Levensverhalen (pagina 1301)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

verkering uit

na 4 jaar verkering heeft mijn vriendin het uitgemaakt. ze wilde dolgraag naar suriname toe voor stage op zich niks mis mee. maar nu komt het ze wist in november al datz e naar suriname wilde, en ik kreeg het pas eind januri te horen. en 2 week later was ze ook al weg, gevlogen. ik heb het toen maar aangelaten want ik houdt van dr dan doe je dat. de maanden vlogen voorbij zo zonder haar. en ik heb na lang piekeren besloten om ook een ticket te boeken voor suriname. dat deed ik dus ook. heb daar een super tijd gehad veel dingen meegemaakt en gedaan. ik kom thuis en 2 week later kwam zij ook weer thuis. met een voor mij vervelende mededeling dat het over was de verliefdheid en nu zit ik in zal=k en as. het is niet alleen dat de verkering uit is maar ook omdat mijn pa is overleden en ik een broer heb die ik niet meer zie en nu dit ( verkering uit ) ik wil rust want ik trek het allemaal zo slecht zonder haar. wilde zelfs voor de trein springen. of sterker nog de polsen doorsnijden. alleen hier heb ik het lef gewoon nie voor. ik moe proberen door te gaan met leven maar voor hoelang!!!!!!!!!!!!!
Datum:
04-09-2007
Naam:
bw
Leeftijd:
25
Provincie:
Groningen

toch veel ma toch dood willen

daar zit ik dan ik zit hier te denken over de dood. waarom wil dood en waarom wil ik niet dood? en wat is er na de dood ?
zoveel vragen ma ook weer zoon enorme drang om het te doen. iedereen denk dat alles goed met me gaat ma binnen ga ik kapot. persterijen die al zolang door gaan en dan zeggen sommige mensen schelden raak je niet ! ( het raakt volgens mij iedereen ma ze komen der niet voor uit) en de laatste 2 jaar heb ik nergens zin in geen school niks boeit me meer ik voel me eenzaam terwijl ik toch een hecht vrienden groepje he. en nog voel ik me enorm eenzaam. en toch zou je zo zeggen dat ik het perfect leventje heb. ik heb ook allemaal best goed voor mekaar ma gelukkig ben ik niet ma zelfmoord vind ik weer zo egoistisch en ben bang voor het verdriet van de nabestaande. ma mij depressie en drang wordt groter
Datum:
04-09-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Anders

Verdwalen

Het ging al een tijd niet goed. Maar dat was 4 jaar geleden. Mijn beste vriendje had zelfmoord gepleegd. Oh wat had ik graag met hem willen ruilen. Het was zo niet eerlijk dat hij dat gedaan had. Ik was boos op hem, hoe had hij me kunnen achterlaten!!!! Ik wou dat hij leefde, ik wou wel voor hem sterven. Toen ben ik gevlucht.

Een jaar later had ik besloten dat ik weg wou uit Nederland. Ik stuitte op onbegrip in mijn familie en op school. Niemand snapte me en zakte steeds dieper weg. Ik maakte schulden, en ik kreeg het gewoon niet meer voor elkaar. Binnen 2 maanden had ik mijn koffers gepakt en stond ik op het vliegveld.

Toen ben ik 2 jaar weggeweest. En daar waar ik in die 2 jaar was, was ik echt op en top gelukkig!! Ik had leuke vrienden, een leuke baan, en ik vermaakte me en had geen zorgen.

Tot ik een jongen tegenkwam, op wie ik helemaal verliefd werd/was. Hij woonde in Nederland, en ik ben toen voor hem teruggekomen. Dat is nu bijna een jaar geleden.Ik heb er absoluut geen spijt van gehad, ik hou nog steeds van hem. maar toen ik terugkwam, ging ik een tijdje bij een familielid wonen.

Ik kon al niet zo goed met hun opschieten, maar het werd nog erger. Ze verwachten allemaal dingen van me. En ik moest naar hun pijpen dansen, want tjah ik woonde wel bij hun. Toen ging het al mis.

En nu nog steeds stuit ik op onbegrip. Niemand wil mijn fouten van 4 jaar geleden vergeten, en iedereen blijft maar tegen me zeggen dat ik niks goed doe. Ze denken dat mijn vriend mij moet redden, omdat ik zelf niet in staat ben om dat te doen. Ik heb mijn hele leven op eigen benen gestaan. Ik heb nooit echte ouders gekend, omdat ze altijd weg waren. En nu denken ze zomaar even dat ze mijn leven mogen overnemen. natuurlijk doe ik dingen fout. Maar trots, dat ik uit het niets weer een leven heb opgebouwd zijn ze niet.

Mijn verjaardag 'vergeten' ze. Naja mijn ouders waren een half uurtje eventjes geweest 'maar moesten weer opschieten want ze gingen naar mijn broer'. Maar als ik 1 van hun verjaardagen vergeet, moet je ze horen!

Je moet weten, dat ik echt van het leven hou, dat ik kan genieten van kleine dingen. Dat ik van mensen hou. Van mijn neefjes en nichtjes, zelfs mijn broer en zussen en ouders. Onderling tussen hun gaat het ook niet lekker. En ik heb altijd de last ervaren dat ik de familie bij elkaar moet houden.

Maar nu lijkt het wel alsof ik verdwaald ben, ik ben het zat om te zeggen dat alles wel goed komt, ik ben het zat om te vechten. Ik hoop dat als ik op straat loop dat ik overreden wordt door een auto. Ik ben geen jankerd, maar elke avond in mijn bed trek ik het gewoon niet meer. Ik heb mijn moeder een mail gestuurd, dat ik het allemaal niet eerlijk meer vind, en dat ik heus wel weet dat er 2 kanten aan 1 verhaal zit, maar dat ik het niet meer trek...dat was 3 dagen geleden, en ze heeft me niet teruggemaild of gebeld. En als ik niet binnen een dag terugmail, heb ik ruzie...

Mijn vriend is mijn enige toeverlaat, en dat wil ik niet want dat is niet gezond. Hij wil me helpen, maar dat mag niet van mij, want ik wil een gezonde relatie. We willen trouwen/samenwonen, en daar kijk ik ook erg naar uit. we hebben een ontzettende leuke en goede relatie. Maar hij ziet me wegkwijnen, en dat terwijl ik het zo goed probeer te verstoppen. Ik was altijd zo ontzettend op mijn mondje gevallen en niet bang om nieuwe mensen te ontmoeten of iets nieuws te doen.. Nu blijf ik het liefst in mijn bed liggen en verstop me. Maar ik doe het niet! Ik werk gewoon, en ik doe leuke dingen, al geniet ik er niet meer van. Ik wil het nog niet opgeven, want dat vind ik zwak. Maar leven wil ik ook niet meer. Ik wil verstoppen of gewoon oplossen in het niets. Zelfmoord is iets wat steeds vaker in me opkomt. Ik ben christelijk, maar of ik naar de hemel ga weet ik niet. Ik weet niet of God me wel goed genoeg vindt. Of Hij me misschien ook veracht en denkt zoals de rest. Ik weet niet wat ik verkeerd doe in het leven, en ik weet niet meer wat ik moet doen om het goed te maken. vroeger kon ik nog zeggen dat alles wel weer goed kwam. Zelfs dat komt niet meer over mijn lippen.

En toch ergens word ik boos op mezelf als ik zo denk. Waarom zou ik dat doen, maar aan de andere kant wil ik dit allemaal ook niet meer.
Datum:
04-09-2007
Naam:
Iemand
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

seksueel misbruikt

5jaar lang ben ik misbuikt geweest door mijn vader
toen ik eindelijk mijn verhaal durfde te vertelle tegen mijn vriend heeft die me geholpen
we gingen naar het clb vant school
die verweze me door naar een vertrouwingscentrum
mijn ouders werden uitgenodigd..
mijn vader is niet gekomen
hij heeft zelfmoord gepleegd..
mijn vriend heeft me gesteund maar we hadden ook veel ruzies
hij zelf had ook geen makkelijke jeugd
en nu mijn vader zelfmoord had gepleegd werd het hem teveel
hij had schuldgevoelens op overschot net als ik..
hij heeft een einde aan ons relatie gemaakt
ik kan op niemand meer steunen en vertrouw ook niemand meer
ik zie soms het leven helemaal niet meer zitten
ale ja soms
meestal zie ik gewoon nut niemeer van in nog te leven..
ik voel me hopeloos depressief en in de steek gelate door alles wat me dierbaar is..
heb al vaak op de drukke baan in ons stad gekeke om over te steken wanneer men het hardst rijd..
heb met messen scharen en alles waarmee ik mezelf van het leven kan beroven in mijn handen gezete
ik kan het niet
maar wil het wel
ik geraak niet van mijn schuldgevoelens af..
Datum:
04-09-2007
Naam:
N. bauwens
Leeftijd:
15
Provincie:
België

ik kan nie meer !!

jaa het zit dus zo dat ik nog maar 3 maanden ongeveer hersteld ben vn een zwaare depressie... hoewel ik wel moet zegge dat ik nooiit echt helemaal oke was ... en nu is het gewoon te veel geworde ik kan echt nie meer voort
wa heeft het eigenlijk voor zin als ik toch al dood ben ....?
kheb echt alles geprobeert en ik heb echt men best gedaan
ma men best was gewoon niet genoeg
tis te laat voor mij
het stopt hier gewoon ...!!
De laatste tijd denk ik constant aan zelfmoord plege
omdat da gewoon de enigste oplossing is
kben zo gevoelig en heb echt te veel meegemaakt in m'n leven jaah ik weet het ik ben nog maar 15 maar toch
ik wil echt ni zielig overkome of van die dinge
maar om eerlijk te zijn heb ik nog nooit iets goe in mn leve gehad oke jaah er zijn wel eens dage geweest da ik is goe gelache heb ofzo... maar das natuurlijk ni wa mij helpt en daardoor maakt het ook ni alles trug goed...
vind het nogal moeilijk om te vertellen maar ...
kheb daarnet al afscheids brieven geschreve
kheb er nog maar 2 kunne schrijve omda heel mn schrijfblok vol hangt met tranen en mascara... maar dat doet er nu niet toe toch ?...
waarom kan ik er geen eind aan make terwijl ik zo graa wil en ook omdat het de enigtse oplossing is voor mij mjaa ...

Please kill me before i wake up!!! :(
Datum:
03-09-2007
Naam:
ScraemingxForxHel
Leeftijd:
15
Provincie:
België

...

Ik ben een soort van onhandelbaar kind ik heb geen zin meer in het leven ik doe alles fout ik vind dat ik niet verdien om te leven iemand anders kon beter in mij ik ga niet naar school ik voel me ongelukkig ik ga niet meer naar voetbal me mentor is vandaag 03-09-2007 langs geweest en een psychiator ofso ik voel me echt kut en wil gewoon dood ik heb het lef niet om me keel door te snijden me moeder heeft haar pillen verstopt het liefst doe ik het met een pistool maar ik zou niet weten hoe ik daar aan zou moeten komen.. ik voel me gewoon echt kut me moeder zegt dat ze echt ongelukkig zal worden zonder mij ik heb nog een hond en ik hou zoveel veel van haar maar ik kan niet meer verder leven heb nog een broer zie ik amper ik heb het verpruts.. wat ik nu denk ik wil dood thats all
Datum:
03-09-2007
Naam:
Alexander
Leeftijd:
13
Provincie:
Groningen

kan niet meer

ik ben het leven moe ik heb borderline en neem al 20 jaar medicijnen ik voel me zo alleen en moe denk er steeds aan om afscheid te nemen ik voel alleen nog maar zorgen en angst doe verkeerde dingen om me goed te voelen waar ik achteraf me dan weer slecht over voel ik ben op
Datum:
03-09-2007
Naam:
KARIN FRAISL
Leeftijd:
46
Provincie:
Limburg

ik snap het niet

Al een keer eerder zag ik het niet meer zitten,maar toen ben ik er met hulp een beetje uitgekomen.Nu is dat ombestemde gevoel weer terug.Na 25 jaar een goed huwelijk te hebben heeft mijn vrouw het besluit genomen om te scheiden. Om alles in harmonie te laten verlopen werk ik daar aan mee. Maar het gaat hellemaal tegen me gevoel in. Ze heeft mijn nog steeds niet goed uit kunnen leggen waarom. Ze was mijn eerste liefde en is dat gebleven.Ik zou willen dat zij beter begreep wat zij voor me betekend,het lijkt wel of al het goede op slag weg is. Eenzaamheid is het gevoel wat mijn overspoelt en ik leef niet meer . Ik weet het niet meer. Voorgoed slapen is wat ik wens.
Datum:
03-09-2007
Naam:
Ad
Leeftijd:
46
Provincie:
Noord-brabant

Van buiten ben ik vrolijk, van binnen ga ik kapot

Ik ben een jongen van 19 jaar, en zie regelmatig het leven niet meer zitten. Ik denk er de laatste tijd zo vaak aan om er gewoon een einde aan te maken. Ik leef een geheim leven, tegenover de buitenwereld dit gaat me aardig af. Dit omdat ik andere gevoelens heb dan de meeste mensen hebben. Het komt er op neer dat ik homo ben. Ik heb een vriend..maar ik weet niet of die me echt wil, of uberhaupt echt van me houd, ik heb zo veel pijn al gekend, dat ik soms weg wil...weg van dit alles. Ik heb al meerdere keren met een mes in me hand gestaan, om me pols door te snijden. Keer op keer durfde ik niet door te zetten. Maar ik ben bang als het zo verder gaat dat die dag erg snel gaat komen. Ik smeek god vaak om me te helpen in zulke situatie's maar het probleem is hij reageert niet terug. Ik wou dat zekerheid kreeg over bepaalde dingen in het leven...ik wou dat het allemaal stopte die pijn

Erik
Datum:
03-09-2007
Naam:
Erik
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

zelfmoordplegen....

hallow .....

ik vertell mijn verhaal ....
ik ben een jongenvan 16 jaar uit rotterdam......
ik heb een plas probleem thuis ik plas vaak in men bed heb 2 broertjes en 2 broers en een stief vader men twee broers lagen me uit en broertjes ook men stief vader stookt men moeder op ik ben verplan om zelf moord teplegen ik heb vaak men pols door gesneden maar holp niet ik heb gif gedronken lukde ook wil nu men zelf dood steken of van een gebouw af springen ik weet echt niet wat ik moet doen ik zeg het vaak tegen men moeder ik ben verplan om zelf moord teplegen dan zegt ze ga maar jongen en dat vind ik nog erger dus blijk baar houd ze niet van me teminste dat denk ik .....
heb je ook zulke problemen foeg me dan toe op msn dan kunnen we er over praten men
Datum:
03-09-2007
Naam:
Gamoeda
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.