Levensverhalen (pagina 1058)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Mijn leven is niet meer mijn leven

Het gebeurde jaar gelden ik pas toen 12 wist niks an het leven mijn Ouders oftewel mijn vaderhadden besloten om terug naar Marokko te emigreren ik en mijn broer en broertje vonden het geen pprobleem we d8ten dat het daar als Nl was we hadden besloten om te gaan verhuizen ik was aan de ene kant wel blij maar aan de andere kant weer verdrietig omdat ik veel mensen van wie ik hou achter zou laten maar jah,Na 3 dagen waren we in Marokko ik had opeens een nare gevoel ik voelde me niet thuis mijn Ouders deden echt alles om ons blij te zien ,school begon ik verheugde me erop maar ht was mis toen ik binnentreed ik barste gelijk in huilen het was zo anders erg lelijk niet als ik gewend was ik heb me best gedaan en ben uiteindelijk geslaagd kon geen marokaans geen frans alleen engels een beetje maar iedereen was trots op me maar ik heb die jaar alleen met huilen doorgebracht maar bleef sterk tot ik het gehaald heb mijn Ouders waren open tegen ons we mochten naar buiten gewoona alles waar we zin in hadden zo was het ook de 2de jaar in Marokko het ging zo we werden geliefd op school we hadden het echt naar ons zin behale mijn broer hij werd 18 mijn vader deed anders tegen hem had wel altijd ruzie met hem om de domste dingen hij was ht zat en vroeg zijn paspoort en ging terug naar Nl inhet begin deden me ouders moeilijk en stemde toch maar in en hup weg was hij ik had het ook anders ik werd zeer verdrietig hij was altijd bij me waneer ik hem nodig had, we deden van alles samen we hadden allebij geen vrienden maar toen hij weg was werd het voor me een hel en ook voor mijn kleine broertje hij was tOen 9 jaar oud.
Deze jaar was voor mij een hel mijn ader zoekte wel altijd ruzie met mij als ik wat aan deed wat hem niet beviel dan ging die schreeuwen op mijik had zo een goeie punten deze jaar gehad maar ik mocht de andere half jaar niet afmaken ik moest thuis zitten mocht niet meer naar buiten alleen als mijn moeder wegging mocht ik mee geen vriendinnen niks helemaal eenzaam ik werd het zat ik wil ook terug naar Nl ik ging kapot ik liet alles opme afkomen kon met niemand praten liet alles in mijn hart ,weer hadden we een ruzie omdat ik it naar school mocht dat was die dag dat ik nitmeer naar school mocht ik zij an sorry maar ik haat Marokko ik wil hiet niet meer blijen dit is te veel oor mij je gaat te ver Papa!maar nee hoor meneer is koppig keek me aan heel dodelijk maar ik zag wel verdriet in zijn ogen hij zo geen sprake van wat moet je in Nl bealt het je hiet niet in Marokko?en toen stond die op en ging weg ik heb hem toen maanden niet gesproken nog aangekeken ik heb vaak een scheermesje gepakt en mijn polsen willen doorsnijden ik heb gelukkig mijn pols niet aangeraakt maar wel ernaast overal schrammen d8 dit zou helepen om de pijn te erminderen en het hielp,steeds als ik weer een ruzie had mt hem of me verdrietig voelde ging ik gelijk naar die scheermesje.maar heb ontdekt dat het niet zou helepen om mij zelf pijn te doen.
Ik ben an plan Om naar de zomer zelfmoord teplegen want ben het leven echt zat elke dag ruzie elke dag ik heb deze jaar geen een keer een rustige dag doorbracht altijd is er een ruzie,ik heb besloten om er echt een einde te maken ik heb rust nodig dus ga ik de pillen in te nemen en te verdwijnen an deze aardbodem.Dankje wel voor de mensen die dit lezen ik voel me een beetje opgelucht.
Datum:
08-08-2008
Naam:
Mirjam
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

Levensmoe,ik wil niet meer

Ik wil niet meer..
Ik haat mezelf
Er is vanalles gebeurt en ik wil niet meer
Ik snijd mezelf met messen en sharen
Sla mezelf,
Ik heb problemen gehad
Ik wil dood.
Ik meen het.
Datum:
08-08-2008
Naam:
esther
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

waarom?

heej,
toen ik voor het eerst aan zelfmoord dacht was gekomen door een jongen die ik kende, ik was gewoon op msn een beetje aan het kletsen met vriendinnen toen hijs tegen mij begon te praten hij vroeg of ik me cam aan wou zetten, dat zou ik doen als hij ook zijn cam aan zou zetten wat bleek, hij was zich aan het aftrekken voor de cam en toen hij dat deed schrok ik zo erg dat ik mijn drinken uitkotste, en omdat hij zijn cam aan had gezet moest ik dus ook iets doen voor de cam maar dat wou ik niet maar hij bleef maar zeuren totdat ik ja zou zeggen en ik kon eigenlijk ook geen nee zeggen want hij was veels te lief voor me, nou ik moest dus mijn bh voor de cam laten zien en mijn handen op mijn borsten leggen, ik had dat dus gedaan en de dag erna had ik mijn vriendinnen verteld wat 'hij' had gedaan en ze moesten allemaal lachen, en ik lachte maar een beetje mee, toen hadden hun nagevraagd of hij dat echt had gedaan en hij zei dat het een filmpje was en dat hij lol aan het trappen was samen met zijn vriend en hij dat dus verteld van mij, op school hadden ze tegen mij verteld dat het een filmpje was maar dat wou ik niet geloven omdat ik niet snapte hoe je een filmpje vóór de cam kon laten zien. Daarna kreeg ik dus ruzie met een vriendin van mij, en dat werd me te veel, ik probeerde het allemaal goed te maken want even later besefte ik dat het gewoon waar was was hun zeiden maar ze wou me niet vergeven die nacht was ik zo depressief en was ik allemaal aan het huilen omdat ik het niet meer aankon, ik besloot naar beneden te gaan en liep naar de keukenla waar de messen lagen ik wou zelfmoord gaan plegen maar ik besloot dat tog maar niet kon doen omdat mijn ouders zo aardig voor me zijn, dus sneed ik mezelf maar in mijn pols, dat deed wel heel erg pijn maar ik vergat de zorgen even. Snachts had ik een smsje verstuurd naar mij allerbeste vriendin dat ik er niet meer tegen kon ezno en dat ik niet meer wou leven, dat ik liever dood zou willen zijn, 'zij' heeft dat smsje laten lezen een mijn vriendin waarmee ik ruzie had en die wou met mij gaan praten omdat ze iets wist wat ik niet wist en dus mochten we de les even uit, toen had ze verteld dat ze erachter was gekomen van dat smsje en zei dat die ruzie maar stom was en dat ze het weer goed wou maken en dat was gelukt, maar niemand wist nog dat ik mezelf had gesneden en dus had ik dat aan haar verteld, ze schrok zich een hoedje, en alles wat was gebeurd bleek zo erg voor mijn vriendinnen dat ze alles tegen een vertrouwenspersoon op school hadden gezegt en dat het beter was dat ik naar een soort psychiater moest, daar was ik als de dood voor want iedereen wist alles behalve mijn ouders, eenmaal daar aangekomen barste ik in huilen uit omdat ik daar het hele verhallen uit mijn eigen mond moest zien te krijgen, gelukkig verliep alles goed omdat mijn vriendin dus ook zelf problemen had wist ze wat er in mij omging.
later ging het wel beter en er zit weer een lach op mijn gezicht maar van binnen zitten er toch nog tranen, en als ik verhalen lees die iets over zelfmoord gaan dan begin ik weer te huilen en denk ik steeds terug aan dat moment en dan denk ik ook alsnog aan zelfmoord, daarom durf ik nou ook niet snel een jongen te vertrouwen, bang dat het wéér mis zal gaan.
Datum:
08-08-2008
Naam:
A
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

weet het niet meer

hallo ik ben freek zie het niet meer zitten ik ben 40 jaar en ben al heel lang aan alk en drug verslaaft ik heb vijf weken gehoord dat ik ook aan de ziekte van crohn lijd heb medicijnen maar gaat niet goed ik heb al een hele tijd ook voor dat ik hoorde dat ik ziek was de neiging gehad om niet verder te gaan kan zo niet verder wat kan ik doen
Datum:
08-08-2008
Naam:
freek
Leeftijd:
40
Provincie:
Zuid-holland

een van jullie

jeetje met toe val kom ik hier.na wat lezen van jullie verhalen,voor dat ik in de gate had liepen de traanen over me wangen.zo jong denk ik tewijl ik aan t lezen ben of jeetje nog steeds op die levetijd al die verdriet.ik voel de pijn van die jongste en de ouwste jullie zijn mijn ik ben jullie.ik vecht al vanaf me vijfde met deze wereld en de mensen die me de wonden hebben gegeven.heb een lange weg door gemaakt ziekenhuizen inrichtin internaat bleeggezin mensen die me opstraat zette zo het is morgen afval dag/zo voelde het echt.ik heb honger geleeden was 15jaar woonde op kamers.als ik naar school ging in de ochtend en zag mensen aan tafel eten.dacht ik dus dat is nou een gezin had ik dat ook maar.ik heb gebruikt gedroken om de pijn te verzachten van de ene plek naar de ander weg lopen van al de dingen om me heen.vergat dan dan even de dingen.wat ik moest een kamer hebben of werk.ik hield me zelf zo voor de gekweg lopen voor me zelf kon niet.wat zal ik doen dacht ik vaark dood ja dan ben ik wel van me zelf af.maar dat was het ook niet ik vond dat te makelijk.ik was gewent geraakt aan het gevoel pijn verdriet.ik kon niet zonder leek het wel.ik maakte het me zelf zo moelijk dat ik dan dacht en zij doe het dan en deet het dan ook maar al die keer dat ik dan naar een week of dag of uur me ogen open deet.was ik er nog.zag alleen de pijn van een ander die me dan aan keek van kind tog wat ben jij zielig.neeeee dat was ik niet.hoe kon je,hoe kon je ons dit aan doen.mensen denken snel aan hun zelf.ik me laaste poging gedaan en dat was toen ik al moeder was.en dat ik me grootste fout in me leven geweest.hij is me leven door hem heb ik de ik in me zelf trug gevonden.nee hij was er niet bij.ik heb het verleeden een plek gegeven.dat kleine meisje heeft ze een hand geven.om niet tegen elkaar te vechten maar met elkaar.ik zeg niet dat het makelijk is of is geweest.maar laat het los.jij verdient het om hier te zijn.laat door wie dan ook jou ziel afpaken hier dat doet alleen die gene die het tijd vint om te gaan.god...en oja zo als ik vaark zeg.we zijn niets voor niets op deze kut aarde gekomen.dus. als we uit eidelijk tog gaan dan wil ik het einde ook mee maken/
Datum:
08-08-2008
Naam:
maz
Leeftijd:
34
Provincie:
Overijssel

Ik wil ook soms liever dood zijn dan leven...

Vaak zie ik het ook niet zitten omdat ik 24 ben en bang ben om nog lang of altijd alleen te zijn.Ik heb autisme, dus ik ben bang dat niemand me bijna wilt.
Datum:
08-08-2008
Naam:
Jesper
Leeftijd:
24
Provincie:
Limburg

uitweg

Ik zoek een uitweg uit mijn leven en de enige manier is door zelfmoord te plegen.
Waar het leven mij mee heeft opgescheept is nu ondraaglijk geworden. Ik ben helemaal alleen met al mijn problemen en niemand kan ooit een consessie doen mijn kant op om mij te helpen, terwijl ik alleen maar concessies gedaan heb. Dat betekend dus dat ik niets waard ben voor anderen en dus nu ook niet meer voor mij zelf. Ik ga nu uit het kleine wereldje waarin ik leef. Een leven wat de moeite niet waard is geweest.....voor niemand.
Datum:
07-08-2008
Naam:
G
Leeftijd:
46
Provincie:
Overijssel

alles kwijt

hallo mensen ik ben in een paar weken alles kwijt geraakt en daarom heb ik het nu wel gehad mijn vriendin mijn werk en huis alles kwijd door mijn eigen schuld ik zie het nu niet meer zitten
Datum:
07-08-2008
Naam:
nico
Leeftijd:
50
Provincie:
Friesland

In de steek gelaten

Ik ben Mike en ik ben 27 jaar.
Ik heb op het moment nog een relatie, maar deze staat zo onder druk dat mijn vriendin het haast waarschijnlijk gaat uitmaken.
De laatste tijd hebben we flinke ruzies, terwijl ik het helemaal niet wil, maar ik word wel veelal beschuldigd dat het mijn fout is.
Mijn relatie loopt nu zowat het zelfde als mijn vorige relatie voordat die op de klippen liep.
Ik ben dus echt bang dat het fout afloopt en dat ik weer net als de vorige keer een zelfmoord poging ga doen.
Alleen ben ik bang dat ik het deze keer ook echt doorzet en niet meer terug kom op deze wereld!
Momenteel ben ik ook ontslagen en gaat het financieel niet goed met me, dit alles versterkt het gevoel heel veel om me van het leven te beroven!!
Ik wil op zich mijn ouders, mijn vrienden en mijn vriendin geen pijn doen, maar zo kan ik haast niet meer leven.
De pijn neemt steeds meer de overhand en van mij hoeft het allemaal niet meer, ik ben er bijna klaar mee!
Ik sta echt bijna op de rand van een grote inzinking.
Ik hoop dat ik snel uit deze negatieve spiraal kan komen en mijn leven weer op rails kan krijgen.
Datum:
07-08-2008
Naam:
Mike
Leeftijd:
27
Provincie:
België

Zoek hulp bij zelfmoord

Na overlijden van mijn partner is mijn leven zinloos geworden. Zie geen uitweg meer. wil echt bij hem zijn. Maar dan na 10 sept. , omdat dat is zijn sterfdag. Maar ik wil weten of hoe ik pijnlos kan sterven ? wie helpt mij met idee? Ik wil echt weg. Niemand gaat mij missen. Ik ben een ballast op moeder aarde.
Datum:
07-08-2008
Naam:
A.De
Leeftijd:
61
Provincie:
Zuid-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.