Levensverhalen (pagina 1570)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zelfmoord en eenzaam

ik ben alleen altijd alleen, ik wil in contact komen met mensen maar dat lukt niet ik ben bang, bang voor als en iedereen, bang om te leven, bang dat ik gekweetst word, bang om zelfmoord te plegen. ik huil elke nacht ik denk waarom ik waarom ik, wat heeft zin om te leven. ik wil dood.ik wil dood. ik kan niet slapen omdat ik zo eenzaam ben ik heb gon nooit in mijn leven leuk gehad. het is het altijd klote, vroeger dacht ik altijd als ik ouder word veranderd dat, ik ga iemand vinden die van mij zal houden en niet misbruiken dan word mijn leven beter, zo kan ik van leven genieten. maar nee, ik ben ouder ben alleen eenzaam, werkloos geen doel in het leven. ik wil mijn leven nemen maar te bang het te doen, ik sla me zelf altijd zo erg dat ik soms niet kan admen. zo als net. ik kan weer niet slapen, ik wil dood. ik heb net een 30min gehuild maar hielp het! nee nee het word alleen maar erger, ik weet niet hoe lang ik zo kan volhouden. ik hoop het niet lang ik wil uit all het ellende. het heeft toch geen zin meer voor mij.
Datum:
04-12-2006
Naam:
koerd
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

Waarom?

Ik ben vroeger redelijk vaak in elkaar geslagen,vernederd ik vraag me vaak af waarom ik? Wat deed ik fout..?
Als er nou een grapje word gemaakt van hoe ik eruit zie wat ik doe vat ik dat heel serieus op..ik ga erover nadenken en er later ook in geloven
Ik voel me vaak helemaal niks alsof ik nergens thuis hoor..
als ik die gevoelens heb is er een drang in mijzelf die zegt doe jezelf pijn..
ik wil dit zo graag niet meer maar er komt elke keer weer terug..
ik word geholpen met een psycoloog en als dat niet helpt?
wat moet ik dan?? ik wil niet weer terug in de diepte vallen
Kan iemand mij een paar tips geven?
hoe ik een beetje positiever over mezelf kan denken ?
mvg Romy
Datum:
03-12-2006
Naam:
Romy
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Ik weet het niet Meer..

Hallo Allemaal,
Ik weet het niet Meer..

Ik heb ruzie met mijn moeder, al zo'n 4 jaar. En daarbij is het zover gekomen dat er meermaals rechtzittingen zijn geweest. (je snapt nu dus wel dat het geen kleine ruzie's waren.) in werd regelmatig door haar de trap op/af gesleurd omdat ik iets nie goed doe volgens haar.
en zo krijg ik ook overal de schuld van (ookal doet ze iets zelf.) en als ik dan zeg dat ik datgene niet gedaan heb, (klopt 98 van de 100 keer) dan roept ze door het het hele huis heen dat ze mij niet meer kan vertrouwen.. en dat is niet leuk om (regelmatig) van je moeder te horen, geloof mij maar.
en zo gaat dat nu al bijna vier jaar lang door.
mijn vader is door mijn moeder het huis uit gezet, en is toen op zich zelf gaan wonen. ik ben een keer (toen het weer eens uit de hand liep bij me ma) naar mijn vader gegaan . dat was geloof ik omdat ik 2 jaar terug in een pjamabroek en een t-shirt buiten in de sneeuw werd gezet en ik niet meer naar binnen mocht.
ik ben toen langer als een half jaar bij mijn vader gebleven en ja, daar verbeterd de toestand ook niet op.
later heeft de rechter beslist dat er een omgangs-regeling getroffen moest worden waarbij is halfomhalf bij mijn pa en dan weer bij mijn ma moest zijn. nu lijkt het wel alsof ik bij bijde (van mijn ma al 4 jaar lang) niet meer welkom ben.
en de laatste tijd gaat dan ook alles fout.
ik ben meerdere dagen thuis gebleven van school omdat ik het niet meer aankon. wat je dan hoopt is dat je dan door je ouders word aangespoord om de moet er weet in te zetten en gewoon verder te gaan, maar nee hoor mijn moeder komt even langs mijn kamer, kijkt om de hoek en zegt: okee ik bel de school wel weer dat je spijbeld.
dat is ook niet leuk. en zo zijn er nog veel meer gebeurtenissen geweest en ik wil het zo niet meer.
en heb vaak getwijfeld om er een eind aan te maken, zelfs toen ik met mijn fiets uit school kwam en stond te wachten voor de trein, ben ik toen de trien er bijna aankwam bijna van mijn fiets afgestapt en er voor gaan staan - mijn oom achterna.
maar van de andere kant denk ik dan waarom ik nou in godsnaam zo gestoord ben om er een einde aan te maken., ik bedoel, er zijn ook nog leuke dingen, en ik heb een hele leuke vriendin maar eigenlijk overtreffen alle negatieve dingen mijn hele leven en elke keer ald ik denk; nu maak ik er een eind aan, dan is er wel weer een heel klein lichtpuntje aan de horizon wat mij weerhoud, maar dit wil ik zo niet meer. dat ik elke keer weer op het randje sta. er moet nu wel snel iets veranderen tussen mij en mijn moeder, want ik wil dit zo niet meer,

Nee.. ik wil en weet het niet meer.
Datum:
03-12-2006
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

hel

ben de pesterijen beu
iedereen die ik graag zie gaat dood
heb weinig vrienden,voel me eenzaam
heb me al zitten krassen met een passer
ik wil dood
wat voor zin heeft het leven
Datum:
03-12-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

IK HAAT HET LEVEN

Elke avond als ik ga slapen, hoop ik nooit meer wakker te worden.
Elke ochtend wordt ik weer wakker en denk ik waarom ?
Als ik in de spiegel kijk heb ik een hekel aan mezelf, ik haat mezelf.
Ik ken geen dag dat ik me echt gelukkig voel.

Tuurlijk ben ik wel eens blij, wanneer ik b.v. geslaagt ben voor `n examen.
Maar dan vallen mijn gedachten weer terug naar het hier en nu.
Niemand om deze vreugde mee te delen.
Geen leuke vrouw die zegt "ik vindt je leuk, ik geef om je, ik ben trots op je".

Weet je, ik wil zo graag zoveel in het leven bereiken, ik wil zoveel doen in het leven, ik wil graag mijn dromen waar maken. Wat ik ook doe het lukt me niet.
Het is af en toe net of je in een nachtmerrie leeft, wat je ook doet, het lukt je niet om er aan te ontsnappen.
KREEG IK MAAR 1 KANS

Het is weer december, het jaar is weer bijna voorbij.
Weer `n jaar waar in je het geprobeert hebt, maar waar in het weer niet gelukt is.
Wat doe ik dan fout ?
Heb ik niet mijn best gedaan ?

De feestdagen komen er weer aan.
Je hoort de mensen nu al praten over hoe ze het met vrienden, familie en geliefden gaan vieren.
En ik moet deze dagen maar weer door zien te komen, alleen.

Mijn lichaam is op,
mijn geest kent geen motivatie meer,
mijn gedachtes zeggen"stop er toch mee"
mijn hart kent niets anders dan pijn

Ik heb mijn angst een naam gegeven en dat is het LEVEN

Voor ik het weet is het al weer morgen.
Dan begint een nieuwe dag weer met zorgen.
Iedere dag valt er wel een traan.
Ik wou dat de pijn nu eens over zou gaan.....

IK HAAT HET LEVEN

What you gonna do when you have nothing left ?


Datum:
03-12-2006
Naam:
RONIN
Leeftijd:
28
Provincie:
Zuid-holland

=(

het begon allemaal ongeveer 5jaar geleden , mijn opa stierf , de enige persoon waar ik echt om gaf, ik was toen negen en zag hem meer als mijn vader, Ik ging hem dus ook meer als mijn vader beschouwen dan mijn echte vader. Hij heeft me leren schaatsen, elke zondag gingen we schaatsen en in de zomer inline-skaten of fietsen. Ik had zo een sterke band met hem dat ik elke dag vroeg om naar opa te gaan. Er was een groot feest en ik danste met hem , volgende morge was een zondag fris en opgewekt stond ik op en deed ik mijn feest kleren aan van de vorige dag en mijn vader kwam met tranende ogen en zei opa is dood. Ze hebben me zelfs niet getroost ik stuikte in elkaar en begon te wenen. Mijn ouders vertrokken naar mijn oma om het slechte nieuws te vertellen en lieten mij men zus en broer alleen achter thuis terwijl wij steun nodig hadden. Na zoveeel uren kwamen ze thuis en waren ze gestressd en boos. Mijn opa was bijna nooit ziek had nergens last van maar was zomaar plots 200m van mijn huis dood neergevallen, 1uur reanimatie hielp niet, Het was voorbij.
Ik heb een jaar lang mijn oma gesteunt en getroosd en had geen tijd om het zelf allemaal te verwerken, nu zoveel jaar verder komt bij mij de klop, wat nu? Nu kan ik beginnen met verwerken maar door dat ik nooit tijd maakt voor mijn eigen gevoelens stapelde ik alles op en is die berg zo imens groot dat ik er niet meer aan kan beginnen. Op school honger ik me uit als ik kan thuis ook, ik snij in mijn armen , schrijf gedichten , vertel mijn verhaal soms aan mensen maar alleen aan mensen die ik niet zie omdat ik schrik heb voor hun reacties schrik heb dat ze me in de steek gaan laten. Ik vertrouw mijn eigen niet meer en heb dus ook niet veel vertrouwen in andere mensen. Niemand weet dat ik me zo voel omdat ik altijd met een fake smile rond loop zodat ze niets merken, Maar diep vanbinnen ween ik constant.
Ik heb zowat alle hoop opgegeven, vermits ik niemand vertrouw zoek ik geen hulp meer, heb al een paar keer voor het clb gestaan in het school om te praten met een begeleider maar ga altijd weer weg... Hoop dat je eventueel advies kan geven , ik kan het wel gebruiken _xXx_
Datum:
03-12-2006
Naam:
Boew
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Waarom ik

Waarom ben ik altijd de dupe .. ik krijg altijd straf ik kan nooit iets goed doen .. ik ben nooit goed.. k ben al 14 jaa het zijk paaltje van iedereen en nu vind ik het genoeg.. ik mis me vriend ,,maar ide kan me oo niej helpen .. want die mag ik niej zien .. mis hem enorm en nu heb ikook eens et gezeik van me Familie op me dak .. ik haat me zelf en ik wil dood.. ik wil weten of er in een andere demensie nog een beter leven is voor mijn .. want hier is dat niet mer..

nOuw ik hoop da ik je nog wle eens sprekk.. dOeii laaemaal die dit lezenn

Datum:
03-12-2006
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

altijd weer boetes word hopeloos

nadat ik me weer had ingeschreven want ik was ziek en de zorgverzekering wil je woonadres weten, kreeg ik alle boetes die op mijn naam stonden. Ik zou door de politie gegijzeld worden als ik ze niet ging betalen, dus via een regeling zal ik de rest van mijn leven die boetes (ik had een auto en een blinde vlek voor parkeren of flitspalen of politie) moeten afbetalen. En dat van een klein loon als barmedewerker.
Dat vak was in het begin wel leuk maar uiteindelijk ken je alle verhalen en iedereen zit met ellende. Toch heb ik het idee dat ik het meest door politie word gepakt ik weet ook niet waarom. Laatst had ik voor het eerst deze maand een vrije avond en ging met een vriend uit. Hij is ook depressief en kampt met zijn gezondheid. We liepen snel naar de kroeg want het was koud. Opeens worden we aangehouden door een fietsagent. We waren door rood gelopen nadat alle auto's voorbij waren. Toch kostte dat ons weer 35 euro boete. Voor ons beiden is dat 6 uur werken (minimum loon). We hebben geen uitzicht op verbetering van de situatie en de hele avond was verpest. Alleen veel alcohol en wiet kon ervoor zorgen dat we er niet de hele tijd meer aan dachten.
Toch denk ik dat ik voordat ik de hand aan mezelf leg nog een agentje pak. Liefst met een horror einde. Het is een klote maatschappij die van de hele wereld een grote gevangenis voor de vele armen en een 4sterrenhotel voor de rijken heeft gemaakt. OPROTTEN!
Datum:
03-12-2006
Naam:
ouwelul
Leeftijd:
40
Provincie:
Noord-holland

zelfmoord gedachtens

tja waar moet ikke beginnen

ja..
toen ikke nog jong was en ikke het nog leuk vindt bij mijn oma.. was ikke blij ikke straalde van geluk liefde enz . toen het slechter ging met haar ging het ook slechter met mij. mijn oma zij ikke wil niet meer leven ikke wil dood enz enz. toen ikke dat hoorde kreeg ikke op m''n 7de groep 5 ook die gedachten ike zij het thuis of school over al ikke had gepraat met mijn meester met mijn ouders niets hielp ike werdt ook heel erg gepest omdat ikke dik was. ikke wil niet meer leven wat het het leven nog voor zin.
toen heb ikke een tijdje.. op vrijdag middag bij de GGd gezeten en een paar tips gekregen om mijn boos heid te uiten en mijn verdriet ikke moest mij zelf en mijn broer en zus en ouders een cijfer geven ikke kreeg een onvoldoende en de rest een 10 voldoende..
ikke had een vriendin 9 maanden lang.. het was uit gegaan ikke had veel heel heel veel verdriet. toen dacht ikke ok ikke wil dood waarom leef ikke nog .
toen was het vakantie. leuk gezellig even uit waaien op het strand vakantie was afgelopen end e school begon weer.
problemen kwamen op rusie scheldpartijen pesterijen niemand wouw me nog in de pauzes zat ik alleen niemand die naar me toe kwam ikke was eenzaam en alleen.
de zomervakantie aangebroken.
ikke was heel blij eindelijk vand ie school af naar een anders school was over naar de 3de goed rapport heel blij
was op vakantie was blij voelde me weer wat better kwam een meisje tegen ook uit mijn woonplaats. goed.. vondt haar leuk zij mij ook 2 weken later hadden we iets..
het ging uit weer die gedachtes ikke wil dood.
nu zit ikke in de 3de hele leuke school voel me goed zit lekker in mijn vel heb een vriendin.
heel lief hou ziels veel van haar.
alleen ze heeft heel veel problemen thuis elke dag wel. ikke voel me wel goed alleen ikke voel me iook kut als er iets met haar is we praten veel we vertellen elkaar alles. alleen soms is er iets en denk ikke wie geeft er nu om mij wat heeft het nog voor zin om te leven. ikke heb zelf ook heel vaak op het punt gestaan om te springen en me zelf optehangen polsen door te snijden of zo en dan dnek ikke maar waarom mischien betaat er wel iemand die opm ij geeft en van mij houd en maar dadelijk heb ikke gesprongen en dan wil ikke niet meer dan kan ikke niet meer terug. ikke durf er niet over te praten maar ikke vertel alles tegen mijn vriedin. en zij zegt als jij gaat ga ikke met je mee.. en ikke wil haar dat niet aan doen zij heeft nog een heel leven voor haar en iike tja.. heb 2 hamsters gehad kon ook alles vertellen en nu mag ikke geen huisdier meer omdat ikke niet goed voor ze zorg ikke gaf ze elkedag iets lekkers vers drink water en als het nodig was elke dag nieuw voer. maar nu mag ikke het niet meer heb men vriendin en daar ben ikke heel zuinig op.
ikke heb zelf oko gestolen bij mij ouders en in de winkels heb gerokkt heb mij eigen verwaar loost en toen d8 ike wat doe ikke ikke kan nog iets van mijn leven maken..!! en nu gaat het echt goed ..
ikke voel me goed begin al weer te stralen heb weer genoeg geluk en voel me goed
ikke ben echt blij noem me zelf niet meer dik maar noem mezelf stevig gebouwd.
en heb zware botten enz.

dit was mijn ervaring er mee.

xxjes piimpel
Datum:
03-12-2006
Naam:
m0ii
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Vriendloos

ik heb al tijden geen vriendinnen ik word overal buitgegesloten en dan heb ik gewoon geen zin meer in leven. ik heb al eens geprobeert zelfmoord te plegen maar het lukt gewoon niet. ik wou mijn polsen doorsnijden ik heb nog tijden met die sneën gelopen en toen ze weer weg waren probeerde ik het nog eens. want voor mijn heeft het leven gewoon geen zin meer. helemaal vriendloos het gaat gewoon niet.
Datum:
03-12-2006
Naam:
Anneke
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.