Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.
help
ik ben het beu !!
ik wil niet meer leven!!
ik ben het beu om een mislukkeling te zijn
ik weet niet meer wat te doen
HELP !!!
Datum:
03-05-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg
Het verhaal van een mislukte transexueel
Ik was een jaar of 8,als jongen geboren,maar helemaal een meisje uiterlijk.Bloedmooi,altijd jongens achter me aan,maar ook verguisd en gepest ,nooit mn school af kunnen maken,en ik belande bij de Genderstichting,was toen der tijd de jongste transexueel in Nederland.
Ik wist het altijd al,ik ben geboren in het verkeerde lichaam,ik ben een meisje.
Ik wachte met groot ongeduld op mijn operatie,zeventien jaar was ik toen,maar dit werd de grootste nachtmerrie die nooit maar dan ook nooit meer teruggedraaid kan worden.
De chirurg heeft fatale fouten gemaakt,slagaderlijke bloeding,en hij kon mn vagina niet maken.Mislukt.Ook mn linkerborst hing helemaal scheef.Er was grote paniek uitgebroken op de O.K. en hebben mijn operaties helemaal verziekt.
De hel was begonnen.Net 18 en vollop verliefd,we wilden samen gaan wonen als de operaties achter de rug waren,maar zover is het nooit gekomen.Ik was ineens een transexueel die geen geslachtsgemeenschap kon hebben.Mn vriend zag het niet meer zitten en ik stond er alleen voor.
Talloze andere artsen dachten het te kunnen oplossen maar na 23 operaties aan mijn vagina en jaren verder,leef ik gevangen in mijn trans-lichaam.Zonder sex,zonder vriend,en nog erger,de wetenschap dat ik zo door moet leven met een mislukte vagina.
Ook vreselijk aan de drugs geweest,nu al jaren niet meer,maar wel elke dag slaappillen,antidepresiva,het is hier net de apotheek,ik leef verdwaasd door met mn suicidegedachten en de enigste reden dat ik dit nog kan schrijven is omdat ik zielsveel van mijn ouders houd.
Ik wil hun dat grote verdriet niet aan doen,al weet ik dat mijn eigen mamma vaak denk,verlos dat kind van dit verspilde leven.Er is niets voor haar weggelegd,geen gezin,geen lieve man(ik heb al meerdere keren samengewoont).
En nu,anno 2007 is er niet veel meer over van dat sprankelende meisje wat ooit vol vertrouwen een ziekenhuis in liep en er gebroken uit kwam.
Ik zal sterven,liever nu dan morgen,ik weet dat ik op dit moment een gevaar ben voor mezelf.Maar ik wacht...tot mn ouders gaan.
Dit is geen alledaags verhaal,ik ben proefkonijn geweest in diverse academische ziekenhuizen,hormoonbehandelingen toen ik 13 was,alles is fout afgelopen.
Opname??Laat me niet lachen,ik ben al verschillende malen opgenomen geweest,maar welke psych geeft mij een werkende gpede vagina?En het is niet eens om de sex,maar om mijn algehele gevoel vrouw te zijn,ik ben mezelf verloren toen de operaties zijn mislukt en het komt nooit meer goed.
Kan je je voorstellen dat ik nu op 38 jarige leeftijd niet meer kan,dat ik wil slapen,dat ik "op"ben van het strijden en het proberen te accepteren.Een vrouw die niets heeft om trots op te zijn,wat had mijn leven er anders uitgezien als de 1 e chirurg had gezegd,hier begin ik niet aan,ze is te jong,nee sukkels in het Academisch ZH Groningen,jullie hebben me verminkt,tussen mn benen,nooit zal ik kunnen leven als volwaardig mens.
Woorden schieten me nu te kort,ik heb verdriet die nooit weg gaat tenzij..
Ik wil geen geweldadige dood,alles staat vast op papier, hoe ik het wil,mijn moeder en vader gaan ook met het verstrijken van deze jaren er steeds meer in geloven dat dit een verspild leven is,hun kind,die euthanasie wil,een zachte dood,weg,maar iets in mij zegt nog altijd,je hoort als kind je ouders te overleven en dat moet,dat verdriet is te groot voor hun.
Er zal ergens op deze wereld zeker wel iets ergers bestaan dan mijn verhaal,mijn leven,ik weet dat,maar is je eigen pijn niet altijd het ergst?
Tot zover mijn verhaal,ik weet niet of ik er iets mee op schiet,maar ik moest dit gewoon kwijt,er zijn er meer zoals ik die mislukte operaties hebben,en ik kan zeggen,dit is een onmenselijk,niet te dragen verdriet.
Zoveel verdriet dat je er idd zelfmoord van pleegt,ruim 80 % van deze gevallen gaan ook werkelijk tot de daad over.
D
Datum:
03-05-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
38
Provincie:
Zuid-holland
ik zie het gewoon weg niet meer zitten...
Al mijn hele leven lang heb ik te kampen met problemen. Van het verliezen van mijn zus aan kindermishandeling en in een pleeggezin onder te zijn gebracht tot zelfmoordpogingen van mijn ouders en automutilatie van mijn ouders, zusje en mijzelf. Het gaat de laatste tijd steeds verder achteruit. Ik weet gewoon niet meer waarom ik er uberhaupt nog ben op deze wereld. Als ik zoiets zeg, denken ze gewoon dat ik alleen aandacht vraag. Natuurlijk wil ik ook aandacht, maar ik begin het nu echt te menen en dat vind ik eng. Een paar keer heb ik geprobeerd om me zelf van het leven te beroven. Zoveel alcohol drinken dat ik buiten bewustzijn raakte en heb ook verscheidene keren overdosis medicijnen genomen. Heb geleden/lijd aan een eetstoornis en automutileer... Met niemand kan ik er over praten, omdat ze mij gewoon niet begrijpen... Of ze willen het gewoon niet inzien. Ik heb zóveel meegemaakt in mijn leven dat ik het niet meer zie zitten. Mijn beide ouders leiden aan borderline, mijn zusje heeft een geestelijke stoornis die verwant is aan ADHD. Beide zusjes zijn uithuis geplaatst, wegens zelfmoordpoging(en) van mijn beide ouders. Mijn (overleden) zus en ik waren in een gezin geplaatst toen ik nog maar 2 jaar oud was omdat mijn ouders het niet meer aankonden. Na een periode van 8 weken is zij zo mishandeld dat ze niet meer daarvandaan is gekomen. Het is allemaal zo onrechtvaardig. De enigste vraag die mij nog rest is: Hoelang nog voordat ik het ECHT doe!! Voor het ECHT lukt om me van het leven te beroven. Ik wil niet meer leven...
Datum:
03-05-2007
Naam:
meisje19
Leeftijd:
19
Provincie:
Overijssel
Het is beter dat ik verdwijn
Al mijn hele leven heb ik shit meegemaakt, waar alle kinderen blij rond speelden,zat ik in een hoekje me af te vragen waarom zijn ze zo blij? Heb een slechte jeugd gehad geen vader of moeder liefde, en nu nog steeds geen liefde gekend....en ben nu al 43...en mensen maar zeggen ja je moet geduld hebben......makkelijk zeggen als je niet in mijn situatie zit. Ben 20 jaar gertrouwd geweest met alleen maar bedriegen en vreemdgaan...en het altijd maar blijven proberen. Heb er een einde aan gemaakt, heb 2 kinderen hoop dat ze geluk kunnen beleven, want ik kan het niet voelen. Daarom heb ik ook besloten om nu een einde aan deze fake leven te zetten, dat mensen ze zo druk maken over het leven en dat ze niet dood willen gaan, ik snap er echt niks van, alleen maar mensen die je pijn doen en het leuk vinden om je ongelukkig te zien. Vinden jullie het zo fantastisch hier....ik ga en laat het voor jullie achter, geniet ervan!!!!
Nu alleen maar verzinnen hoe/waar/en waneer...
Ik snap jullie pijn, mijn lotgenoten....hoop dat jullie snel vrede kunnen voelen.
Night Angel.....xxxxxxx
Datum:
03-05-2007
Naam:
Night angel
Leeftijd:
43
Provincie:
Zuid-holland
de dood
mijn opa en oma sterfden 11 dagen na elkaar ik had een erg moeilijke tijd maar ik weet dat zelfmoord niet de juiste oplossing is dus kom op! zonder zelfmood is het leven ook mogelijk
Datum:
03-05-2007
Naam:
.....
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-holland
zelfmoord
Hallo,
Naast al deze verhalen zal mijn verhaal vast totaal niet opvallen, ben ook totaal geen depressief kind die geen leven heeft of heel vaak achter de computer zit en dit soort dingen doet.. Dit is de eerste keer dat ik zo'n site zie.. Maar het spreekt me aan! :( Zal ik mijn verhaal dan maar vertellen?
Oke..
Ik zie er goed uit, ik krijg redelijk veel aandacht van jongens, ik woon in een villa, Ik woon in een gezin met mijn vader, moeder en 2 broertjes..
En ik doe 6VWO! Gymnasium zelfs! De plannen waren dat ik volgens jaar ga studeren in Amsterdam met een vriendin van me.. En mijn vriend waar ik al 3 jaar mee heb zou ook daar gaan studeren!
Alles lijkt zo perfect! Mensen benijden mij!
Maar NEE! NIETS is minder waar!
Ik heb vaak ruzie met mijn ouders! Om NIETS eigenlijk.. En dan slaan ze me :(
Ik ben 17 jaar! Ik zeg niet dat ik een makkelijk kind ben, Ik ben koppig en als ik vind dat ik gelijk heb dan kan ik mij niet laten onderdrukken door sorry te zeggen tegen mijn ouders! Mijn moeder is net zo, dus dat botst echt verschrikkelijk..
Ze zegt steeds dat ze direct als ik 18 ben het huis uit moet oprotten :(
Zelfs als ik niet slaag! :(
Ik mag van mijn ouders ook geen vriend hebben, maar die heb ik dus wel, al 3 jaar lang! En we moeten alles geheim houden:(
Heb je enig idee hoe zwaar dat is? Als ik gelukkig ben kan ik dat niet laten merken.. En als we ruzie hebben en ik moet huilen moet ik me inhouden want mijn ouders mogen het niet zien!
En dan het ergste is nog dat het met hem nu ook heel slecht gaat! Ik heb voor HEM gekozen! ik wou mijn hele leven met hem delen! Hij was mijn alles, mijn nummer 1 mijn ALLESS GEWOON!!!!!!
Hij was mijn laatste sprankje hoop in dit leven.. Ik leefde voor hem, hij maakte me gelukkig!
Ik heb namelijk NIEMAND die om mij geeft!
Altijd ruzie met mijn ouders, En zoals ik net al zei ik ga studeren met een vriendin om kamers.. Maar weetje?
Die "vriendin".........
Dat is geen vriendin! Ik heb nooit een echte vriendin gehad aan wie ik ALLES kon vertellen en mijn leven mee kon delen.
Ze is gewoon een opportunist die me laat vallen voor een beter iemand als ze die vindt :( Ik heb nooit een echte vriendin gehad..
Daarom was ik zo blij met mijn vriend! Hij hield echt van me en ik echt ZIELSveel van hem!!!
Waarom..... Doet hij mij dan nu zoveel pijn?
De enige van wie ik hield om wie ik gaf!
Tering veel :(
Ik huil al weken, maanden..
NIEMAND die ergens iets van weet.. Alleen HIJ! Maar hij snapt me niet :(
Hij kan niet eens voor mij kiezen, het doet hem niks dat ik zelfmoord wil plegen.. Tenminste, zo lijkt het.. Als het hem IETS zou doen, dan zou hij mij niet zo laten vallen terwijl hij WEET wat ik wil doen.. Toch? Ik heb over 12 dagen examens!!! IK KAN MIJ NIET CONCENTREREN DOOR WAT ER SPEELT MET HEM! we hebben de hele tijd ruzie :( Hij heeft mij laten vallen voor anderen.. Terwijl ik door het vuur voor hem ben gegaan! :(
Ik kan niet leren voor mijn examens zo! Ik word GEK van het leven! Waarom ik? Waarom Ik?? Ik heb ZO hard gewerkt om te komen waar ik nu ben..6VWO.. en nu verlies ik straks alles :( Door hem! :( hoe kan hij mij dit aandoen? Please.. Waarom..
Als ik zak trapt mijn moeder mij het huis uit en kan ik NIKS meer! Kan ik niet eens studeren en ik kan het zelf niet betalen!
IK WIL GEWOON DOOD!!!!!!!!!!!!
Waarom doet hij mij dit aan.. Hij was mijn alles.. en hij heeft me laten vallen.. Hoe kon hij dit doen..
Hij wordt mijn ondergang.. Ik hoop dat hij zich klote zal voelen voor de rest van zijn leven.. voor wat hij mij aangedaan heeft..
My life sucks!
Datum:
03-05-2007
Naam:
anoniempje..
Leeftijd:
17
Provincie:
Overijssel
Zelfmoord, waarom?
Beste mensen,
Waarom zou je eigenlijk zelfmoord moeten plegen? ik vindt het gluwelijk, alleen de gedachte al..... ook al heb je ruzie met je ouders/vrienden,, waar is het voor nodig? je hebt al maar zo'n kort leven...DUS PLEEG GEEN ZELFMOORD...
Datum:
03-05-2007
Naam:
Bart Otte
Leeftijd:
12
Provincie:
Friesland
kk sooi
Ik haat me leven ineens viel er een klap in leven ik weet nog dat ik voor moeder koffie ging zetten ik was tien jaar en me moeder kwam naar me toe lopen en zij ik moet je wat vertelle toen zei ze je vader gaat bij je oma wonen nix wetend dat ie vreemd ging sins die dag is me leven verkloot alleen maar door 1 zin later die vakantie het was namelijk de eerste week van de zomer vakantie en dat weekend zou ik naar het optreden van anastacia gaan dat gingen we ook maar niet op vkantie later die week was er een kat dood en toen de kat van me vriendin me hamster ging me muizen gingen dood ik had veel ruzie met me vriendin door een andere vriendin en ik verloor me vader aan een andere vrouw en nu houd me vader niet meer van me lijkt het en ze zijn getrouwt ik weet het godverdomme niet meer ik wil echt dood ik wil voor de trein springen
Datum:
03-05-2007
Naam:
jain
Leeftijd:
12
Provincie:
Utrecht
Het leven....
Ik zal proberen me verhaal kort te houden,,,
Ik heb nu al een tijdje 1 en al problemen, die zich in verlden en heden afpseelde/spelen...
1. Ik heb het thuis niet financieel breed, en daardoor is de mogelijkheid dat ik een toekomst heb( dus kan studeren) er niet, omdat ik moet ook geld inbrengen om het nog beetje op pijl tehouden hierzo.
De regering moet eens rekening houden met kinderen die alleenstaande ouder hebben en een uitkeirng hebben,,,
Die kinderen weten alles over de financiële problemen, wat inprencipe niet hoort( als je bijvoorbeeld pas 8 jaar oud ben)
2. Ik erger me dus zo erg aan de medemens, het manier van doen,, bijvoorbeeld je loopt door de stad, en alles gaat gewoon ze gangetje,,, ik vind het allemaal zo saaai!!! ( ik snap trouwens niet dat mensen dat uithouden, werken doordeweeks en in weeekend weg gaan,, dat is dus echt niet de manier hoe ik wil leven,,,,
Ook erger ik me dus aan me leeftijdsgenoten! bepaalde groeperingen willen maar dreigend overkomen,,,,
bijvoorbeeld; het begint al bij het manier van lopen,,, maar ik kan wel ontelbare dingen gaan opnoemen, maar jullie weten wel wat ik bedoel ( hoop ik)
3. Ik zit elke dag met de vragen hoe groot is het heelal , wat houd het leven in, wat staat er boven ons, maar wat zijn nou echt de feitelijke antwoorden,, bijvoorbeeld, als er een hemel of hel is, waarom weten we dat nu niet gewoon, waarom een hele f*ckign boek lezen en het maar te geloven,, ik bedoel doe niet moeilijk en vertel het gewoon,,,,
4. mijn mening is dat wij puur een experiment zijn , dus nja jullie denken , wat een creap maar goed, ik denk dat wij (soort van) robots zijn, kijk naar ons lichaam, die is constant maar aan het pompen( het hart),,, maar goed al die vragen en dingen hou ik me dus mee bezig,,,,
mensen nemen mij niet serieus, dus wat doe je eraan? ( meeste mensen denken, oo zo is roberto niet of ooo hij is knap of leuk zo is hij niet, maar das dus onzin, oordeel niet over de buitenkant,,,
TENSLOTTE....
Ik schaam mij niet voor wie ik ben en doe dit zekers niet anoniem en vermeld daarom ook mijn emailadres erbij, je kan me gewoon toevoegen, geen enkel probleem, kben nja (dood) gewone jongen, beste wel droog he , dat (dood) ;)
Kheb wel eens aan zelfmoordpogingen ged8, maar tenslotte is het tog dat ik mijn lieve alleenstaande moeder en me meisiej niet achter kan laten!
Buiten dit vage berichtje zing ik, speel gitaar en ben ik vaak bij me vriendin( die mij dus ook zekers probeert te helpen, en ook inziet dat het lastig is, maar tog, ben ik haar dankbaar dat zij de moeite ieder geval neemt, en dat ik niet van me EXEN of mensen in mijn omgeving kan zeggen...
En ik heb geen vrienden, maar goed dat is ook weer lang verhaal:)
Mensen mijn laatste woorden zijn,, wees lekker jezelf en doe je niet anders voor dan dat je ben ,,,
VREDE!
Datum:
03-05-2007
Naam:
Roberto
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland
hallo
hallo,
ik werd gepest op school,ze vondn altijd wel een reden, ik was te mager,te lelijk....ze vonden altijd wel iets in het middelbaar werdt het alleen maar nog erger, toen ik 11was begon ik te krassen, dit doe ik nu al 7jaar op school ontdekten ze toen ik 14 was dat ik kraste ik werdt naar de directeur gestuurd en mijn ouders werden verwittigd ik werd opgenomen in een psyhiatrische instelling tegen mijn zin ik wou hun hulp niet, het ging alleen maar nog slechter met me, op mijn 15e werdt ik verkracht door 1jongen mijn ouders waren toen aan het scheiden en ik werd dan geslaan door mijn pa. toen ik 16 was ontmoete ik een jongen die mij begreep hij betekende heel veel vo me en ik had aan hem heel veel steun 1jaar later is hij omgekomn in een auto-ongeluk dan heb ik voor het eerst geprobeerd zelfmoord te plegen en ben ek drugs gaan gebruiken, door die drugs voelde ik me beter maar daarna voelde ik me rotslecht. na dat ongeluk begon ik meer en meer over zelfmoord te gaan denken. ik was ongelooflijk kwaad op mezelf toen ik wakker werdt in het ziekenhuis na de 1ste poging. nu zie ik niks meer zitten en wil ik niks liever dan dood gaan, ik probeer vol te houden maar hoe meer ik probeer er niet aan te denkn hoe slechter ik me voel.
Datum:
02-05-2007
Naam:
marie
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht
