Levensverhalen (pagina 918)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

het heeft geen zin meer

Mijn hele leven heeft, nu ik er goed over nadenk, in het teken gestaan van willen overleven. Altijd ben ik in de strijd geweest tegen mijn ouders, tegen onrecht, en ga zo maar door. Altijd heb ik gemeend dat ik niet overspannen zou worden, dat liet ik mezelf gewoon niet aan doen. Maar ondertussen ben ik nu dus 52, op een hele rottige manier weggepest op mijn werk en ontslagen en ik ben moe, moe ,moe. Naar de dokter geweest die vindt dat ik niet overspannen kan zijn omdat ik nog kinderen heb en huisdieren. Maar ik heb geen kracht meer, maak geen eten voor mijn nog enig thuiswonend kind en huil, huil, huil. Slapen doe ik maar heel korte poosjes en ben dus ook overmatig moe. Ik besef dat ik door zou moeten gaan voor mijn kind, maar het heeft geen zin meer. Ik kan hem niet meer begeleiden op zijn weg, ik raak alleen maar overstuur van alles dat er mis met hem gaat. Ik probeer hem positief te laten denken terwijl ik het zelf niet meer kan. Dus dat werkt niet en dat zie je dan ook. Ik weet niet hoe ik moet sterven, want ik ben niet bang om te sterven, maar wel bang voor de manier waarop. Misschien heb ik gewoon het geluk binnenkort vanzelf te sterven omdat het slaapgebrek mijn lichaam uitput. Of misschien sterf ik wel omdat ik eindelijk de moed heb om dan maar eenpijnlijke dood te ondergaan. Wat een lafbek ben ik. Ik kan niet sterven en ik kan niet doorgaan. Ik heb in ieder geval besloten om mijn kind achter te laten bij zijn vader en dan zelf de wereld in te trekken zonder proviand, kleding, geld. Op een gegeven moment ben je dan echt aan je einde. Moge God mij vergeven voor mijn gebrek aan kracht enliefde.
Datum:
22-04-2009
Naam:
MARYAM
Leeftijd:
52
Provincie:
Noord-holland

x

ik wil gewoon dood..
ik heb t gevoel alsof ik niet normaal ben,
dat mensen mij niet begrijpen.
En degene die dat wel deed, heeft me keer op keer gekwetst. Ik weet het niet meer. Ik wil mijn familie geen pijn doen maar ik wil mij zelf ook geen pijn doen.
Zullen ze het begrijpen?
Datum:
22-04-2009
Naam:
Leonie
Leeftijd:
21
Provincie:
Gelderland

vermoord

ik praat met een gozer op msn en die vind ik leuk maar ik heb ook zelf een vriendje. nu heb ik met al mijn vrienden ruzie om wat ik doe. thuis gaat ook al kut elke keer ruzie omdat ik gothic ben. me broer praat niet meer tegen me, me vader zegt dat hij me een hoer vind, me moeder is de enigste die klein beetje aardig is. en ik wil nu dus me familie vermoorden maar dan moet ik levens lang zitten en dat wil ik niet dus ik vermoord me zelf dan maar is iedereen te vreden en heb ik lekker rust dus het is het beste als ik maar lekker dood ga. wie vind dat nou erg?
Datum:
21-04-2009
Naam:
Josje
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

School & Uiterlijk

ik doe nu theoretisch/Havo, maar ik moet waarschijnlijk naar vmbo en daar heb ik egt geen zin in omdat ik nix kan enso..

ik heb ook een bril dus alle meisjes vinde mij nix...

dus ik twijfel erover om zelfmoord te plegen..

Datum:
21-04-2009
Naam:
willem
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

geen hoop

Ik heb een vriend van 18 waar ik nu 2 jaar mee. heb we hebben bijna elke dag ruzie en alles wat er gebeurd zegt hij dat het mijn fout is en hij zegt nooit wat positiefs over mij. hij haat me zelfs met bijna alles wat ik doen ik ben te jaloers is zeur ect. ik kan nooit wat goed doen in zijn ogen. maar het grootste probleem is dat ik mijn leven op hem heb gelegt ik ben zo verliefd echt ik hou zo veel van hem ik kan hem niet los laten ik ben zo gevoelig dat ik wel kan huilen.. om de kleinste dingen ik weet soms niet wat ik moet doen echt niet ik zit met z'n alleen gevoel ik heb al 3 zelfmoord pogingen gedaan.. heb me zelf gesneden , pillen geslikt , anorexia gehad. ik wist het niet meer ik weet het nog steeds niet.. ik moet hem kwijt maar ik kan het gewoon niet.. hij denkt er zo makkelijk over hij kwetst mijn gevoelens altijd hij kan me wel slaan en vermoorden. ik weet het niet meer. elke nacht huil ik en snij ik me zelf weer heb geen zin meer in dit leven.
Datum:
21-04-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Drenthe

te veel verdriet

ik zie het nu totaal niet meer zitten, het enigste wat mij nu weerhoud om geen kilo medicijnen in te nemen is het feit dat ik bang ben voor het onbekende, ik weet gewoon niet wat er met mijn ziel zal gebeuren.

ik heb een hele moeilijke jeugd gehad, me moeder is een alcoholist en mijn vader sloeg me altijd, vanaf mijn 13e woonde ik op internaten waar ik nooit ben geholpen maar alleen maar verder ben weg gedwaald, ik heb geen vrienden en ben bijna altijd depressief.
het enige wat ik aan die internaten heb overgehouden is mijn ex-vriendin, ik heb het uitgemaakt omdat zij vreemd is gegaan, we hadden ook heel erg veel ruzie. ze had zelf ook erg veel problemen en kon het leven niet aan. vandaag kreeg ik te horen dat ze een zelfmoord poging heeft gedaan, ze heeft een doosje paracetamol ingeslikt en haar pols door gesneden, ze is op het nipperdje gered door de buurman die haar via het raaam op de grond zag liggen.
ik wil nu zelf ook dood, ik heb helemaal niemand die mij begrijpt, alleen me ex begreep me omdat zij ook zoveel had meegemaakt, maar het heeft me zo veel pijn gedaan dat ze vreemd is gegaan en nog wel na een weekend dat we heeeel erg goed hadden gepraat. ik kan het leven gewoon niet meer aan.
en goede hulp krijgen lukt ook niet.
Datum:
21-04-2009
Naam:
te weinig liefde
Leeftijd:
18
Provincie:
Groningen

ik wil z plegen

ik ben een meisje van dertien en ik heb heel veel problemen met mijn papa hij bedreigt mij en slaat mij en mijn ma doet er niets aan en gisteren heb ik mijn pa gezien en ben ik weggelopen omdat ik hem niet wou zien (ik zit op internaat) en ik vind het niet meer leuk om te leven ik heb drie keer in een instelling gezeten omdat ik aan zelfmoord dacht ik kreeg allemaal stemmen in mijn hoofd ik heb vorige week overdosis gepakt en de week ervoor heb ik mij opgehangen ik kan er niets aan doen ik wil gewoon dood mijn mama en mijn stiefpapa willen mij weg en willen mij plaatsen en heb op mijn arm gekrast iwd= ik wil dood en iknpv= ik kan niet perfect zijn ik heb nu ook al ruzie met mij ma maar zij wilt dat ik nooit kwaad ben en dat luktr mij niet
als iemand praat met tranen in zijn ogen is er regenboog in zijn hart
Datum:
21-04-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
België

mijn vriendin

ik ben een jongen van 15, en ik heb een vriendin die nog niet zo lang geleden heel erg in de put zat. ze heeft een keer geprobeerd zelfmoord te plegen, zichezlef bijna van een dak gegooid... ze sneed zichzelf, in totaal 2,5 jaar. ze had problemen thuis en op school was ze niet zo ruim in haar woorden. ze had een vriendin die net zoals haar depressief was en ook ooit zelfmoordpoging had gedaan. met haar kon ze wel praten, maar ze werd er alleen maar depressiever van. ze heeft dagenlang op haar kamer "ziek" muziek liggen luisteren, huilend. die muziek was van tokio hotel, en ik heb inmiddels veel respect voor deze band... ze hebben haar veel geholpen. ze vertelde me dat de muziek je hielp, dat het leek of ze bij je waren en je begrepen, en zo voelde je je dan minder alleen voor een tijdje... ze werd geobsedeerd door de band, zoals heel veel andere fans. ze wilde alles van ze weten, omdat zij haar hielpen... ze wilde ze zo goed mogelijk "kennen". ze had kleren en tassen van tokio hotel en miss wel 1000 poster(de dubbele niet eens meegeteld). toen ik haar ontmoette in de tweede klas, zag ik haar net als de rest van de klas als:"die tokio hotelfan". daar heb ik nu iedere dag nog spijt van. vanaf het tweede semester dat jaar volgde ik met haar een speciaal vak op onze school. ik heb haar daar zoveel beter leren kennen. na de eerste les had ik al heel veel respect voor haar, ik zag dat ze het moeilijk had, ze praatte graag. ik wist toen al wel dat dat betekende dat er thuis niet zo veel gepraat werd. ik ging me verdiepen in haar leven. ik ging om haar geven, van haar houden. en via msn vertelden we de raarste en meest genante dingen van elkaar. ze vertrouwde me, en toen vertelde ze me, dat ze toen ze 10 was, zichzelf van een dak wilde gooien... ik moest huilen... vanaf toen was ik vastbesloten haar te helpen, en haar nooit meer te zien als "die tokio hotelfan". en dat heb ik gedaan: als ze verdrietig was, of het ging niet goed, probeerde ik haar op te vrolijken. het was moeilijk, maar ik deed het graag; ik hielp haar, en zij hielp mij door in leven te blijven...
Datum:
21-04-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

ik zie het niet meer zitten!!!!!!

ik zie het niet meer zitten, wat doe ik hier nog!!!!!!!!!!!!!!!
mijn leven is gwn kapot, ik kan het niet langer aan de pijn het afzien van al die slechte gevoelens!!! ik loop hier toch maar nikske te doen
Datum:
20-04-2009
Naam:
muisje
Leeftijd:
17
Provincie:
België

this is it?

Ik ben 32 jaar en al jaren verdrink ik in schulden wat mijn leven zo gecompliceerd maakt. Ik ben een vechter maar helaas ook een buiger, waarmee ik doel op alle wensen om me heen die vaak eerst komen. Ik heb min leven en liefde gegeven aan het ondernemen en een man, die helemaal niet door en door slecht is, maar van wie ik reeds jaren weet dat hij me niet kan geven wat ik nodig heb. Ik ben onderdanig en trouw opgevoed, weliswaar door mijn vader, die e nu niet meer is. Dus ik voel me alleen en zo begrenst. Ik kan maar niet weg komen uit het web v.d relatie omdat er zoveel op me wordt gebouwt. Ik bouw mee aan andermans toekomst en andermans problemen,maar soms lijkt het net of niemand mij kan helpen. Ik moet het alleen doen en voel me steeds kleiner en kleiner worden. Gewoon gaan werken lukt maar niet door alle onafgemaakte problemen. Ik ben ondernemer, nou ja , zo zie ik mezelf, maar wat is als je maar niet meer vooruit komt? Wat is als alle wegen doodlopend zijn? Mijn creativiteit wordt geremd door de schuldenlast, mijn kans op een baan is te klein, want geen bass die er zin in heeft. Ik voel me ondehand te goed en te oud om als schoonmaker aan de slag te gaan. Ik wil zo graag vooruit maar het kan maar niet, iedereen en andermans altijd eerst, met hun honger, met hun pijn,met hun was en problemen. Ik droom al jaren van een vrijheid, waarin ik zelf kan bepalen hoe en met wie ik mijn dag besteed. Ik kan maar niet wegkomen uit dit leven. Is zelfmoord dan de weg? Zal mijn vader me vergeven, dat ik niet meer hier wil zijn? Hij zei altijd ; ik was zo sterk, ik kon de wereld aan, maar na dit afgelopen jaar(2008) zie ik de horizon niet meer van een kindje, van zakelijk of financieel succes en de rust die ik daarmee verdien...ik ben normaal helemaal niet zo aangelegd, maar weet t gewoon niet meer en zou me graag willen laten afschrijven in het gekkenhuis, als ik daar niet gewoonweg te broodnuchter voor was... what else is there?
Datum:
20-04-2009
Naam:
lola
Leeftijd:
32
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.