Levensverhalen (pagina 1667)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

jullie zijn veel meer waard dan jullie denken

hallo lieve mensen
jezus wat ben ik geschrokken van de hoeveelheid kinderen die het leven niet meer zien zitten maar ik weet wat er door jullie heen gaat ik zelf heb ook heel lang zelfmoord willen plegen maar ben echt blij dat ik het niet gedaan heb heb nu een zoontje van 3 maanden en weet nu dat ik voor hem leef jullie zijn allemaal uniek echt waar en hoe moeilijk je leven ook loopt als het jou tijd is dan ga je.hoop dat iedereen die op deze site aangeeft dat ie zelfmoord wil plegen zich bedenkt dat er meer mensen van je houden dan je zelf denkt ook al kan ik heel goed begrijpen dat je denkt van niet heel veel liefs patricia
Datum:
30-07-2006
Naam:
patricia
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

Vanalles

Het is vanalles waar ik mee zit. Maar er is niemand die echt luisterd, alleen mensen die wachten tot het hun beurt is om te spreken.
Mijn verhaal is erg ingewikkeld. Helemaal als je net als ik altijd alles probeert te beredeneren en veiligheid te zoeken in wetenschappelijke redenen.
Toen ik drie jaar oud was zijn mijn ouders gescheiden. Mijn vader was homoseksueel en na jaren toch proberen door te gaan hebben mijn ouders in 1990 besloten zo niet mer door te kunnen. Ik heb eerst een jaar geleefd als een redelijk gelukkig schoolgaand kereltje van 4/5. In deze tijd had mijn vader ook een vaste mannelijke partner gevonden. Het ging allemaal redelijk goed met me tot mijn moeder het co-ouderschap weigerde en de volledige voogdij eiste, naar mijn mening uit jaloezie naar mijn vader. Ik mocht mijn vader, waar ik een heel sterke band mee had en heb, nog maar eens in de 14 dagen zien. Mijn moder handhaafde dit als een middeleeuwse wet. Geen minuut later anders haalde ze me letterlijk van de eetkamer tafel en nam me mee. Ik werd, voor mij met onduidelijke motiven, ook op een andere school geplaatst. Vanaf toen is alles in een slob geraakt. Ik deed niets op school omdat ik een vlotte babbel had en me overal onderuit wist te praten en excuses te verzinnen. Mijn moeder behandelde mij als een soort van surrogaat partner. Ik werd overal bij betrokken, van het huishouden tot de laatste huismoeder roddels. Toen ik een jaar of acht was heb ik erg duidelijk aangegeven dat ik mijn vader vaker wilde zien. Zo was ik om de week bij een van mijn ouders.
Rond mijn 12de kreeg ik door dat het goed mis was tussen mijn vader er zijn vriend. Dat liep ook dat jaar ten einde met hevige ruzie tussen die 2. Mijn vader verhuisde uit mijn geboorte huis nadat het over was.
Het eerste schooljaar van de middelbare school was een ramp. Ik werd al erg gepest om het feit dat mijn vader homoseksueel was en was zo mezelf totaal verloren omdat ik al mijn energie in mezelf verdedigen stak ipv mijn zelfontwikkeling. Het feit dat ik nooit iets had hoeven te doen op school droeg hier natuurlijk aan bij. Dit brak mij natuurlijk op en het liep helemaal fout. In het begin van dat jaar begon ik haaruitval de ontwikkelen. Ik kreeg hier allerlei zalfjes voor en pilletjes maar het werd alleen maar erger dus ik heb al mijn haar van mijn hoofd geschoren ('gelukkig' was het alleen op mijn hoofdhuid). In dit zelfde jaar werd mijn moeder ernstig ziek. Ze verloof 60% van haar longinhoud door long-emfiezeem. Ze heeft rond kersttijd zo'n drie weken in het ziekhuis gelegen.
Mijn moeder had net van te voren een man leren kennen, maar gelukkig is hij bij haar gebleven ondanks dat ze door medicijnen en haae overgebleven 40% long inhoud totaal veranderd was, zowel innerlijk als uiterlijk.
Ik moest van school omdat ik te weinig deed. Ik kwam toen op een vmbo school met veel criminaliteit. Als puberende chaos jongen ging ik hier natuurlijk in mee en begon steeds meer te spijbelen en blowen. Zelfs met mijn examens was ik ongeoorloofd afwezig. Ik zat dan bij mijn neef in zijn huis. Daar had ik de sluitel van en mijn neef die 9 jaar ouder is als ik werkte natuurlijk gewoon. Ik kreeg erg veel problemen met mijn ouders door al het gespijbel. Het is 2 keer uit de hand gelopen. Één keer met mijn moeder, toen ben ik weggelopen van huis en bij mijn neef, die inmiddels bij een drugsdealende vriend van hem in huis woonde, gebleven voor een week. Met mijn vader is het ook een keer uit de hand gelopen. Hij had een nieuwe vriend opgedaan. Een Colombiaans-Zweedse, 28 jaar jongere danser in opleiding die Zweden ontvlucht was door zijn conservativie ouders. Dit was een van de redenen voor een opstapeling van problemen tussen mij en mijn vader. Na een heftig telefoongesprek en nadat ik al mijn spullen bij hem gepakt had, heb ik hem meer als een maand niet gezien of gesproken.
Omdat ik geen diploma had behaald moest ik toch wat certificaten halen in een soort oriëntatiejaar. Dit was voor het eerst een jaar waar ik goed was. Geen gepest, en goede cijfers. Ik ben als beste van de opleiding geslaagd en had de opleiding van mijn dromen gevonden. Een theater opleiding. Dit was een veelbewogen jaar waarin ik natuurlijk weer het buitenbeentje was maar niet zo erg als voorheen.
Ook de tweede partner van mijn vader vertrok. Hij was verliefd geworden op en ander en binnen een maand vertrokken. Rond die zelfde tijd is een behoorlijk lange vriendschap tussen mij en mijn (wat ik dacht te zijn) best vriend ten einde gekomen. Hij was dronken en had een reden gevonden om mij in elkaar te slaan.
Dat was dus afgelopen jaar. Mijn probleem is denk ik waarom ik me zo ingelukkig voel is omdat ik nergens voldoening uit krijg en ik ongelooflijk egenslagen heb gehad. Want dit was maar een korte smane vattig. Ik heb mijn liefdes leven er maar uitgelaten maar geloof me dat is net zo'n grote ramp. Mijn oom werd verliefd op me, nooit een leuk meisje tegen gekomen, een ontmaagding die erg zwaar- en tegen viel en ga zo maar door.
Hoevaak ik wel niet heb gedacht: ik stop er mee is niet meer te tellen.

Ik hoop dat er ooit een wending komt in mijn leven die dit alles eens veranderd. En nu maar hopen dat ik het vol blijf houden, dat ik sterk genoeg ben om door te blijven gaan.

In ieder geval bedankt voor het lezen van mijn verhaal.
Datum:
30-07-2006
Naam:
Erik
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

Nevermind

Het is een lang verhaal, en niet iets om zomaar op een site te zetten... Het leven is gewoon een grote hel, een pad met vele obstakels... Heb je de conditie om ze te overbruggen dan hou je het vol in het leven... Zoniet? dan word je moe, net als ik nu. Ik voel me moe en doods. Ik kan het allemaal niet meer aan... Ik heb zo mn mooie momenten gehad waar ik mooi naar terug kan kijken... maar de donkere wolken van pijn en vedriet verduisteren het bijna... Ik ga afscheid nemen, mn ouders zijn het zat dat ze elke avond bij me moeten controleren of ik niet weer mn polsn heb door gesneden... Maar het snijden doet me juist goed. Als ik de lichaamlijke pijn voel denk ik niet zo snel meer aan mn geestelijke pijn...
Datum:
30-07-2006
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

geen

waarom denk ik aan zelfmoord?
Omdat ik niet gelukkig ben met de dingen die ik heb. Ik zie ze niet meer. ik voel alleen maar negativiteit. Kan niet meer van dingen genieten. De eeuwige eenzaamheid heeft me weer te pakken. Ben te moe om te tegen te vechten. ik heb een gevoel dat ik nooit meer los van kan maken. Altijd maar die strijd in mij. Ik ben het zat. Altijd maar angst hebben voor de wereld en mensen. Altijd maar het gevoel hebben dat ik alleen ben. de enige freak op aarde. Ik ben abnormaal .
Ik weet niet of ik ooit echt zelfmoord zal plegen maar het geeft me een soort rust om te weten dat er een soort uitweg is van mijn hel
Datum:
30-07-2006
Naam:
C
Leeftijd:
25
Provincie:
Utrecht

gevangen

Ik ben vandaag twee jaar getrouwd. En ik word al twee jaar uitgescholden en mentaal misbruikt en ik weet het. Ik weet dat ik weg moet en k weet dat het slecht is maar ik kan niet tegen de sorry's en de lieve gebaren. De enige reden dat ik nog hier ben is vanwege mijn dochter (21 maanden) ik zou haar nooit achter willen laten. Maar de gedachten over zelfmoord zijn er elke dag een constante in mijn leven ik zou willen dat iemand eindelijk eits om mij geeft
Datum:
30-07-2006
Naam:
evita
Leeftijd:
29
Provincie:
Groningen

geen zin

ik ben romy,
ik weet nie waar ik moet beginnen,
op dit moment zou ik het liefst voor de trein springen , maar daar ben ik te laf voor.
en ik weet het zeker volgende maand voel ik me ineens goed, ups en downs.
ik beschadig mezelf,
als sinds ik misbruikt ben geestelijk en sexueel.
ik heb een prachtdochter, ik kan haar niet alleen laten, ik wil het niet , maar ik voel me leeggezogen , ik ben 20 ilo aangekomen sinds mijn zwangercshap , ik voel me dik en lelijk .
ik heb nu het gevoel dat het niet meer goedkomt.
het komt wel goed alleen ik wacht er al zolang op,
elkekeer als er even iets goed gaat dan krijg ik weer een tegeslag.
ik woon in een dorp en daar word zo vreselijk gemeen geroddeld.
ik leef niet meer.
ik wil niet meer
Datum:
30-07-2006
Naam:
romy
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

verdriet

Ik heb het gevoel dat ik nu op het punt sta dat het lijntje gaat breken.
Ik ga jullie niet vervelen met mijn verleden en verdriet,ik ga er ook van uit dat elke pijn het zelfde is .Ik heb me eigen voorgenomen om bij de volgende tegenslag gewoon een hoop pillen in te nemen en dan is alles over
Datum:
30-07-2006
Naam:
lizette
Leeftijd:
40
Provincie:
Noord-holland

waarom

waarom voel ik me nu zo ?

er is niemand die nog wat voor mij kan doen
niemand die naar me luisterd
niemand die me steunt
niemand die mij begrijpt
niemand die in mn hoofd kan kijken, omdat ik mn depressieve gevoelens niet uit

mensen zoek hulp want dat is iets wat ik ook ga doen

er zijn altijd mensen die om jullie geven en van jullie houden

en later zijn jullie je zelf dankbaar dat jullie geen zelfmoord hebben gepleegd want

NA REGEN KOMT ZONNESCHIJN

neem het van mij aan



Datum:
29-07-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
22
Provincie:
Overijssel

Wat ik kwijt wil

Ik kan zeggen dat ik in de 18 jaar dat ik rond loop nooit geluk heb gehad

Het zit me altijd tegen

Ik heb er geen zin meer in een loop nu al een tijdje rond met het gevoel er een einde aan te maken

Mijn ouders houden wel van me maar ik hoor de hele dag negatieve dingen en ik kan er niet meer tegen

Met mijn broertje kan ik niet omgaan
Op school gaat het slecht
Ik heb geen vriendin en geen echte vrienden, ik gebruik drugs

als ik er niet meer ben is het voor andere mensen veel beter , niemand zou me tog missen

er zijn genoeg redenen om er een eind aan te maken en dat zal binnenkort wel gebeuren........
Datum:
29-07-2006
Naam:
Judas
Leeftijd:
18
Provincie:
Gelderland

ophangen,snijden

Hallo ik ben patrick van 18 en hoe dieper kan je zakken in je leven als je al meerdere keer zelfoord wil plegen is ongeveer nu 2jaar bezig zit nu wel onderbehandeling maar helpt het wel wat ook een punt is is klote liefde hoe ver kan je gaan om eerst te zeggen ja ik vindt je leuk enz en dan 2 dagen later nee tog niet en als je zelf helemaal verliefd ben en is ook niet 1 keer gebeurt maar meerdeere malen maar goed hoe ver kan je iemand verdried doen ik ben einde raad ik zit nu ook weer te blowen om me probs te vergeten maar s'morgens val je 2x zo hard terug dit wilde ik kwijt
Datum:
29-07-2006
Naam:
Patrick
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.