Levensverhalen (pagina 1759)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

als ik dood ga...

als ik dood ga huil dan niet,
ik ga niet echt dood moet je weten.
het is de heimwee die ik achterliet,
echt dood ben ik pas als jij mij bent vergeten...
beste troetl,cé,greet,en allle anderen die het niet begripen etc begrijp het nu eindelijk eens als iemand echt dood wilt heeft die persoon zen redenen en dat wilt dan nog niet zeggen dat jouw vriendschap hem/haar niets doet!!!(bij mij integendeel)maar wel dat deze persoon gewoon niet gelukkig is hier op dees wereld(so am i)en gelukkiger zouden zijn als ze niet meer hoeven te leven.xxxliefs jullie mandarijntje
Datum:
03-02-2006
Naam:
mandarijntje
Leeftijd:
17
Provincie:
Flevoland

WAAROM !!

Waarom leef k ..
Kwrod al heel mijn leven gepest omdat k anders ben als alle andere mensen.
K kan hier nie meer tegen
Datum:
03-02-2006
Naam:
Anoniempjee
Leeftijd:
14
Provincie:
Zeeland

Dood

Wat gebeurt er als J dood bent
vinden ze dan een egoist
omdak je voor de makkelijkste weg koos
Geen meelij had met de andere
Maar als j zelf in de put zit
Dan pas begrijp je ook de andere kant
Zeg eens eerlijk
Als je een egoist ben
Ga je dan ook naar de hemel?..
Datum:
03-02-2006
Naam:
Lill Devil
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Mijn leven kapot

Ik ben nu 14 en ik ben depressief niemand behalve 2 meisjes die ik goed ken weten ervan maar ik snij vaak in men polsen maar ik wil stoppen. ik nij omdat ik gepest word en weinig vrienden heb, ik heb ook nu al 2 jaar lang geen vriendin gehad en dat trek ik me ook aan. ik wil graag weten of mensen tips hebben om te stoppen ? ik wil geen profesionele hulp want ik wil niet dat men ouders het weten ? tips zijn welkom !
Datum:
03-02-2006
Naam:
Robbert
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

wat is de zin?

ik zie het niet meer zitte, als ik op sta zie ik een zwarte waas voor mijn ogen, als ik door de straat loop voelt het alsof ik weg rot voor de zon. Ik voel me het kanker gezwel van de maatschapij. ik ben een neger! wat kan ik hier tegen doen? warom begrijpt niemand?
Datum:
03-02-2006
Naam:
ali
Leeftijd:
13
Provincie:
Groningen

gebroken hart

ik ben iemand met zwart haar zwarte kleren en snijwonden op mijn arm.
ik zie het nut van het leven niet meer omdat mijn moeder mij heeft verbannen uit huis. nu wil ik dood, de reden waarom ik nog zou leven. ik ben dood van binnen en dood van buiten wat ze ook wel gothic noemen. op school mag ik niet meer komen omdat ik te veel sneden in mijn lijf heb.
Datum:
03-02-2006
Naam:
gothic
Leeftijd:
14
Provincie:
Groningen

de grote loser

ik denk altijd aan zelfmoord in tijden dat ik het gevoel heb dat ik niet heb voldaan aan de verwachtingen van de maatschappij. mijn gezinssituatie is niet helemaal dat je zegt fijn, maar ik weet dat iedereen van me houdt al heb ik al zeven maanden geen contact meer met mijn moeder door omstandigheden.
je denkt nooit aan zelfmoord als het goed met je gaat en dat je zoiets hebt van ik ben tevreden met zoals het nu gaat.
ik heb een onstabiel arbeidsverleden heb hier en daar gewerkt met veel tussenpozen waarin ik thuis zat te niksen. ik heb zes jaar over de mavo gedaan op drie verschillende scholen maar uiteindelijk gehaald. toen naar een mbo gegaan en na drie kwart jaar afgebroken omdat het me geen hol interesseerde toen was ik in het leger gegaan bij de kmar maar na tweeeneenhalve maand ook al verneukt. dat had me wel pijn gedaan ik was toen ook weggelopen van huis van schaamte en na een koude winternacht op straat en na gepraat te hebben met een psycholoog waar ik emotioneel gebroken terecht kwam toch maar naar huis gegaan waar ik door de meeste warm werd onthaald behalve door mijn broer die de daarop volgende drie jaar niet meer tegen me had gepraat terwijl we op een kamer sliepen.
na die baan zat ik weer heel lang thuis met door mijn kop malend wat ik had vergooit ik had geen inkomen want van het cwi kon ik niets krijgen zeiden ze dus ik raakte in een sociaal isolement geen vrienden meer, voor mij hoefde het allemaal niet meer en toen begon het weer door mijn kop te malen van waarvoor leef ik. na een periode van negen maanden kreeg ik van het cwi een baantje bij een gesubsidieerde stichting waar ik productiewerk deed met een stel collega's waar je van denkt wat doe ik hier eigenlijk tussen. maar ik begon me beter te voelen en het doel was om van daaruit verder te zoeken naar een echte baan met behulp van een jobcoach. na een half jaar had ik nog steeds geen baantje gevonden en ik kon daar niet meer blijven omdat de regering de geldkraan had afgesloten dus ik kwam thuis te zitten met een uitkering voor een half jaar en daarna bijstand. ik had wel een jobcoach en na een jaar en drie maanden had ik een baantje gekregen voor een half jaar bij een echt bedrijf ze kregen wel subsidie maar ze hadden me alleen nodig voor de drukke periode en ik vloog er uit na dat half jaar waardoor ik weer in de bijstand kwam. maar dan komt het ergste gedeelte en dat is het gaan naar het cwi. het cwi is voor mij de ergste plek om heen te gaan want je weet nooit van tevoren of je vrolijk of kwaad naar huis gaat. als je in de bijstand komt dan moet je alles aanvaarden wat je aangeboden krijgt en daar had ik bezwaar tegen want ik wil geen vuilnisman worden en dan beginnen ze te dreigen. toen had ik besloten om niet meer naar het cwi te gaan terwijl de gemeente mijn bijstand op mijn rekening had kunnen storten omdat ze alle info hadden die ze nodig hadden maar dat deden ze niet meer omdat ik niet meer naar het cwi ging dus ik werd niet meer erkent als mens die ook zijn vaste lasten heeft. werklozen worden zo slecht behandeld door die ....... van het cwi dat we er niet graag komen en ons de das om wordt gedaan waardoor we in financiele problemen komen en je niet meer weet wat je moet doen en de enige uitweg lijkt dan nog de dood.
je zou ook kunnen zeggen waarom ga je niet gewoon werken net zoals iedereen.
dat net zoals iedereen dat staat me niet aan en dat zit gewoon in me dat kan ik niet. toen ik werkloos was had ik weer contact gekregen met mijn broer en ben bij hem gaan wonen na vijf maanden geen inkomen te hebben gehad en een schuld op mijn rekening kon ik weer een tijdje gaan werken bij mijn oude werkgever en kreeg een contract van zeven maanden. ik had er zin in en was blij dat ik weer geld ging verdienen en weer dingen kon doen zoals uitgaan kleding kopen en gewoon goed eten. ik dacht ook wel dat ik nu een verlengcontract zou krijgen want we hadden afgesproken dat ik eerder een verlengcontract zou krijgen dan een andere die er voor de eerste keer zou gaan werken. wat doe hij na zeven maanden werken hij geeft iemand anders die er twee maanden werkt een verlengcontract en mij niet. misschien denk je van het zal wel aan jou liggen maar dat is echt niet zo overal waar ik gewerkt heb waren ze tevreden over me en ik weet bij god niet waarom ze het zo hebben gedaan terwijl ze weten hoe instabiel mijn arbeidsverleden was. dat is nu een maand geleden en ik krijg een uitkering maar de regels worden steeds strenger en ik voel me steeds minder op mijn gemak bij het cwi waardoor ik het gevoel heb dat ik weer snel in de problemen kom alleen nu woon ik niet meer thuis en moet ik voor mezelf zorgen maar als ik geen inkomen of geen spaargeld meer heb dan zal ik toch moeten vluchten of weg van huis of in de dood. het is niet zo dat ik andere de schuld geef van mijn falen maar als we het niet doen zoals de bedoeling is dan worden we meteen gestraft en dat vind ik zo jammer aan het leven.iemand die niet werkt moet worden geelimineerd lijkt het wel. ik kan veel meer vertellen maar goed het is maar een verhaaltje aan iemand van niemand.

mark
Datum:
03-02-2006
Naam:
mark
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-brabant

ja ik hoop

hoi allemaal dit klinkt wel positief maar ik weet dat het niet zo is . ik probeer al zo lang iets van het leven te maken ,maar helaas lukt mij dit niet, waarom .waarom ! door dat ik, ongeveer op mjin 19 jaar op mijn werk zo ben getreiterd,geslagen,en daar door zo mee heb geworsteld, dat ik er nu nog steeds in het leven niet mee om kan gaan.alles wat er in het leven kan tegen zitten maak ik mee, ja natuurlijk iedereen, maar ik kan het niet met andere mensen mijn leven meer delen, hoe ik ook op welke manier probeer, altijd gaat het weer fout. (alles er aangedaan). maar uit eindelijk moet je voor je eigen rust eens denken tot hier en niet verder en daar ben ik nu toch eindeljik.
Datum:
03-02-2006
Naam:
p de r
Leeftijd:
39
Provincie:
Noord-brabant

r 13

ik zie het nut er niet van in om verder te leven. naar school om later iets te worden, dan ben ik iets, voor de rest van mn leven, een jaar of 80. ik kan toch niets afmaken. als ik nu eens mijn polsen door zou snijden en dan zou gaan slapen, dan zou ik de ochtend misschien wel niet meer halen. is het de makkelijkste uitweg? of is dat als een zombie doorleven en netjes huisje boompje beestje leven en dan sterven in een bejaardenhuis, begraven worden. ik leef alleen nog omdat ik ouders heb en een zus die ik niet teleur wil stellen, maar ik weet zeker dat als ik in leven blijf ik ze ook keer op keer weer teleur zal stellen. ik heb een vriendinnetje, mooiste meisje ooit, maar ze zal me zo vergeten.
ik snij in mijn arm om te kijken hoe ik het beste kan snijden. een avond had ik bekeken dat ik voordat ik naar mijn kamer ging, al mijn vrienden en ouders en mijn vriendin nog had gezien, en dan zou ik 's avonds mn polsen doorsnijden. ik dronk een hele fles wijn leeg, terwijl ik nooit alcohol drink, maar alleen om mn hoofd licht te maken. ik had een scherp scheermesje en probeerde na even aarzelen mn slagaders door te snijden, maar het lukte niet, waar zit dat ding nou? ik zat helemaal onder het bloed, ik was dronken en had ook mn hele gezicht onder het bloed gesmeerd. er kwam een soort rust over me heen, ik was niet blij dat het niet lukte, maar de ergste bloedingen waren al voorbij, en ik sloop naar de douche om me af te spoelen. voor mijn gevoel was het slechts een uitstel., geen afstel.
een tijdje heb ik er niet over na gedacht, maar het donkere gevoel bleef.
ik wil een geweer, gewoon kopen van een of andere straatrat, zeggen dat ik het gaaf vind om er een te hebben. dan tegen mijn hoofd te zetten en die trekker overhalen, wel zo dat mijn lichaam nog op te knappen is voor de kist. klik, in een keer voorbij. misschien wel naar een volgend lichaam...ooit hoop ik dat god me in z'n armen sluit.

keep me alive , don't know if i can do it
Datum:
02-02-2006
Naam:
niels
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

om zeep

heb de verhalen op deze site met heel gemengde gevoelens gelezen. nu alweer bijna vier jaar geleden probeerde ik mezelf in een semi-psychotische toestand (ten gevolge van o.a. verkeerd drugsgebruik) van kant te maken, door een grote hoeveelheid giftige planten op te eten. had me van tevoren uitvoerig gedocumenteerd en was er zeker van dat ik het daglicht niet weer zou zien. toch mislukte mijn plan: na een helse trip, gevolgd door langdurige bewusteloosheid (anderhalve dag), werd ik weer wakker in mijn eigen bed, in mijn eigen huis. aanvankelijk radeloos, gaandeweg steeds opgeluchter. realiseerde me hoe idioot ik was geweest- geen afscheidsbrieven, geen signalen aan vrienden en familie. ze hadden er niets van begrepen als ik er toen tussenuit was gestapt.

de problemen die ik had bleken in de jaren daarna relatief eenvoudig op te lossen, dwz. door er veelvuldig met vrienden en professionele hulp over te praten. mijn angsten verdwenen. mijn zelfbeeld werd minder negatief. ik hoef er niet bij te vertellen dat het erg geholpen heeft dat ik nooit meer drugs heb aangeraakt. wel heb ik er nog steeds erg veel moeite mee dat ik, zonder er goed bij na te denken en bijna met een soort doodsverachting, heb geprobeerd me om zeep te helpen.

tegen iedereen die in een situatie geraakt waarin zelfmoord de enige oplossing lijkt wil ik zeggen: denk vooral aan degenen die je ermee opzadelt. dat je jezelf het grootste misbaksel op aarde vindt, betekent nog niet dat anderen dat ook vinden. sterker nog, er zijn bijna altijd mensen die tegen wil en dank waanzinnig veel van je houden. hoe zullen die je aantreffen, hoe moeten ze verder met dat beeld op hun netvlies? en hoe zit het met de schuldvragen die ze zich logischerwijs gaan stellen?

hoewel ik een groot voorstander van zelfbeschikking ben, ook inzake de dood, denk ik dat zelfmoord in veel gevallen een roekeloze en in zekere zin ook zwaar egocentrische daad is.

tot zover,
mitja
Datum:
02-02-2006
Naam:
mitja
Leeftijd:
26
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.