijke molestaties en indoctrinaties thuis (daarom ook de ontwikkeling van alters). Waarom worden we dan gestrafd met nog meer ellende. Hebben we dan nog geen ellende genoeg? Waarom is het zo dat de mensen die het moeilijk hebben het nu nog moeilijker worden gemaakt? Proberen ze ons soort uit te roeien ofzo? Nou het is ze gelukt. Wij gaan eruit. Het spijt ons zo verschrikkkelijk voor de mensen waarvan wij houden en die ons hebben gesteund. Want eerlijk is eerlijk, dat is tot nu toe onze redding geweest, al die lieve mensen. Wij gaan. Geen pijn meer, herbelevingen, opnames, isoleercellen, politiecellen, vernedering en schaamte. Geen verdriet meer.
Datum:
06-01-2006
Naam:
Marlies
Leeftijd:
24
Provincie:
Zuid-holland

Het gaat niet meer

Ik ben 16 jaar oud. heb al vele keren geprobeerd mezelf te doden.. het begon eigenlijk allemaal toen ik 6 jaar oud was. Mijn ouders gingen scheiden omdat mijn vader homo-seksueel bleek te zijn. Hij kreeg de ene vriend na de andere. Ik vond het vreselijk om mijn ouders uit elkaar te zien. Ik woonde bij mijn moeder en mocht om de week een weekendje naar mijn vader. Ik vond het daar zo geweldig!! altijd als ik weer naar huis moest was ik verdrietig! ik zat uren te huilen op de w.c. of op een andere plek waar niemand mij kon zien. Je zou wel denken... is dat nou een reden om zelfmoord te plegen.. nou ik zou er goed vanaf komen als het hierbij bleef!! Toen ik 12 jaar oud was mocht ik kiezen of ik bij mijn vader of bij mijn moeder wou wonen. Ik koos voor mijn vader. Die heeft me eigenlijk plat gezegd omgekocht. Hij beloofde me alles.. veel zakgeld enz. enz. alles wat een 12 jarig jochie leuk vind. Maar al snel bleek dat het vreselijk moeilijk was om bij 2 homo's in huis te wonen (mijn vader was ondertussen getrouwd met een andere vent) Ik kwam erachter dat mijn vader eigenlijk alleen een vriend van me was. Omdat ik best dik ben had ik veel last van emotie. Op mijn 13de kwam ik erachter dat ikzelf ook homo was. Ik vond het vreselijk. Maar ik kon er niets aan doen. Ik haatte mezelf zo. Hier begonnen mijn zelfmoordneigingen al. Maar op mijn 15de had ik met mijn homo-seksualteit vrede gesloten... Ik had 3 jaar bij mijn vader gewoond. Ik vond het 3 vreselijke jaren vooral omdat ik nogal met mezelf in de knoop lag. Maar ook omdat mijn vader zijn man ons eigenlijk een beetje kleineerde. Ik moest elke avond aanzien hoe mijn vader uitgescholden werd en regelmatig geslagen en geschopt werd. Ik vond het zo vreselijk om te zien. maar ik durfde simpelweg niets te beginnen. Ik heb het 3 jaar aangezien. Toen was de maat vol. Na een enorme ruzie. Ben ik van huis weggelopen. en weer naar mijn moeder verhuisd. Mijn moeder was dolblij en sinds ik bij mijn moeder woon zijn er zoveel dingen veranderd. Ik ben in aanraking gekomen met het geloof via 2 jongens die ik al kon van de weekendjes dat ik bij mijn moeder ging logeren. Die avond raakte me en ik besloot me er verder in te verdiepen. Ben ook uiteindelijk tot geloof gekomen. Ik werd populair en had veel vrienden. Het was zelfs zo dat ik weer oog kreeg voor meiden. Ik denk dat het een soort van fase was want ik ben nu weer vol hetero!! Ik wil jullie absoluut niet zeggen dat als je gelooft dat alles beter word. nee.... Voor mij is alles veranderd. Mijn plannen zijn weg. Ik heb 2 leuke banen. Werk zelfs nog als hobbie op een radio-station als presentator.. In mijn verhaal zit eigenlijk een boodschap. Zelfmoord is niet de enige uitweg. Er zijn meer oplossingen. Veel praten helpt. En als je het echt niet meer ziet zitten denk dan eens dat er misschien wel een man is die zich WEL om je bekommerd!! Ik vind het ook erg fijn om met mensen te praten die ook zelfmoordneigingen hebben of hadden. Heel misschien is ook praten voor jou de oplossing!! Zoek iemand die je kan vertrouwen en vertel hem of haar wat er door je heen gaat. Zoek iemand die gewoon naar je wil luisteren. Ik weet dat het moeilijk is maar onthoud!!
ZELFMOORD IS EEN PERMANENTE OPLOSSING VOOR EEN TIJDELIJK PROBLEEM!!!
Zit je eens omhoog... denk dan eens terug aan dit verhaal.
JIJ BENT STERK!!!

JIJ KUNT DEZE GEDACHTES OOK UITBANNEN UIT JE LEVEN!!!!

JIJ BENT DE BAAS OVER JE EIGEN LEVEN!!

en ik wil echt geen docter phill zijn ofzo.. maar ik weet hoe moeilijk het is en ik weet ook hoe diep dit soort dingen kunnen zitten. Ik help graag mensen. Misschien heb je er iets aan. Misschien heb je er helemaal niets aan en dan scroll je door naar het volgende verhaaltje.

nou mensen ik wens jullie alle sterkte van de wereld. Onthoud dat er ALTIJD iemand is die om je geeft. Of dat nou een persoon uit je directe omgeving is of een god in de hemel! het maakt niet uit er is ALTIJD iemand!

STERKTE!
(GOD BLESS YOU)
Datum:
05-01-2006
Naam:
Ernst-Jan
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Alleen op de wereld

Ik wil zeggen: jullie tieners zouden beter moeten weten, je hebt nog een heel leven voor je. Er kan nog van alles gebeuren. Maar voor mij is het bijna afgelopen. Ik ben bijna 30 maar heb nog nooit een relatie gehad, nog nooit een vaste leuke baan gehad en heb geen vrienden meer. Ik ben nu met een opleiding bezig, wat niet bij mijn karakter past. Jongeren in mijn klas en op mijn bijbaantje lachen me uit en bovendien woon ik nog steeds bij mijn ouders. Dus geen geld, geen vriendin, geen vrienden, geen baan, geen huis....IK HEB WERKELIJK NIETS!
Datum:
05-01-2006
Naam:
Ralph
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-holland

Ik heb er geen zin meer in!

Ik loop al een tijdje met de gedachten dat ik niet meer wil leven en dus zelfmoord wil plegen. Andere mensen zoals bijv. mijn familie die snappen het niet, en die zeggen je bent nog zo jong en nog een hele toekomst voor je, nou welke dan??? Ik heb maar 1 vriendin en die gaat binnenkort ver weg verhuizen en dan ben ik helemaal alleen. Ik heb een vriend maar die woont helemaal in Turkije en die gaat straks 15 maanden het leger in.Maar het gaat niet zo geweldig tussen ons, heb het gevoel dat ZOALS ALTIJD de liefde van een kant komt,mijn kant!! Ik heb ook financiele problemen en wordt vernedert door de mensen om mijn heen, ze moeten mij niet en beledigen mij altijd, dit is altijd al zo geweest al sinds ik nog een kind was. Ik ben in mijn jeugd ook vaak geslagen door mijn vader. Ik haat mijzelf en sta erg negatief in het leven. Heb geregelt ook ruzie met familie en mijn ouders. Ik voel mij ook zo eenzaam en ik ben 2 dierbaren al verloren en ben daar ook kapot van. Ik heb er gewoon geen zin meer in, om nog verder te leven ik wil rust hebben.
Datum:
05-01-2006
Naam:
Sammy
Leeftijd:
20
Provincie:
Groningen

Waarom ik zelfmoord wil plegen

Ik ben in mijn leven 2 keer aangerand, mijn spullen zijn gestolen, mijn vader heeft me bijna vermoord waar ik nog steeds nachtmerries van heb, ik heb geen vrienden meer want die van de middelbare school doen opeens heel raar, heb alleen mn vriend nog. Hij is de enigste die me tegenhoud. Ik word bijna 18 en omdat mn moeder mn id heeft weggegooit weet ik dat ik dan al in financiele problemen kom, want heb geen geld voor een nieuwe id. Als zulke dingen gebeuren wil ik gewoon dood, omdat de druk te groot word. Ik heb al heel veel meegemaakt en ben altijd sterk gebleven maar heb geen zelfvertrouwen meer en heb gewoon af en toe zin om zelfmoord te plegen, ik weet alleen nog niet op welke manier. En ik heb ook een vriendje en ik wil het hem niet aandoen, maar wel heb ik altijd gedacht dat als hij het uitmaakt dat ik dan wel zelfmoord ga plegen, want dan heb ik er echt geen zin meer in.
Datum:
04-01-2006
Naam:
evi
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Geen

Mijn leven is een opstapeling van vervelende dingen, mishandeling, incest en vooral geen eigenwaarde meer hebben.Ik kon er goed mee omgaan totdat ik een vervelende collega op mijn werk tegen kwam die mij wilde controleren en vooral steeds pest gedrag vertoonde .Dit was zo ingrijpend dat alles van vroeger weer naar boven is gekomen en kan er niet meer overweg.
Datum:
04-01-2006
Naam:
p.wonink
Leeftijd:
42
Provincie:
Gelderland

zelfmoord wille plegen elke dag

ik heb al adhd dus dat is ook al een reden wrm ik ni me wil leven mijn problemen beginne al vanaf ik 5 was mijn vader sloeg me vaak en heb toen ook soms in de gareage geslapen en vanaf toen d8 ik ook aan zelmoord niemand heeft mij nog graag mijn 2 grootste liefde's willen mij niet meer mijn ouders stoppen mij in een instelling omdat niemand met mij kan leven tot nu toe heb ik al 5 keer geprobeerd zelmoord te plegen ma mijn lief praten het er altijd uit ma die heeft mij dus ook al verlaten "( de enigste vraag is vo mij wrm ben ik er nog niemand heeft mij toch nodig ??????????????? zelmoord is de enigste uitweg
Datum:
04-01-2006
Naam:
SImon -Belgie
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

geen id

ik snij mezelf nu zins 3 maanden maar ik heb geen id waarom het doet soms wel pijn mara ik kan erniet mee stoppen
Datum:
04-01-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.