Levensverhalen (pagina 1650)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Moeilijk

wat is dit moeilijk zeg, de gedachten gaan steeds vaker door mijn hoofd..
Hoe pleeg ik het beste zelfmoord!?
Het is raar ik wil graag na boven het hoeft gewoon niet meer.. Mijn vriend is bij me weg.. ik heb van alles geprobeerd het lukt me gewoon niet zonder hem!!
Hij is het vertouwen in me kwijt!! Ik heb gemaild met een onbekende jongen.. hij vind het vreemdgaan!!
We hadden alles, we hebben ent een huis gekocht!! Wat een elende.. ik ben alles kwijt, terwijl ik alles had.. we waren bezig met kinderen en wouden trouwen..
HEb ik dit dan allemaal stuk gemaakt dus een paar mailtjes..
Ik doe mijn best hem te vergeten!! MAar het lukt me gewoon niet.. Ik hier alleen in dit huis.. ik wil dit niet.. ik wil alleen hem!!
Ik mis hem.. ik doe echt mijn best!!
Ik wil gewoon dood.. maar hoe pillen.. polsen?? HOE??
Jah ik heb een zusje van 13 en een moedertje die mij niet kwijt willen!! maar op dit moment heb ik gewoon niets om voor te leven!!

Ik wil dood!!!!
Datum:
28-08-2006
Naam:
Samantha
Leeftijd:
23
Provincie:
Flevoland

....

als mensen mij zien, weten ze dat ik een vriend heb, al 3 jaar samenwoon in ons huisje, 3 katten erbij, ook nog een hamstertje. Goed voor elkaar zou je zeggen. Ik was 17 toen ik weg ging bij mijn moeder, ik was, zoals ze dat heel mooi noemen, een lastige puber. Eigenlijk toch wel standaard vind ik zelf, ik lapte de regels aanmijn laars en schopte zo nu en dan een relletje. Van mezelf ben ik geen opruimend persoon, niet dat ik mijn huis ranzig laat worden maar schoenen die hier en daar slingeren, stoor ik me niet aan. Dat wist mijn vriend toen hij mij 3,5 jaar geleden tegen kwam. Ruzies thuis werden erger, ben bijm ijn vriend gaan wonen, school is mislukt, want uit huis gaan ging me toch niet in de koude kleren zitten. Nu ben ik dan ook 1,5 jaar werkeloos. Ik word niet zomaar aangenomen en wonen in de grote stad doen we niet. Mijn vriend zit diep in de schulden, waardoor ik nu min of meer de schuld op me krijg dat we ons huis uit worden gezet volgende week donderdag. Even terug naar toen ik op school zat nog, ergens in die tijd. Gesloten ben ik al, laat nooit je echte ik zien, uit nooit je gevoelens. Soms doe ik dat wel tegenover mijn vriend, janken geblazen natuurlijk. Begrijpen doet hij al niet, maar het meeste zeer doet het nog als hij zegt dat doet er niet toe, of dat ik mijn gevoelens te serieus neem... werken en schoonmaken, en dan zou ik volgens hem, ook \"verwijten\" naar hem kunnen maken. Over hoe hij met mij omgaat. (voorbeeld, als mijn muziek te hard aan staat, en hij slaapt/wil gaan slapen, moet het zachter, maar al slaap ik op de zondag uit mag hij wel herrie maken) begrijp dr niks van... Ik kan wel werken hier in de regio, productie en bollen werk. Maar zelf ben ik zo bang dat ik er nooit meer uit kom en voor de rest dat soort werk blijf doen. Want ervaring en een diploma in iets heb ik niet. Dus dacht ik, kom laten we weer school gaan volgen, dat was bijna gelukt, waar het niet dat er weer tegenslagen waren dat dat ook mislukte...

nou goed, 1,5 jaar werkeloos, op de meest simpele baantjes gereageerd (macdonalds etc...) en overal afgewezen omdat ik geen ervaring heb. Zo was er ook een baan in de snackbar en omdat ik geen ervaring heb met de frituurpan, kreeg ik die niet. ja... je verzint het niet...

dan de spanning met mn vriend erbij, ik schijn nooit iets goeds te doen, en hij is te vrijgevig met de woorden \"onze relatie is over\" paar keer ruzie gehad, 2 katten tegen de muur gevlogen, kom niet aan mn katten, die zeiken me niet af. en nog meer dingen...

mn moeder die zwaar depri is omdat zij en m n broer niet meer goed met elkaar omgaan. mn broer zit ook absoluut niet lekker in zn vel, laat mij ook niet koud natuurlijk

En dan nog dat we er donderdag uit moeten. Naar je pa? naar je ma? mn pa, nee... hij heeft me al een keer zover gekregen dat ik bijna voor de trein ben gesprongen maar de afslag naar maatschappelijk werk heb genomen die naast het spoor zit. Toen woonde ik 2 maanden bij hem omdat mijn vriend me eruit had gegooid.

mn moeder? ja die zit dus met mn broer en in die situatie kan ze mij niet proppen, wil haar natuurlijk ook het liefst ontzien.

Vrienden? die wonen nog allemaal thuis...


Nu kunnen we terecht bij een ex-collega van mijn vriend. Das dus ook geen lekker milieu ( wiet dealen en nog meer dingen ) daar voel ik me natuurlijk ook niet op mn gemak... het zou ook niet goed voor mij zijn, hoe het nu loopt is drinken/blowen wel erg lekker. En als het er is, dan is het er, dan is de drempel erg laag.

dan komen er nog enkele problemen bij die ik met jongens heb gehad, ook niet leuk. nee hoor, heb mijn portie gehad.

de situaties heb ik dan niet helemaal uitgelegd, het ligt te ingewikkeld om het maar even te typen...
maar goed...

even lachen.... en weer doorgaan....
Datum:
28-08-2006
Naam:
tjah
Leeftijd:
20
Provincie:
Limburg

alleen god heeft het gezien

Mijn kind is ziek. Geestelijk gestoord. Hij lijdt aan een zich ontwikkelende narcististische persoonlijkheidssstoornis. Dat betekent in de praktijk dat hij kan verkrachten en moorden zonder er spijt van te hebben. Als moeder kan ik daarmee niet omgaan. Ik heb zelf een zacht karakter en snap niet hoe ik zo'n kind kan hebben. Ik heb nog 3 andere kinderen en zij zijn zeer intelligent en sociaal bewogen. Ik begrijp er niets van.
Wat heb ik voor afschuwelijks misdaan dat ik hiermee gestraft wordt ?
Ik heb hem ook alle liefde gegeven die hij nodig had, het is een afschuwlijk idee te moeten leven dat hij andere mensen iets aan gaat doen. Het is onverdraaglijk.
Ik weet nu, het is niet mijn schuld. Maar ik heb hem wel op de wereld gezet.
Het is moeilijk hiermee om te gaan.
Maar ik heb nog 3 andere kinderen die op mij vertrouwen, zij houden mij in leven, eigenlijk wil ik dood.
Datum:
28-08-2006
Naam:
jeanette
Leeftijd:
38
Provincie:
Limburg

ik wil egt niet meer

hoi ik ben n meisje van 13 en bn mn leven meer dan zat :ik leef in mezelf,kan niet goed met mezelf of andere omgaan, ik snij me polsen door en ook op andere plekken van mijn lichaam en denk vaak aan zelfmoord ik wil wel graag hulp maar ik ben gewoon te bang pleas help me i'cant take it anymore
Datum:
27-08-2006
Naam:
jill
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

Boulmia

Beste mensen

Ik zit hier heel erg mee en wil jullie er ook
absoluut niet mee lastig vallen , maar toch
wil ik mijn verhaal hier kwijt. Ik kamp al
jaren met overgewicht , ik was 1 keer heel veel afgevallen en had anorexia , toen dacht ik dat ik wel weer normaal kon eten alleen
kwam in iets meer dan 1 maand 18 kg aan en voelde me zo dik en ellendig ik kon niet meer slapen en slikte wel 60/70 laxeerpillen dan een eetbui en ging braken , ik huil elke dag ik sla mezelf ik heb geen vrienden me ouders vinden me gestoord en dreigen me op te nemen ik wil niet meer leven . ik was vroeger zo vrolijk alles veranderd nu . bedankt!
Datum:
27-08-2006
Naam:
Linda
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

...

Hoi! Ik heb deze site een paar weken geleden ontdekt en in plaats van iets leuks te gaan doen in het weekeinde, zit ik hier alleen thuis die vaak intens trieste verhalen te lezen....
Ik heb mijn hele leven al zelfmoord gedachten, soms verregaande plannen. Op de een of andere manier vind ik toch de kracht om weer verder te gaan, maar het lukt me ook niet om zin aan mijn leven te geven. Ik blijf terugvallen in depressies en overmatig alcoholgebruik.
de laatste jaren is dat alleen maar erger geworden.
Vanwege die depressies en contactstoornissen en door slechte begeleiding van ouders en leraren ben ik zelf niet in staat geweest om iets van mijn leven te maken. Ik ben jong van school gegaan, heb altijd eenvoudige, nogal saaie baantjes gehad. Ik zou best eens iets bij willen leren, ik ben zeker niet dom, maar ik blijk eenvoudig niet in staat om iets af te maken.
Ach eigenlijk mag ik niet klagen.. ik heb een flat, een baan, ik speel zelfs in een band waar ik min of meer getolereerd wordt..
Ik ben gescheiden en woon ongeveer drie jaar alleen. Doordeweeks heb ik het best druk, maar soms 's avonds en vooral in het weekend val ik echt in een zwart gat. Ik voel me vaak zo verdomd alleen en mijn sombere stemmingen en alcoholgebruik nemen alleen maar toe. Ik denk steeds vaker aan om er een eind aan te maken.. Een paar weken geleden had ik het plan opgevat om 's nachts van mijn flatgebouw te springen. Ik had echter het hele weekend al zoveel gezopen, dat ik op de geplande tijd helemaal geen kracht meer had om wat dan ook te doen! Ik ben toen maar mijn roes uit gaan slapen.
Met mijn familie heb ik erg weinig contact. Vrienden heb ik niet. Dus waarom niet er een eind aan maken, of waarom wel..?
Misschien vind je dat ik niet mag klagen, ik heb immers een huis, een baan ben redelijk gezond.. Maar moet ik, wil ik zo nog twintig, dertig jaar doorleven?! Het leven moet toch enige zin, inhoud of kwaliteit hebben? Als ik een dier was geweest, was ik al lang uitgestoten om ergens stilletjes dood te gaan.. Survival of the fittest, of zoiets..
Enfin, bedankt voor het aanhoren van mijn verhaal! Ik heb lange tijd gedacht dat ik de enige was met zulke gedachten. Op deze site zie ik dat dit niet zo is; er staan hier zoveel verhalen dat je aan een weekend niet genoeg hebt om ze allemaal te lezen!
Datum:
27-08-2006
Naam:
martin
Leeftijd:
43
Provincie:
Zuid-holland

suicide

Een lang verhaal over mijn leven zal ik niet houden, alleen over mijn situatie nu. Het begon met stiekem drinken, spijbelen van school om thuis alleen te drinken. Elke morgen ziek zijn, niet naar school gaan. Toen was er stiekem roken, iedereen weet het nu, maar nog steeds stiekem doen. Nu er geen drank meer was, begon ik een ander verdovingsmiddel te vinden. Zelfverwonding. Ik snij mezelf met een scheermesje in mijn arm. Om mijn pijn even te vergeten. En het voelt goed. En waarom het zo gekomen is de laatste aantal jaren. Geen idee. Ik kom niet over mijn moeder's dood. Elke keer als ik denk dat zij heeft moeten beseffen dat zij dood ging, stort ik in. En dat wel meerdere malen per dag. UIt huis ga ik nauwelijks nu het zomervakantie is. Ongezond, noemt mijn vader. Ik heb al littekens bij mijn polsen, maar zal ik het durven door te snijden en dood te bloeden in de badkamer?
Datum:
27-08-2006
Naam:
nel
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

nam iemand je pYn maar serieus

ik ben een meisje van 17 die erg vaak aan zelfmoord denkt maar het niet durft uit te voeren,,ik heb hier redenen voor die eigenlyk iedereen maar aanstel vind maar het zit zo: ik heb een hekel aan me eigen lichaam omdat ik totaal geen borsten heb,,en ernstige last van overbeharing heb,,en ben ook nog eens erg klein en iets aan de zwaardere kant...me ouders kunnen geen opleiding voor me betalen dus zit thuis op zoek na werk wat erg moeilijk is zonder diploma's,,ik heb ook geen geld voor leuke kleren of om leuke dingen te doen. jongens kijken niet naar mij om..ik voel me zo dood ongelukkig en wens gewoon elke keer dat ik ga slapen dat ik nooit meer wakker word en vind het erg als ik sochtends wakker word. ik wil ook niet in spiegels kijken wat ik haat alles aan mezelf.
Datum:
27-08-2006
Naam:
lizzy van der heijden
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

Vergaan

Vroeger was ik een egte levensgenietr!
Ik ging vaak weg ! wloop naar buite om uitegaan..
Maar nu niet meer...
Ik voel me opgesloten en agtrglaten
Kzit niet graag meer bij mn vrienden , maar liever alleen ...
Ik pas mss ni bij de geen zelfmoorden
ma ik zou gwn willen wete of ik hier iets aan kan doen?
Kan mijn leven nog voort in deze down-dagen?
Ik zelf heb al 100 keer me gsneden en bn vanplan me optehangen...
kunne jullie me helpen?
Ps: ik woon in belgie
Datum:
27-08-2006
Naam:
Evelien
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Ik ben het beu

Ps ik woon in Belgie!
Pfff... Ik heb het gvoel dat niemand nog om me geeft ..
altijd als ik zeg dat ik weg ga gaan , nemen ze het niet serieus..
Nu heb ik een datum wastgesteld! en eb dit tegen mn belangrijkste vrienden gzegt!
maar nu willen ze me stoppen en dat wil ik niet!
Ik heb gezegt dat ze me moeten laaten om mij gelukkig te maken , omdat ze altijd zeiden dat ze me gelukkig wilden maken!
Wel zo maken ze mij gelukkig!
Anders zien ze me tog hele dagen ongelukkig!

There is pain you can heal, but this is the never healing pain so don't begin...
Datum:
27-08-2006
Naam:
...
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.