Na een mislukte poging op 8 nov vorige jaar met als gevolg opsluiting in de psychiatrie, blijf ik nog steeds alleen achter. Mijn vrouw heeft vorig jaar beslist een einde te stellen aan ons huwelijk na 16 jaar. Ja ik heb fouten gemaakt en heb te veel gedronken. Door omstandigheden ben ik bij de AA terechtgekomen en dit heeft me enorm veel inzichten en opheldering gegeven. Maar voor wie en voor wat, zij is niet meer in staat hierna te luisteren. De scheiding is nu officieel en sinds 8 oogst heeft ze een eigen huis. Blijkbaar gaat ze reeds samenwonen met een 'nieuw' slachtoffer. Een oudere man, met tatoeages, een hangbuik, beginnende borstjes en bovenal hij rookt. Zijn dit nu net niet allemaal dingen waar zij NIET van houdt ! En er werd getracht met elkaar te kunnen blijven praten zeker ivm de jongens. Ook dit juridisch gevecht is nog niet uit de voeten. De oudste is mij toegewezen en voor de jongste moet is €350 per maand ophoesten. Voor iemand die niets ging doen is dit zelf nog niet genoeg, zij gaat hiertegen in beroep. Dit alles is mij gewoon te veel. Ik begrijp niet en kan me er ook niet bij neerleggen, dat er zo gemakkelijk over onze trouwbelofte gegaan word. Is het niet gemakkelijk iemand te klasseren en dan te zeggen, ja je kan er niet aan doen maar daar kan ik niet meer mee leven. Na een scheiding van 8 maanden ga je nog niet direct samenwonen met een ander. Wat voor respect heb je dan voor je ex en vooral voor je kinderen. Heel de zaak is nog niet uitgeklaard en lap daar word je gewoon bij het groot huisvuil geplaatst. Neen voor mij hoeft het niet meer, ik ben het vechten moe en leg de strijdbijl neer . Ja ik weet en besef dat ik daar zomaar niet onderuit kan. Eenmaal aan de andere kant zal ik mijn deel terug te verduren krijgen maar dat neem ik er graag bij. Het enige wat me nog rest is de laatste voorbereidingen treffen, ivm de juiste brieven naar de juiste personen en alles duidelijk op papier zetten wat en wie er mag komen naar de B£URGELIJKE uitvaart. Zij zeker niet. En dan ben ik nog op zoek naar een manier dat het zeker lukt deze keer, dat men mij niet voortijdig vind. Het is mijn beslissing en ik sta er volledig achter, niemand mag daar zijn of haar mee bemoeien. Er zullen enkele mensen verdrietig zijn ja maar dat waait over. Ook de wet moet zich hier niet bij moeien zij hebben andere zaken en deftige zaken te doen. Bedankt dat ik dit even kwijt mag en hoop dat ik anderen kan helpen met toch op voorhand goed na te denken vooraleer het te laat is. En ja ook nog onlangs gelezen is het Lef of is het Laf? Wie zal het zeggen?
Vriendelijke verliezende groetjes,
Alfred
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.