Levensverhalen (pagina 1667)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

langzaam aan met de tijd meer vragen

Zelfmoord komt langzaam aan in je op denk ik. Bij mij kwam het voor de eerste keer in me op begin dit jaar. Er was een jongen die mij had misbruikt, hier thuis hadden mijn ouders véél ruzie en ik had op die moment niet echt een vriendin om mee te praten want daar had ik ruzie mee. Maar uiteindelijk heb ik twee keer gekrast in mijn polsen, maar niet ernstig. Ik ben er terug bovenop geraakt. Ik had voor de eerste keer een vriendje en had allerlei nieuwe mense leren kennen waar ik goed mee kon praten. Na een tijdje was het natuurlijk gedaan met dat vriendje maar het ging nog wel. Zo’n dingen gebeuren nu eenmaal. Daarna leerde ik een jongen kennen die met zelfmoordneigingen zat. Ik hielp hem zo goed als het kon en uiteindelijk stapte hij van het idee af en waren we samen. Ik kwam erachter dat hij achter mijn rug nog steeds sneed. Ik heb hem terug moeten opbeuren, maar het was ondertussen ook nog eens examen en ik had ontdekt dat mijn zus ook problemen had en zichzelf ook sneed. Met mijn zus kwam ik normaal heel goed overeen, we schelen twee jaar (ik ben de oudste) en we zijn als twee vriendinnen. Ik had de moed een beetje verloren doordat dan mijn vriend én mijn zus zich sneden. Ik was uitgeput want ik probeerde atlijd klaar te staan voor beiden. Ondertussen moest ik dus ook nog leren. Mijn resultaten hebben betere tijden gekend moest ik achteraf toch toegeven. Uiteindelijk heb ik het uitgemaakt met mijn vriend en met mijn zus was alles terug in orde. Maar mijn vriend kwam nog even langs om wat te praten en we hadden terug gekust, maar ik wist dat dat een slecht idee was. Dus heb ik hem dat ook maar vertelt en sindsdien is hij natuurlijk vrij kwaad op mij. Toen kwam er een oude bekende opduiken die zei dat hij gevoelens voor mij had. De keuze lag bij mij of ik een relatie wou of niet. Maar ik had het denk ik nodig, het was dan ook pas gedaan met die vorige en ik was in een dipje. Ik was er mee samen en ik heb me die week heel goed geamuseerd, maar toen vertrok hij voor 1,5 maand op reis. Ik heb hem sinds begin juli niet meer gezien. Maar ondertussen heb ik me vaak genoeg afgevraagd of ik niet beter gewoon vrienden bleef met hem ipv samen te zijn. Het ging allemaal wel goed. Eergisteren was er ergens een feestje en het was verschrikkelijk saai. Ik stond bij mijn zus en bij mijn ex. Die twee waren gezellig bezig. Ik denk dat ik terug verliefd ben op mijn ex. Ik ging ergens alleen zitten nadenken. Toen besefte ik dat ik niet eens een vriendin had om mee te praten over wat ik voel. Daarna deed mijn zus nog raar en begon ze me uit te schelden. Ik ging slapen zei ik, maar toen kwam er een jongen (die ik niet echt ken)met me praten. We hebben heel de nacht gepraat en hij wist me vanalles te vertellen over mijn huidige vriend. Blijkbaar is heel zijn leven één grote leugen. Ik voel me bedrogen. De volgende dag komt mijn ex ook te weten (via mijn zus) dat ik waarschijnlijk terug verliefd ben op hem. Hij is nog steeds heel kwaad op mij. Hij lacht me heel de tijd uit, maar ik kan er niet veel aan veranderen. ’s Avonds zoek ik op de pc wat gesprekken op tussen mijn zus en mijn ex. Blijkbaar zit mijn zus achter mijn rug me helemaal uit te maken en geeft ze mijn ex volledig gelijk. Terwijl ze tegen mij net het omgekeerde zegt. Nu wil ik daar dus over praten met iemand, weet ik natuurlijk niet wie. Uiteindelijk kom ik uit bij mijn mama, ook al praat ik er bijna nooit mee over zo’n dingen. Maar ik kan nooit met haar praten. We hebben een groot gezin waarvan ik de oudste ben en dus heeft zij niet veel tijd. ’s Avonds is ze meestal uitgeput en valt ze onmiddellijk in slaap. Nu vraag ik mij echt af waarom ik nog zou blijven leven.
Datum:
31-07-2006
Naam:
Nele
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

Wat moet ik NOU!!!

Ik heb de laatste maand alleen maar een kutgevoel..Ik ben een paar maanden geleden verkracht en ik ben die man tegen gekomen..mijn wereld storte in!!Mijn oma is overleden..Ik durf niet eens meer naar mijn werk..Ik ben moe en heb nergen geen puf voor...Ik wil niet meer...Wat moet ik nou
Datum:
31-07-2006
Naam:
Molly
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

zoveel pijn!

ik heb zoveel pijn, sinds 2 en een halve week is het uit met mijn vriend. Hij was de ware voor mij, ik heb het hier echt heel erg moeilijk mee. Ik krijg geen steun van mijn familie, er is altijd ruzie hier in huis en ik trek het niet meer! ik voel me nutteloos en ongewilt. Ik zie geen uitweg meer
Datum:
30-07-2006
Naam:
mandy
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

totaal verslagen

Na het overlijden van 3 dierbaren in de laatste 8 maanden is mijn relatie na 8 jaar ook beeindigd. Ik heb haar op een voetstuk geplaatst maar toch... het is nu 4 maanden uit maar ben ondanks therapie , et nog steeds kapot van . Ik heb 2 lieve kinderen en toc zijn er momenten dat ik het niet meer zie zitten. Wil haar terug, dat is mijn enige redding.
Datum:
30-07-2006
Naam:
ricky
Leeftijd:
45
Provincie:
Utrecht

Ik wete het niet meer

Haloo...

Op 23-03-06 is me vriendin overlede aan zelfmoord ze had zichzelf opgehange:(
en we hadde belooft als de een zelfmoord doet doet de ander het ook maar het jaar daarna ik zei okay maar ik kwam nooit op het idee dat het zou kunne gebeuren ik zit er al een heel tijdje mee ik ben blij dat ik op deze site terecht ben gekomen en hoop dat jullie me kunnen helpen ofso
ik zie me ouders heel weinig dus ik heb al mijn gedachten in een schifje geschreven ik heb nu wel 5 schrifte vol en als ik dan zelfmoord zou plege wil ik graag dat ze ze lezen dan wete ze ook hoe en wat ze wiste niet eens dat me beste vriendin zelfmoord heeft gepleegt en ik had ut belooft aan der en wil ook zo graag weer bij der zijn en ik denk dat ik zelf ook wel wil doen!
Datum:
30-07-2006
Naam:
Kristel
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

jullie zijn veel meer waard dan jullie denken

hallo lieve mensen
jezus wat ben ik geschrokken van de hoeveelheid kinderen die het leven niet meer zien zitten maar ik weet wat er door jullie heen gaat ik zelf heb ook heel lang zelfmoord willen plegen maar ben echt blij dat ik het niet gedaan heb heb nu een zoontje van 3 maanden en weet nu dat ik voor hem leef jullie zijn allemaal uniek echt waar en hoe moeilijk je leven ook loopt als het jou tijd is dan ga je.hoop dat iedereen die op deze site aangeeft dat ie zelfmoord wil plegen zich bedenkt dat er meer mensen van je houden dan je zelf denkt ook al kan ik heel goed begrijpen dat je denkt van niet heel veel liefs patricia
Datum:
30-07-2006
Naam:
patricia
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

Vanalles

Het is vanalles waar ik mee zit. Maar er is niemand die echt luisterd, alleen mensen die wachten tot het hun beurt is om te spreken.
Mijn verhaal is erg ingewikkeld. Helemaal als je net als ik altijd alles probeert te beredeneren en veiligheid te zoeken in wetenschappelijke redenen.
Toen ik drie jaar oud was zijn mijn ouders gescheiden. Mijn vader was homoseksueel en na jaren toch proberen door te gaan hebben mijn ouders in 1990 besloten zo niet mer door te kunnen. Ik heb eerst een jaar geleefd als een redelijk gelukkig schoolgaand kereltje van 4/5. In deze tijd had mijn vader ook een vaste mannelijke partner gevonden. Het ging allemaal redelijk goed met me tot mijn moeder het co-ouderschap weigerde en de volledige voogdij eiste, naar mijn mening uit jaloezie naar mijn vader. Ik mocht mijn vader, waar ik een heel sterke band mee had en heb, nog maar eens in de 14 dagen zien. Mijn moder handhaafde dit als een middeleeuwse wet. Geen minuut later anders haalde ze me letterlijk van de eetkamer tafel en nam me mee. Ik werd, voor mij met onduidelijke motiven, ook op een andere school geplaatst. Vanaf toen is alles in een slob geraakt. Ik deed niets op school omdat ik een vlotte babbel had en me overal onderuit wist te praten en excuses te verzinnen. Mijn moeder behandelde mij als een soort van surrogaat partner. Ik werd overal bij betrokken, van het huishouden tot de laatste huismoeder roddels. Toen ik een jaar of acht was heb ik erg duidelijk aangegeven dat ik mijn vader vaker wilde zien. Zo was ik om de week bij een van mijn ouders.
Rond mijn 12de kreeg ik door dat het goed mis was tussen mijn vader er zijn vriend. Dat liep ook dat jaar ten einde met hevige ruzie tussen die 2. Mijn vader verhuisde uit mijn geboorte huis nadat het over was.
Het eerste schooljaar van de middelbare school was een ramp. Ik werd al erg gepest om het feit dat mijn vader homoseksueel was en was zo mezelf totaal verloren omdat ik al mijn energie in mezelf verdedigen stak ipv mijn zelfontwikkeling. Het feit dat ik nooit iets had hoeven te doen op school droeg hier natuurlijk aan bij. Dit brak mij natuurlijk op en het liep helemaal fout. In het begin van dat jaar begon ik haaruitval de ontwikkelen. Ik kreeg hier allerlei zalfjes voor en pilletjes maar het werd alleen maar erger dus ik heb al mijn haar van mijn hoofd geschoren ('gelukkig' was het alleen op mijn hoofdhuid). In dit zelfde jaar werd mijn moeder ernstig ziek. Ze verloof 60% van haar longinhoud door long-emfiezeem. Ze heeft rond kersttijd zo'n drie weken in het ziekhuis gelegen.
Mijn moeder had net van te voren een man leren kennen, maar gelukkig is hij bij haar gebleven ondanks dat ze door medicijnen en haae overgebleven 40% long inhoud totaal veranderd was, zowel innerlijk als uiterlijk.
Ik moest van school omdat ik te weinig deed. Ik kwam toen op een vmbo school met veel criminaliteit. Als puberende chaos jongen ging ik hier natuurlijk in mee en begon steeds meer te spijbelen en blowen. Zelfs met mijn examens was ik ongeoorloofd afwezig. Ik zat dan bij mijn neef in zijn huis. Daar had ik de sluitel van en mijn neef die 9 jaar ouder is als ik werkte natuurlijk gewoon. Ik kreeg erg veel problemen met mijn ouders door al het gespijbel. Het is 2 keer uit de hand gelopen. Één keer met mijn moeder, toen ben ik weggelopen van huis en bij mijn neef, die inmiddels bij een drugsdealende vriend van hem in huis woonde, gebleven voor een week. Met mijn vader is het ook een keer uit de hand gelopen. Hij had een nieuwe vriend opgedaan. Een Colombiaans-Zweedse, 28 jaar jongere danser in opleiding die Zweden ontvlucht was door zijn conservativie ouders. Dit was een van de redenen voor een opstapeling van problemen tussen mij en mijn vader. Na een heftig telefoongesprek en nadat ik al mijn spullen bij hem gepakt had, heb ik hem meer als een maand niet gezien of gesproken.
Omdat ik geen diploma had behaald moest ik toch wat certificaten halen in een soort oriëntatiejaar. Dit was voor het eerst een jaar waar ik goed was. Geen gepest, en goede cijfers. Ik ben als beste van de opleiding geslaagd en had de opleiding van mijn dromen gevonden. Een theater opleiding. Dit was een veelbewogen jaar waarin ik natuurlijk weer het buitenbeentje was maar niet zo erg als voorheen.
Ook de tweede partner van mijn vader vertrok. Hij was verliefd geworden op en ander en binnen een maand vertrokken. Rond die zelfde tijd is een behoorlijk lange vriendschap tussen mij en mijn (wat ik dacht te zijn) best vriend ten einde gekomen. Hij was dronken en had een reden gevonden om mij in elkaar te slaan.
Dat was dus afgelopen jaar. Mijn probleem is denk ik waarom ik me zo ingelukkig voel is omdat ik nergens voldoening uit krijg en ik ongelooflijk egenslagen heb gehad. Want dit was maar een korte smane vattig. Ik heb mijn liefdes leven er maar uitgelaten maar geloof me dat is net zo'n grote ramp. Mijn oom werd verliefd op me, nooit een leuk meisje tegen gekomen, een ontmaagding die erg zwaar- en tegen viel en ga zo maar door.
Hoevaak ik wel niet heb gedacht: ik stop er mee is niet meer te tellen.

Ik hoop dat er ooit een wending komt in mijn leven die dit alles eens veranderd. En nu maar hopen dat ik het vol blijf houden, dat ik sterk genoeg ben om door te blijven gaan.

In ieder geval bedankt voor het lezen van mijn verhaal.
Datum:
30-07-2006
Naam:
Erik
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

Nevermind

Het is een lang verhaal, en niet iets om zomaar op een site te zetten... Het leven is gewoon een grote hel, een pad met vele obstakels... Heb je de conditie om ze te overbruggen dan hou je het vol in het leven... Zoniet? dan word je moe, net als ik nu. Ik voel me moe en doods. Ik kan het allemaal niet meer aan... Ik heb zo mn mooie momenten gehad waar ik mooi naar terug kan kijken... maar de donkere wolken van pijn en vedriet verduisteren het bijna... Ik ga afscheid nemen, mn ouders zijn het zat dat ze elke avond bij me moeten controleren of ik niet weer mn polsn heb door gesneden... Maar het snijden doet me juist goed. Als ik de lichaamlijke pijn voel denk ik niet zo snel meer aan mn geestelijke pijn...
Datum:
30-07-2006
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

geen

waarom denk ik aan zelfmoord?
Omdat ik niet gelukkig ben met de dingen die ik heb. Ik zie ze niet meer. ik voel alleen maar negativiteit. Kan niet meer van dingen genieten. De eeuwige eenzaamheid heeft me weer te pakken. Ben te moe om te tegen te vechten. ik heb een gevoel dat ik nooit meer los van kan maken. Altijd maar die strijd in mij. Ik ben het zat. Altijd maar angst hebben voor de wereld en mensen. Altijd maar het gevoel hebben dat ik alleen ben. de enige freak op aarde. Ik ben abnormaal .
Ik weet niet of ik ooit echt zelfmoord zal plegen maar het geeft me een soort rust om te weten dat er een soort uitweg is van mijn hel
Datum:
30-07-2006
Naam:
C
Leeftijd:
25
Provincie:
Utrecht

gevangen

Ik ben vandaag twee jaar getrouwd. En ik word al twee jaar uitgescholden en mentaal misbruikt en ik weet het. Ik weet dat ik weg moet en k weet dat het slecht is maar ik kan niet tegen de sorry's en de lieve gebaren. De enige reden dat ik nog hier ben is vanwege mijn dochter (21 maanden) ik zou haar nooit achter willen laten. Maar de gedachten over zelfmoord zijn er elke dag een constante in mijn leven ik zou willen dat iemand eindelijk eits om mij geeft
Datum:
30-07-2006
Naam:
evita
Leeftijd:
29
Provincie:
Groningen

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.