Levensverhalen (pagina 1756)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zelfmoord

hallo ik ben hein en ik heb vroeger al toen ik op de lagere school zat heel veel gedacht aan zelfmoord want thuis was het niet bepaald fijn en op school werd ik altijd gespest maar op een gegeven moment kwamen mijn ouders en de school er achter dat ik helemaal niet lekker in mijn vel zat toen zijn ze voor mij hulp gaan zoeken bij huisarts en zo ik heb van alles gehad van praten tot aan geesten oproepen toe tot ik bij iets kwam een centrum in oss daar moest ik ook praten en kreeg ik medicijnen voorgeschreven die werkte niet toen kreeg ik ritalin want ik had adhd dat werkte perfeckt naar mate ik ouder werd ben ik er een x van af gehaakt en ging het goed maar nu al weer een jaar of 2 gaat het de verkeerde kant op ik ben weer erg druk en achresief ik heb een vriendin maar dat loopt ook goed mis gisteren heb ik allerlei medicijnen door elkaar geslikt hopend dat ik in zou slapen of iets maar dat is mislukt en nu weet ik me geen raad meer wie kan me helpen??
Datum:
09-02-2006
Naam:
hein
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

ZelfmOord..

Weetj iiC d8 Ook iiC wiil niie t meer leven dus hadt iiC 15 paracetamOl iin gesliikt:| En TOen mOes iiC Naar siiekenhuiis..:| TOen werd me maag leeggePOmpt enSO en iiC kOn dr aan Overlijden..:| Jaa,, nu heb iiC dr spijt fn da iiC dat gdaan heb. Dus iiC wiil dr mee seggen/..!! Denk eerst heel GOett na VOor wat jj wat dOet.. Su6 mensen
Datum:
09-02-2006
Naam:
Meiisss
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Dodelijke Liefde..

Ooit eens een meisje leren kennen.. Aan de andere kant van Nederland.. Na een tijdje gingen we elkaar opzoeken.. We waren dolgelukkig met elkaar.. Na 2 jaar samenzijn.. Alles ineens over.. Ik begon te bellen, smsen.. Alles doen om der terug te krijgen.. Me liefde voor haar is nooit over gegaan.. Opeens uit het niets een smsje op me mobiel.. "Ik wil je nooit meer, het is voorgoed voorbij" .. Dat was de druppel, me leven stortte in elkaar als een kaartenhuis, ze was alles wat ik nog had, me laatste beetje hoop waarop ik leefde was haar ooit nog terugkrijgen.. Me ouders zijn nooit thuis, ik heb al me vrienden opgegeven voor haar, me school is helemaal verpest, ik word binnenkort 18 en moet nog aan me 1ste jaar beginnen.. Ik zit al bijna een jaar in een sleur vanwege me verloren liefde.. Ik heb er zoveel dingen mee verpest, het gevoel dat ik voor heb is zo speciaal, ik kan niet zonder haar.. Maar ze moet me niet meer, ik voel me nutteloos.. Ik wil geen leven zonder haar.. Ik heb ook al van mensen gehoord dat ze me liever dood dan levend zien, dus misschien moet het er dan toch van komen, en moet ik er een eind aan maken.. Ik wil het, anderen willen het.. Ik verlos mezelf uit me lijden en maak de anderen weer een stuk vrolijker.. Het wel het beste zijn zo..
Datum:
09-02-2006
Naam:
Kevin
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

uitgestoten thuis

ik word altyd uitgestotek men broers en zus krijgen alles men moeder doet alles voor hun maar echt alles en als ik een keertje iets vraag is het nee en beginbt ze te schreeuwen op me hlep ik weet niet meer wat ik moet doen
xx
Datum:
08-02-2006
Naam:
*-*-* :( *-*-*
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

Haat, pijn

Hoe het zover is gekomen?
Daar kan ik geen antwoord op geven, ik denk er eigenlijk al heel lang over na..
Vroeger ben ik veel gepest en ging mezelf afzonderen.Sloot mezelf op in mijn kamer, zelfs mijn ouders mochten niet binnen komen!Dan werd ik al boos.
Mijn hele schoolperiode, van basisschool tm middelbare school en MBO, was een hel.
Ik heb veel aan automutileren gedaan, maar nu niet meer, terwijl de drang wel weer groot is..
Vaak denk ik terug aan vroeger toen hoopte ik dat later beter zou worden, dat ik gelukkig kon worden.
Nu is het ondertussen 'later'waar ik als klein meisje aan dacht.
En er is helaas niks verandert.
Wat heb ik bereikt in mijn leven, niks..
Mijn moeder is op de hoogte sinds kort, en ben bang dat ik haar extra pijn doe.
Elke dag weer dezelfde pijn en leegte voelen, ik kan het gewoon niet meer, en toch blijf ik door vechten!
Misschien ben ik later echt een keer gelukkig?
Datum:
08-02-2006
Naam:
Klavertje
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-brabant

lange periode

Ik zit emt heel groot probleem
zit al 3 jaar te denken aan zelfmoord 2 jaar geleden heb ik heel veel inmezelf gesneden en ik was iets minder depri omdat ik een vriendin had
maar nu is maand uit omdat ze me gebruikte en vreemd ging
me school gaat kut wordt gepest op school mijn hele wereld staat op instorten
elke dag sta ik op station om naar school te gaan maar me gedachten dat ik ff alles makenlijk kan eindige komt elke keer is zo moeilijk.. ik heb ook weer heel me armen open gesneden opdat ik depri ben
en ik weet echt niet meer wat ik moet doen
Datum:
08-02-2006
Naam:
Erik
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

ik wil het

mijn vriendin is niet meer gek op mij en me moeder is gestorven, ik ben bij haar op een veilige plek, dus daarom denk ik er aan. familie en vrienden heb ik wel, maar heb er niet veel aan. wat zal ik doen, ik wil het toch echt doen kan de pijn niet vedragen heb daarvoor te veel meegemaakt
Datum:
07-02-2006
Naam:
ronald
Leeftijd:
22
Provincie:
Utrecht

Hoe & Waarom

Hallo allemaal,
Ik ben nieuw op deze site. Sinds een paar maanden heb ik het gevoel dat het allemaal helemaal geen zak uit maakt wat ik in godsnaam op deze aardbol doe. Ik heb geen fijne jeugd gehad, gescheiden ouders kindertehuis bewust geen contact met mijn biologische moeder. Op zich zou ik helemaal niet mogen klagen over mijn leven, ondanks die rot jeugd heb ik het eigenlijk prima voor elkaar, goeie baan heel veel vrienden om me heen. Nu zul je denken waarom iemand waarvan het leven er best positief uit ziet het toch niet meer ziet zitten. Nou het voelt allemaal verdomd leeg. Elke dag dwing ik mezelf positief te zijn, maar telkens gebeurd er iets in mijn leven waardoor ik het gewoonweg niet meer zie zitten. Tot 6 keer aan toe in anderhalf jaar ruzie met mijn broertje waar ik vroeger zo hecht mee was en nu krijg ik overal de schuld van. Hij haalt gewoonweg het slechtste in mij naar boven en het heeft voor mij absoluut geen positief effect. Ik ben gewoonweg moe van telkens maar weer positief blijven zoals iedereen dat telkens zegt. Ik wil niet meer en ik kan gewoon niet meer! Maar als ik het dan wil doen dan durf ik het gewoonweg niet. Ben gewoon te bang om het te doen!!!
Datum:
07-02-2006
Naam:
bianca
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-holland

geen liefde

Ik ben een ogenschijnlijk 'normale', heterosexuele jongeman van 26 jaar zonder handicaps of gebreken. Sinds kort ben ik in een zware depressie beland, a.g.v. een simpel feit: ik heb nog NOOIT in mijn leven een relatie gehad, zelfs geen 'one night stand'.. op liefde/sex gebied ben ik dus nog zo groen als op het moment dat ik ter wereld kwam. Slechts 1 keer heb ik, zoals dat heet, gezoend met iemand.. (dit was tijdens een feestje bij kennissen in Bulgarije. Ik was straalbezopen en de persoon in kwestie was een 10 jaar oudere vrouw die me alleen zag zitten omdat ik uit het rijke westen kom.. dus ik tel die keer eigenlijk niet eens mee..). Voor de goede orde: ik ben GEEN trieste 'kansloze' bleekneus die z'n kop nooit buiten de deur steekt. Integendeel, mijn sociaal functioneren is in geen enkel opzicht afwijkend van de norm, heb normaal contact met andere leden van de menselijke soort, ga regelmatig uit etc.. ik ben, wordt mij verteld, best knap om te zien, ben hoog opgeleid (ik voltooide een letterkundige studie aan de universiteit).. niets dat er op wijst dat ik gedoemd ben een eeuwige vrijgezel te zijn. En toch komt het er niet van.. terwijl ik het zo vreselijk graag zou willen!
Sinds mijn late tienerjaren heb ik al wel het gevoel dat ik iets belangrijks mis in mijn leven, maar meer dan een sporadische bui van somberheid heeft het me nooit bezorgd. Tot ik een paar maanden geleden 26 werd.. Misschien kwam het doordat ik ineens besefte een 'late twintiger' te zijn, dat ik richting de 30 ga.. in elk geval kwamen alle door de jaren heen zorgvuldig opgekropte gevoelens van pijn en frustratie plotseling tot uitbarsting. Ik kwam in een razendsnelle neerwaartse spiraal terecht en verviel in een staat van totale lethargie, was tot niets meer in staat en mijn dagelijkse functioneren werd hevig aangetast. Pas nu begin ik er een klein beetje bovenuit te komen.. maar de pijn gaat niet weg.. welnee.. dag in dag uit is het de enige gedachte die van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat door mijn hoofd maalt: "ik ben 26 en heb nog nooit een vriendin gehad.." etc etc ad nauseam! En dat in een samenleving waarin je een sneue sukkel bent als je na je 17e nog geen seksleven hebt.. vol afgunst en verbijstering kijk ik naar al die jongeren van tegenwoordig.. hoe ze zich en masse overgeven aan de meest goddelijke romantische en erotische uitspattingen terwijl ik aan de zijlijn m'n pijn sta te verbijten. Kinderen van 16 (10 jaar jonger dan ik!) voor wie dingen als liefde en geluk net zo vanzelfsprekend zijn als ademhalen! Al m'n jongere neefjes en nichtjes die al relaties en exen hebben.. Godverdomme..
Soms denk ik echter dat het slechts symptomatisch is voor een veel breder probleem. Ik heb eigenlijk nooit echt sterk de behoefte gevoeld me 'in het leven te begeven'.. Terwijl mijn leeftijdsgenoten zich vol ongeduld in dat geweldige grote avontuur genaamd 'volwassenheid' stortten, heb ik altijd een soort onwil/weerzin gevoeld om toe te treden tot de grote mensen-wereld van concurrentie, rivaliteit, beleggingen, werk, hypotheken, aandelen, relatieproblematiek etc.. Ik was al een tamelijk teruggetrokken kind, een introverte misfit van een tiener.. misschien heb ik het vanaf mijn geboorte al meegekregen om altijd ongelukkig en ontevreden te zijn.. ik weet het niet..
Tot overmaat van ramp ben ik nu ook nog eens smoorverliefd geworden. Voorzichtig heb ik geprobeerd haar mijn gevoelens kenbaar te maken, maar ik werd vrijwel meteen ijskoud afgewezen. Einde verhaal. Ze zal de voorkeur geven aan iemand anders.. een of andere knul, met wie ze haar liefde en intimiteit zal delen, en die dan weer met een lichtverveelde routineuze uitdrukking op z'n verwaande smoel tegen z'n vriendjes kan lopen snoeven dat 'ie weer een lekker wijf heeft 'gescoord'..
Werkelijk, je kunt je mijn psychisch lijden niet voorstellen! Ik zit nu op een onafwendbare ramkoers met de 30! Maar ik heb me voorgenomen om er voor die tijd onverbiddelijk een eind aan te maken, mocht ik dan nog in deze situatie zitten. Ik ril bij de gedachte dat ik op een gegeven moment een eenzame maagd van 35 zal zijn.. of ouder.. object van spot en minachting..
Alles is nu zwart om me heen.. ik heb geen plezier meer in het leven.. kan nergens meer van genieten, ook niet van de dingen waar ik altijd zo van hield, zoals muziek en literatuur.
Ik heb dan wel geen (zoals sommigen hier) vreselijke dingen meegemaakt zoals mishandeling, verwaarlozing e.d… toch denk ik steeds vaker en serieuzer aan zelfmoord.. gewoon om rust en vrede te krijgen.. want ik weet niet hoe lang het nog gaat duren voor ik werkelijk gek word..!
Datum:
07-02-2006
Naam:
raphael
Leeftijd:
26
Provincie:
Zuid-holland

soms

soms wil je zelfmoord plegen,
niet zo zeer omdat het nodig is,
niet zo zeer omdat je je kut voelt,
maar omdat je je wilt bewijzen.
je je wilt bewijzen tegenover de mensen om je heen.
je wil je bewijzen dat je je NIET aansteld,
dat het toch erger was dan ze dachten
dat je het NIET om de aandacht doet,

je wilt je bewijzen dat je gevoelens echt zijn.
dat je geen spelletje speelt met de mensen om je heen en alles aan elkaar liegt
als je zo eindigt, zien ze pas echt in hoe erg je er aantoe was, dat het geen fake was

soms wil je ze gewoon overtuigen door er een eind aan te maken
Datum:
07-02-2006
Naam:
Sanne
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.