Levensverhalen (pagina 1224)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Mijn verhaal.

Waarom ik dit verhaal opschrijf weet ik eigenlijk niet. mja misschien dat het oplucht. Ik weet namelijk zoveel niet. Waarom ik me zo ongelukkig voel, waarom ik steeds moet huilen, waarom ik er niet meer wil zijn. Er zijn namleijk een hoop mensen die het leven wel nog mooi vinden en die toch veel meer probelmen en ongeluk hebben. Ik heb een dak boven mijn hoofd, een lieve vriend, mijn ouders broertjes en zusjes leven nog en ik heb ook nog contact met ze en toch voel ik me zwaar klote... nee dat niet eens. Ik voel me leeg, futloos, onbelangrijk ook al vertellen mensen om mij heen dat ik wel belangrijk voor ze ben. ik heb nergens zin in. Ik doe alleen de dingen die ik voor anderen moet doen. Zoals naar een verjaardag gaan en een beetje gezellig zitten zijn. Het liefst sluit ik me op in mijn kamer en slaap ik voor altijd. Maar dat ik daar anderen mee pijn doe, dat houd me steeds tegen. Dan zie ik voor me hoe me zusjes instorten van verdriet als ik begraven word. Ik denk niet dat ze nu veel aan mij hebben maar gewoon het fijt dat ik besta. Nou ik stop nu maar met deze onzin want het lost toch niets op.
Datum:
09-12-2007
Naam:
vreemdeling
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

als het kutjes regent krijg ik! een lul op mijn hoofd

ik denk dat het blok te klein is,maar ik doe een poging om mijn verhaal(leven) dus om deze gedachten om uit het leven te stappen uit te leggen........ kijk om je leven te beeindigen heb le en moed en een hoop pech nodig ,,,,ik heb beiden!!! maar de pech is echt grootendeels overheersend ,kijk aan sommige vormen van pech ben ik zelf verantwoordelijk,maar
domme dingen doen geeft bij een hoop mensen soms een positiefe wending!!!!!!!!en bij mij heeft alles wat ik doe een negatief reseltaat!!!!!!!!!!om mijn ellende te verzachten ben ik aan de drank gegaan het helpt mij om in ieder geval in slaap te vallen!!!!!!!!ik weet dat het niet goed is maar verslaafd is verslaafd!!!!hier mijn verhaal!
op mijn jonge leeftijd van 16 jaar leer ik mijn meisie kennen waar ik later ook mee getrouwd ben(op 23 jarige leeftijd.)wij kregen ee zoontje ik was niet gewoon gelukkig maar super gellukig! hellaas kwam na een half jaar dit supermannetje? te overlijden aan de wiegendood!!!! kut!!!!!!ik heb er 4 jaar over gedaan om er over te kunnen praten... ik sloot het af en verborg het in het kamertje in mijn hoofd,,,wat mijn huwelijk niet posetief beinvloede,kijk ik bnen ook maar een mens
vervolgens wat alleen maar met tijd te maken had kwam de scheiding! daar was ik ook echt kapot van,na een jaar onder de pillen en drank leer ik m,n vriendin kennen,de pillen weg!(drank nog niet!) begin ik een leven met haar niet hellemaal perfect maar...../een leven !verder is er in dat leven alleen maar schulden ontstaan.eerlijk waar ik zelf maar gedeeltelijk schuldig aan ben!werkloos geen inkomsten! eigen zaak gestart zonder succes! nu!!! schulden waar ik op zeker niet meer uitkom huur ,noun enz enz enz geef nu niets meer om mijn leven en vertel heel eerlijk !!!!stap er liever uit!Q!! heb in het kort verteld wat er in mijn leven gebeurt maar echt!!!er is nog veel meer ,ikn denk dat de wereld beter af is zonder mij..........!!!!!
Datum:
09-12-2007
Naam:
gringo
Leeftijd:
44
Provincie:
Zuid-holland

niemand heeft verteld hoe moeilijk het leven is.....

nou heb al eerder mijn verhaal verteld.maar er weer af laten halen omdat ik naam en toenaam per ongelijk er bij had gezet.ik wil niet mensen kwetsen,al verdienen ze dat wel.ik ben al jaren aan het vechten tegen bordeline,en dat valt niet mee.na al die tijd ben ik er nog steeds.ik hoop dan ook dat veel jongeren iets aan mijn verhaal hebben.ik heb meerdere kinderen waar van een ook bordeline heeft,maar die woond niet meer thuis.tussen haar en mij botst het zeer regelmatig.maar ook zei loopt met gedachten om te stoppen met leven.dat is heel hart als je eigen kind dat tegen je zecht,ik wil niet meer.ik weet niet wat ik dan moet zeggen ,want wat ik dan ook zeg is toch niet goed.en al twee keer net op tijd gevonden ik hoop dan dat het niet meer gebeurd.maar ik heb in mijn achter hoofd wel de gedachten dat er een keer gebeld word en nu waren we te laat.het is echt verschrikkelijk als je daar elke dag mee op staat en naar bed gaat.terwijl ik het eigenlijk zou moeten begrijpen.(heb het zelfde)maar als ik dan zeg,ik ben er naar al die jaren ook nog,en ga nog steeds door dan is het bonje.want we zijn niet het zelfde,een doorzetter is het niet.maar dat was ik op die leeftijd ook niet,maar ben wel door gegaan.eens in je leven vind je een doel.dat wil niet zeggen dat je gedachten dan anders worden,maar heb je een rede om door te gaan.mijn rede zijn mijn kinderen.aan gezien zei ouder worden als ik (hoop ik)heb ik nog lang te gaan.maar ook ik heb die gedachten nog steeds en ik moet waken voor mezelf.maar ik ga door.ik heb een heel zwaar leven tot nu toe,niets gaat van zelf.mijn jeugd was niet zo roos kleurig.mijn ouders hebben me ook aan men lot over gelaten toen ik 13/14 was.ik was een losgeslagen puber.ik ging mijn eigen weg.ik heb drugs gebruikt.drank.eigelijk ook alles gedaan wat niet kan volgens de wet.omdat alles wat ik deed afgekeurt werdt ging ik het net doen.want de mensen waar ik toen mee om ging gaven om mij.maar dat was niet zo,ze hebben me ook allemaal laten vallen. nu komt mijn vader binnen kloppend op zijn borst,ik was een goede vader.en dat zal ook wel in zijn gedachten en vermogen.maar daar mee slaat hij de plank vreselijk mis,en mijn haar staat recht om hoog.ik zou hem het lieft buiten zetten en er niet meer in laten.hij had moeten informeren over hoe pubers reageren op reacties van ouders,in plaats van denken ik weet het allemaal wel.en dat is iets wat hij nog steeds doet,hij weet altijd alles beter.mijn moeder en ik hebben na jaren een hele goede band gekregen,gelukkig.en ik hoop dat ik het met mijn kinderen wel goed doe,de tijd zal het leren.ook ik kan niet meer dan mijn best doen wat in mijn vermogen licht.ik zal als ik iets niet weet informeren hoe het ook anders kan.heb gezien hoe mijn ouders het hebben gedaan met mij,ik zal met mijn kinderen een andere weg nemen.en dan hoop ik de goeie.maar zeker geef ik mijn kinderen mee,dat het leven moeilijk en zwaar is.jongens, meisjes hou je hoofd om hoog en vecht door.al lijkt het onmogelijk.onthoud goed al denk je niemand houdt van me ,ergens waar je het niet verwacht zijn altijd wel mensen die van je houden.echt waar dat is.of ze durven of kunnen het niet zeggen.heb ik zelf ook wel eens al mijn bordi op komt.toch, denk goed na wat je doet.ik wens jullie heel veel succes en heel veel liefs....dark angel
Datum:
09-12-2007
Naam:
dark angel
Leeftijd:
1
Provincie:
Noord-brabant

dag dood

dag dood..
ik zie je..
je glimlacht naar mij en steekt je hand uit...
en hand om samen te springen..
een hand om samen te vallen..
je ziet er lief uit..
ik twijfel niet langer en neem je hand aan..
zij aan zij springen we..
zij aan zij vallen we..
zij aan zij vertrekken we...
weg van deze wereld..
naar een plaats waar iedereen samen komt...
een plaats waar vrede heerst...
een plaats waar je tot rust kan komen
een plaats om jezelf te zijn..
dag dood...
ik zie je..
je glimlach wordt een grijns..
de hand word een vleugel..
nu kan ik niet terug..
ik val.. alleen..

Datum:
09-12-2007
Naam:
sielke
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Ik kan 's avonds niet slapen

2 jaar geleden dacht ik echt dat ik nergens goed voor was. Mijn gedachten waren: Niemand zal me missen. Dus ik heb aan zelfmoord gedacht, maar ik heb het nooit gedurfd. Nu gaat het ontzettend goed met me. Alleen 's avonds denk ik nog steeds aan hoe ik me toen voeldde, want niemand weet nog over dat ik zelfmoord wilde plegen. Ik ga het me vrienden binnenkort vertellen, want ik kan het niet achter me laten. Ik heb het nog nooit tegen iemand gezegd.
Datum:
09-12-2007
Naam:
Angelique
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

vriendin of geen vriendin??

jongens kunnen je zo kapot maken, als je een gevoelig meisje bent.
ik had een vriend. ging super goed enzo maar toch ging t uit. 2 uur na dat t uit was kuste hij met mijn beste vriendin. en die dag er op kuste hij met een andere vriendin van mij, daar gaat hij nu ook mee.. hoor ik dat van een andere vriendin van mij. ik ben gewoon gek aan het worden en ik zoek een psygyloog..
ik sprong bijna voor een auto en ik gaf er niks meer om!

Datum:
09-12-2007
Naam:
L.
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Mijn gevoel

zelfmoord ;

Zon klein woordje zon grote daad.
Voor je het weet is het te láát.
Denk aan de mensen die vn je blijven houden&het mischien niet zo wouden..
Tot dat die gene zich zelf ging verlýden en ik in myn arm begin te snijden.
Mischien een overdosis pillen..terwel je dat niet eens zou willen.......& dat soort dingen zoals voor de trein springen..?
Pff was het mr zoals vroeger..maar myn problemen worden erger ik voel niks alleen pyn.
Ik wil me verstoppen en mijn problemen verlossen..
Nee praten zal my niks leren.
Ik denk aan al die keren dat ik mij niet kan beheren.
Je snapt mischien wel wat ik voel maar snap je ook wat ik bedoel..?
Ik zelf snap het niet meer..
Datum:
09-12-2007
Naam:
Maik
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

Warom

warom elke x weer dat kk gezijk
warom elke x dat ik ZM pogingen krijg
Warom?

nou hier om
omdat die kk turk(me vader) vreemt is gegaan
sins dien spoor ik niet meer ik wil hem vermoorden dan zal ik pas rusten hij of ik
en ik wil dat hij gaat
eenigste reden warom ik hier nog ben
dat is omdat ik me meisje nie aleen kan laten...

sterkte mense :'(
afz Flipa
Datum:
09-12-2007
Naam:
Flipa
Leeftijd:
17
Provincie:
Utrecht

Een drang diep vanbinnen...

Als kind had ik het altijd moeilijk met alleen zijn, en niemand rond me heen hebben waar ik een hou vast aan had.
In het begin was het mijn mama, en daarna verzorgsters, leerkrachten, begeleidsters, opvoedsters,...
Toen ik 14 was, leerde ik een monitrice kennen op een kamp, waar ik altijd bij moest zijn, steeds de aandacht van vroeg, en die ik niet uit mijn hoofd kreeg...
Na afloop van het kamp, zat ik uren achter de computer; ging nooit mee als mijn ouders weggingen, gewoon omdat het enigste wat ik had, haar e-mailadres was, en steeds zat te wachten tot ze op msn online kwam.
Meestal gingen er dagen voorbij zonder dat ze online geweest was, en àls ze online was, durfde ik meestal niets te zeggen.
Maanden is het zo gelopen, waardoor ik een gevoel kreeg van leegte, en geen hoop meer op geluk...
9 maanden na het kamp ging ik naar een soort "school" om te vermageren. We bleven daar slapen, leefden in groepen, en hadden een programma met veel sport.
Daar begon ik me weer te hechten aan een opvoedster, waardoor het daar uit de hand liep, en ik naar psychiatrie werd gestuurd.
De reden was "obsessieve hechting", maar ook daar liep het mis met een begeleidster, en na een behandeling van 6 maanden, waar ik veel problemen heb gehad, werd ik ook daar weggestuurd.
Het was de bedoeling om 3 weken thuis te verblijven, en dan terug te gaan. Maar mijn laatste week thuis, vertelde ze uit de psychiatrie dat ik geen enkel contact meer mocht hebben met de begeleidster als ik terugkeerde.
Dat was voor mij een grote klop, waardoor ik door mijn eigen toedoen in het ziekenhuis belande...
Ik heb daarna een week in een gesloten afdeling van de psychiatrie gezeten, en daarna ben ik naar school gegaan.
Het was moeilijk, maar het lukte!
Het probleem was echter dat ik "afscheid" mocht gaan pakken van de begeleiders in de psychiatrie, omdat ik daar geen kans voor heb gehad toen ze me op staande voet naar huis hebben gestuurd.
Die begeleidster was er toen ook, maar ik mocht niet met haar praten, waardoor ik na het bezoek terug een zware klop had gekregen.
Een paar weken daarna hebben mijn ouders me terug naar een andere psychiatrie gestuurd, waar ik 4 maanden in behandeling ben geweest.
Daar had ik een 'klik' gemaakt in mijn hoofd, waardoor ik er terug bovenop kwam.
Toen ik met ontslag ging daar, ging ik terug naar school, sloot ik me aan bij een jongerenvereniging, en leefde ik gewoon mijn leven...
Nu, 2 jaar later, heb ik veel gebruikt van wat ik geleerd had, maar toch blijft er een drang vanbinnen om er niet meer te zijn.
Ik heb een paar korte relaties gehad, waar ik steeds gekwetst en achterlaten werd, maar toch ging ik verder.
De laatste maanden liepen terug minder en minder, want heb iemand leren kennen, ermee maanden samen geweest, en ben ik een paar weken geleden terug in de steek gelaten...
Rond diezelfde periode werd mijn drang om het hierbij te laten, het overmeesterende van mijn leven.
Ik had afscheidsbrieven geschreven, maar kort daarna ze verbrand omdat ik alles wou proberen om toch hier te blijven...
Ik heb gezocht, maar niets gevonden dat een reden is voor mijn geluk hier op deze wereld.
Langzaam aan krijg ik het gevoel dat ik onbewust 'afscheid' aan het pakken ben, want ik ben ervan overtuigd dat mijn geluk niet hier ligt...
Ik ben door de voorbije jaren zo uitgeput, dat ik nu geen kracht meer heb om te vechten, en hulp te zoeken.
Mijn ouders proberen er alles aan te doen, zodanig dat ik toch geholpen wordt, maar ik wil niet.
Vechten wordt nu gewoon smeken en toegeven, omdat ik de mensen die ik graag zie niet wil verliezen, maar toch lukt dat ook niet.
Het leven is nu één grote sleur, en vol pijnlijk verdriet.
Voor het leven toch blijven vechten?
Ik vind dat er geen reden meer voor is…
Datum:
08-12-2007
Naam:
Lykeles
Leeftijd:
17
Provincie:
België

ongelukkig

Dit jaar is voor mij zwaar geweest, nieuwjaar 2007 heeft mijn vader in het ziekenhuis doorgebracht. Hij moest onverwacht worden geopereerd en heeft een week tussen leven en dood gezweefd. Net toen hij erdoor begon te komen, kreeg mijn moeder te horen dat ze kanker heeft. Haar behandeling is net afgelopen, maar het is nog niet zeker of ze nu wel echt genezen is. Ikzelf heb net, na zelf een operatie te hebben ondergaan, beslist om mijn universitaire studie stop te zetten (ook al ben ik er tot hier toe perfect doorgeraakt). Ik kon de druk gewoon niet meer aan. In tussentijd heb ik iemand leren kennen, iemand die ik nooit kwijt wou en mijn enige lichtpuntje in mijn leven. Maar hij heeft me 2 weken geleden laten zitten voor iemand anders en dat terwijl hij zegt dat hij me nog graag heeft. Waarom kiest hij dan niet gewoon voor mij?? Ik heb echt het gevoel dat mijn leven 1 mislukking is, ik kan mijn studies niet aan, ik kan geen lief aan mij binden. Ik heb ook geen vriendinnen bij ik terechtkan met mijn verhaal. Ik heb maar 1 echt goede vriendin, maar zij heeft het gewoon te druk en ze zegt wel dat ze het erg vindt dat ze geen tijd heeft voor mij. Ondertussen zit ik hier elke dag thuis, ik verveel mij enorm en er is niks dat mij genoeg boeit om me mee bezig te houden. Mijn ouders vinden dat ik te rebels ben, hoewel dat absoluut niet waar is, ze willen hun meisje van 2 jaar geleden terug. Ik vind zelf niet dat ik veranderd ben, misschien een beetje zelfstandiger geworden ofzo, maar absoluut niet rebels ofzo. Daarnet heb ik het graf van mij peter bezocht om hem te vragen om op mij te passen en me te helpen. Ik geloof niet in God ofzo, ik hoop wel dat mijn peter me kan helpen. Ik zie het gewoon niet meer zitten de laatste tijd, ik voel me zo alleen. Ik heb de laatste maanden al verschillende keren aan zelfmoord gedacht, maar het ergste is dat ik het zo graag zou willen, dan ben ik van al die miserie die het leven eigenlijk is verlost, maar ik kan het gewoon niet. Ik heb gedacht aan auto's, een trein of een overdosis pillen ofzo, maar ik zou gewoon niet weten hoe ik dat moet doen, en ik zou ook niet willen dat het uiteindelijk mislukt. Ik ben eigenlijk op deze site terechtgekomen omdat ik op zoek waar naar manier of tips ofzo om zelfmoord te plegen, het klinkt mss belachelijk, maar het is zo! Dan ben ik gewoon verlost van alles, ik vind dat mijn leven niks waard is, dus kan ik er toch beter mee stoppen? Niemand zal er last van hebben en ik ben eindelijk verlost van de pijn. Het zou zo veel leuker zijn, maar ik durf het gewoon niet. zelf daarin misluk ik!
Datum:
08-12-2007
Naam:
snoezie
Leeftijd:
20
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.