Levensverhalen (pagina 1455)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Wanhoop of gewoon levensmoe.

Ik hoop dat ik gewoon niet meer wakker word, dat lijkt mij het beste. Echt zelfmoord plegen kan niet ik heb te veel verplichtingen. Mijn moeder, mijn dieren. Voor mij hoeft het niet meer. Ik heb alles al gezien en begrijp de zin van mijn bestaan niet meer. Ik vind leven niet leuk meer, ik heb teveel negatieve dingen meegemaakt. Ik voel mij zeker 10 a 15 jaar ouder. Ik heb ook het gevoel dat ik al veel langer heb geleefd dan 54 jaar. Ik ben op, psychisch en lichamelijk. Dat was het, en ik leef gewoon door, nog wel.
Datum:
29-03-2007
Naam:
Bo
Leeftijd:
54
Provincie:
Noord-holland

zelfmoord

ik ben 16 jaar ik wil zm plegen voor de trein springen allen ik weet niet of ik het durf ik rijd soms erlangs en ga steeds dichterbij ik denk dat het komt omdat ik verliefd ben maar ben egt best wel onzeker en heb maar 2 egte vrienden en wie kan mij helpen egt alles zit tegen als iemand tip kan geven bedankt!
Datum:
29-03-2007
Naam:
jongen
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

ik wil weg

ik ben een jongen van 14 jij, en ja ik wil dood. I ben van plan van een hoge flat af te springen. Want mij leven heeft toch geen nut meer, ik heb geen vader moeder, geen borer of zus. Ik heb alleen me opa. Op¨school word ik ook nog eens gepest en vaak geslagen. Maarja, zaterdag ben ik van al mijn zorgen af want dan ben ik er niet meer, wat zal dat rustig zijn,, doei wereld.....................
Datum:
29-03-2007
Naam:
iemand
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

studententijd

Hallo

Ik ben een jonge meid die tot sinds kort niet veel tegenslagen in het leven te verwerken kreeg.

Nadat ik vorig jaar ging verder studeren leek mijn leven op een hoogtepunt te zijn ge komen. Ik zat op kot, ik had altijd goede punten, ik leerde nieuwe mensen kennen.. Nadat het schooljaar om was, kwam ik wel tot het besef dat ik niet erg veel geprofiteerd had van mijn studententijd. Ik leerde elke dag minstens tot half 12 's avonds en door het weekend ging ik niet veel op stap. De enkele keren dat ik op stap ging was wel altijd heel fijn en ik had wel het geluk om een toffe klas te hebben maar toch nam ik mezelf voor om dit jaar de lat iets minder hoog voor mij te leggen..

Het begin van mijn tweede jaar was een heel contrast met mijn eerste jaar. We gingen meer praktijkgericht werken en ik had het gevoel dat we op alles beoordeeld werden. We moesten papieren invullen voor uzelf te beoordelen, uw groepsmensen te beoordelen,..

Ik werd enorm hard met mijzelf geconfronteerd en door de lectoren kwam er een enorme druk op mijn schouders te liggen. 'De slechte eigenschappen van ons moesten eruit en we moesten van 's morgens tot 's avonds bezig zijn voor school.'

De druk steeg enorm en ik had het gevoel dat ik steeds meer achteraan begon te hollen en dat mijn werkmethode/karakter/ingesteldheid niet grenste met hetgene dat de leraren verlangde.

Mijn motivatie slonk dus zienderogen en alle respect die ik had opgebouwd in het eerste jaar verdween als sneeuw voor de zon op één maand tijd in het tweede jaar.

Die confrontatie heeft mij nog het meeste aangegrepen dat mensen na 1 maand minder goed werken een heel jaar intensief arbeid vergeten.

Ik voel me nu de dommerik van de richting en de leraren gedragen zich ook naar dat toe. Ik voel me enorm minderwaardig terwijl ik vorig jaar nog blaakte van zelfvertrouwen..

Het tij kan keren. Ik weet soms niet wat de toekomst gaat brengen en stoppen met studeren spookt dikwijls door mijn hoofd maar dan voel ik schaamte tov mijn ouders die mijn studies betalen en zo fier op mij zijn. Ik weet het soms echt niet meer. Ik voel me persoonlijk aangevallen door de lectoren en ik kan er met niemand over praten op school want het is een kleine hogeschool en 'iedereen kent iedereen'.... weet iemand raad?
Datum:
29-03-2007
Naam:
Cynthia
Leeftijd:
20
Provincie:
Limburg

ik weet het niet

ik weet niet waarom ik dit neerpen. Het klinkt vast gewoon al ridicuul. Ik ben geen Nederlandse, maar van België, word gauw twintig en zit nog steeds op school. Ik denk dat het allemaal begonnen is toen m'n vader gestorven is, drie jaar geleden. Kanker. Ik denk dat ik daar gewoon niet mee om kon. Heb toen vanalles gezocht om mezelf er niet aan te herinneren, want ik had 'm 16 jaar maar één of tweemaal per jaar gezien en hem de dood toegewenst enz. Tuurlijk, was mijn schuld niet. Ik experimenteerde met vanalles. Nu, mijn thuissituatie verbeterde er ook niet op. Ben zo'n metalhead die een piercing hier en afgeschoren haar zou willen hebben, maar dat mag ik niet van m'n moeder. Vandaag vond ze m'n wiet. Welja, ze zocht m'n wiet. Ik weet het 'Juffrouw, dat is je eigen schuld, daar moet je af' maar ik wil er niet af. Ik wil er niet af want wanneer ik nuchter ben herinner ik me niet eens meer waarom ik nu weer huilen moet. Ik weet echt de reden niet meer. Alles lijkt zo vaag en onecht en kheb er gewoon geen voeling mee. Ik hoef het ook niet meer te weten. Bijt al zolang op m'n tanden. En dan zoek ik op internet maar hoe het het beste werkt, want alles wat ik uitteste deed dat dus niet. Toen kwam ik dit tegen. En toen zei ik: 'waarom ook niet?'

waarom ook niet...

Charlotte
Datum:
29-03-2007
Naam:
charlotte
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

kan het niet meer aan

hoelang nog hoelang hou ik dit vol ik kan niet meer tegen ik roep om hulp maar geen help hoe moet ik verder leven als het zo moet zie ik misschien mijn 32 ste verjaardag niet
Datum:
29-03-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
31
Provincie:
Noord-brabant

Zelfmoord

Ik heb het gevoel dat niemand mij mag iedereen mij haat, dat mijn ouders mij niet willen. Dat ik een ongeluk ben. Ik ben vaak ziek en ga bijna niet naar school. mijn vrienden hebben geheimen voor mij en pesten me als ze met iemand anders zijn ik voel me zo klote dat in mijn ogen zelfmoord de enige oplossing is!!
Datum:
29-03-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

2 persoonlijkheden in je hoofd

ik word gek in mijn hoofd allerlei stemmen in mijn hoofd die zeggen wat ik wel of niet moet doen net een relatie van 7jaar gehad met een super lief en mooi meisje samengewoond en plannen voor de toekomst zelfs alles voorbereid om haar ten huwelijk te vragen in australie maar alles liep weer anders dan ik het wilde het moeite hebben om mensen in je leven toe telaten en afstoten juist de mensen die van je houden en hun toekomst te gaan bepalen terwijl ik dat niet mag doen en denken voor haar (mijn ex) is het beter als ze een jongen vindt die niet zo zichzelf gek maakt in zijn hoofd.in plaats naar de stem te luisteren die jou gelukkig maakt nee ik niet ik luister naar de stem in mijn hoofd die mij kapot wilt maken en mij de gedachten geeft om uit het leven te stappen en die gedachten komen dagelijks bij mij op en als ik voor het spoor sta wil ik maar 1 ding en dat is ervoor staan het enige wat mij tegen huod is dat ik hoop dat alles weer goed komt met mijn ware liefde........maar die hoop is heel klein zeg maar nul.ben nu in behandeling van een psygiather en als de behandeling over 1,5 jaar niet over is dan weet ik het ook niet meer en dan zal het einde van mijn leven hier op aarde over zijn hoop heb ik maar toekomst nee leef met de dag en huil en hoop elke dag dat de dag na deze dag beter is dan allle vorige maar elke dag word ik weer teleurgestelt.
Datum:
29-03-2007
Naam:
bres
Leeftijd:
26
Provincie:
Gelderland

hopeloos

Ik dacht dat ik het leven alleen aan kon....ik moest persé weg thuis...ik dacht dat ik het allemaal aankon...mis dus ....ik zie mijn kids niet meer.....ik zit financieel aan de grond...geen euro heb ik nog....geen telefoon meer geen hoop meer geen geld om naar de dokter te gaan....ik dacht dat ik iets kon betekenen in deze wereld maar ook daar ben ik weer mis..nul niks ben ik nog...ik zie geen uitweg meer !verdomme toch ...
Datum:
29-03-2007
Naam:
patrick
Leeftijd:
40
Provincie:
Limburg

IK HAAT JE

Waarom?

Waarom is dit allemaal gebeurd?
Waar was dit allemaal voor nodig?
Heb je nou eindelijk je doel bereikt?

Je weet donders goed wat je me allemaal hebt aan gedaan maar je wil er niets van weten.
Het interesseert jou allemaal niet wat ik voel en hoe het met me gaat.
Ik heb jou al mijn liefde gegeven, ik heb jou alles gegeven wat ik had.
Jij bent de enigste voor mij, ik kan nooit meer van een ander houden.
Ik kan nooit meer een vriend hebben, ik hou alleen van jou!

Waarom heb je me dit aangedaan?
Waarom heb je mij gebruikt?
Waarom heb je mij zoveel pijn gedaan?

Je gaat door met je leven en laat mij achter zonder enig medeleven te tonen.

Ooit heb je gezegt dat ik een goede vriendin van je ben en dat je dat niet wou verprutsen.
Jammer, het is al verprutst.

Ik haat je, maar ik hou nog zoveel van je.
Ik wil je nooit meer zien maar ik wil je niet uit mijn leven.

Ik laat je niet uit mijn gedachten ontsnappen, ik laat je niet uit mijn dromen gaan.
Ik laat je niet uit mijn hart ontsnappen, ik laat je niet uit mijn leven gaan.

Mijn linkerarm zit onder de littekens van het snijden.
Mijn rechterarm heeft de pijn ook al ontmoet.
Het voelt goed als er weer een snee bij komt.
Alsof al de pijn en het verdriet uit mijn lichaam bloed.

Ik zie het niet meer zitten, na alles wat er is gebeurd.
Ik dacht dat het voorbij was totdat jij weer opnieuw begon.

Bedankt voor al deze ellende die je hebt veroorzaakt!

Ik hou van je....
Datum:
29-03-2007
Naam:
J
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.