Levensverhalen (pagina 1757)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Geen gevoel

Van de een op de andere dag had ik een leeg gevoel, wat nu nog steeds niet over is. Helemaal niks kan me schelen, ik heb het idee dat als er iemand uit mijn omgeving dood gaat dat ik geen traan zou kunnen laten. Ik vind niks leuk of erg. Voor mijn part moet ik in mijn blote kont over straat. Kan ik ooit nog van iemand houden? Hiervoor was ik altijd een vrolijk spontaan meisje, maar als ik aan die tijd terug denk lijkt dat ook alsof ik er niks aan vond. Of nooit iets eng vond. Wat natuurlijk onzin is. Mijn wens is om ooit weer normaal te voelen, te voelen hoe veel je van iemand kan houden. Want nu hou ik van niemand, ook niet van mezelf. Ik ben vroeger wel misbruikt, en heb nu voor het eerst een vriend. Eigenlijk zou je dan blij moeten zijn, maar sindsdien voel ik me zo leeg. IK hoop dat als er iemand dood zou gaan ik het natuurlijk wel heel erg zou vinden, en daarom wens ik soms stiekem Ging me oma maar dood.. Alleen maar om te kijken of ik er iets van zou voelen. Bestaat het dat je niks kan voelen? Of is je gevoel er wel maar ben je er niet van bewust? Daarom dnek ik wel eens aan zelfmoord, want dood ga je toch een keer.. Maar ik wil weer zo van het leven kunnen genieten zoals ik eerst deed..
Datum:
07-02-2006
Naam:
ster
Leeftijd:
17
Provincie:
Zeeland

laat me toch dood gaan...

Vanaf mijn 8ste is zelfmoord een dagelijks terugkerende gedachte. Maar ik heb het lef niet om door te zetten....en ik wil mn ouders geen pijn doen door mijn levenspijn te laten stoppen. Ik heb geen energie meer om te leven en niemand kan mij helpen. Omdat ik het heft niet in eigen durf te nemen hoop ik dat ik een dodelijke ziekte krijg. Dit is mijn realiteit...
Datum:
07-02-2006
Naam:
waardeloos
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-holland

verdriet

Ik weet het allemaal niet meer ,,,ik heb op zich best wel vrienden maar ik voel me toch eenzaam en verdrietig soms heb ik het gevoel dat niemand me begrijpt en dat ik er helemaal alleen voor sta,,,,,ik heb al een aantal x in me pols gesneden en ik weet dat het niet goed is dat ik het doe maar als ik het doe voel ik me wel weer beter!!!Ik weet dat ik de mensen om me heen er mee pijn doe maar ik weet nu even geen andere oplossing meer!!!Ik schaam me ook voor me zelf voor wat ik gedaan heb in het verleden en in die tijd heb ik ook veel mensen pijn gedaan dat weet ik ,,,kon ik maar met mensen praten die me begrijpen en zo dat ik weet dat ik niet de enige ben met problemen!!!
Datum:
07-02-2006
Naam:
latinogirl
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

Mijn Verhaal

Waarom was ik vroeger niet groot net zoals alle andere kinderen ik was klein en daardoor werd ik vanaf groep 3 al gepest. Het was niet 1 jongen maar alle 19 jongens uit mijn klas die mij altijd weer moesten hebben. De basisschool was geen pretje en ik begon een muur om mezelf heen op te bouwen zodat ze me niet meer konden kwetsen. Voor de buitenwereld deed ik me voor als iemand met veel zelfvertrouwen ik liet nooit merken dat ik zwak was maar van binnen kon ik wel huilen. Elke dag keer op keer werd ik geconfronteerd met mijn uiterlijk ik vond mezelf niet mooi en anderen vonden dat ook niet. Jaren gingen voorbij totdat de basisschool voorbij was en ik begon ook te veranderen ik ging mijn eigen kleren kopen ik ging mijn uiterlijk veranderen meisjes begonnen naar mij te kijken. Ook kreeg ik steeds meer vrienden op de middelbare school en ik had goeie cijfers alles was “perfect” behalve wat ik in mij voelde ik mis iets …. Op school ging alles goed maar thuis niet elke dag weer had ik ruzie met mijn vader om de kleinste dingen en hij dreigde mij met allerlei dingen. Maar na vele ruzies zie ik hem niet meer als mijn vader maar meer als mijn ergste vijand. Na de middelbare school ben ik naar het Mbo gegaan en in de 2e klas kreeg ik een vriendin. In het begin wist ik niet of ik wel verkering moest nemen maar al snel was ik stapelgek op haar. Alle dingen die wij gedeeld hebben zijn voor mij zeer speciaal. Maar na bijna 2 jaar werd het minder het gevoel was er niet meer zoals in het begin en ik maakte het uit. In de gedachte had ik meer zoiets van het komt wel goed we komen weer bij elkaar. Maar na een week ontmoette ik opeens een ander meisje waar ik gek op werd. Dit bleek dus een bevlieging te zijn ik kon mijn ex gewoon niet vergeten en zij mij ook niet. Ik wilde terug naar mijn prinses maar opeens had zij een andere jongen. Met die jongen kreeg zij ook verkering maar 1 keer in de week zag ik haar toch nog want we waren nog steeds verliefd op elkaar.
Maar na een paar maanden belde ze mij op om te zeggen dat ze koos voor haar nieuwe vriend en dat we elkaar niet meer konden zien. Op het moment dat ze het vertelde zat ik in de auto en werd ik heel errug boos op mezelf waarom had ik haar laten gaan en ik besloot om er een einde aan te maken alles kwam weer boven tegenslagen in mijn jeugd een moeilijke vader; verdriet om een verloren liefde en op dat moment reed ik met mijn auto tegen een boom. Op een gegeven moment werd ik weer wakker en dacht waarom waarom ben ik niet gewoon dood zelfs dat zit tegen. De dagen erna waren loodzwaar ik had geen zin om te eten geen zin in school ik dacht dit gaat wel weer over. Maar keer op keer schrok ik s’nachts wakker en keek ik naast me in bed maar ze was er niet meer ik miste haar echt verschrikkelijk. Na een aantal maanden leerde ik mijn huidige vriendin kennen die echt superlief en ook heel erg knap is de maanden gingen voorbij in deze relatie maar ik bleef maar aan mijn ex denken elke dag maar weer. We zijn nu bijna 2 jaar verder en nog steeds denk ik aan haar ik kan haar niet vergeten want ik hou nog steeds zielsveel van haar. Afgelopen zaterdag kwam ik bij een groot water met vrienden dit water ken ik als geen ander. We liepen langs een aantal bomen en opeens dacht ik hier hebben ik en mijn ex vroeger een hart gekerfd in de boom en ja de ingekerfde afbeelding was nog steeds goed leesbaar. Aan dit water hebben ik en mijn ex veel tijd door gebracht het is daar prachtig een uitgestrekt water waar geen eind aan lijkt te komen omringd door bomen en compleet afgesloten van de buitenwereld. Vaak zit ik nu aan dit water te dromen te dromen over vroeger en mijn verloren liefde ook vraag ik mijn eigen zoveel af waarom kan ik niet een gewone vader hebben die om me geeft. Wat voor zin heeft het leven ik heb misschien alles waarmee velen tevreden zijn maar ik voel me nog steeds leeg van binnen ik mis iets maar ik weet niet wat, is het mijn ex of is het mijn leven.

En nu zit ik weer aan dat water te denken aan mijn ex haar lieve lach haar mooie ogen haar mooie brieven die ik nog steeds heb ik hou nog steeds van haar maar ze is zo ver weg. Voor mijn gevoel zal het gemis echt nooit overgaan zij was mijn voorbestemde liefde maar wat was is er nu niet meer. Ik zit in de boom over het water te kijken waarom spring ik niet in het water om te gaan zwemmen en te blijven zwemmen totdat ik te moe ben en zal verdrinken is er iemand die mij zal missen? Hoe kan iemand zich zo alleen voelen en toch veel vrienden en een vriendin hebben ?? Meer weet ik niet te zeggen en ik hoop dat ik snel vrede zal vinden………………..
Datum:
07-02-2006
Naam:
xxx
Leeftijd:
21
Provincie:
Gelderland

waarom?

de belangrijkste persoon in mijn leven is ziek. (kanker) naar 2jr vechten is die rotziekte weer terug.... ik heb altijd geroepen als er iets met haar gebeurd. stap ik ook uit het leven... ik denk dat ik het nog meen ook.... nu leven tussen hoop en vrees.. zwaar erug zwaar...
Datum:
06-02-2006
Naam:
lonely
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-brabant

WAT MOET IK DOEN???

Ik ben een pleegkind van 15 jaar.
Ik woon al 5 jaar niet bij mijn ouders.
Ik mag van mijn vader en moeder weer thuis komen wonen.
IK WIL NAAR HUIS!!!!!.
En de jeugdzorg en SGJ houdt mij tegen.
Ze zeggen: "Het is daar beter voor je".
Ik denk dan: "Hoe weten jullie dat nou?"
Ik loop met zelfmoordneigingen, ik gebruik medicijnen om te groeien, (spuit met groeihormoon) en denk wel eens om dat ding in mijn kopt te schieten.
Wie kan mij helpen?
Datum:
06-02-2006
Naam:
André
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

het donkere hol

Mijn leven is niets anders dan een donker hol. aan het eind geen licht voor mij. ik probeer, ik vecht heus werkelijk waar. maar ik zie niks, geen God, geen Christus met zalvende woorden.Elke dag word ik gefronteerd met eigen lelijkheid, ik ben een monster.Ik wil gewoon iemand die van mij houd, lichamelijk en in
tllectueel.Die begrijpt wanneer ik het over Rilke heb of over swedenborg.Misschien klinkt dit erg egoistisch maar ik zoek liefde
Datum:
06-02-2006
Naam:
eric
Leeftijd:
45
Provincie:
Drenthe

wrom is het levben zo klote

heel me leven is waardeloos me vader heeft me iedere dag geslage en verkr8t kwerd altijd geslage op school kwerd opgesloten 1995 ging ik naar limburg ik d8t het wordt beter maar het leven is nog steeds waardeloos iedere dag loop ik met het gevoel van kwil me vader af maken en iedere dag loop ik met het gevoeld at ik mezelf van kant wil maken kmoet nu nog langer w8ten op me eigen flatje gewoon alles zit tot nu toe tegen in me leven en ik kan er gwoon egt niet meer tegen ik kan gewoon niet meer tegen de dagelijkse sleur van het leven ik sta iedere dag zowat vrolijk op maar iedere dag is de dag wel klote begint klotye en eindigt klote ik kan er gwoon egt niet meer tegen
Datum:
05-02-2006
Naam:
michael
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

mister lonley

niemand begrijpt mij

en kheb geen vrienden
ik wil graag uit gaan enzo en ook in een groep horen

maar daarintegen hoor ik nergens bij

vind meisjes wel leuk
maar niemand mij

vinden ze mij leuk, dat verkloot ik het wel weer.

this gewoon beter zo denk ik
Datum:
05-02-2006
Naam:
jer***o
Leeftijd:
17
Provincie:
Drenthe

Ik zit er heel erg mee in mijn hoofd om HET te doen

Mijn vrouw heeft me met twee kinderen verlaten,net nadat mijn moeder gestorven was.
Ik zit nu al 15 maanden in de ziektewet wegens een hersen infardt en ben gaan drinken omdat ik dat niet verwerken kan ,
Nu ik ook nog de bankzaaken moet regelen kom ik er achter dat mijn vrouw voor 17.000 euro schulden heeft staan.Hoeveel kan een mens hebben!
Datum:
05-02-2006
Naam:
M.J. v Oorshot
Leeftijd:
43
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.