Levensverhalen (pagina 1419)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik wil zelfmoord plegen

ik ben een meisje met niet veel problemen juist een paar op school. alle je dat zeggne da mensen die ik ken! en voor iedereen lijk ik perfect. mooi,lief, redelijk slim???,zacht , sterk en onkwetsbaar
Maar zo voel en ben ik HELEMAAL NIET!!!
ik ben mss wel mooi, en en doe me lief voor , ik leer mss wel beetje, ik doe me mss acht voor, ik ben gewon sterk met mijn lichaan en spieren maar ik voel me slap en alleen.. ik voel me net alsof er niemand om me geeft!!!! ik weet dat dat nie zo is mensen hebben mij graag maat nie om wie ik echt ben!!! in t echt ben ik een meisje dat bang is om zich echt aan de buitenweerled telaten tonen! da vroegere ik was msswel zo. maar ik ben op een dag en ik zal nooit vergeten welke verkracht! het was om een zaterdag da dag voor nieuwjaar! vorigjaar! iedereen denkt dat ik daarover ben maar eigelijk ben ik nog steeds bang als ik allen moet buiten komen! of als mijn vriend en ik iets willen doe... ik; kan het gfewoon niet meer aan!!!! ik wil gewoon dood en julie denken mss ja u ze is verkracht geweest is dat al is het daarom allee!!! NEE, ik heb nog tegen niemand gezegt dat is verkracht ben geweest tegen NIEMAND!!!
mijn 'beste' vriendin was verkracht door haat oudere broer ne zij heeft dat aan bijna al mijn vrienden verteld! en ja u al mlijn vrienden hebben nu medelijde met haar enzo maar ja ik zit daar wel hé! Mert mij is HET ook gebuirt!!! het voeld alsof er niemad-nd medelijde met mij heft maar ja dan denk ik in mezelf dat ban ok niet hé je durft het tegen niemand zeggen!
ik kan er ook niet aandoen dat ik daar niet klaar voor ben! ik durf het gewoon niet! maar ik zou het zo graag is allemal tegen iemand vertellen alles ALLES wat er is en dat ik dood wil enzo! kunnen jullie mij HELPEN PLZ! echt ik wil dood en k heb geprobeert mijn pols over te snijden maar... mijn mes wilde er nie door gaan!è dus dat heeft mlij leven gered voon nu toch! hoe lang zal het nog duren !!!! ik wil dood!!! maar ik ben mijn leven nog niet bue ! ikj wil weten wie ik ben in de toekomst en ik wil dat mensen da echte ik leren kennen !! maar ik ben godverdomme veel te bang !!!!
Datum:
04-05-2007
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
12
Provincie:
Limburg

ik snij mijzelf en wil er van af

hay,
ik ben een meisje van 12 jaar
k woon in West-Vlanderen (belgië)
ik heb veel problemen op schoool,k heb slechte vrienden,en vriendinnen met veel problemen die hun hard luchten bij mij!
maar ik kan dat niet meer aan en daarom snijd ik mij zelf. k vind het echt verschrikkelijk en ik doe het altijd maar meer en meer! HELP mij ik wil er van af!
ik zeg je doe het NIE!!! eenmaal je er aan begint kun je er niet meer van af.
Datum:
04-05-2007
Naam:
ononiem
Leeftijd:
12
Provincie:
Limburg

alles is ineens zo anders

Mijn leven. Ik heb aardige ouders een leuk broertje van 11 waar ik vaak ruzie mee heb maar tjah iedereen heeft dat wel eens.
We hebben het financieel goed wonen in een mooi huis mijn examens beginnen over 2 weken 5 HAVO

bijna 6 weken geleden is het al sinds de dood van 2 jongens.
3 jongens zijn op een avond gaan auto rijden ze reden te hard en knalde tegen een boom op en vlogen het water in. De ene was opslag dood doordat hij zijn nek had gebroken de ander is verdronken en de derde heeft het overleefd.

de jongen die verdronken is vond mij leuk zo leuk hij was helemaal gek op me. Ik heb hem vaak afgewezen ik vond hem heel aardig maar leuk nee dat niet.
Op een donderdag avond kwam hij mij bijles geven voor scheikunde het was zo lief van hem ik begon nu toch echt gevoelens voor hem te krijgen en toen was hij zondag opeens dood.
Mijn leven is zo veranderd ik denk nu de hele tijd waarom het is niet eerlijk ik kan nu vrolijk verder leven en hij niet.

Ik heb sinds een week een vriend hij is dol op me ik ook op hem maar bij alles wat ik doe moet ik aan de jongen denken die is overleden.

Met valentijnsdag heb ik een kaart van hem gekregen met een knuffel hondje eraan. Het ligt nu elke nacht bij mij in bed.

Ik heb 1 goede vriendin echt een hele goede.

En toch ik ben sinds het ongeluk zo ongelukkig ik laat het niet merken aan mensen maar ik wil weg ik wil er niet meer zijn ik ben het zat het leven is niet eerlijk

Mijn oma is een week na de jongens hun dood ook nog eens overleden en het deed me gewoon helemaal niets het is zo erg want me oma was zo lief ... het is zo vreemd
ik ben het gewoon helemaal zat.

De vrienden van de jonge die is overleden daar ging ik na de dood van hem veel mee om het steunde me en ik dacht dat ze het fijn vonden dat ik er ook was. Tot op een avond ik smste met daniel en vroeg of ik ook mocht komen en toen zei hij nee de meisjes vinden het niet fijn.
Weet je meisjes vrouwen ik kan er niet mee opschieten ik haat ze.

nou ja dit was mijn verhaal het valt in het niets met al die erge verhalen die ik heb gelezen op deze site maar toch ik zie het gewoon niet meer zitten
Datum:
04-05-2007
Naam:
...
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

triest

Toen ik klein was, had ik een mooi leventje. Lieve ouders, lieve broer, ze zorgden erg goed voor me.
In oktober 2005 heeft mijn lieve broer zelfmoord gepleegd. Hij was mijn beste vriend en ik kon altijd op hem rekenen. Ik mis hem super hard, elke dag, elk uur. Gelukkig steunden mijn vrienden, familie en mijn lieve vriend me.
Het probleem is dat mijn liefje boos op me is. om iets dat in het verleden gebeurt is. Hij ziet het niet meer zitten met mij.
Ik voel me doodongelukkig nu. Hij is diegene die me gelukkig doet voelen als ik triest ben of als ik mijn broer mis. Hij is fantastisch en ik wil hem absoluut niet kwijt.
Hij is soms erg onzeker en ik voel me schuldig dat ik dat gevoel niet kan wegnemen.
Zonder hem wil ik niet leven. Hij is mijn lichtpuntje. Het spookt sterk in mijn hoofd om zelmfoord te plegen. Ik zou alleen niet weten hoe en ik zou het waarschijnlijk ook niet durven. Daar ben ik te laf voor.
Als ik hem niet meer heb dan heeft het leven geen zin meer voor me. Kon iemand mij maar gewoon afschieten...
kus
Datum:
04-05-2007
Naam:
K.
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

ik heb geen reden meer

Zoals veel andere mensen is mijn leven mislukt. Ik weet dat ik zelf niet dom zijn, dat ik geen slecht mens ben, maar in onze maatschappij as je valt, heb je gewoon pech. Het interesseert niemand.
Iedereen wendt hun blik af tot het te laat is. Ik ben nu levensmoe. Te veel mensen hebben me te veel pijn gedaan. Elke dag heb ik hoofdpijn en ik voel geen reden meer om te leven. Ik kan mensengedrag de wereld niet veranderen, maar ik kan kiezen niet mee te doen.
Datum:
04-05-2007
Naam:
marc
Leeftijd:
31
Provincie:
Utrecht

waarom

waarom zou je zelfmoord willen plegen dat is toch nergens voor nodig. als het echt zo erg is dan ga je toch met iemand praten das veel beter dan zelfmoord plegen
Datum:
04-05-2007
Naam:
latoya
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

?????

Ik ben Yvonne en ik ben 26 jaar oud. Ik lijd aan D.I.S. Depressie, eetstoornissen, T.S.S.straatvrees, geen sociale contacten meer.
Ik ben in/uit het ziekenhuis (psychiatrische afdelingen) vanaf dat ik 18 was. Ook heb ik in 3 gespecialiseerde eetstoornisklinieken gezeten, mijn gewicht schommelt tussen de 40 en 80 kilo. Ik krijg een W>A>-jong uitkering.
Vorig jaar Juli heb ik een zelfmoordpoging gedaan waarbij ik 1 week in coma heb gelegen en 2 weken op de I.C. afdeling. De artsen hadden me opgegeven maar toch ben ik uiteindelijk weer wakker geworden. Hierna werd ik weer opgenomen op een gesloten afdeling en ik ben in Augustus 2006 begonnen met ECT's (in totaal 35 behandelingen). Dat leek eerst wat te helpen maar helaas duurde het effect van de ECT's steeds korter. Een maand geleden zijn deze dan ook gestopt.
En nu...ik probeer bij de dag te leven, maar er is geen moment waarop ik niet wenste dat de zelfmoordpoging in Juli gelukt was, of dat ik mezelf dood wens. Ik leef ook al heel lang niet meer voor mezelf, maar voor mijn ouders. Ik heb gezien hoveel pijn mijn ouders hebben om mij, en hoeveel angst voor "het moment", ook heeft mijn beste vriendin, die ik ken uit de eetstoorniskliniek, vorig jaar Mei zelfmoord gepleegt. De pijn en verdriet die ik bij haar ouders heb gezien, bij mijn ouders...
En nu...ik weet het niet...maar eigelijk zit ik gewoon te wachten op het moment, en dat weten mijn ouders ook...
Jaren geleden heeft mijn moeder een gedicht geschreven, wat ik niet kan lezen zonder te gaan huilen...
Het einde?
Waar zou mijn meisje mee bezig zijn?
Vlucht ze straks echt voor alle pijn?
Geen toekomst meer in het verschiet?
Geen zorgen meer en geen verdriet?
God zal het zien als een verloren strijd.
Een ziek zijn waar ze zich van bevrijd.
Is dit een vrijbrief om eindelijk te gaan.
Een einde aan je aardse bestaan.
Ik weet het niet, het spookt door mijn hoofd.
Hopend dat je er niet in geloofd.
Ik wacht maar af en laat je gaan
Over mijn gezicht loopt een verloren traan
Je ziet de angst en je sust,
Mam, wees niet ongerust
Een laatste kus en veel plezier
En de angst die laat je hier.

Inmiddels heb ik alles geprobeerd, de afgelopen 8 jaar om eruit te komen, te vechten, maar het heeft me niets opgeleverd...en nu...
Ik leef met de dag, als ik te ver naar voren kijk, raak ik in paniek, want stilletjes hoop ik op het moment waar ik toch de keuze maak om er mee te stoppen.
sorry...
Datum:
04-05-2007
Naam:
yvonne
Leeftijd:
26
Provincie:
Friesland

Ik snap niets meer van dit leven

ik weet niet hoe ik moet beginnen, maar ik wil zeggen hoe ik me voel. ik weet eigelijk niet wat ik voel hoe ik me voel. maar ik ben niet gelukkig met mijn leven. ik heb dingen mee gemaakt en gezien die ik niet had willen zien en niet mee had willen maken. maar ik kon er niets aan doen, en het is gebeurt. ik heb het nog nooit tegen iemand gezegt wat er is gebeurt en wat ik heb gezien. en mensen kenne mij eigelijk niet. ze kennen alleen het meisje dat altijd lacht en altijd vrolijk is. eigelijk heb ik altijd een masker op. als ik die af doe, dan zullen de mensen denken dat ik gek ben. soms denk ik wel eens, dan denk ik of het wel normaal is wat ik denk.. maar het is toch ook niet normaal om te denken dat het beter is als ik weg ben , dat niemand dan meer last heeft van mij. ik zorg alleen maar voor problemen. en mijn ouders die doen toch niets.. die zijn elke dag boos op mij elke dag heb ik ruzie met hun. en ik ben laats van school af gestuurt omdat ik elke dag smokte onder school tijd en slecht cijfers haalde. maar als ik wil leren dan kan ik dat niet. dan ben ik alleen maar aan het denken . en ik heb van alles geprobeert maar het lukt gewoon niet. en nu ben ik mijn vrienden ook kwijt, niet al mijn vrienden natuurlijk , maar wel mijn ' beste' vriendin , nohja zo noemt ze zich. maar zij weer ook niet hoe het met mij gaat en ik weet het zelf eigleijk ook niet. en nu ben ik van school af en kijkt ze niet meer naar me om, maar ik mis haar. ze was namenlijk wel MIJN beste vriendin en ik wil haar niet kwijt. ik heb al zo veel mensen verloren en nu zij. ikwil dat niet. maar goed, zo gaat het leven. en daarom heb ik er geen zin meer in. omdat het leven ZO gaat. en ik wil niet dat het leven zo gaat zoals het nu gaat. ik wil dat het leven leuk is en niet dat het zo is zoals het nu al 2/3 jaar is. hoe lang gaat het leven zo nog door??. ik weet het niet. maar ik wil het wel graag weten. dus de enige oplosing lijkt mij ---> dood gaan. dan heb ik geen leven meer en dan hoef ik nergens meer aan te denken me nergens druk om te maken. niets ik hoef dan niets te doen. en dat lijkt me gewoon fijn. kunnen jullie mij helpen , mij helpen met een nieuw/ ander leven zoeken?. mij helpen , want ik snap er zelf niets meer van. groetjes mij
Datum:
04-05-2007
Naam:
Maakt niet uit
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

hoe je de dingen opneemt

tot ik 12 was ben ik gepest geweest op school, tot ik 11 was heb ik hier altijd om moeten wenen. altijd gevonden dat ik zwak was, dus ik stopte met wenen.

ik kreeg thuis klop, ik werd gepest op school door mijn eigen schuld dus ik kreeg klop. Mijn broer en zus maakte ruzie, ik ben de oudste en deed er niets aan, dus ik krijg klop. Ik vertel dit aan de famillie, ik word belachelijk gemaakt in hun gezicht, achteraf thuis krijg ik klop.

15 jaar, mijn 1ste vrienden, mijn 1ste steun, maar ik had het niet nodig, ik voelde me sterk. Na wat ik op dat moment vond meegemaakt te hebben dacht ik niet dat zaken nog slechter konden gaan.

17, school gaat slecht dat jaar, dus ik krijg geen zakgeld meer, de brommer die ikzelf betaald had mocht ik niet meer gebruiken, de pc mocht ik niet meer gebruiken en ik moest een richting gaan doen die ik niet wou omdat ik ging buizen.

18, eindelijk een meid, een steunpunt in men leven gelijk ik er nog nooit 1 had gehad, na 3 jaar maakt ze het uit terwijl ze aan zee was met school via een sms.

ouders scheiden, dit was natuurlijk mijn schuld, was er al in geramt sinds dat ik een klein kind was, maar het maakte me eigelijk niet uit, eindelijk geen klop meer van men pa.

zaken worden natuurlijk alleen maar erger, ik ga na de dokter omdat ik heel vaak last had van hoofdpijn en concentratie problemen

22 jaar, de dokter deelt me mee dat ik een depressie heb, nog steeds weet ik niet of een depressie echt een ziekte is of niet. het enigste wat ik wil, zeker geen steunpunt zoeken, want die valt toch weg. drank helpt me, maar de volgende dag wordt ik toch opnieuw wakker. Dood, iets wat ikzelf al opgezocht heb maar me toen niet wou, ik nodig heb opnieuw uit, maar heb schrik dat als het mislukt, ik de rest van men leven als een plant moet doorbrengen.


op zich mag ik niet klagen van men leven, nooit geld problemen gehad, altijd eten en dak boven men hoofd. tis ma hoe ge het beziet natuurlijk. voel me zwak omdat ik niet zoals de rest men leve kan leve...
Datum:
04-05-2007
Naam:
Bart Vermeulen
Leeftijd:
22
Provincie:
Limburg

Zelfmoord!

Ik zit vaak alleen aan dingen tedenken ..
Dingen waar ik vaak verdrietig om word
Ik ben half jaar geleden mijn vriendje kwijt geraakt waar ik 2 en half jaar mee ging het was niet alleen mijn vriendje het was ook een dierbare vriend , ik kon alles met hem delen en Over pijnlijke dingen praten sinds dat ik hem kwijt ben geraakt ben ik de verkeerde kant op gegaan ik zie het allemaal niet meer zo zitten ik zit vaak tehuilen in me kamer en vraag me zelf af waarom ik nog leef , vriendinnen die steunen mij ook niet echt ik moet het allemaal alleen doen en dat doet soms wel veel pijn .. Ik heb vaak brieven geschreven aan me ouders dat ik het niet meer ziet zitten Ik heb vaak me Polsen opgesneden vaak heb ik heb nergens meer zin in winkelen zwemmen het maak me allemaal niet meer uit het boeid me niet meer zo wat ik alleen doe is in me bed Liggen en af en toe op de pc chatten , Soms heb ik me zelf niet meer in controle ik huil soms teveel dat ik het niet eens meer weet waarom .. Ik ben nog jong ik wil die stomme gedachtes die ik steeds heb uit me hoofd zetten maar hoe ? .. Ik praat haast nooit over me gevoelens omdat ik het moeilijk vind en Omdat ik me eigen niet wil kennen maar soms is het wel goed om je verhaal toch aan iemand tevertellen .. ik hoop dat jullie beetje Infomatie voor me hebben.
En dat jullie mij beetje begrijpen wat me nou eingelijk dwars zit
Liefs: Nikita
Datum:
04-05-2007
Naam:
Nikita
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.