Levensverhalen (pagina 1046)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Goed zijn, altijd bedrogen

Mijn hele leven, 32 jaren ondertussen, ben ik altijd goed geweest voor mensen of toch zo goed mogelijk mijn best gedaan om mensen gelukkig te maken. Ook mijn latere beroep had als thema 'zorg dragen voor'. Ik ben hellaas nu op een punt gekomen dat, wanneer ik terugkijk op mijn bestaan, ik er steeds bedrogen ben uit gekomen. Ook in persoonlijke relaties heb ik steeds al de moeite van de wereld gedaan om alles zo fijn mogelijk te laten verlopen, zorg gedragen voor mijn partner, vrijheid gegeven aangezien ik dacht dat ik haar ongelukkig zou maken als ik haar die vrijheid niet zou gunnen. Om dan na 9 jaar relatie te horen te krijgen dat ze me verschillende malen heeft bedrogen met andere mannen. En hoe raar het ook mag klinken, toch heb ik haar op nieuw de kans gegeven om dat ik geloofde in ons, in onze toekomst. Maar ondanks al deze inspanningen merk ik dat het niet meer hetzelfde is, mijn kracht wordt letterlijk weggezogen. Mensen blijven van me profiteren, zuigen me leeg en laten me dan vallen. Misschien ben ik gewoon te zwak voor dit leven, een mislukking. Al deze gedachten, ervaringen, gevoelens hebben ertoe geleid dat ik me dood voel vanbinnen. Ik ben leeg, op en ben ervan overtuigd dat er een dag in de nabije toekomst zal komen dat ik ook daadwerkelijk afscheid zal nemen van deze wereld. Misschien is er hierna wel iets beters weggelegd voor mij, ik weet het niet. Ik weet alleen dat ik het niet meer kan dragen en ik het opgeef.
Datum:
31-08-2008
Naam:
Joris
Leeftijd:
32
Provincie:
België

verandering

hallo allemaal

ik ben een meisje van 20 jaar kom uit zeeland,

ik ben vanaf mijn 5e depressief geworden,nadat mijn vader mij sexueel misbruikte.ik heb dat gene altijd voor me gehouden ik schaamde me durfde het niemand het te vertellen,maar op het moment dat het in de thuis situatie zo slecht ging ben ik weg gelopen van huis ver van huis naar mensen in huis gegaan die ik niet eens ken VREEMDEN op dat moment gingen ze vragen wat is er gebeurd, ik vertrouwen hebben in de mensen rond me heen liefde voelen (DACHT K)ik vertelde het verhaal ik ben mishandeld sexueel misbruikt en nog wel door je eigen ouders!!
toen ik eenmaal klaar was met mijn verhaal was het gelijk je moet opgenomen worden je bent psychisch niet goed!
ik begon vanaf dat moment iedereen te haten iedereen die wat verkeerd zei te slaan mensen van me weg duwen IK WOUW ALLEEN ZIJN niemand kon mij nog doorbreken alleen een kogel maar die kwam maar niet!
na een paar maanden werd ik gedwongen op genomen hier is dat in emergis dagen lang in en separeercelletje doorgebracht en gewoon nog naakt ook.
op moment dat ik zown vernijn had met een genoot van emergis ik sloeg hem helemaal lens en weet je waarom omdat hij slet zei!is dat gewoon nouw niet zielig.
er zijn heel veel vergaderingen over mij geweest en op een dag moest ik vertrekken ze konden mij niet helpen ik was te depressief en te moordzuchtig(NAAR MIJ ZELF DAN HE) ze dachten van oprotten!
nouw toen stond ik weer alleen op de wereld..
ik moest wel onder behandeling blijven bij zown psychiater voor medicijnen waar ik steets dikker en dikker van werd....
ik voelde me steets verder in de wereld zakken vond er geen zak meer aan aan heel dat leven niet meer.
toen moest ik naar de rechtbank om te kijken of de mensen waar ik was ingetrokken pleegouders konden worden.
en dat was geen probleem, maar nadat de uitspraak was gedaan liep ik al een heletijd bij jeugdzorg waar ik een schijt hekel aan heb dat klote wijf van een jessica~!!...zij was bij ons thuis geweest en vond dat de kinderbescherming erbij moest komen oke die kwam ook al over de vloer...wat was ik het zat al die mensen over de vloer alleen voor mijj...ik ben al te ver weggezakt.die avond heeft de politie nog moeten komen omdat ik van het dak af wouw springen...maar kwamen de kamer niet binnen waar ik aanwezig was, was mijn eigenblokkade dus geen afdaling kunnen zien.
daarna zijn ze weggegaan.
ben op mijn bed gaan liggen en volgende morgen stond mijn GODVEROMSE VOOGD aan de deur met 10 politiemannen rond het huis en 2 gasten van de kinderberscherming ik kon geen uitweg meer vinden.ik kreeg een dik boek in mijn handen gegooit en moest dat in een 15 minuten even lezen voordat ik voor moest komen me advorcaat kon ik 3 minuten spreken.waarvoor ik nouw moest voorkomen wist niemand..
en jaa hoor moest naar de doggershoek in den helder politie boeide me en bracht me naar zown celletje ik kreeg nog eeen klap in mijn gezicht vanwege verzet bij arrestatie ik heb daar in die jeugdgevangenis gezet 7 maanden langer konden ze me niet houden want was bijna 18 had mijn hogerberoep gewonnen~!!
mijn voogd aan de telefoon ik zal je daar houden!klote wijf!
ik heb er echt niks van geleerd.
ik ben nu goeie pad 50 uur werken op een week maar nu gaat het weer bergafwaards ik voel me gewoonglijden en wil nooit meer terug laat mij leven in hel laat mij branden als de duivel.
ben echt van plan om het te doen

dag allemaal ben het echt beu nu

Datum:
31-08-2008
Naam:
essiee
Leeftijd:
20
Provincie:
Zeeland

Slechte Vriend

Ik heb een vriend die soms heel aardig is maar soms ook zeer vervelend doet tegen mij. Als ik er wat van zeg word ik recht in mijn gezicht uitgelachen en belachelijk gemaakt. Hij grijpt elke gelegenheid aan om mij belachelijk te maken en doet hij dan ook. Ik ben net met vrienden geweest waar hij ook bij was en toen heeft hij een nat stuk stokbrood in mijn gezicht geslagen, hierdoor ben ik nu heel erg boos. Ik voel me gewoon heel erg in de steek gelaten en verlaten, mijn vriendengroep zijn hele aardige jongens verder maar ik pas er niet echt tussen ik heb dus alleen hem eigenlijk. Maar hij doet heel erg stom tegen hem waardoor ik nu helemaal gek word. Hij begrijpt dat alleen niet en maakt mij alleen maar meer belachelijk.
Kan ik tips krijgen, alstublieft?
Groeten,
Datum:
31-08-2008
Naam:
Maarten
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

waarom nog leven ?

hoi
ik ben 13 jaar en wou vandaag eigelijk al mn leven beindigen ik wordt gepest op school mijn ouders helpen ook niet ze mishandelen me niet maar blijven de hele dag tege me zeggen doe dit doe dat ik wort er gek van ik mag ook helemaal nix ik heb al is een poging tot zelfmoord gedaan maar het mislukte maar waarom zou ik nog leven het intreseert aleen mn vrienden wat als ik doodga voor de rest intreseert het niemand geen ene reet volgens mij zouden me ouders me ook nog in een vuilniszak stoopen en weggooien :'(
Datum:
31-08-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

gedachteloze gevoelens

t spookt door mijn hoofd, overal waar ik kom zie ik wel een optie om zlef moord te plegen, in de douche, gewoon benede nthuis op de bank als ik op vakantie ben. ik ben zo in de war. en post traumatisch stress syndroom, nog een depressie er overheen. die geesten ze drijven me tot wanhoop. ja en of je ernou in gelooft of niet , het zit me op de hielen en ik raak er bang door ECHT bang. daarnaast nog een leven lang gepest vanaf dat ik 3 jaar oud ben tot nu toe, op mijn 16 jarige leeftijd. al zo veel meegemaakt dat het ongeloofwaardig lijkt. mijn gevoelens niet meer kunnen uit. hel de dag in een hoekje zitten. drang tot zelfbeschadeging over mijn hele lichaam. van afgekickt en weer opnieuw mee begonnen. ik weet het niet meer ECHT niet meer. kan iemand me helpen=( want ik WIL ZO GRAAG DOOD. maar ik weet aan de andere kant dat het niet moet iemadn help me AJB
Datum:
31-08-2008
Naam:
BrokenHeartedStranger[Marleen}
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Waarom?

Waarom wil ik nu zo graag een eind maken aan mijn leven? Waarom?

Dat weet ik zelf niet eens, ik voel gewoon een leegte in me.

Er is hier vlakbij een treinspoor, ik hoop dat ik jullie ooit nog eens zie in de hemel, daar wil ik zijn, ik wil mijn stress loslaten.
Datum:
31-08-2008
Naam:
Cristel
Leeftijd:
15
Provincie:
Flevoland

waarom

waarom is het leven zo moelijk
waarom doe ik nooit iets goed
waarom heeft iedereen hekel aan mij
waarom moet ik altijd liegen
waarom heb ik geen vrienden
waarom baal ik van mij zelf
waarom vind iedereen me lelijk
waarom is mijn leven kapot
waarom waarom
zoveel vragen wie kan die beantwoorden
ik pleeg nog liever zelfmoord
Datum:
31-08-2008
Naam:
fleur
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

...

ik wil dood. al een lange tijd wil ik dood. sinds mijn 13e jaar wil ik dood. waarom ben ik dan nog niet dood? ik leef nog vanwege een beetje hoop. elke keer dat ik op die flat sta of denk aan de dood hoor ik een stemmetje in mijn achterhoofd dat het wel beter zal gaan. het gaat nooit beter. verdriet, boosheid en angst zijn consant aanwezig. ik kan moeilijk communiceren met de mensen om mij heen. het eindigt in conflicten, onenigheden of tegenstrijdige meningen wat voor afstand zorgt. ik voel mij altijd alleen. als ik heel hard mij best doe om van dit gevoel af te komen dan krijg ik een klap in mijn gezicht. alsof deze wil zeggen: "blijf op je plaats. je behoort niet gelukkig te zijn. je bent niks waard." ik ben ook niets waard. ik kan geen baan houden, ik heb geen vrienden in de buurt, mijn familie vindt mij vreemd, ik heb overgewicht, ik heb haaruitval, ik heb geen hbo diploma, ik ben niks. sinds mijn 13e hoor ik er niet bij en ben ik niets waard. ik zeg en doe rare dingen wat voor nog meer afstand zorgt. wie ben ik? iemand die hier niet hoort. ik leef omdat het van mij verwacht wordt. ik leef, maar ik ben dood.
Datum:
31-08-2008
Naam:
inge
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-holland

ik ben zoooooo moe!

Mijn vader heeft zelfmoord gepleegd toen ik 11 was en dat heb ik nooit verwerkt. Mijn ouders waren al gescheiden toen ik 3 was. En daarna kreeg mijn moeder een vriend met wie ik het nooit heb kunnen vinden. Gelukkig is ze inmiddels (na veel te lange tijd) wel van hem gescheiden, het was niet echt een lieverdje om het zo maar te zeggen. (Heeft wel eens iets bij mij en mijn zus geprobeerd en heeft mijn moeder met andere vrouwen bedrogen én bleef daar over liegen.)

Ik heb alles altijd weg gestopt.
Tijdens mijn studie kreeg ik steeds meer problemen en moest uiteindelijk stoppen.
Ik heb al allerlei hulp gezocht (meestal via anderen omdat ik het zelf niet durfde / er zelf geen fut meer voor had...), regulier, alternatief, maar ik ben zoooooooo in de knoop met mezelf.
Ik kan nooit eens tevreden met of trots op mezelf zijn en als ik denk dat het een tijdje beter ging, dan was dat eigenlijk weer een toneelstuk voor anderen én mezelf. Ik ben namelijk een beetje narcistisch: ik vind mezelf alleen leuk als ik voldoe aan mijn eigen ideaalbeeld van hoe ik zou moeten zijn (op dat moment). Dan lijk ik een tijdje ineens wel heel zeker. Maar ondertussen leg ik de lat dan véél te hoog. Van niets doen naar ineens 3 keer per week sporten bijvoorbeeld, ipv met 1 keer te beginnen... En dan ben ik nog boos op mezelf ook als ik dat niet vol kan houden.

Na een lange tijd van opnames woon ik nu op mezelf en het lukt me niet om voor mezelf te zorgen zoals dat zou moeten. Zoals ik vind dat dat zou moeten. (Op tijd douchen, boodschappen doen, wassen draaien...) Ik houd gewoon niet genoeg van mezelf.
Maar zelfmoord plegen dat probeer ik niet meer, dat kan ik toch niet. Niet eens een halve poging.

Vroeger kon ik nooit boos zijn op mijn overleden vader en was ik heel begripvol over zijn zelfmoord, maar tegenwoordig denk ik wel vaak "wat een je-weet-wel is hij" omdat hij dat gedaan heeft. Maar ik vind het in een beetje zieke manier ook wel weer knap want je moet toch maar durven... Als iemand zelfmoord pleegt, is de angst voor het leven van diegene, groter dan diens angst voor de dood. Heeft iemand me eens verteld. Ik ben dan toch banger voor de dood.

Ik heb echt een rot leven, kom nauwelijks buiten en op het moment zie ik mijn moeder ook niet meer, ben even te boos om vroeger, dat ik niet echt liefde heb gekregen.
Soms denk ik "ik mag niet zo'n zelfmedelijden hebben, er zijn mensen die veel ergere dingen mee maken" maar dat is ook weer een manier van mij en ik denk veel andere mensen om hun eigen leed weg te proberen te maken...

Ik schrik wel van alle verhalen hier.
Nederland is toch zo'n geweldige zorgstaat? Maar wat voor maatschappij maken we met z'n allen als zoveel mensen zolang met zulke problemen blijven lopen, dat ze aan zelfmoord gaan denken? Ik denk omdat inderdaad zoveel mensen de schijn op houden. Negatieve gevoelens mogen er vaak niet zijn, want je 'hoort' het leven leuk te vinden.

Nou, ik ben het weer even helemaal beu, vooral omdat ik helemaal niet weet wat IK WIL! Ik ben mijn hele leven zo hard bezig geweest om te proberen te zijn zoals ik dacht dat ik hoorde te zijn, dat ik mezelf helemaal kwijt geraakt ben.
Toen ik het ergste depressief was -de verpleging moest me eten komen brengen want ik kwam gewoon niet uit bed- zag ik mezelf zelfs niet eens in de spiegel! Ik keek wel, maar ik wist gewoon echt niet wie ik zag, wie dat was die daar naar mij stond te kijken. HEEL raar!

Op het moment heb ik het eigenlijk maar weer opgegeven: ik WIL eigenlijk geen hoop meer hebben dat het beter zal worden, want ik stort toch steeds weer in. Dan maar even geen doel in het leven, behalve de dag door zien te komen. Helaas geeft dat geen rust, want ik voel diep van binnen dat ik ZO VEEL meer zou kunnen, als ik maar niet zo in de knoop zat... De HELE dag is een gevecht met mezelf en ik ben zoooooooo moe!

Ik kan alleen maar afwachten. Afwachten hoe deze nachtmerrie verder zal gaan, want mezelf het leven ontnemen, kan ik toch niet... Jammer, maar misschien ook maar goed...
Datum:
31-08-2008
Naam:
sandra
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-brabant

My life

Ik wil soms gwn niet meer verder.
De enige reden waarom ik nog niet dood ben is myn moeder
me vader is nu iets meer dan een half jaar overleden, ik heb hem zien doodgaan tot de laatste ademhaling. Ik heb er echt veel verdriet van daarnaast heb ik ook nog zoveel rotte dingen meegemaakt.
Ik werd ook altijd gepest terwijl ik voor mijn denken een aardig mens ben.
ik heb geen zin meer maar ik kan me moeder niet aandoen om toch de stap te nemen. Wrm zoveel leed en pijn in de wereld? wrm doen mensen elkaar zo'n pijn
dat blijven 2 vragen voor my en ook voor anderen.
Misschien pleeg ik wel zelfmoord.
Dan ben ik van alles af en ben ik ergens waar eeuwige rust is.
xx
Datum:
31-08-2008
Naam:
annoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.