Levensverhalen (pagina 976)

Ja. Ik wil dood. Ik heb drie kinderen. En voordat ik hun had, wou ik altijd al een einde maken aan mijn leven. Maar ik dacht: misschien door kinderen zie ik weer hoop. Maar nee. Mijn kinderen zijn mislukelingen. Ze doen niks goed. Ze teleurstellen mij. Ze maken mijn leven alleen maar kutter. Nu wil ik dood. Ik heb het al tegen mijn kinderen verteld. Dat het hun schruld is. Nu willne hun ook dood. Dus nu gaan we met zijn 4e tegelijk dood. Mijn man is al dood. Hij is emo.

Op school sta ik altijd eenzaam in een hoekje,Ik wil er wel bijhoren maar het lukt me gewoon niet vrienden te maken.
Elk jaar opnieuw vraag ik me af of het leven de moeite waard is als je z'on "verlegen" persoonlijkheid hebt.
Mijn klasgenoten babbelen en babbelen en hebben geen enkel iedee hoe moeilijk het voor mij is om 1 woord uit te spreken.
Ik wou dat iemand me tips heeft,ik die elke dag mijn uiterste best! x

ik ben van plan om zelfmoord te plegen ik ben amper 17 jaar maar ik zie er uit als een van 14-15 jaar ik zie me leven niet meer zitten me ouders doen me niets maar het is me klas die me vooral ergert , geld moeten afgeven verweten langs alle kanten , geen echte vrienden ,familie haat me ik ben gewoon me leven beu , wrm moet het het nog .ik heb geen goesting maarjah hoe moet het dan ?

ik a heb borderline.ik wilde altijd erg graag kinderen.afgelopen zomer heb ik daar veel over nagedacht ik heb toen na veel overwegingen besloten om geen kinderen te nemen omdat ik ook regelmatig slechte dagen heb en dan kan ik niks hebben .ik durf het risico niet te nemen dat het mis gaat.nu heeft iemand in mijn directe omgeving een kindje gekregen ik kan niet beschrijven hoeveel pijn dat doet.waarom is het leven zo oneerlijk.ik vecht zo hard al sinds ik weet dat zij zwanger was.waarom zij wel en ik niet.waarom ben k niet normaal.ik heb geen zin meer om te vechten ik ben het vechten zo moe.ik walg van mezelf

eerst mn eerste vriendje die misbruikt me.
dan gaat het ineens heel goed met me het gaat goed op mn werk de jongen waar ik 2 jaar verliefd op ben is ook gek op mij. dan veranderd hij. kan die alleen maar schreeuwen en schelden. en dat is misschien wel allemaal mijn schuld. hij misbruikt me en verlaat me. het was de enige jongen waarvan ik ook zal houden. ik kan nu gewoon niet meer leven waarvoor moet ik leven? voor de pijn?

k bn pas 13.. bijna 14 trouwens. maar ik zie het leven al 2 jaar niet zitten. k moest naar een psygoloog, 1 jaar trg nog.. omdat ik zelfmoord pogingen had en erg onzeker was. en het was gelukt, want de psygoloog hielp me. maar 3 dagen geleden ofzoo.. kon ik het egt egt egt niet meer aan! ik d8 dat niemand van me hield.. ik kreeg ook altijd straf van de mentor terwijl ik niks deed.. moest nablijven tot 5 uur! 2 dagen achterelkaar en mogt geen pauzes houden.. die dag had ik opeens weer straf mogt ik niet gymen..dat ook nog erbij! thuis ging het ook niet goed.. dus toen ik eergister weg was gestuurt van gym.. d8 ik dat het gewoon het einde zal zijn. ik wist op dat moment niet hoe ik het moest doen, maar ik kreeg stemmen.. ze zeiden je moethet doen,iedereen haat je, niemand mag je! ga dood! dus ik werd afgelijd en luisterde.. ik dacht ng hoe? maar de stem zei pak een riem.. ik pakte me riem, deed het om me nek.. in de wc de deur op slot en ging trekken, heel hard ik kreeg geen adem.. kreeg tranen maar bleef doorzetten. na 20 minuten .. bijna dt er een eind was gemaakt aan mn leven.. klopte iemand aan de wc deur. ikbn pas 1ste jaar.. dus me klasnootjes zeiden ik wil naar de wc wie zit er nou dit dat.. ik was bang dt ze de mentor gingen halen.. du zei ik uiteindelijk ja ik ben er. toen waren ze stil.. maar het had geen nut meerom opnieuw te beginnen .. dus ik liep uit de wc met een rood/paars hofd.. deed alsof er niks gebeurt was. niemand keek ook naar me en ik was blij ook. maar toen ik ging bukken om me om te kleden.. zag een vriendin van me delitteken van de riem. een ele bede kwam om me heen staan enzeiden: heeft een jongendt edaan? heb jegevochten? wt is er enzo.. ik wou op dt moment weg.. weg vn overal.. weg van het leven.. weg van alles om me heen! maar dat kon natuurlijkniet. ik besloot trg te rennen naar de wc, maar iemand riep laathaar niet alleen! dus ze kwamen achter me aan, 4 vriendinnen. ik was duizelig, en had het maar snel gezegt en dacht ik dat ze me met rust gingen laten. dus ik zei :'riem..' ze kregen alle 4 tranen en 1 van me vriedinnen had tranen en was heel erg woest! .. ik was bang.. en bego nog meer te huilen.. wistniet meer wat ik deed en ging bijna flauwvallen. maar me woeste vriendin was weggelopen. i wist niks meer.. ik had iedreen vergeten en ging huilen en raar doen. maar even later wist ik waar me woeste vriendin heen ging, naar me beste vriendinvande 2de, ennog meer andere eisjes.. ze hadden allemaal tranen en gingen sgreeuwen.. ik verstond natuurlijk niet alles.. want ik was m zelf niet. ik was zo bang, dat er een mentor wam.. dus iemand zei ook haal hulp. ik werd woest en zei heel hard GEEN MEESTER OF JUF GA WEEG VN MIJ LAAT ME MET RUST en ging maar doorhuilen.. iemand deed water over me heen en iemand ging me troosten .. dt herrioner ikme no wel.. maar er gebeurde meer. na een tijdje moest iedereen weg van mi door de directeur. ze had me opgehaald en vrog wat er was. ik zei buikpijn en ging huilen.. ik moest tenslotte een smoes verzinnen? maar natuurlijk wie gelooft dt nou.. ze zei wrm isiedereen dan z overstuur? ik ging huilen.. ze zei kleed je maar evenom. en ik deed dat.. ik was o in de war.. zo moe .. en verdrietig. uiteindelijk zat ik met de soort vn directeur achtig mens in de kamer. hij probeerde me rustig te houdenen gaf me aan glas water.. maar toen ik rustig werrd vertelde ik hem maar alles, en smeekte hem om het niet aan me ouders te vertelln. maar hij zei ik beloof je nog nik.. dus ik wu slpen ging ik me hoofd op de tafel zetten en ginniet praten.. na een tijdje kwam er een telefoon naar hem, en hij zei ja ja.. ik overleg we eventjes met haar, is goed doei!. dus hij zei tgn mij 9 vriendinnne van je zijn heel erg overstuur.. ze willen je perse zien.. vind je dt goed? ik was in de war.. mnsen die om mij huilen? ik ben trouwemns ng steeds in de war hoor.. maar ik zei natuurlij gelijk ja ehm is goed.. dus we liepen naar een kamertje.. er waren 5 meisjes.. die ik graag mag, ze hadden knalrode ogen en begonnen me gelijk te knuffelen, te zeggen dt ik het nooit moest doen en lopn zeggen d het hun sguld was:O maar dt was niet zo.. de sguld vmn mezef.. om dt ik een mogool ben .. maar ja ik moest toen opeens huilen.. en ik mogt een kwartier ofzo bij hun blijven. toern de dag om was, moesten me ouders voor gesprek komen. ik was zo ongelooflijk bang! ik truilde was bang.. maar mn vader kon gellukig niet! godzijdank. me moeder kwam aar met me nee. me moeder keek me heelbooaan en ging praten enzo . zekeek naar me nk en zei wt is dat? jij bnt egt gek. zei ze zo chagarijnig.. maar het erge moment.. toen gesprek voorbuij was .. op dt moment wou ik dus dood. egt gewoon weg van alles. toen ik thuis kwm wachtte me vader beneden op me bij dehal. hij zei tgn mij naar boven, nu .. ik woon namenlijk in een flat. . dus ik was zo zo bang he.. egt op dt moment had ik iemand nodig om tgn te leunen.. en.. alles! maar toen we boven waren zei me vad: niemand mag dkamer binnen , ik en zei allen. hijzei het zo boos.. i was egt zo bang.. want me vader is anders.. dus toen ik op me bed ging zitten gaf hij me gelijk een klap aan me linker wang. ik moest huilen .. hij zei PRAAT TEGEN ME ! ik stotterde e zeiwatt.. hij zegt WAT? ALTIJD WEER JIJ! IK WIL OOK LEVEN IK HAAT JOU! JE BENT EEN PROBLEEM KIND! ALS JE DOOD WILT DOE JE DAT GELIJK, NIET ZO ZIELIG DOEN! JE BENT EGT ZO ZIELIG HE ! DAT JE AANDACHT VRAAGT! terwijl ik er niet eens aan d8 om aandacht te vragen.. ik kon nietpraten.. het leek alsof ik me tong verloren had.. maar hij gaf me weer een klap op me rechter wang.. ik moest jhuilen .. hij zegt: NIET HUILEN EN PRAAT TEGEN IJ! IK ERMOORD JE ALS JE ZO DOORGAAT, JE WORD VRMOORD DOOR MIJ DIT KEER DUS PRAAT! IK HB ALTID PROLEMEN DOOR JOU, JE ZUS EN BROERTJE ZIJN NIET ZO BEHAL;VE JIJ ! IK GA JE STUREN NAAR EEN ANDER LND! IK WIL J NIET MEER! ik moest aan hem vertellenwat er was.. maar er kwam moeilijkl en woord uit me mond.. dus ik zei ik kreg straf.. hij zegt JA JIJ KRIJGT ATIJD STRAF JE BENT EEN PROBLEEM KIND.. hij had egt zo enge ogen.. helemaal rood en hij had een harde stem. ik was bang.. heel bang.. JA PRAAT TEGEN ME ! IK K ER NIET TEGEN ALS JE STIL BENT! VIND JE D NU LEUK? ALS DE MENSEN GAAN ZEGGEN : OO KIK DIE MEISJE.. IE PROBLEEMKIND! VIND JE DAT LEUK? PRAAT TEGN ME HB JE JE TONG VERLOREN? ik zei nee .. maar.. hij gaf me toen met zn vuist ene hele hade klap op m borst.. ongeeer waar je hart i.. me hart begon heel snel te kloppen.. ik wou dat moment slapen..en nooit meer wakker worden. . i zei ik wil niet praten.. hij zei JE MOET PRATEN ZEG HET NU! maar hij kreeg gellukig op dt moment een telefoon vn een hulp dinges ofzo waar ik heen moest. ik ging gelijk me bed in en deed alsof ik sliep. toen mijn vader klaar was zei hij nou vind je het leuk? je word zogenam dgeholpen! en misschien word je vn ons afgepakt ook :) hb je zelf verpest! wou hij nog verder praten en sgreeuwen.. maar aan de telefoon deed ij heel aardig en zei: ja ik heb met haar gepraat.. maar ze zegt wijnig. ja ik vnd het prima dt zed komt ja is goed dit dat.. heel raar.. maar ja hij zei nou ikstuur je binnekort naar een aner land!;) . ik wou dt hij weg was, en me met rust liet.. uiteindelijk was hij weg.. ik koneindelijk sapen.. ik had een hoofd die 8kilo zwaar was.. maar toenik wkker werd, zei me vader gelijk nou nou.. je word misschien vn ons afgepakt, leuk he? maar ik was net wakker dus ik weet niet wat hij precies zei. ik durfte nit uit me bed te stappn.. dus de hle dag bleef ik in me bed.. de volgende dag vrijdag dus.. op sgool ging iedeereen me onervragen. ik zei dat het niet belangrijk as enzo en ging we.. en tijdens de metorlessen deed ik alsof ik heel gellukig was.. ik was tenslotte bedreigd? .. als me vader nog 1 telefoontje krijgt krijg ik problemen en word weggestuurd. dus moest ik ook praten met zo een docent(vrouw) en ze vroeg hoe het thuis ging en hoe me vader had gereageerd. ik moest liegen.. en zei ja wel goed.. hij sgro en wed ook we boos.. hij reageerde gellukig niet zo erg enzo.. zei de vrouw nou zie je wel! hij houdt vn je en doet jegen pijn :) en dus blijf maar positief denken meid! in mezelf was ik helemaal dood dus. want m ouderhielden niet van me.. me moeder denk ik ook niet.. want ze hielp me niet eens toen ik geslage werd. maar ja.. de vriendinnen ie om me gingen huilen ging ik nog lekker knuffelen.. ze betknen nu egt veel voor me .. en 3 vn hun ging ik wel vertellen dt i geslagen werd of 4 .. wel fout.. met angst maar ik kon het niet inme laten.. egt stom van me trouwens.. kreeg gelijk spijt. maar ze hadden gezworen om het egen niemand te zeggen. ik moest die dag ook no met een vrouw praten, zo een problemen vrouw van sgool die kinderen helpt van school. me beste vredin was er bij, want ik durfte niet alleen te praten. dus ik most helemaal liegen en zei ja het gaat goed ik wil egt geen hulp gaat beter enzo.. die stomme vrouw zei ja maar je hebt egt hulp nodig.. en me beste vriendin zei ook ja .. geloof me het komt dan goed enzo.. wejo wejo ik werd gekkk!maar opeens na die gesprek wist hele sgool het!! alle 1ste&2de&3&4 jaars.. ik was zo ongellukig.. sommighe kwamen naar me toe en zeiden, ben jij die meisje die zelfmoord wou plegen? ik zei nee zo een ander meisje. . zeiden ze welke? zei ik weet ik niet probeer ik ook achter te komen.. ik moet nu al te vaak liegen.. ik weet het maar ik moet wel.. maar ik zie het leven nu dus nog steeds niet zitten.. weten jullie misschuien hoe ik het egt nou zou kunnen doen? zonder dat iemand het weet? en hoe.. ik moet er egt een eind aan maken.. me vader zegt het zelf?! hij wilt me niet.. :( ik wil graag tps.. asjblieft!

ik word overal buiten gesloten.
me ouders denken aan hun zelf
waarom leef ik.
doe vmbo me toekomst is tog niks ik kan beter weg beter voor iedereen.

Het leven is mooi als je je niet zo rot voelde van binnen.
Zolang we maar door blijven gaan komt er ooit een moment dat het wel weer acceptabel word en dat we weer genieten van de dingen waar we vroeger een heerlijk gevoel bij hadden.
`S morges vroeg als de zon net op was en ik was op mijn werk en je hebt zo een heerlijk mooi opkomende zon,daar kreeg ik kleine vlinders van in de buik en kon gewoon genieten wat de dag mij te brengen had. Nu naar een sombere periode van 2 en een half jaar neemt de somberheid elke dag een heel klein beetje af en krijg ik dat gevoel nu weer. Nu de rest nog en dan word het allemaal weer wat dragelijker. Wij zullen doorgaan want ook al denk ik van wat moet ik nog hier ik zal het nooit kunnen doen. Het is dat leeg gevoel wat je hebt die je in je hoofd geen rust bezorgd en dit zelfde hoofd geeft mij ook een rotgevoel.
De tand des tijds heeft een diepe scheur in mij gemaakt en langzaam is dit zich aan het herstellen. Niemand kan precies weten begrijpen wat jij voelt of denkt en vaak is het ook moeilijk uitleggen maar toch hebben we allemaal innerlijke pijn waar we een manier voor zullen vinden om hier mee om te gaan.
Er is nog altijd iets wat ieder in zich heeft ,en dat is hoop!!!!!!

Ja daar stond ik, meisje van 10.
Ik kon niks goed doen, op school niet, nergens niet. Ik was altijd het mikpunt van pesterijen, het was groep 7 ik weet het nog goed, heel goed. En niemand, niemand die me hielp, leraren die er niks aan deden, ik stond alleen. Elke dag werd het zwaarder, en word tegen je aan gezeurd, je moet dood, je bent lelijk, je bent niks. Na het zovaaak gehoord te hebben, ga je het geloven, gewoon simpelweg geloven. Ik begon alles te geloven wat hun vertelden. Ik dacht aan zelfmoord, ik heb het geprobeerd, het is mislukt. Daarna begon ik met snijden, puur om het feit, dat ik toch niks was. Wat was ik? Ik was NIKS. Het ging door, in groep 8 was het een tijdje stil, want de pesters waren naar de middelbare school. In de eerste klas kwam ik weer bij hun op school, en het gepest ging weer door, en maar door. Ik begon weer te snijden, steeds dieper. Nadat ik iemand op school met een vijl bedreigd heb, werd er actie ondernomen. En IK was de schuldige van alles, IK had het gedaan, zagen ze dan echt niet wat ze met MIJ hadden gedaan? Daarna ging het nog niet goed met me en ik bleef hem flippen op school, bleef sneden, het leek alsof niks hielp. Ik ging nergens heen, niet naar het zwembad, of naar andere dingen. Ik was thuis, ik was bang, bang voor mensen. Bang voor iedereen. Ik was zelfs bang voor de klok die tikte, ja echt. In de 2e klas ging het alweer wat beter, maar elke keer als ik me shit voelde, ging het glas weer in me huid. Langzamerhand ging ik naar het GGZ, te praten. Ik zit nu in de derde klas, ik loop nog steds bij het GGZ, ik ben van mijn snijprobleem af, al heb ik soms de nijgingen. Ik heb littekens, die ik achteraf niet heb gewild. Ik heb nu mensen die me steunen als het even niet gaat. Ik heb geleerd voor mezelf op te komen, ik heb een gevoel van eigenwaarde gekregen. Ik kan nu boven die pesters staan, ze doen het niet meer. Ik ben sterk geworden, ik kan nu zijn wie ik wil zijn. Maar ik zal het nooit vergeten, want, wat gebroken is kan je lijmen, maar barsten blijf je altijd zien. Mijn boodschap aan jullie is, echt hoe moeilijk het ook is, blijf praten met iemand..

mijn leven is zo zwart!
ik ben een meisje van 20 en heb al heel veel meegemaakt in mijn leven!
mijn ouders zijn gescheiden aan mijn 12jaar iets wat ik heel erg vond. Op mijn zesde werd ik seksueel misbruikt door mijn nonkel! Op mijn twaalfde werd ik verantwoordelijk voor het gezin, ik moest de kinderen onderhouden, we zijn thuis met vijf waaronder ik de oudste ben! Ik heb totaal geen jeugd gehad ik mocht niets doen van mijn ma! Op mijn zestiende werd ik voor de eerste keer opgenomen in de psychiatrie omdat ik mijzelf verwonde, anorexia had en een zelfmoordpoging had gedaan! ik heb toen 3maanden in het ziekenhuis gelegen! Daarna ging het een tijdje weer goed maar een half jaar later ging het echt slecht thuis, ik moest dan naar een instelling, ik heb daar drie jaar gezeten! TErwijl ik in die instelling zat heb ik nog 5maal opgenomen geweest! op mijn 19de ging ik alleen gaan wonen maar dat lukte ook niet, ik zat aan den drugs en sneed nog meer en meer altijd maar dieper en dieper, het moest telkens genaaid worden! Dan ben ik bij mijn pa gaan wonen en woon daar nog altijd maar daar lukt het ook niet ben ondertussen al een tiental keer opgenomen geweest in verschillende ziekenhuizen maar het helpt niet! Nu moet ik terug opgenomen worden omdat ik het totaal niet meer zie zitten! Ik ben terug van plan om een zelfmoordpoging te doen! kheb het nu al 5keer geprobeerd en telkens is het mislukt, de laatste keer lag ik wel 2weken in coma maar ben jammer genoeg terug wakker geworden! En nu heb ik het terug verschrikkelijk moeilijk om mezelf te beheersen!!
het leven is gewoon de hel!!!
ik haat de wereld!