Levensverhalen (pagina 1299)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

I give up

Ik ben altijd een vechter geweest, Streed altijd door
Maar de laatste tijd gaan er roddels over me door de school bijvoorbeeld dat ik met een vriendin heb gezoend enzo. En dat ik met iedereen naar bed ga. Ik weet niet hoe het zo komt en wie ze heeft verzonnen. Mijn vriendin geloofden die verhalen en hebben me kei hard laten vallen. Nu heb ik er nog maar 4 waarvan er 1 van school is gegaan. Ik voel me zo alleen en ben zo bang dat ik hun ook kwijtraak. Ik weet wel dat dit echte vrienden zijn, ze lieten me niet in de steek maar ik ben toch bang dat ze op een dag genoeg van me hebben. Ik zit nu aan de cocaine, niemand weet dit van me. Daardoor blijf ik overeind(snuive) en vergeet ik alles. Het kan echt niet langer doorgaan zo.. Wat moet ik doen ';( Ik voel me zo klote..
Datum:
07-09-2007
Naam:
Somebody
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Het word te erg

Ik kreeg op een gegeven moment geen aandacht meer van mijn ouders. Het lijkt erop alsof ik niet besta. Ik vond dit niet leuk maar had vriendinnen op school en een gezellige klas voor mij dus nog genoeg redenen om te leven. Toen ik van 1 vmbo naar 2 havo overstroomd werd ik gepest. Ik werd hier erg down door maar wist door mijn vriendinnen me hier doorheen te slaan. Toen ik naar de 3de ging kreeg ik erge ruzie met mijn ouders. Elke dag opnieuw kreeg ik ruzie. Ik was van plan weg te lopen maar deed het toch niet. Ook het gepest op school werd erger. Het werd zo erg dat zelfs mijn vriendinnen mee begonnen te doen en ik er dus alleen voor stond. Dit was eind 3de. Ik had toen geen zin in leven maar dacht nog niet aan zelfmoord. Na een tijdje begon ik er wel over te denken. Ik was te verdrietig. Ik zit nu in de 4de. Ik ben met moeite de zomervakantie doorgegaan. Ik voel me nog steeds extreem verdrietig, kan niet positief denken en heb het liefst dat ik op dit moment in slaap val en nooit meer wakker word. Ik weet dat ik zelfmoord ga plegen. Ik heb een plan en die ga ik ook uitvoeren. Ik val in slaap en word ook nooit meer wakker. Ik ben te verdrietig om nog te leven.
Datum:
07-09-2007
Naam:
kim
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

me gevoelens, me gedachten alles !!

hey .. ik heb gewoon geen idee meer wat ik doe. altijd als ik een kans krijg om iets goeds te doen verneuk ik het omdat ik te lui ben om aan me toekomst te werken. ik heb gewoon geen idee meer van hoe ik verder moet gaan .. ben in de war.. en al me gedachten komen op 1 ding uit .. zelfmoord .. ik zie gewoon geen kansen meer =(
Datum:
07-09-2007
Naam:
koluminatie
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

vriendje

ik heb nu een vriend al 3 jaar, het gaat wel goed tussen hem en mij soms heb ik een geovel dat ik weg wil van de wereld omdat ik denk dat het niet goed gaat omdat ik veel hoor dat ik naar jeugtzorg moet en dat soord dingen . dan heb ik de nijging om zelf moord te plegen , omdat ik mijn manetje niet kwijt wil en me zusje en me 2 zusen sosms als ik 2 dagen bij me vriiend slaap en kom de volgende dag thuis gaat me zusje huilen en zegt ze ik heb je gemist , met me zusje van 14 kan ik heel goed om gaan zij is voor mij er altijd als ik in problemen zit hoe kan i oplossen en zorgen dat ik minder ruzzzie heb met me vrienden
Datum:
07-09-2007
Naam:
Alexia
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

onbereikbaar

onbereikbaar ben ik voor jou
en voor iedereen van wie ik hou,
zelfs al geef ik je mijn nummer
dan nog ben ik degene zonder telefoon,
het is alsof ik op een andere planeet woon.


copiricht
Datum:
07-09-2007
Naam:
opzoeknaarjou
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

depresief

hallo mense,
ik ben een jonge van 20 nu bijna 2 jaar geleden heeft mijn pa zelfmoord gepleegd daarvoor ging het thuis al niet goed met mij ben uithuisgeplaats geweest en veel drugs enso gebruikt maar nu zit ik echt met mezelf ik voel me kut en denk vaak aan me pa en dat ik meskien zelf ook beter die rust kan pakke die mijn pa nu waarschijnlijk heeft gevonde maar ik heb ook nog een ma dus kan dat echt niet maken om haar nog meer verdriet te doen
Datum:
07-09-2007
Naam:
jongen20
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

Voor ons?

In de mail van mijn moeder stond iets... ze mailde naar een ander iemand dat ze alleen geen zelfmoord pleegde omdat ze nog kinderen hadden op deze aarde. Maar ze is wel depressief en mijn ouders maken soms wel eens ruzie... Zelfs op vakantie. Toen was het zo erg dat mijn moeder keihard aan het huilen was. En ze zei dat ze alleen maar depresiever werd van mijn vader :( Ik weet het... ik had nooit in die mail mogen kijken...
Datum:
06-09-2007
Naam:
Meisjj
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

Tja...

Ik heb mijn wereld teruggebracht tot overzichtelijke proporties. Pas 22, en mijn leven speelt zich al af achter de geraniums. Iets in mij vindt het wel best. Geen spanningen, geen tegenslagen, geen kritiek, me niet meer zo bewust zijn van mijn eigen lichaam, de ruimte hebben om alleen de dingen te doen die ik leuk vind, toegeven aan mijn willoosheid, etc. Aan de andere kant wil ik verder. Een studie afmaken en een leuke baan vinden ofzo. Maar ik kan me er niet toe aanzetten. Iets houdt me tegen. De angst om weer te falen, de angst om in te zien dat ik inderdaad zo waardeloos ben als ik me voel, de angst dat mijn overzichtelijke wereldje instort als een kaartenhuis zoals al eerder gebeurd is. Op de momenten dat ik de werkelijkheid zie, beseffend dat ik een volwassen vent ben die hele dagen in zijn pyjama rondloopt en leeft van een uitkering. Waardeloos, natuurlijk. Dan kun je nog beter dood zijn, om de gemeenschap die extra kosten te besparen. Ik kan niks, ik ben niks, en ik zal vermoedelijk nooit wat worden.

Wil ik dood? Ik weet het niet. Soms sluit ik mijn ogen en droom ik weg bij de gedachte dat ik inderdaad niet meer hoef. Dat ik eindelijk de ultieme rust in mezelf kan vinden. Maar ja, de gevolgen he!? Ik heb een klein broertje en ik zou absoluut niet willen dat hij de keuze maakt om er een einde aan te maken. Alleen al daarom doe ik het niet. En misschien bestaat er toch nog ergens de valse hoop dat ik ondanks mezelf uit deze impasse kan komen.


Datum:
06-09-2007
Naam:
Hemingway
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

Eigenlijk best stom...

Soms denk ik wel een wat heeft het voor zin om te leven? Echt leuk is het ook weer niet. Je staat op gaat naar school maakt huiswerk en in het weekend spreek je met een vriendin af, of ben je thuis. En als ik dan van school af ga moet ik studeren werken, enzow... Soms vraag ik me echt af waarom leef ik? Wat heb ik hier te zoeken en echt leuk is het niet. Soms zit ik er wel eens over te denken wat doe ik hier? : Ja nu praat ik echt alsof dat het leven een hel is... Maar ik vraag me echt af wat heb ik hier te doen? Is het niet gewoon veel makkelijker om dood te zijn? Geen gezeur aan je kop enzo. Of dingen waar je aan moet denken.
Aan de ene kant geloof ik dat als je dood bent dat je dan een geest bent... maar aan de andere kant niet. Wanneer heb je dan rust aan je kop?! Maar het is ook raar dat als je dood bent dat je dood bent. Achja...

Misschien heeft dit niet echt met zelfmoord te maken ofso... maar stiekem denk ik wel eens is het leven niet gewoon veel makkelijk als je dood bent. Enzo... Het is maar dat ik mijn verhaal even kwijt ben enzo... je hoeft er niet perse op te reageren...
Datum:
06-09-2007
Naam:
Meisjj
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Ik wil niet meer, maar toch durf ik het niet, waarom nou niet?

Ik weet het niet meer... ik zit zo erg met me zelf in de knoop dat ik er geen zin meer in heb...
Ik heb alles verpest, ik heb helemaal niemand meer.. Ik bekijk alles negatief,
wat heeft t nog voor zin allemaal ik kom hier toch nooit meer boven op.. Ik kan er
net zo goed niet meer zijn, zijn mijn gedachtes nu... Ik ben toch nooit vrolijk, ben nooit mezelf.. altijd maar chagerijnig..
Nergens gaat het goed, dan moet het toch wel aan mij liggen... Eerst zag ik het niet zo maar ben de laatste tijd veel alleen en ben nu alles ingaan zien..Op me werk, vrienden,vriendje..... Nergens, ik verpest alles en heb nu niks meeeeeeeeeeer.....In het begin vond ik dat niet erg, lekker alleen maar het gaat me nu steeds meer vervelen.. Als meisje van deze leeftijd hoor je niet elke dag alleen te zitten, dan hoor je gezellig met vrienden te zijn... Ik vind dit leven wat ik heb, geen leven... Nieman die me zal missen...Ik ben op, zo op als het maar kan zijn... Niemand steunt me meer, mijn ouders niet, me vrienden niet..Overal heb ik ruzie, telkens weer.. Nu ik weer is verliefd ben verpest ik het ook weer.. Hij zal wel denken wat een gek... Ook heb ik geen doel in me leven, ik weet toch nooit wat ik wil.. En het intereseert me allemaal niks maar onder tussen word ik steeds leger vanbinnen...

pfff.. ik wil niet meer, maar toch durf ik niet, waarom nou niet?
Datum:
06-09-2007
Naam:
it's me
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.