Levensverhalen (pagina 943)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik wil dood omdat ik gepest word

ik ben mijn leven beu want elke schooldag word ik gepest het liefst vanal zou ik zelfmoord plegen want dan ben ik van het pesten verlost en kom ik misschien in een wereld waarin ik niet word gepest . voortdurend word er harry potter gezegd en ik word elke schooldag uitgescholden,belachelijk gemaakt,geschopt sommige dagen ook andere pesterijen. ik heb tot u toe al 10 pogingen gedaan maar telkens doe ik et niet omdak mij veel ontspan en aan leuke dingen denk ma hoelang gaat et nog duren als ik het wel doe
Datum:
11-03-2009
Naam:
pieter
Leeftijd:
13
Provincie:
België

wou effe reageren op mike zen verhaal (wat te doen wat te doen)

Toen ik je verhaal las had ik het gevoel dat ik men eigen gedachten las.
Ik ben zeker dat we niet dezelfde achtergrond hebben , maar toch voel ik me net zoals jij niet op men plaats in dit leven.
Ik heb geen doel voor ogen en nix dat ik verlang.
Ik heb steeds meer het gevoel dat niemand me ooit zal begrijpen , ik kan het nog met handen en voeten proberen uitleggen.
Ik woon momenteel tesamen met men vriend sinds een jaar , het eerste halve jaar verliep vrij goed, ik was zelden depressief etc etc
Helaas komt het nu allemaal terug , ik hou van hem , maar heb niet het gevoel dat we op dezelfde golflengte zitten. ik heb het gevoel dat ie niet met me kan omgaan ,wat me stapelgek maakt.
Ik heb vaak depressive uitbarstingen , waar ik dan plots aanvang te huilen , meestal komt er dan geen woord meer uit me , soms wil ik dan alleen zijn , maar eigelijk wil ik gewoon ondersteuning van hem, door men misschien voor hem bizarre reactie op die depressieve momenten slaat hij ook volledig dicht en gaat me dan negeren ,wat me nog verder tot waanzin drijft. Ik sluit me vaak in de badkamer op waar ik dan meestal men gedachten opschrijf.
Ik snijd vaak in men armen , ik probeer men wonde dan te verbergen, onlangs heeft hij het opgemerkt en ik wou er eigelijk niet over praten. Hij zei enkel dat ik moest beloven het niet meer te doen , wat ik niet kon.
Misschien vragen jullie zich af waarom ik me snijd , moeilijk te geloven maar als ik zo droef ben dat ik geen weg meer weet met men gevoelens , helpt het snijden me. Men gedachten verdwijnen uit men kop en ik ben vol geconcentreerd op elke snede die ik maak , ook het druipende bloed brengt me tot rust.
Om te antwoorden op de vraag : wat te doen zou ik zeggen , veel kan je niet doen.
ik ben sinds ik bewust ben van het leven steeds bezeten geweest met zelfmoord gedachten , ik heb vaak pogingen ondernomen maar de angst voor de pijn was me te groot.
Ik heb elke dag spijt dat ik te laf ben om het te doen en ik ben me zeer bewust dat ik er op een dag niet meer ben en ik kan nog nauwelijks wachten.
Tot het zover is leef ik dag tot dag en ik maak er het beste van , sommige dagen verlopen makkelijker als andere. nuja dat was het dan , als je zin hebt om er wat over te praten dan kan je contact met me opnemen ik heb zelf geen gedacht hoe men hier contact met elkaar opneemt dusja
Datum:
11-03-2009
Naam:
kelly
Leeftijd:
22
Provincie:
Anders

had ik maar

had ik maar geen kinderen,
ik vind het laf om nu eruit te stappen nu de kinderen nog zo klein zijn,
maar eigenlijk is alles dikke shit,
ik kan niets zelfs niet hier weg gaan,
ik ben een slechte vader,
slechte partner,
medewerker, slechte vriend,
eigenlijk ben ik alleen maar me steentje bij aan het dragen om de wereld naar de klote te helpen,
eigenlijk ben ik een waardeloze zak, eigenlijk zou ik gewoon er niet meer willen zijn, er is veel op internet te vinden over zelfmoord, maar ook dat kan ik niet,
had ik maar iets dat me kon helpen, niet meer wakker worden, of ongeneeselijk ziek zijn of gewoon stop, stekker eriut,
had ik maar een oplossing voor deze elende.
Datum:
11-03-2009
Naam:
Ikke
Leeftijd:
99
Provincie:
Anders

ik ben het zat

ik wil dood gaan iedereen zegt dat ik breed ben n pesten me daardoor ik ben het zat vanavond spring ik van mijn flatt,
Datum:
10-03-2009
Naam:
>>??
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

?

Ik ben een meisje van 13 jaar en ik weet het allemaal niet meer.
mijn ouders zijn gescheiden en ik mis mijn vader soms heel erg.
mijn moeder denkt dat ze alles is en kraakt iedereen af. ze vind dat ik egoistisch ben terwijl ik dat helemaal niet ben! ik heb vaak ruzie en mijn broer scheld me uit voor slet en hoer.
ik ben helemaal niet blij met mijn uiterlijk en niemand vind me knap. teminste, dat heeft in het echt nog nooit iemand tegen me gezegd. mijn moeder vind ik een hoer en ik vind brieven en seks dingen in haar kamer. ze vind haar seks spullen belangrijker dan mij denk ik vaak. ik denk vaak na over zelfmoord. want ik weet dat veel mensen er niet mee zoude zitten.
wat moet ik doen?
Datum:
10-03-2009
Naam:
-.-
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

I broke my heart for ev'ry gain To taste the sweet, I faced the

Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen maar het lijkt me fijn om me verhaal hier kwijt te kunnen.. me leven is een grote chaos en of het goed komt i dont know maar diep in mezelf kan ik het niet opgeven ik wil het dolgraag misschien dat er een rede voor is i dont know.
Me ouders gingen scheiden op me 12de me vader ging vreemd bij me moeder zon 2 jaar lang.. hij nam mij en me zusje altijd mee en we mochten niks tegen mama zeggen dat is een hele tijd zo doorgegaan hij werd erg agressief altijd ruzie zoeken op een dag had ik me moeder verteld dat die ons meenam en had ze er een einde aan gemaakt.
met vakantie,s en om de anderse weekend moest ik daarheen dat was een ware hel voor me ik voelde me daar niet thuis had angstaanvallen en wou zo snel mogelijk weer naar huis.. op school toen ik een jaar of 14 was ging het erg slecht ik blowde rookte wiet en werd uiteindelijk van school getrapt ik had massa,s vrienden waar er uiteindelijk nog maar 2 van over bleven een vriendin was erg depressief we waren weggelopen en zijn verkracht.. toen we thuis kwamen hoop gezeik me opa was overleden ik had hem een hele lange tijd niet gezien ik voelde me zwaar schuldig nu nog steeds. ik heb me moeder zowat de vernieling ingeholpen toen heb ik ook een jaar alleen maar in bed gelegen ik had het benauwd angstaanvallen heel erg eng was dat.
ggnet en jeugdzorg deden er niets aan heb er geen zak aan gehad aan hun.
daarna ging ik weer naar school maar kon me niet concentreren ik flipte gauw en ben uiteindelijk van 4 opleidingen gestuurd.
daarna leerde ik een jongen kennen zon 2 jaar mee gehad hij maakte me erg onzeker ivm andere opmerkingen zoals oeeh schatje zie haar eens met kutje over zadel heen schuren in het begin sloeg die me ook dat was daarna weg maar toch om alles was ik serieus gek op hem heb ook alles gepikt van hem ik denk omdat hij wel bij me bleef ofzo ik weet niet wat het was uiteindelijk raakte ik zwanger van hem heel erg leuk we wouden het kindje houden hadden ons al ingeschreven bij woningbouw famillie vrienden wisten ervanaf.. maar hij snoof en rookte wiet ik werd daar zo misselijk van en hij had er gewoon schijt aan en ging gewoon door en toen kreeg ik erge ruzie met hem zei die waar me moeder bij was pleeg maar abortus het is uit en riep ik hem terug stak die middelvinger naar me op daar zat ik dan op de bank met een baby in de buik.
dat ware de zwaarste dagen ooit voor mij hij had heel veel spijt maar ik kon hem gewoon niet vergeven hij had gelogen over onvruchtbaarheid hij zei dat die onvruchtbaar was maar was gewoon vruchtbaar dat die nog vakantie was maar hij was ontslagen
Ik heb besloten het kindje weg te halen ben heel erg bedreigd het is nu denk ik 2 maanden geleden en ik vergeef mezelf dit nooit dat het zo ver had moeten komen iedereen zei dat ik uit het oog van de naald gesprongen was. maar van binnen vreet het me op als ik baby,s zie met hun moeders kan ik wel huilen dat had ik ook kunnen hebben. het was denk ik de grootste fout in me leven die ik ooit heb gemaakt.
en er zijn nog meer dingen gebeurd maar teveel om op te noemen
ik zit echt niet lekekr in me vel heb geen dagbesteding zit alleen maar thuis heb nog 1 vriendin en me nieuwe vriend heeft het uitgemaakt ik ben nog nooit zo kapot en leeg geweest als nou maar kom op denk ik dan geef niet op misschien komen er betere tijden i dont know. ik denk er vaak aan om mezelf voor de trein te gooien lekker overal vanaf maar was het maar zo simpel.
geef niet op mensen je bent hier voor een reden en ik ben het me kindje verschuldigd om nu wat van me leven te maken!
KEEP YA HEAD UP!!!!!!!!!
ook al is het moeilijk.
Datum:
10-03-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

ik wil dood

Hey ik ben en meisje van 16
Ik heb in mijn verleden heel veel meegemaakt in de oorlog.
Ik heb ales kwijt geraakt mijn vrienden mijn familie mijn hius mijn school.
Toen ik voor het eerst hier op school in nederland zat was het ook geen pretje
Meestal werd ik gepest en dat deed me nog meer pijn dan ik al had.
Daarna gingen mijn ouders scheiden.
Na en paar maanden ging het weer en beetje goed.
Nu gaat het weer slecht.
Thius word er amper naar me geliusterd.
Als ik iets tegen mijn moeder zeg heb ik het gevoel dat ze helmaal niet liusterd.
Soms zegt ze ook hele erge dingen tegen mij zoals je bent ninks je kan ninks wat denk je wel dat je bent.
denk je dat je mooi bent ofso en soms gaat het ook egt te ver.
Ik kan mijn zorgen niet aan haar vertelen
Want dan gaat ze weer dom doen ik kan het aan nimaand vertellen hoe ik me voel
Als ik mensen op straat zie en kijk hoe gelukkig ze soms zijn dan denk ik in me zelf wat is dat hoe voelt het om gelukkig te zijn.
Want ik ben mijn hele leven nooit gelukkig geweest.
Ik denk heel vaak aan zelfmoort bijna elke dag ik wilde een keer van en flet springen.
En ik weet het egt niet meer mijn leven komt nooit meer goed.
Ik wil zo snel mogelijk weg van deze wereld.


Datum:
10-03-2009
Naam:
/
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Als ik ergens niet op zit te wachten...

dan is het wel een vraag over god op een zelfmoordsite. Ik spreek even over mezelf. Als ik zelfmoord zou overwegen zou ik dusdanig verbitterd zijn dat ik even niet wil weten van een god met enig overzicht (laat staan een bedoeling).
Nou moet ik zeggen dat ik niet echt een zelfmoord overweeg. Ik zocht gewoon een plek om mijn verhaal kwijt te kunnen.
Allereerst de reden waarom ik geen zelfmoord overweeg... Er zijn veel mensen die zich daar erg schuldig over zouden voelen. Toen ik begon met die zin had ik eigenlijk een vermoeden dat er meer redenen zouden volgen, maar ik vrees dat ik (afgezien van angst) bij die ene reden blijf.
En dan de redenen waarom ik het liefst iedere vorm van bewustzijn zou verliezen. Geloof mij, ik ben me er volledig van bewust dat alles wat ik heb meegemaakt zeer relatief is aan wat anderen meemaken. Misschien maakt dit het nog wel erger. Voor de ambitieuze psychologen onder ons, nee ik voel me hier niet schuldig onder. Ik heb de dingen die ik mee maak nog nooit meegemaakt en voor mij persoonlijk zijn ze dus ook totaal niet relatief aan wat dan ook... (veel kanttekeningen bij deze plaatsing dus... wat je ook weer als een kanttekening bij de kanttekening zou kunnen zien... volgens mij is dit het digitale bewijt; eerlijk duurt het langst zo niet oneindig in uitleg)

Nou... waarom wil ik een verhaal kwijt? Communicatief gezien is een opsomming het best... 3 keer raden waar ik mee ga komen (sarcasm rules)

Origineel was deze opsomming onder de titel: Feelings of stress?
- Op mn werk doe ik wat met 3 personen niet lukte, nu met 2
- Ik ben het meisje kwijt waar ik zo graag bij had willen zijn
- Ik ben een vriend kwijt die zo belachelijk belangrijk voor me is (zelfde meisje)
- M'n hond, die 14 jaar een vaste waarde voor me was is overleden
- M'n oma ligt op sterven
- M'n opa maakt het ook niet lang meer
- Ik heb last van paniekaanvallen
- Ik heb geen idee of mijn contract verlengd gaat worden
- Ik moet mezelf in groeinde mate in bedwang houden op alcohol gebied (oorzaak of gevolg?)
- Ik maak me zorgen over de toekomst, op politiek, financieel en sociaal vlak
- Ik ben zwaar verbitterd
- Afgezien van muziek heb ik absoluut geen enkel vooruitzicht dat me aanspreekt of inspireert
- Volgens mij ben ik depressief....

Het enige wat er nog bij zou komen is dat een goede bekende van me zelfmoord zou plegen... Voor een ieder die het leest, bij voorkeur, liever, als het even kan, niet!
Datum:
10-03-2009
Naam:
Naam
Leeftijd:
26
Provincie:
Zuid-holland

watmoet ik doen hier aan

hallo ik ben een jongen van 18 jaar ik heb bijna 2jaar een probleem met stemen in me hoofd die zegen dat ik zelfmoord moet plegen ik heb 9 van de 10 keer bij het spoor gestaan maar kon het niet ik snap het niet hoe kun je dan zo iets denken maar niet uitvoeren soort van ik weet het niet meer later
Datum:
09-03-2009
Naam:
davy
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

ik kom er niet meer uit

Ik had een bedrijf. Door brand verwoest. De fiscus eist 100.000 euro omdat wij administratief niet alles meer kunnen herleiden. We hebben echter geen geld. Ons woonhuis is verhuurd; blijkt oplichter te zijn. huren zelf klein huisje, beide een goede baan maar door fiscus worden we genekt. als we huis verkopen, fiscus betalen hebben we nog schuld. Accountant zegt; we hebben geld tegoed van fiscus maar kunnen niet bewijzen; fiscus zegt; betaal maar gewoon 100.000 euro. banksaldo 0; schuld bij banken en salaris onvoldoende voor hyp + huur etc.
Willlen best redelijk, maar maatschappij wil ons kapot. Ik stop ermee, kan gezin niet meer onderhouden en gooi me eerdaags voor de trein.
Datum:
09-03-2009
Naam:
johan
Leeftijd:
48
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.